In this investigation three steels HCT 780T, AISI 347 and HSDr 600 with different content of metastable austenite and different austenite stability were monotonically loaded at ambient temperature. Using x-ray diffraction and scanning electron microscopy changes in the microstructure were characterized in detail. Hence, the most important mechanisms, which occur by deformation were determined.
W artykule opisano rozwój innowacyjnych materiałów ceramicznych stosowanych jako membrany do separacji tlenu z powietrza, wspierających procesy separacji CO2 w „czystych” elektrowniach węglowych, pracujących w technologii oksyspalania. Przedstawiono główne koncepcje wychwytu CO2 ze spalin (CCS, ang.: Carbon Capture and Storage), ze szczególnym uwzględnieniem procesu oxyspalania. Przybliżono zasadę działania oraz rolę membran separujących tlen w procesach CCS. Szczegółowo opisano perowskit Ba0,5Sr0,5Co0,8Fe0,2O3−δ (BSCF 5582), posiadający jeden z najwyższych współczynników przenikalności tlenu i przedstawiono badania mikrostruktury tego materiału.
EN
This article describes development of innovative ceramic materials to be applied as oxygen separating membranes in “zero-emission” fossilfuel power plants, operating in the oxyfuel technology. Main concepts of CO2 capture and storage (CCS) are presented. The principle of operation and the role of oxygen transport membranes (OTM) in the CCS processes are described. The perovskite-structured Ba0,5Sr0,5Co0,8Fe0,2O3−δ (BSCF 5582) is the most promising candidate for OTM material featuring one of the highest oxygen permeation rates. The degradation of permeation processes in BSCF 5582 and an example of unstable material microstructure is presented.
3
Dostęp do pełnego tekstu na zewnętrznej witrynie WWW
Two-photon photosensitization studies were performed on monolayers of rat glial tumour cells – line C6. The cells were incubated with 5-ALA four to five hours before the PDT treatment to produce intracellular PpIX. To induce the two-photon sensitization the monolayers of cells were treated using Ti:Sapphire laser emitting 130 fs light pulses at 800 nm. The specimens were irradiated for 20 min with a cone-shaped light beam. The cell viability after the irradiation was tested by means of ethidium bromide and acridine orange staining using fluorescence microscopy. The measurements of the two-photon induced fluorescence intensity distribution in solutions of sensitizers along a coneshaped beam allowed distinguishing the three zones of irradiation intensity. Absence of the fluorescence in the first zone showed that the fluence rate was not enough high for initiation of the two-photon absorption process. The rising intensity of the fluorescence marked the beginning of the second zone, where sensitizers are excited via two-photon absorption. Formation of solvent vapour bubbles observed in the third zone demonstrated the efficient heating close to the focal point. The irradiation of the monolayers of sensitized cells located in the first zone induced no photosensitization effect. The photodamage was observed in the second zone, while the cells of the control group still got no damage here. Finally, both groups of cells placed in the third zone closest to the focal point of the beam were damaged during the exposure. Thus, the irradiation conditions were defined, where two-photon induced photosensitization effect has been realized avoiding the heat-induced cellular damage.
PL
Przeprowadzono badania wpływu fotosensibilizacji na warstwy powierzchniowych glejowych komórek nowotworowych szczura – linii C6. W celu wytworzenia wewnątrzkomórkowego PpIX, komórki poddano inkubacji wraz z 5-ALA na cztery do pięciu godzin przed terapią PDT. W procesie fotouczulenia zewnętrznych komórek użyto lasera Ti:Sapphire, emitującego światło pulsacyjne 130 fs o długości fali 800nm. Czas naświetlania próbek wynosił 20 minut. Żywotność komórek po naświetlaniu testowano poprzez ocenę fluorescencji bromku etydyny oraz barwienia akrydyny. W badaniach stosowano mikroskopię fluorescencyjną. Pomiary intensywności dystrybucji dwufotonowo wzbudzonej fluorescencji w roztworach fotouczulaczy pozwalają na rozpoznanie trzech stref natężenia promieniowania. Brak zjawiska fluorescencji w pierwszej strefie oznacza zbyt niską wartość współczynnika fluorescencji, niewystarczającą do zainicjowania procesu dwufotonowej absorpcji. Wzrost intensywności fluorescencji oznacza początek strefy drugiej, w której fotouczulacze są wzbudzone poprzez absorpcję dwufotonową. Formowanie się parowych pęcherzyków na powierzchni solwentu, w trzeciej strefie, obrazuje wydajne nagrzewanie bliskie ognisku wiązki światła. Napromienienie uczulonych komórek zlokalizowanych w strefie pierwszej wywołało efekt fotosensibilizacji. W strefie drugiej zaobserwowano efekt fotodestrukcji, podczas gdy komórki grupy kontrolnej nie uległy uszkodzeniu. Ostatecznie, obie grupy komórek umiejscowionych w strefie trzeciej, najbliższe ognisku wiązki światła, zostały zniszczone podczas naświetlania. W ten sposób zdefiniowano warunki napromieniania (naświetlania), podczas którego zrealizowano dwufotonowo wzbudzoną fotosensibilizację, unikając jednocześnie destrukcji komórek.
4
Dostęp do pełnego tekstu na zewnętrznej witrynie WWW