Wiele cyberprzestępstw wymaga zaangażowania tzw. słupa, czyli osoby udostępniającej swoją tożsamość na potrzeby zarejestrowania rachunku bankowego, karty SIM czy spółki handlowej. Dostęp do usług bankowych, telekomunikacyjnych i jednostek gospodarczych ułatwia, a niekiedy warunkuje skuteczną realizację przestępczego zamierzenia. Artykuł przedstawia rolę słupa w ujęciu prawnym i kryminalistycznym, poszukując odpowiedzi na pytania: jakie okoliczności towarzyszą temu, że osoba staje się słupem i jakie konsekwencje w sferze prawa karnego może mieć takie działanie? Przedstawiono konkretne kwalifikacje prawne czynów zabronionych, z którymi liczyć się musi osoba pełniąca rolę słupa, w zależności od zakresu jej zaangażowania w przestępcze działanie i wiedzy o nim. Informacje te poprzedzono wyjaśnieniem, do jakich działań w ogóle wykorzystuje się słupa w strukturze cyberprzestępstwa, głównie w kontekście osiągania korzyści z takiego czynu (monetyzowania go). Artykuł oparty został zarówno na dorobku doktryny prawa karnego i kryminalistyki, jak i na doświadczeniach wynikających z praktyki prokuratorskiej autora oraz konkretnych przykładach z orzecznictwa.
EN
Many cybercrimes require the involvement of a so-called ‘straw man’, i.e. a person who provides his or her identity for the purpose of registering a bank account, SIM card or commercial company. Access to banking, telecommunication services and business entities facilitates, and sometimes conditions, the successful execution of the criminal intent. The article presents the role of the straw man in legal and criminological terms, seeking answers to the questions: what circumstances accompany a person becoming a straw man and what consequences in the sphere of criminal law such action may have. Specific legal qualifications of offences that person acting as a straw man might be subject to are presented, depending on the extent of his/her involvement in and knowledge of the criminal activity. This information is preceded by an explanation of the activities for which a straw man is used in the structure of cybercrime in general, mainly in the context of profiting from such an act (monetising it). The article is based both on the body of criminal law doctrine and criminalistics, as well as on the experience resulting from the author's prosecution practice and specific examples from case law.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.