W pracy dokonano oceny efektów odległych zabiegu operacyjnego i postępowania usprawniającego u pacjentów, u których dokonano zabiegu zszycia przerwanego ścięgna Achillesa nićmi i taśmami wykonanymi z materiału węglowego. Stosowano metodę Łukasika w modyfikacji dr. Staszkowa (szwy kotwiczące pojedyncze + pięć szwów ciągnących). Od lutego do września 2008 roku udało się przebadać 16 z 37 uprzednio operowanych osób. Wiek pacjentów obojga płci mieścił się w zakresie od 43 do 69 lat. Badania obejmowały: pomiary zakresów ruchów czynnych i biernych wyprostu grzbietowego i zgięcia podeszwowego w stawach skokowych kończyn operowanych i nieoperowanych, pomiary obwodów kończyn dolnych oraz pomiary grubości ścięgien Achillesa. Po wielu latach od operacji zerwanego ścięgna Achillesa badanym pacjentom nie udało się odbudować w pełni masy mięśniowej mięśnia trójgłowego łydki w kończynach operowanych.
EN
This paper aims to assess the remote effects of operative procedure and rehabilitation treatment of patients whose ruptured tendon has been reconstructed with sutures and tapes made of carbon material. Dr. Staszków's modification of Łukasik's method has been used (single anchoring suture + five pulling sutures). During the period from February to September 2008, 16 of 37 operated patients were examined. The patients were both male and female, aged between 43 and 69. The examination included: measurements of active and passive mobility of dorsal extension and plantar flexion in ankle joints of operated limbs and non-operated limbs, measurements of circumference of both Iower limbs and measurements of thickness of Achilles tendons. Even many years after the reconstruction of a ruptured Achilles tendon with carbon material, patients did not manage to rebuild the muscle mass of the triceps calf muscle entirely in operated limbs.
Mimo stosowania wielu materiałów pochodzenia naturalnego i syntetycznego w rekonstrukcji ścięgna, żaden ze sposobów leczenia nie prowadzi do pełnego odtworzenia jego funkcji. Celem badania była ocena wybranych parametrów lokomocyjnych i efektów fizjoterapeutycznych pacjenta po rekonstrukcji uszkodzonego ścięgna Achillesa za pomocą nici węglowych. Przeprowadzono analizę trójwymiarową stosując system Vicon 250. Badania zostały wykonane bezpośrednio po usunięciu opatrunku gipsowego i w okresie po intensywnej fizjoterapii. Analizowano zmiany kątowe głównych stawów kończyn dolnych. Parametry normalizowano względem pojedynczego cyklu krokowego i odnoszono do fizjologicznych parametrów fizjologicznego chodu osób zdrowych. Obserwowano znaczącą dysfunkcję układu kostno-mięśniowego w okresie bezpośrednio po usunięciu opatrunku i wyraźną poprawę lokomocji po intensywnej terapii. Po intensywnej rehabilitacji kinematyczne parametry pracy stawu skokowego i kolanowego były porównywalne z normą biomechaniczną. Odpowiednia procedura chirurgiczna i intensywny program leczenia poprzez terapię ruchową prowadzące do szybkiego przywrócenia funkcji kończyn i uniknięcie pogłębiania się patologicznego charakteru chodu powinny być podstawą w leczeniu zerwanego ścięgna Achillesa
EN
Despite the variety of natural and synthetic materials used in tendon reconstruction, no treatment restores its functions to normal conditions. The purpose of this study was to assess selected locomotion parameters and physiotherapy effects of patient following reconstruction of injured Achilles tendon with carbon prosthesis. A patient after reconstruction of ruptured Achilles tendon with the use of carbon-based surgical sutures. The three-dimensional analysis was carried out in a patient using Vicon 250 system. Examinations were performed directly after removing a plaster dressing and later after a period of intensive physiotherapy. Angular changes of main lower limbs joints were analyzed. All this was normalized per gait cycle and showed at the background of physiological gait parameters in healthy people. Significant dysfunction of musculoskeletal system was observed in a period directly after removing a plaster dressing and more better locomotion after an intensive physiotherapy period. After intensive rehabilitation, kinematic parameters of work of the ankle and knee joints came close to the biomechanical norm. A surgical procedure and intensive motion therapy treatment programme leading to a quick restoration of functions of the operated extremity and avoidance of strengthening the pathological gait pattern should be implemented in a therapy of a ruptured Achilles tendon
Włókna węglowe, otrzymywane w różnych postaciach i formach (włókniny, plecionki, faza wzmacniająca polimery) stosowane są w medycynie od wielu lat. Znaczna część włókien węglowych używana była jako protezy ścięgien i wiązadeł, natomiast węgiel w formie włóknin stosowany jest do leczenia ubytków tkanek. Kompozyty z włóknami węglowymi w osnowach węglowych lub polimerowych stosowane są obecnie do leczenia tkanki kostnej. Kompozyty włókniste są z powodzeniem wykorzystywane w ortopedii ponieważ otrzymywane są jako materiały o anizotropii właściwości mechanicznych, identycznej z tkanką kostną. Protezy wykonane z włóknistych materiałów kompozytowych posiadają zdolność przenoszenia naprężeń na otaczające tkanki, która nie powoduje negatywnych reakcji w kości a prowadzi do powstania optymalnego połączenia z implantem. Jednakże opinie o naturze biozgodności implantów wykonanych z włókien węglowych pozostają nadal zróżnicowane i kontrowersyjne. Wiele poglądów sprowadza się do konkluzji, że włókno węglowe posiada duży potencjał do zastosowań medycznych, jednakże produkty jego degradacji mogą być nie biozgodne z żywymi tkankami. Na ogół włókna węglowe otrzymuje się na drodze pirolizy polimerowych prekursorów. Podczas termicznego rozpadu organicznej substancji formuje się grafito-podobna struktura z licznymi defektami. Włókna węglowe służące do otrzymywania implantów są materiałem, który posiada ogromne możliwości w zakresie modyfikacji mikrostruktury. Ten parametr włókna węglowego jest w znacznej mierze zależny od mikrostruktury polimerowego prekursora. Mikrostruktura włókien węglowych jest decydującym parametrem z punktu widzenia rodzaju produktów degradacji. W pracy analizowaliśmy odpowiedź tkankową na produkty degradacji dwóch typów włókien węglowych, różniących się mikrostrukturą. Próbki dwóch rodzajów włókien węglowych były implantowane do mięśnia szkieletowego dorosłych szczurów. Reakcja tkanek na produkty degradacji włókien węglowych była określana, między innymi, na drodze analizy aktywności enzymów (EN, PK, CCO) w funkcji czasu. Z naszych badań wynika, że odpowiedź tkanek na każdy z rodzajów włókien jest odmienna. Cząstki powstające w wyniku rozpadu włókien, w formie nano-włókienek mogą indukować reakcje komórek świadczące o ich toksyczności. Podczas gdy produkty degradacji typowych włókien otrzymanych z litego prekursora są biozgodne z tkankami szczura.
EN
Carbon fibres manufactured in different forms and shape (fabrics, braids, reinforcing phase of polymers) have been attempted in medicine for many years. A significant part of carbon fibrous implants were used as prostheses of ligaments and tendons whereas carbon fabrics and tissue for filling of tissue defects. Carbon fibres-based carbon or polymers composites are nowadays considered to be used for the treatment of hard tissue. Such composite implants are useful materials for many orthopedic application because they can be designed and fabricated to possess anisotropic mechanical properties matched to physiological properties of bone. A prosthesis made of such composite can mimic normal transfer of weight bearing forces through to supporting bone and allows for significant reduce bone loss providing long-term stability. However, opinions on nature of biocompatibility of carbon fibres-based implants are different and controversial. Several data showed that carbon fibres are very promising materials while possible degradation products may be non-biocompatible. Usually, carbon fibres are prepared by pyrolysis of polymer precursor. During thermal decomposition of an organic substance, graphite-like structures with numerous defects are formed. Carbon fibres-based biomaterial forms a material with offers unprecedented possibilities to modify the microstructure. This parameter strongly depends on the type of microstructure of polymer precursor. Microstructure of carbon fibres is very important factor influencing their degradation products. We have analized the in vivo behavior and tissue response to degradation products of two kinds of carbon fibres differing in microstructure. The samples obtained from two kinds carbon fibres were implanted into the glutei muscle rat of adult rats. Tissue reaction towards degradation products of carbon fibres were estimated by studying the activity of enzymes (EN, PK, OCC) as a function of time. The intensity of histochemical reaction was estimated by the microdensitometric methods. From this study indicates that tissue response to debris of two kind of carbon fibres is different. Carbon particles in form of nano-fibres obtained from one type of carbon fibres invoke toxic reaction for rat cells. On the contrary, the debris obtained from typical carbon fibres show very good biocompatibility.