Z niejednorodnej natury astmy zdawano sobie sprawę od wielu dziesięcioleci, ale dokładna kategoryzacja astmy nabrała nowego znaczenia klinicznego dopiero w dobie swoistej terapii biologicznej. Proste kategorie astmy alergicznej i niealergicznej ustąpiły miejsca bardziej precyzyjnym fenotypom, nawiązującym do podstawowych mechanizmów biologicznych, leżącym u podstawy zapalenia i zmiennego ograniczenia drożności dróg oddechowych. Zrozumienie tych mechanizmów ma szczególne znaczenie dla około 10% pacjentów z ciężką astmą. Biomarkery, które pomagają w fenotypowaniu, pozwalają lekarzom „spersonalizować” leczenie celowanymi środkami biologicznymi. Niestety, oznaczenia tych biomarkerów nie wykonuje się rutynowo u pacjentów, których astma jest oporna na standardowe leczenie. Postęp nauki w zakresie poznawania czułych i swoistych biomarkerów stale wyprzedza dostępność kliniczną wiarygodnych i nieinwazyjnych metod badawczych, opracowanych w celach szybkiego i konkretnego rozpoznania, klasyfikacji, leczenia i monitorowania pacjentów z ciężką astmą. Niniejszy artykuł dostarcza praktycznego przeglądu aktualnych biomarkerów i metod ich badania służących szybkiemu oraz skutecznemu leczeniu pacjentów z ciężką astmą oporną na standardowe leczenie.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.