Niezwykle istotnym czynnikiem wpływającym na zachowanie użytecznego widzenia u pacjentów ze zwyrodnieniem plamki związanym z wiekiem (ang. Age-related macular degeneration, AMD), zwłaszcza w postaci wysiękowej, jest czas, jaki upływa od chwili wystąpienia schorzenia do rozpoczęcia leczenia. Wczesne zdiagnozowanie AMD umożliwia szybkie podjęcie decyzji o terapii, a co za tym idzie – zmniejsza ryzyko nieodwracalnej utraty widzenia. W ostatnim artykule zostały omówione inwazyjne metody diagnostyki AMD, wymagające podania kontrastu – angiografia fluoresceinowa (AF) i angiografia indocyjaninowa (ICG). Treść niniejszego artykułu poświęcona jest optycznej koherentnej tomografii (Optical Coherence Tomography, OCT).
2
Dostęp do pełnego tekstu na zewnętrznej witrynie WWW
Zwyrodnienie plamki związane z wiekiem (ang. age related macular degeneration, AMD) to schorzenie, w którym niezmiernie istotną rolę odgrywa czas, który upływa od chwili zdiagnozowania choroby do podjęcia terapii. Pierwsze, niekiedy subtelne objawy choroby, takie jak metamorfopsje czy mroczki w centralnym polu widzenia, zaczynają niepokoić pacjenta, który zwykle udaje się na badanie okulistyczne. Nierzadko taki pacjent trafia do gabinetu optometrysty, spodziewając się, że zastosowanie odpowiedniej korekcji przyczyni się do ustąpienia dolegliwości. Nowoczesne, nieinwazyjne metody diagnostyki AMD - SOCT i angio-OCT - umożliwiają szybkie postawienie rozpoznania. Jest to szczególnie ważne w przypadku wysiękowej postaci AMD (wAMD), która - nieleczona - może w ciągu kilku miesięcy doprowadzić do znacznego obniżenia ostrości wzroku, a nawet ślepoty.
3
Dostęp do pełnego tekstu na zewnętrznej witrynie WWW
Zwyrodnienie plamki związane z wiekiem (ang. age-related macular degeneration, AMD) to przewlekłe schorzenie rozwijające się w plamce – miejscu siatkówki odpowiedzialnym za widzenie centralne. Choroba ta jest uznawana za jedną z głównych przyczyn ślepoty u osób powyżej 65. roku życia w krajach wysoko rozwiniętych. W związku z wydłużaniem się średniej długości życia, a co za tym idzie – starzeniem się populacji, wzrasta liczba chorych na AMD [1]. Dane epidemiologiczne dotyczące AMD nie są do końca wiarygodne, ponieważ wielu pacjentów nie jest świadomych choroby.
4
Dostęp do pełnego tekstu na zewnętrznej witrynie WWW
Zwyrodnienie starcze plamki (łac. degeneratio senilis maculae) zostało po raz pierwszy opisane w 1900 roku przez Oellera jako tzw. tarczowate zwyrodnienie plamki. Późniejsze publikacje Juniusa i Kuhnta z roku 1905 opisujące dokładnie tę jednostkę chorobową sprawiły, że określano ją także chorobą Juniusa-Kuhnta. 30 lat temu Amerykańska Akademia Okulistyki zaproponowała zastąpienie określenia 'starcze zwyrodnienie plamki' nazwą 'zwyrodnienie plamki związane z wiekiem', czyli age-related macular degeneration (AMD). Obecnie skrót AMD jest powszechnie stosowany nie tylko przez okulistów i optometrystów, ale również przez lekarzy innych specjalności. Także dla osób chętnie czytających artykuły popularnonaukowe z dziedziny medycyny lub zaglądających na odpowiednie strony Internetu, zrozumiały jest sens tego skrótu. AMD to postępująca zwyrodnieniowa choroba siatkówki, której częstość występowania wzrasta wraz z wiekiem.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.