W poprzednich numerach "Świata Szkła", pisząc o strukturach szklarniowych i ich przestrzeni wewnętrznej w architekturze, uwagę koncentrowano na aspektach czysto wymiernych związanych z zagadnieniami użytkowymi i relacją z otoczeniem. Tymczasem, jak pisze Zygmunt Szparkowski podstawą zaistnienia projektu architektonicznego i tego, co w ogólnym pojęciu kojarzy się z architekturą istotna jest funkcja estetyczna. Wielką rolę odgrywa w niej percepcja wzrokowa, która pozwala nie tylko na odbiór bodźców wzrokowych, ale może wywoływać reakcje związane m.in. z odbiorem dotykowym, słuchowym czy też zapachowym. Pozwala to na kreowanie wrażeń związanych ze sferą psychiczną człowieka, a także wrażeń związanych z zapamiętywaniem, zachowaniem itp. 1 Pora więc rozszerzyć temat struktur szklarniowych w architekturze o sprawy związane z ich rolą jako elementu funkcji estetycznej budynku, która wykracza poza obszar zjawisk wymiernych.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.