Wyniki wyszukiwania - BazTech

1

Analizy PVT jako skuteczne narzędzie w rękach inżyniera naftowego. Pobór wgłębnych próbek płynów złożowych do badań PVT

Warnecki Marcin, Wojnicki Mirosław, Kuśnierczyk Jerzy, Szuflita Sławomir

Nafta-Gaz

|

2020

|

R. 76, nr 11

784--793

PL

Najważniejszym aspektem analiz laboratoryjnych jest niewątpliwie pozyskiwanie jak najlepszej jakości danych. Ogólnoświatowy trend dowiercania coraz to głębszych złóż, charakteryzujących się bardzo wysokimi temperaturami i ciśnieniami złożowymi (tzw. złoża typu HT – high pressure i HP – high temperature), powoduje, że nowo odkrywane złoża zawierają płyny o niespotykanej dotąd różnorodności zachowań i zmienności parametrów fazowych w czasie. Z uwagi na wysoką temperaturę głębokich horyzontów stanowiących skałę zbiornikową wiele składników mieszaniny złożowej znajduje się w obszarze bliskim swoich temperatur krytycznych – np. gaz kondensatowy (głównie w obszarze kondensacji wstecznej), ropa lotna. Zwłaszcza złoża gazu kondensatowego nie są łatwe w analizie, która jest bardzo podatna na błędy wynikające z badania ich zmienności fazowej z użyciem próbek mieszanin niezgodnych z oryginalnym płynem złożowym in situ nasycającym pory skały zbiornikowej. Bezwzględnym warunkiem dla otrzymania wiarygodnych danych opisujących takie zmienne fazowo wieloskładnikowe złoża jest pozyskanie reprezentatywnych próbek płynu złożowego do badań. Podstawowym celem badań płynów węglowodorowych w nowo odkrywanych złożach jest ustalenie systemu płynu złożowego. Należy mieć także na uwadze, że bez prowadzenia odpowiednio długiego procesu wydobycia, z kilku interwałów i/lub kilku odwiertów w obrębie złoża, trudne bywa ustalenie takiej klasyfikacji z dużą pewnością – a zwłaszcza na początkowym etapie analiz. W artykule przedstawiono zagadnienia związane z wgłębnym poborem próbek węglowodorowych płynów złożowych (takich jak ropa naftowa czy gaz ziemny) do badań właściwości fazowych (PVT – pressure–volume–temperature) i towarzyszących im zwykle analiz chemicznych. Omówiono znaczenie reprezentatywności pobranych próbek dla wykonania wiarygodnych badań mających wymierny wpływ na proces prowadzenia wydobycia węglowodorów z danego złoża. Dane uzyskane w laboratorium PVT powszechnie wykorzystywane są także do przygotowania raportów ekonomicznych związanych z lokalnymi, regionalnymi czy w końcu ogólnokrajowymi zasobami węglowodorów. Inne zastosowania danych PVT obejmują koordynację technik eksploracji złoża związanych z konkretnym składem płynu, stanowią wsad w wymagania projektowe dotyczące napowierzchniowego zagospodarowania złoża czy doboru właściwej technologii oczyszczania płynu węglowodorowego przed wprowadzeniem go na rynek. Wymieniono i scharakteryzowano poszczególne techniki poboru próbek wgłębnych wraz z wyjaśnieniem zasad ich stosowalności. Przedstawiono również kryteria wyboru właściwej metody poboru.

EN

The most important aspect of laboratory analysis is undoubtedly to acquire data of the highest quality. The worldwide trend of drilling into deeper reservoirs characterised by the high temperature and high pressure (HTHP) conditions makes the newly discovered reservoirs challenging because of bearing fluids with an unprecedented diversity of phase behaviour and variability of phase parameters over time. Due to the high temperature of the deep horizons constituting the reservoir rock, many individual components of the reservoir fluids are located in a region close to their critical temperatures, i.e. gas condensate (retrograde condensation region) or volatile oil. In particular, gas condensate reservoirs are challenging to analyse. They are highly prone to the errors resulting from phase behaviour testing when using samples that are incompatible with the original reservoir in-situ fluid that saturates the reservoir rock pores. Taking the representative samples of reservoir fluid is an essential requirement to obtain reliable data that can characterise such phase-variable multicomponent reservoirs. The primary purpose of hydrocarbon fluid analysis in case of new discoveries is to determine the type of reservoir fluid system. It should also be borne in mind that without a sufficiently long production process from several intervals and/or several wells, it can be challenging to classify the fluid with confidence, especially at the initial analysis stage. The paper presents issues related to sampling of the reservoir fluid (such as crude oil and natural gas) for the physical property and phase behaviour analyses (PVT), usually accompanied by chemical analyses. The importance of representativeness of the samples in performing reliable tests that have a significant impact on the hydrocarbon production was discussed. The data obtained from the PVT laboratory are widely used in economic reports concerning local, regional or finally national hydrocarbon reserves. Other applications of the PVT data include coordination of reservoir exploitation methods related to a particular fluid composition, as well as input to design requirements for the surface facilities development, and selection of the suitable technology for hydrocarbon fluid treatment prior to introduction to the market. Various techniques of downhole sampling were mentioned and characterised with an explanation of their applicability. The criteria for selection of a proper method were also presented.

2

Calculating soil thermal properties for the purpose of numerical simulation of heat transfer in multi-layered ground profile

Kozłowski T., Kolankowska M., Walaszczyk Ł.

Structure and Environment

|

2015

|

Vol. 7, no. 2

87--94

EN

An example of simulation made by use of a program based on a one-dimensional heat transfer model is presented. Some detailed values and solutions related to soil thermal properties are given, among them, particularly, the freezing point Tf and the unfrozen water content function u(T) are discussed. The results of computation done for multilayered ground profile suggest the occurrence of the “real” depth of frost, as opposed to “conventional” depth of frost, identified with the depth of the zero isotherm.

3

Zmiany fazowe w katalizatorach wanadowych zawierających związki żelaza

Grzesiak P., Grobela M., Motała R., Łukaszyk J.

Przemysł Chemiczny

|

2011

|

T. 90, nr 12

2198-2201

4

Forming of TiO2 clusters and changes of crystal structure of Ti 6Al 4V alloy after irradiation with 250 MeV krypton ions

Budzyński P.

Przegląd Elektrotechniczny

|

2008

|

R. 84, nr 3

168-170

EN

The study presents the possibilities of obtaining TiO2 on titanium alloy surfaces at room temperatures. Samples made of Ti-6Al-4V were irradiated with swift Kr ions with the energy of 250 MeV. Topography tests of modified surfaces were carried out with atomic force microscopy (AFM). It has been stated that TiO2 clusters start to form on the irradiated areas of the samples surface and the intrinsically grows once the implantation is discontinued. The oxide identification was made using X-ray photoelectron spectroscopy (XPS). Structural tests were carried out using a grazing angle X-ray diffraction (GXRD). The tests have shown the development of a new phase on approx. 15% of the samples surface when exposed to 1014 Kr/cm2 fluence of Kr ions. XRD masurements confirmed the reduced grain size after implantation and increase of internal stresses depending on the implanted ion fluence.

PL

W pracy przedstawiono wyniki badań nad możliwościami otrzymywania TiO2 na powierzchni stopu tytanu w temperaturze pokojowej. Próbki wykonane z Ti-6Al-4V naświetlane były szybkimi jonami Kr o energii 250 MeV. Badania topografii modyfikowanych powierzchni wykonano za pomocą mikroskopu sił atomowych (AFM). Zaobserwowano, że napromieniowane miejsca stają się początkiem formowania klastrów TiO2 na powierzchni próbki, które następnie samoistnie się rozrastają po ustaniu implantacji. Identyfikację tlenków tytanu przeprowadzono za pomocą rentgenowskiej spektroskopii fotoemisyjnej (XPS). Badania strukturalne wykonano przy użyciu pomiarów dyfrakcji rentgenowskiej przy kątach połysku (GXRD). Wykazały one powstanie na powierzchni próbki nowej fazy o strukturze hcp w ilości ok. 15% w przypadku implantacji jonami Kr w dawce 1014 Kr/cm2. Pomiary dyfrakcji promieniowania rentgenowskiego (XRD) potwierdziły zmniejszenie rozmiarów ziaren po implantacji oraz wzrost naprężeń wewnętrznych zależnie do dawki implantowanych jonów.

5

Ocena struktury i zmian fazowych w staliwie Cr26Ni5Mo3 z dodatkami pierwiastków międzywęzłowych

Pirowski Z.

Biuletyn Instytutu Odlewnictwa

|

2001

|

R. 4, nr 1

3-14

PL

W staliwie Cr26Ni5Mo3, odpornym na zużycie erozyjno-korozyjne, oceniono wpływ pierwiastków międzywęzłowych na proces kształtowania się struktury ferrytyczno-austenitycznej. Wybrane stopy przebadano też pod kątem skłonności do korozji wżerowej. Wykazano, że gdy w staliwie Cr26Ni5Mo3 zawartość węgla nie przekracza 0,03%, azotu 0,08%, a boru 0,004%, struktura stopu składa się głównie z ferrytu. Mimo zastosowania zwiększonej szybkości krzepnięcia obserwuje się tu duże ziarna tej fazy, a niewielka ilość austenitu (około 10%) tworzy po ich granicach cienkie łańcuchy złożone z drobnych wydzieleń. Dodatek azotu zdecydowanie ogranicza ilość ferrytu w tym staliwie; gdy zawartość N wynosi ponad 0,4%- ilość tej fazy nie przekracza 30%. Wprowadzenie boru również powoduje zwiększenie ilości austenitu, a ziarna ferrytu stają się zdecydowanie mniejsze. Dodatek boru sprzyja występowaniu drobnych wydzieleń węglikowych na granicach ferryt/austenit. Bardziej złożone okazało się tutaj oddziaływanie węgla. Dodatek około 0,1% C do staliwa Cr26Ni5Mo3 wpływa austenitotwórczo, podobnie jak dodatek azotu lub boru, choć węgiel nie rozdrabnia tak struktury jak bór. Zwiększenie ilości węgla do 0,2% nie ograniczyło już bardziej udziału ferrytu, a także zmniejszyło pod tym względem rolę boru. Zdecydowanie natomiast zwiększyła się ilość wydzieleń węglikowych. Gdy zawartość węgla wynosiła około 0,2%, jego austenitotwórczy charakter w pełni uwidocznił się dopiero w obecności azotu. W pracy oceniono także wpływ pierwiastków międzywęzłowych na skłonność do korozji wżerowej wybranych stopów. Stwierdzono, że staliwo Cr26Ni5Mo3 wykazuje najlepsze parametry pasywacyjne, gdy zawartość węgla jest mniejsza niż 0,05% a zawartość azotu jest zwiększona do około 0,25%. Obecność boru generalnie pogarsza odporność na korozję wżerową tych stopów. Jednak gdy zawartość węgla jest niewielka (0,05% C) i obecny jest azot (0,28% N), dodatek nawet 0,07% B nie ujawnia w istotny sposób tej tendencji. Brak azotu, nawet przy niewielkiej zawartości węgla (poniżej 0,05%), zmniejsza zdolność pasywacyjną badanych stopów. Jednak zwiększanie ilości azotu powyżej 0,25% jest w tym przypadku (niski węgiel) nieefektywne. Zwiększenie zawartości węgla powoduje znaczny wzrost skłonności badanego staliwa do korozji lokalnej. Gdy zawartość ta wynosi około 0,1% C zdolność pasywacyjną tych stopów zabezpiecza dopiero dodatek azotu powyżej 0,4%. Parametry pasywacyjne zbliżone są wówczas do stopu zawierającego poniżej 0,05%, C i około 0,25% N. Jeżeli zawartość węgla wynosi 0,2%, nawet 0,5% azotu nie pozwala osiągnąć dobrych parametrów pasywacji, a obecność boru jest tu szczególnie niekorzystna.

EN

An effect of interstitial elements in Cr26Ni5Mo3 cast steel resistant to erosion-corrosion wear on the process of ferritic-austenitic structure formation was evaluated. The selected steels were also examined for their susceptibility to pitting corrosion. It has been proved that the Cr26Ni5Mo3 cast steel containing up to 0.03% C, up to 0.08% N, and up to 0.004% B forms the structure composed mainly of ferrite. In spite of high solidification rate, large grains of this phase are observed to be present, and the low fraction of austenite (about 10%) forms along their boundaries thin chains composed of small precipitates. An addition of nitrogen definitely reduces the content of ferrite in this cast steel. With nitrogen content exceeding 0.4%, the content of this phase is well below 30%. An addition of baron increases the content of austenite and the grains of ferrite become definitely smaller in size. Boron also promotes the formation of fine carbide precipitates along the ferrite/austenite grain boundaries. The effect of carbon has proved to be of much more complex nature. An addition of about 0.1% C to Cr26Ni5Mo3 cast steel promotes austenite formation, in a way similar to nitrogen or boron, although carbon has a weaker refining effect than boron. Increasing carbon content to 0.2% did not reduce ferrite content any more and weakened the effect of boron in this respect, while the number of carbide precipitates increased quite obviously. With carbon kept at about 0.2%, its austenite-forming ability was fully active only in presence of nitrogen. The study also makes evaluation of an effect of interstitial elements on the susceptibility to pitting corrosion of some selected steels. It has been observed that Cr26Ni5Mo3 cast steel is characterised by the highest passivation with carbon content below 0.05% and nitrogen content increased up to about 0.25%. The presence of baron is said to generally deteriorate the resistance to pitting corrosion of these steels. Yet, with the low carbon content (0.05%) and in the presence of nitrogen (0.28% N) an addition of even 0.07% B reveals no such tendency. Absence of nitrogen, even with carbon content very low (below 0.05%), reduces the passivation power of the examined alloys. Increasing nitrogen content above 0.25% is not effective in this case (low carbon content). With increasing carbon content this grade of cast steel becomes much more susceptible to local corrosion. At about 0.1% C the passivation power is ensured only with nitrogen addition of 0.4% and more. In the presence of 0.2% carbon, even as much as 0.5% nitrogen is not able to provede sufficiently safe passivation, while the presence of boron is in this case specially undesired.