Wyniki wyszukiwania - BazTech

Ograniczanie wyników

Powiadomienia systemowe

Sesja wygasła!

Znaleziono wyników: 3

Liczba wyników na stronie

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych: zabytkowe drewno

Sortuj według:

Ogranicz wyniki do:

Zabezpieczanie przed ogniem drewnianych obiektów zabytkowych

Kozłowski R., Pyrzyński K., Michalska A., Muzyczek M., Sałaciński K., Rulewicz J.

Budownictwo i Architektura

2015

Vol. 14, nr 4

79--87

Drewno było najczęściej używanym surowcem do konstrukcji obiektów od najdawniejszych czasów, które w czasie jego użytkowania narażone jest na biodeterioracje i całkowite spalenie w wyniku pożaru. Drewniane obiekty zabytkowe są całkowicie palne, a na dodatek często zlokalizowane poza miejskimi ośrodkami z utrudnieniami do ich dostępu przez straż pożarną. Stąd zabezpieczenie przed pożarami takich obiektów jest bardzo ważne, tym bardziej, że pomimo rozwoju techniki i technologii, pożary tych obiektów zdarzają się coraz częściej. A zatem czy aktualnie istnieje możliwość takiego przeciwogniowego zabezpieczenia drewnianych obiektów, aby „w dyskretny” sposób zabezpieczyć je przed rozprzestrzenianiem się ognia z wykorzystaniem nowoczesnych środków ogniochronnych? Obniżenie palności i szybkiego rozprzestrzeniania się płomieni w tych obiektach stwarza nadzieję na zapobiegnięcie kompletnego ich spalenia. Przy doborze środków ogniochronnych i systemów zabezpieczenia należy brać pod uwagę również to, by te środki i systemy nie wywierały niekorzystnego wpływu na wygląd, higroskopijność i trwałość zabezpieczonego drewna zabytkowego. Za wielce efektywne uznaje się miedzy innymi transparentne powłoki pęczniejące w warunkach pożarowych, które to odcinają dostęp tlenu z powietrza poprzez wytworzenie izolacyjnej, niepalnej piany zapobiegającej penetracji ognia wewnątrz elementów drewnianych. Zastosowanie pasywnych systemów ochrony ogniowej, które mogą być połączone z zastosowaniem biocydów w zabytkowych budynkach drewnianych takich jak kościoły, skanseny, obniżając ilość nieszczęśliwych pożarów tych obiektów.

The protection of wooden heritage buildings against fire, biodeterioration, robbery and vandalism is one of the most important tasks in the field of cultural property preservation. In Poland and other European countries, the most popular wood-made objects are historical wooden churches (Catholic and Orthodox ones), rural huts, cottages, sheds, barns and wooden wind mills which are like open air museums. Wood is the most common raw material that was used for the construction of these objects since ancient times. Generally these wooden objects are wholly combustible, they are mostly located beyond towns and difficult to guard and exposed to risk of setting on fire. Not everywhere there is a sufficient supply of water from water tanks and fire hydrant network. Moreover, there is a lack of good access ways for fire brigade vehicles and no fire detecting systems were installed in many of these objects. Unfortunately, fire retardant application is insufficient or totally absent in these heritage buildings. This manuscript presents general possibilities of the application of modern technology of fire retardancy systems intended for the protection the heritage objects against fire disaster. None or only minimal influence on an ancient object wood is the advantage of the above systems. The fire safety strategy for wooden buildings and historical sites requires an agreement and compromise between the point of view of art. Historians and conservators and that of fire-fighting experts.

Znaki handlowe na powierzchniach zabytkowego drewna konstrukcyjnego

Mączyński D., Jedlikowska M.

Wiadomości Konserwatorskie

2014

Nr 39

39--44

W czasie badań zabytkowych konstrukcji dachowych, prowadzonych przez Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków od 2007 r., zauważono w kilku obiektach oznakowania, znajdujące się na powierzchniach elementów drewnianych konstrukcji. Nie były to ciesielskie znaki montażowe, lecz zapis w formie ciągów liter i cyfr arabskich, które uzupełniały dodatkowe znaki. Pewna zauważalna logika układu zapisu, występująca w tych znakach, pozwala przypuszczać, że są to znaki handlowe, którymi opisywano partie drewna, zgodnie zrealizowanym przez tartak lub zespół drwali (cieśli) zamówieniem, przeznaczonym dla danej konstrukcji. Znaki te stwierdzono w budowlach na terenie Warszawy, Gdańska oraz w województwie mazowieckim w kościołach w Kołacinku i w Grodźcu. Znaczone elementy zostały prawdopodobnie wprowadzone do starszych konstrukcji ciesielskich w czasie ich napraw, które miały miejsce na początku XIX w. Znaki o bardzo podobnej formie zapisu, pochodzące z początku XIX w., odnaleziono tak że w Belgii, w kilku konstrukcjach zabytkowych budynków na terenie Brukseli.

During realization of the program on the research of roof frames carried on by National Heritage Board of Poland in 2007 interesting signs were found in three churches in Warsaw. They were found on the surface of wooden elements of the roof construction. These signs consist of sequence of letters and Arabic numerals separated by small signs of ‘v’ shape. Other sequences of digits and letters were found in the building of a Calvary in Wizytki Nunnery in Warsaw. These inscriptions contain additional symbols in form of sets of little strokes. The remaining signs probably originate from the middle 19th c. when the roofs above the aisles were repaired. Some other inscriptions and signs probably of the middle 19th c. were localized in Mazowsze region churches in Kołacinek and Grodziec and in three tenement houses in Gdansk. The signs differ in style, and height of letters and numerals depending on the height of the beam. Very interesting commercial signs from the middle 19th c. were found in Belgium (in historical buildings in Brussels) Some of them in their form, shape of letters and symbols resemble the signs found in Gdansk.

Cellulose crystallinity index examination in oak wood originated from antique woodwork

Gawron J., Szczęsna M., Zielenkiewicz T., Gołofit T.

Drewno : prace naukowe, doniesienia, komunikaty

2012

vol. 55, nr 188

109-114

The influence of oak wood age on the crystallinity index of cellulose was determined. Antique wood originating from Warsaw woodwork from the middle of the 18th century, the turn of XIXth and 20th century and the middle of the 20th century was analysed. It was reported, using FTIR spectrometry, that the crystallinity index increases with wood age. It is consistent with previous examinations in other papers and shows that the chosen method of crystallinity index analysis is correct.

Wraz z upływem czasu stare drewniane okna, drzwi, podłogi podobnie jak i inne elementy stolarki budowlanej nabierają wartości muzealnej i dlatego, jako świadectwo kultury materialnej minionych stuleci powinno zostać zachowane dla przyszłych pokoleń. Za pozostawieniem tych elementów, poza argumentami dotyczącymi wartości zabytkowych i estetycznych, przemawiają właściwości samego drewna, które pomimo upływu czasu często nie ulegają istotnym zmianom, a materiał ten zachowuje pełne funkcje użytkowe. Wobec panujących obecnie niejednoznacznych poglądów na temat skutków długotrwałego starzenia się drewna, istnieje potrzeba podejmowania możliwie wielostronnych badań zmierzających do określenia właściwości zabytkowego drewna. Celem niniejszych badań było określenie indeksu krystaliczności celulozy w drewnie pochodzącym z zabytkowej warszawskiej stolarki budowlanej z połowy 18, przełomu 19 i 20 wieku, a także z połowy 20 wieku w porównaniu do drewna pozyskanego współcześnie. Analizę stopnia krystaliczności celulozy przeprowadzono metodą spektrometrii w podczerwieni FTIR przy użyciu modelu Nicolet 6700, Thermo Fisher Scientific Inc. Wyniki przeprowadzonych badań pozwalają stwierdzić, że w zabytkowym drewnie, w porównaniu do drewna pozyskanego współcześnie, następuje zmiana indeksu krystaliczności celulozy. Wielkość zmian uzależniona jest od wieku drewna. Największym indeksem krystaliczności celulozy charakteryzuje się drewno elementów stolarki budowlanej z 18 wieku, a najmniejszą różnicę wykazało drewno pochodzące z zabytkowych elementów z połowy 20 wieku. Obserwacje te potwierdzają z fachowej literatury, co świadczy także na korzyść wybranej metody określania indeksu krystaliczności.