Wyniki wyszukiwania - BazTech

1

Spatial transformation of a heritage city by infill development: the case of Raciborz Old Town

Jagiełło-Kowalczyk Magdalena, Stachura Ewa, Poluk Dominika

Zeszyty Naukowe Politechniki Poznańskiej. Architektura, Urbanistyka, Architektura Wnętrz

|

2023

|

Z. 15

65--83

EN

The sustainable development of urbanised space requires the implementation of longterm measures concerning pre-existing and planned development. Development strategies for large and small cities emphasise space transformation following environmental principles. This can be considered as a tool to facilitate the sustainable development of existing urban layouts. Hence, the principal objective is to identify problems with sustainable infill in city centres. This paper will use Raciborz as a case to show how implementation guidelines can be developed that are sensitive to the city’s spatial development history. Against this background, comments will be made on selected design scenarios of a city block that contained the site of the former Raciborz Synagogue. These scenarios are considered optimal from the standpoint of the city’s urban quality, understood as a conglomerate of functional, technical, aesthetic, and social values. It also points to conflicts and conflicting expectations concerning the site in question and defines a framework for compromise.

PL

Zrównoważony rozwój przestrzeni zurbanizowanych wymaga wdrożenia długofalowych środków z zakresu istniejącego oraz planowanego rozwoju tego regionu. Strategie rozwoju dużych i małych miast kładą nacisk na transformację przestrzeni zgodnie z zasadami ochrony środowiska. Działania te można uznać za narzędzie ułatwiające wprowadzanie zasad zrównoważonego rozwoju w istniejących planach urbanistycznych. W związku z tym głównym celem artykułu jest określenie problemów związanych ze zrównoważonym uzupełnieniem tkanki centrów miast. W artykule tym jako przykład wykorzystano miasto Racibórz, aby pokazać, w jaki sposób mogą zostać opracowane wytyczne wdrożeniowe, które zapewnią podtrzymanie hstorycznego aspektu zagospodarowania przestrzennego miasta. Na tym tle pod rozważanie poddane zostaną wybrane scenariusze projektowe kwartału miejskiego, w którym znajdowała się była synagoga raciborska. Scenariusze te są uważane za optymalne z punktu widzenia jakości tkanki miejskiej, rozumianej jako konglomerat wartości funkcjonalnych, technicznych, estetycznych i społecznych. Wskazują one również na konflikty i sprzeczne oczekiwania dotyczące danego miejska i określają zasady wypracowania możliwego kompromisu urbanistycznego.

2

Multifunkcjonalność zabudowy plombowej sposobem na racjonalne i ekonomiczne wykorzystanie przestrzeni

Gil-Mastalerczyk Joanna, Jańczy-Pawlikowska Lidia

Materiały Budowlane

|

2023

|

nr 10

26--31

PL

Budynki w zabudowie plombowej dogęszczające śródmiejską strukturę miast, przy spełnieniu określonych kryteriów, mogą stać się miejscem społecznotwórczych inicjatyw oraz wzrostu standardu życia w mieście. Ekonomiczne i efektywne wykorzystanie potencjału działki uodparnia obiekt względem zmiennych warunków gospodarczo-społecznych, co może stanowić istotny czynnik miastotwórczy. Ponadto racjonalne wykorzystanie potencjału działki jest doskonałą szansą na powrót nowoczesnej, w pełni funkcjonalnej architektury, a w konsekwencji na poprawę jakości życia w często zapomnianych centrach polskich miast.

EN

Infill buildings incorporated into the existing urban structure of cities can, under certain conditions, become the places of social-building initiatives and improve the living standards of cities. Cost-effective and efficient utilisation of a land plot’s potential can make a building immune to changing economic and social conditions and represents an important city-building factor. The rational utilisation of a land plot’s potential represents an excellent opportunity for the return to modern, fully functional architecture and consequently to improve the quality of life in often neglected centres of Polish cities.

3

„Plomba w zabudowie” – element scalający

Gleń P., Szostak B.

Budownictwo i Architektura

|

2017

|

Vol. 16, nr 1

81--87

PL

Niniejszy artykułu odnosi się do kwestii „synergii w architekturze” poruszając problematykę zabudowy miejskiej a konkretnie, nowej zabudowy uzupełniającej. Plomba architektoniczna jest niewątpliwie elementem spajającym budynki w ciasnej zabudowie śródmiejskiej. Architekci projektując budynki w tego typu lokalizacji borykają się z charakterystyczną problematyką, a mianowicie ograniczeniem miejsca. Kolejnym problemem jest nawiązanie do kontekstu przestrzeni nowoprojektowanego budynku w historycznej tkance miejskie. Na końcu należy się zmierzyć z rozwiązaniami konstrukcyjnymi stosowanymi podczas „przyczepiania” się do istniejącej już zabudowy. Tekst traktuje o plombie architektonicznej jako pozytywnym elemencie zabudowy uzupełniającym pierzeję w mieście. Przedstawia ją jako element synergiczny czyli dodany, podnoszący wartość miejsca, w którym się znajduje. Poprzez pozytywne przykłady miejskich plomb ukazane są działania synergiczne jakie może wywołać taki rodzaj formy architektonicznej. W zabudowie śródmiejskiej konieczność uzupełnienia „dziurawej” pierzei jest czymś naturalnym i codziennym. Ważny jest więc poprawny sposób kształtowania tego rodzaju zabudowy. Zarówno dobranie odpowiedniej formy jak i funkcji może odgrywać tutaj kluczową rolę. Artykuł opiera się w przeważającej części na przykładach tego rodzaju obiektów w obrębie miasta Lublina. W ostatnich latach powstały tutaj liczne budynki uzupełniające śródmiejską zabudowę. Zestawienie tych obiektów oraz analiza ich formy i funkcji jest podstawą do sformułowanych tekście wniosków.

EN

Following article relates to issue of ‘synergy in architecture’ and it brings up problematic aspect of urban area, namely the urban infill. Urban infill is no doubt bonding element in narrow downtown’s development. Architects while projecting buildings in such localizations they have to face characteristic issues that is space limitations. Another problem is referring new designed building to existing spatial context in historical. At the end construction solution applied during connecting new building to existing ones is a problem that needs to be tackled on. Text talks about urban infill as a positive part of a building completing frontage in a city. It introduces urban infill as a synergistic element which means added, increasing value of a place where it is built. Through the positive aspects of urban infill’s examples there are effects shown which can be elected by this architectural form. In downtowns development necessity of filling ‘gaps’ in frontage is something effortless and common. It is important to mold this type of building in the correct way. Both choosing correct form and function might be crucial. Article in its predominant part is based on examples of this type of objects in limits of Lublin city. In a past few years there have been lots of new buildings arisen to infill downtowns development. Comparing this objects and analysis of its form and function is a base to worded conclusions.

4

Zabudowa uzupełniająca jako element kompozycji miejskiego środowiska zamieszkania w planach urbanistycznych Poznania w drugiej połowie XX wieku

Nadolny A.

Czasopismo Techniczne. Architektura

|

2010

|

R. 107, z. 3-A

91-98

PL

Na przestrzeni minionego stulecia w przypadku Poznania zabudowa mieszkaniowa o charakterze uzupełniającym stała się elementem spajającym strukturę przestrzenną miasta, której korzenie sięgają przełomu XIX i XX wieku. Niniejszy artykuł jest próbą ukazania, w jaki sposób plany zagospodarowania przestrzennego Poznania w drugiej połowie XX wieku odnosiły się do tego zagadnienia egzystencji nowej zabudowy środowiska mieszkaniowego w korelacji z historycznymi dzielnicami śródmiejskimi.

EN

Over the past century the in-fill residential architecture in Poznan became an element putting together the spatial structure of the town that dates back to the turn of the 19th century. This paper attempts to present how the land development plans of Poznan in the second half of the 20th century related to the issue of existence of new residential development in the correlation with historical districts of the downtown.

5

W poszukiwaniu tendencji kształtowania środowiska mieszkaniowego XXI wieku w świetle wybranych dokonań wiedeńskich

Olenderek J.

Architecturae et Artibus

|

2010

|

Vol. 2, no. 2

42-51

PL

Zapoczątkowane w okresie przedwojennym poszukiwania racjonalnych sposobów gospodarowania przestrzenią mieszkania przełożyły się na stworzenie w wielu krajach, w tym także w polsce okresu powojennego, standardów mieszkaniowych. Biorąc pod uwagę, że w okresie powojennym sprawy mieszkaniowe traktowane były przez władzepaństwowe jako zagadnienie polityczne, tworzenie ram formalnych dla rozwoju standaryzacji podporządkowane było ściśle prawodawstwu tworzonemu przez administrację rządową aż do lat 80. XX wieku. na początku lat 60. XX wieku pojawiły się głosy mówiące o tym, które z proponowanych w standardach powierzchnie mieszkań będą w przyszłości najbardziej popularne. Z prowadzonych badań wyłaniał się obraz, w którym na pierwszy plan wysuwały się mieszkania o standardzie m4 i m5, składające się z 3 pokoi i przeznaczone dla rodzin 3-4, osobowych. W drugiej kolejności postulowano budowanie mieszkań w standardzie m3, dwupokojowych przeznaczonych dla rodzin 2-osobowych. Biorąc pod uwagę specyfikę zabudowy uzupełniającej oraz jej uwarunkowania przestrzenno-kompozycyjne, należy zastanowić się, w jakim stopniu standaryzacja odcisnęła swoje piętno na tej dziedzinie twórczości architektonicznej śródmieścia poznania.

EN

Complementary architecture in Poznan after 1945 was profoundly exposed in reference to multi-apartment housing, but much rarer in reference to public utility buildings. The war operations affected many districts of the city but not to such extent that they lost their historic character. Complementary architecture of Poznan at the end of the 1940s and in the middle of the 1950s was, without doubt, connected with the prevailing, at the time, sociorealism. Traditional in content, classical in form, architecture matched the historical context almost perfectly. Duplicating the traditional building model with visibly exposed and rusticated stub wall around the entrance zone, architecture reflected the expectations both of the building users and the architects. Seeking context here was mainly connected with shaping the building block as a certain type of complementary development to the existing spatial structure. The aim of shaping the block was to introduce possibly the smallest disparity between the facilities. Both the designed architecture and the structure of the facade were simple, almost synthetic. Complementary architecture in poznan of the 1960s was in a way connected with communism, the political system prevailing in poland at the time. contrary to the previous years, the architecture was consistent and uniform, andthe period was the time of artistic search and experiments. The architects professionally active at the time, on one hand, had to conform to the norms and standards imposed upon them by the communist legal regulations, on the other hand, though, drew inspiration from prime examples of the european architecture. The architecture of the residential facilities of the time cannot be said to be branded with communism. Many of those buildings give evidence to the artistic search for the form and function of the block. As a result of the time lapsed from the day of their erection, the ideology connected with them ceased to exist. The quality of the complementary architecture of that time varies, as in communism as well as in capitalism, the investor is a crucial determinant in this respect. in poland, in case of this type of architecture, availability of construction materials and technologies was another factor. Sometimes, due to the shortage of the construction and finishing materials, an original design had to be changed.

6

Normatyw mieszkaniowy w odniesieniu do zabudowy mieszkaniowej o charakterze uzupełniającym z lat 1945-1968 na przykładzie Poznania

Nadolny A.

Architecturae et Artibus

|

2010

|

Vol. 2, no. 2

42-51

PL

Zapoczątkowane w okresie przedwojennym poszukiwania racjonalnych sposobów gospodarowania przestrzenią mieszkania przełożyły się na stworzenie w wielu krajach, w tym także w Polsce okresu powojennego, standardów mieszkaniowych. Biorąc pod uwagę, że w okresie powojennym sprawy mieszkaniowe traktowane były przez władze państwowe jako zagadnienie polityczne, tworzenie ram formalnych dla rozwoju standaryzacji podporządkowane było ściśle prawodawstwu tworzonemu przez administrację rządową aż do lat 80. XX wieku. Na początku lat 60. XX wieku pojawiły się głosy mówiące o tym, które z proponowanych w standardach powierzchnie mieszkań będą w przyszłości najbardziej popularne. z prowadzonych badań wyłaniał się obraz, w którym na pierwszy plan wysuwały się mieszkania o standardzie m4 i m5, składające się z 3 pokoi i przeznaczone dla rodzin 3-4, osobowych. W drugiej kolejności postulowano budowanie mieszkań w standardzie m3, dwupokojowych przeznaczonych dla rodzin 2-osobowych. Biorąc pod uwagę specyfikę zabudowy uzupełniającej oraz jej uwarunkowania przestrzenno-kompozycyjne, należy zastanowić się, w jakim stopniu standaryzacja odcisnęła swoje piętno na tej dziedzinie twórczości architektonicznej śródmieścia poznania.

EN

Complementary architecture in poznan after 1945 was profoundly exposed in reference to multi-apartment housing, but much rarer in reference to public utility buildings. the war operations affected many districts of the city but not to such extent that they lost their historic character. complementary architecture of poznan at the end of the 1940s and in the middle of the 1950s was, without doubt, connected with the prevailing, at the time, sociorealism. Traditional in content, classical in form, architecture matched the historical context almost perfectly. Duplicating the traditional building model with visibly exposed and rusticated stub wall around the entrance zone, architecture reflected the expectations both of the building users and the architects. Seeking context here was mainly connected with shaping the building block as a certain type of complementary development to the existing spatial structure. the aim of shaping the block was to introduce possibly the smallest disparity between the facilities. Both the desi- gned architecture and the structure of the facade were simple, almost synthetic. Complementary architecture in poznan of the 1960s was in a way connected with communism, the political system prevailing in poland at the time. contrary to the previous years, the architecture was consistent and uniform, and the period was the time of artistic search and experiments. The architects professionally active at the time, on one hand, had to conform to the norms and standards imposed upon them by the communist legal regulations, on the other hand, though, drew inspiration from prime examples of the european architecture. The architecture of the residential facilities of the time cannot be said to be branded with communism. Many of those buildings give evidence to the artistic search for the form and function of the block. as a result of the time lapsed from the day of their erection, the ideology connected with them ceased to exist. The quality of the complementary architecture of that time varies, as in communism as well as in capitalism, the investor is a crucial determinant in this respect. In Poland, in case of this type of architecture, availability of construction materials and technologies was another factor. Sometimes, due to the shortage of the construction and finishing materials, an original design had to be changed.

7

Modernism in the Architecture of Poznań after 1945 Based on the Example of Residential Complementary Development

Nadolny A.

Teka Komisji Architektury, Urbanistyki i Studiów Krajobrazowych

|

2008

|

T. 4, cz. A

148--159

EN

Seeking context in the post-war architecture of Poznan is connected with the space of a city having its own history. Urban structure rooted in the turn of 19th century is a perfect base where attempts to fight the phenomenon can be observed. The way of interpreting the complementary development must be mentioned here. With respect to historic districts, it means an attempt to come back to certain type of enclosed-complementary development of the existing urban structure with modern architectural artistic means, contemporary to the time of the building construction. Complementary architecture in Poznan after 1945 was profoundly exposed in reference to multi-apartment housing, but much rarer in reference to public utility buildings. The war operations affected many districts of the city but not to such extent that they lost their historic character. Intensity of destruction was distributed in radial lines on the city plan, where it clearly decreased in the direction of the suburban areas, mainly the districts located in the south-western part of the city. Many of the newly erected facilities of complementary nature with respect to their form and function drew on the experience and achievements of modernism and post-modernism in subsequent period. The application of flat roofs, bay windows, retracted or protruding balconies introduced variety to facades and was seen as a determinant of modern architecture.

PL

Poszukiwanie kontekstu w powojennej architekturze Poznania związane jest niewątpliwie z przestrzenią miasta historycznego. Struktura urbanistyczna, której konotacje sięgają okresu przełomu XIX i XX w. jest doskonałym polem, na którym można zaobserwować próby zmagania się z tym zjawiskiem. Należy tutaj wspomnieć, w jaki sposób należy interpretować zabudowę uzupełniającą. Jest to w przypadku działania w odniesieniu do dzielnic historycznych, próba powrotu do pewnego zamknięcia-uzupełnienia istniejącej tkanki urbanistycznej, za pomocą współczesnych dla czasu powstawania środków wyrazu architektonicznego. Należy zwrócić także uwagę na fakt, w jaki sposób kształtowano to zjawisko w odniesieniu do tendencji projektowych w architekturze europejskiej. Architektura uzupełniająca w przypadku Poznania, po roku 1945 była silnie eksponowana w odniesieniu do budownictwa wielorodzinnego, rzadziej do obiektów użyteczności publicznej. W wyniku działań wojennych wiele dzielnic miasta uległo zniszczeniu, jednak nie na tyle, aby zatracić swój historyczny charakter. Nasilenie rozmiarów strat układało się na planie miasta promieniście, z wyraźną tendencją malejącą w kierunku dzielnic peryferyjnych, a przede wszystkim dzielnic położonych po stronie południowo-zachodniej miasta. Wiele obiektów, biorąc pod uwagę formę i funkcję, czerpało z dokonań oraz osiągnięć modernizmu lub postmodernizmu w okresie późniejszym. Zastosowanie płaskich dachów, pasmowych okien, cofniętych lub wystających balkonów urozmaicających elewację stało się wyznacznikiem architektury w pewnym sensie nowoczesnej.