Wyniki wyszukiwania - BazTech

1

Wytrzymałość na oddzieranie połączenia adhezyjnego kompozytu polimerowo-włóknistego z blachą ze stopu aluminium 2024-T3

Kubit A., Bucior M., Zielecki W.

Technologia i Automatyzacja Montażu

|

2017

|

nr 4

54--58

PL

W pracy przedstawiono wyniki badań eksperymentalnych, określających wytrzymałość połączenia adhezyjnego pomiędzy kompozytem polimerowo-włóknistym (zastosowano włókna szklane) a blachą ze stopu aluminium 2024-T3. Połączenie wykonano z zastosowaniem technologii autoklawowej. Artykuł porusza istotne zagadnienie wytrzymałości statycznej połączenia międzywarstwowego obciążonego w kierunku normalnym, co w zastosowanym modelu wywołuje stan oddzierania. Jako spoiwo łączące adhezyjnie rozpatrywane materiały zastosowano klej błonkowy zbrojony siatką, zapewniającą równomierny rozkład grubości kleju. Po przeprowadzonych badaniach wytrzymałościowych analizie poddano powierzchnie klejone na podstawie obrazów wykonanych przy użyciu mikroskopii SEM. Przeprowadzono także trójwymiarową analizę struktury powierzchni. Badania wykazały wysoką jakość uzyskanego połączenia adhezyjnego i mogą stanowić odniesienie dla próbek wykonanych według innych technologii.

EN

The paper presents the results of experimental studies determining the strength of adhesive joint between fiberglass composite and aluminium alloy 2024-T3 sheet. The specimens were made using autoclave technology. This article consider the important issue of the static strength of the inter-layer joint subjected to the normal direction, which causes a peel stress in the model used. The adhesive bond between the materials was made using an adhesive film with a mesh to ensure a uniform distribution of adhesive thickness. After the strength tests, the surfaces of adherends were analyzed on the basis of images made using SEM microscopy. A three-dimensional surface structure analysis was also performed. Studies have shown the high quality of the adhesive joint obtained and may be a reference to specimens made using other technologies.

2

The effect of adhesive type on strenght of inter-layer joints in fiber metal laminate composites

Kubit A.

Composites Theory and Practice

|

2017

|

R. 17, nr 3

162--168

EN

The paper presents the results of an experimental study concerning the strength of adhesive joints between the layers of a hybrid fiber metal laminate (FML) composite. The research was conducted on composites composed of aluminum 2024-T3 sheet metal and a glass fiber reinforced polymer (GFRP) prepreg made using the autoclave process. The key factor determining the quality of the layered composites is the high strength adhesive joint between the layers. The article discusses the issue of static inter-layer adhesive joint strength under different directions of loading for various types of adhesives. Shear strength tests for a single-lap joint were performed, as well as the peel strength test using the drum peel test. The strength tests were conducted for the variant that had an inter-layer joint made by epoxy included in the prepreg, while the second variant used an additional layer of adhesive film. The surfaces of the metal layers were prepared in accordance with the methodology used in aerospace production processes. The sheet surfaces were anodized in a sulfuric acid solution and then primed. Surface structure measurements of the sheets were made immediately before the joining process. Each layer was assembled in a clean room. The strength tests of the adhesive joints were conducted in static shearing and peeling conditions at room temperature. The results show that under shear loading the adhesive film lowers the elastic module of the joint and results in a slight increase in strength. However, under normal loading, there was 289.4% increase in the peel strength of the joint with the adhesive film. After the strength tests the surfaces of the destroyed adherends were analyzed using SEM. For the shear strength specimens no significant differences were found, whereas for the specimens subjected to peeling it was shown that cohesive damage was observed for the variant with the adhesive film, while the specimens without adhesive film were characterized by adhesive damage.

PL

Przedstawiono wyniki badań eksperymentalnych dotyczących wytrzymałości połączenia adhezyjnego pomiędzy warstwami składowymi hybrydowego kompozytu metalowo-włóknistego (FML). Próby przeprowadzono dla kompozytów będących połączeniem blachy ze stopu aluminium 2024-T3 oraz kompozytu polimerowo-włóknistego (szklanego) wykonanych w procesie autoklawowym. Kluczowym czynnikiem determinującym jakość kompozytów warstwowych jest wysokiej wytrzymałości połączenie adhezyjne pomiędzy warstwami. Artykuł porusza zagadnienie wytrzymałości statycznej połączenia międzywarstwowego przy różnym kierunku obciążenia dla różnego typu spoiwa. Przeprowadzono badania wytrzymałości na ścinanie na podstawie wytrzymałości połączenia jednozakładkowego oraz badania wytrzymałości na oddzieranie na podstawie próby tzw. „drum peel test”. Badania wytrzymałości przeprowadzono dla wariantu, w którym połączenie międzywarstwowe uzyskano poprzez żywicę epoksydową będącą syciwem prepregu, natomiast w drugim wariancie zastosowano dodatkową warstwę kleju błonkowego. Powierzchnie warstw metalowych przygotowano zgodnie z metodologią stosowaną w przemyśle lotniczym. Powierzchnie blach anodowano w roztworze kwasu siarkowego, a następnie gruntowano. Przeprowadzono trójwymiarową analizę struktury powierzchni bezpośrednio przed procesem łączenia poszczególnych warstw kompozytu. Warstwy kompozytu układano we właściwej konfiguracji z zachowaniem zasad czystości w pomieszczeniu „czystym” (tzw. clean room). Przeprowadzono badania wytrzymałości statycznej połączenia adhezyjnego na ścinanie oraz oddzieranie w temperaturze pokojowej. Badania wykazały, że przy obciążeniach stycznych klej błonkowy wpływa na obniżenie modułu sprężystości połączenia oraz nieznacznie na wzrost wytrzymałości. Natomiast przy obciążeniach normalnych wykazano wzrost o 289,4% wytrzymałości na oddzieranie połączenia w wariancie z klejem błonkowym. Po przeprowadzonych badaniach wytrzymałościowych powierzchnie klejone poddano analizie przy użyciu m.in. mikroskopii skaningowej SEM. Dla próbek poddanych badaniom wytrzymałości na ścinanie nie wykazano tu istotnych różnic, podczas gdy próbki poddane oddzieraniu cechowały się istotnymi różnicami zależnie od wariantu. Dla próbek z klejem błonkowym wykazano zniszczenie kohezyjne, natomiast dla próbek bez kleju błonkowego - zniszczenie adhezyjne.

3

Wpływ proszkowych nanonapełniaczy ceramicznych na wytrzymałość statyczną połączeń klejowych

Zielecki W., Kubit A.

Technologia i Automatyzacja Montażu

|

2013

|

nr 4

45--48

PL

W pracy przedstawiono wyniki badań eksperymentalnych oceniających wpływ proszkowych nanonapełniaczy ceramicznych na statyczną wytrzymałość na oddzieranie połączeń klejowych. Wprowadzenie do kompozycji klejowych nanoproszku SiO2 lub Al2O3 w ilości 2 – 8% spowodowało zwiększenie wytrzymałości na oddzieranie połączeń sklejonych badanymi tworzywami adhezyjnymi o 14 – 18%.

EN

This paper presents results of experimental studies that assess the effect of ceramic nanopowder on static peel strength of adhesive joints. Introduction to adhesive compositions of nanopowder SiO2 or Al2O3 in an amount of 2 – 8% resulted in an increase in peel strength of tested adhesives joints of 14 – 18%.