Wyniki wyszukiwania - BazTech

Ograniczanie wyników

1 2018

Powiadomienia systemowe

Sesja wygasła!

Znaleziono wyników: 1

Liczba wyników na stronie

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych: woda jako element zagospodarowaniu terenu

Sortuj według:

Ogranicz wyniki do:

Woda jako element idei i kompozycji w architekturze Tadao Ando

Bigaj P., Mełges M.

Środowisko Mieszkaniowe

2018

nr 22

147--155

Tadao Ando to japoński twórca kojarzony zazwyczaj z architekturą betonową. W jego ascetycznych, utrzymanych w nurcie minimalizmu realizacjach dostrzec można udane przykłady włączenia elementów natury w geometrię tworzonej przez niego architektury. Woda stanowi jeden z kluczowych elementów natury, który Ando wykorzystuje zarówno do kształtowania głównej idei architektonicznej budynku, jak i do komponowania formy obiektu czy jego bezpośredniego otoczenia. Analizując dokonania realizacyjne Ando należy uznać go za jednego z najbardziej konsekwentnych architektów współczesności, który w tak różnorodny sposób wprowadza element wody do swoich licznych projektów. Na przykładzie dokonań Tadao Ando starano się wskazać możliwości estetycznego wykorzystania elementu wody we współczesnej architekturze, który to znajduje zastosowanie zarówno w kształtowaniu zamysłu głównej idei architektonicznej budynku, jak i jako środek kompozycji w tworzeniu wyrafinowanej i subtelnej formy obiektu oraz jego najbliższego otoczenia.

Tadao Ando is a Japanese artist usually associated with concrete architecture. His ascetic minimalist works include examples that successfully incorporate the elements of nature into the geometry of the architecture he creates. Water constitutes one of the key elements of nature that Ando uses both to shape the main architectural idea of the building and to compose the form of the structure or its immediate surroundings. The analysis of the artist’s architectural achievements allows one to consider Ando one of the most consistent contemporary architects who introduces water element to his numerous projects in such a variety of ways. Presenting Tadao Ando’s achievements, the author attempts to indicate the possibilities of the aesthetic use of water in contemporary architecture, which finds application both in shaping the main architectural idea of the building and, as a means of composition, in creating a refined and subtle form of the structure and its immediate surroundings.