Wyniki wyszukiwania - BazTech

Ograniczanie wyników

Znaleziono wyników: 2

Liczba wyników na stronie

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych: warstwa pasywacyjna

Sortuj według:

Ogranicz wyniki do:

Reakcje stali z pręta stalowego z matrycą cementową w strefie przejściowej w zbrojonym betonie

Kurdowski Wiesław, Trybalska Barbara

Cement Wapno Beton

2019

R. 22/84, nr 2

104--115

Artykuł poświęcony jest badaniom zmian budowy i składu strefy przejściowej pręta stalowego z matrycą cementową po różnym czasie eksploatacji od 3 miesięcy do 40 lat. Stwierdzono, że najpierw jony żelaza ze stali dyfundują do matrycy cementowej i reagują z jonami wapnia z utworzeniem uwodnionego żelazianu wapnia. Są dwie drogi powstawania uwodnionego żelazianu wapnia: reakcja jonów żelaza z jonami wapnia w strefie pierwotnie zajmowanej przez portlandyt. A druga jest przemianą fazy C-S-H przez jony żelaza, które stopniowo zastępują krzem. W późniejszym okresie zachodzi dyfuzja jonów wapnia do warstewki pasywacyjnej, a nawet do stali, z dalszą zmianą składu strefy przejściowej. Jednak nie powoduje to zmiany wiązania matrycy cementowej ze stalą, które nawet po 80 latach jest dobre i wynosi od 3 MPa do 4 MPa. A więc zachodzące zmiany składu strefy przejściowej nie powodują wzrostu porowatości w tej strefie i zmiany jej wytrzymałości. Natomiast warstewka pasywacyjna na stali tworzy się powoli, prawdopodobnie bezpośrednio po związaniu betonu. Po trzech miesiącach twardnienia około 30 % powierzchni stali jest pokryte tą warstewką. Po trzydziestu latach warstewka pasywacyjna na stali utrzymuje się w bardzo dobrym stanie, lecz po 40 latach rozpoczęcie jej niszczenia jest już widoczne, a po 80 latach jest już prawie całkowicie zniszczona. Jednak nawet po tym okresie nie znaleziono nawet śladów rdzy na stali po tym okresie.

The paper is devoted to the research of the interfacial transition zone steel bar – cement matrix changes in reinforced concrete after different time of exploitation from 3 months to forty years. It was found that firstly iron ions from steel are diffusing into cement matrix and reacting with calcium ions with hydrated calcium ferrite formation. There are two routs of hydrated calcium ferrite formation: the reaction of calcium and iron ions in the zone previously occupied by portlandite. The second is the transformation of the phase C-S-H by iron ions, which are substituting gradually the silica. Later the calcium ions diffusion into the passive film on steel and even into the steel are occurring with the hydrated calcium ferrite formation and the farther changes of ITZ are causing. However, even after eighty years, the bond of steel with cement matrix is very good, and measured value is in the range 3 MPa to 4 MPa. Thus these processes are totally changed the ITZ composition, however, without porosity increase and with good bond of steel bars with concrete. On the steel bars the passive film is starting slowly to be formed, probably immediately after the beginning of concrete hardening. After three months of the reinforced concrete curing about 30% of steel surface became covered by this film. After thirty years the passive film on steel is remaining in the very good state, after forty years the beginning of destruction starts to be visible, but after eighty years became almost totally destructed. Despite the passivation film destruction no trace of rust was found even on the steel bars in eighty years old reinforced concrete.

Modelowe cienkie warstwy o kontrolowanym składzie i grubości

Fabianowski W., Zientek K., Jachowicz R., Ażgin Z.

Polimery

2000

T. 45, nr 7-8

528-535

Omówiono dwa sposoby otrzymywania cienkich warstw. Pierwszy z nich polega na wykorzystaniu "pomysłu monowar-stwy sprzęgającej", czyli cienkiej warstwy z pasywującego związku organicznego, osadzonej na powierzchni metalu i wiążącej go z enkapsulującą warstwą z żywicy epoksydowej. Na podstawie modelowych badań z monowarstwami osadzonymi w procesie Langmuira-Blodgett na powierzchni Al oszacowano grubość warstwy pasywacyjnej na ok. 10 nm, co odpowiada 20 monowarstwom z kwasu stearynowego. Dokonano trzyetapowej selekcji związków organicznych służących do pasywowania powierzchni Al, włącznie z osadzaniem ich na powierzchni testerów elektronicznych i poddawaniu próbie przyśpieszonego starzenia. Jako najbardziej obiecujące związki pasywacyjne wybrano kwas antranilowy i dodecyloaminę, dodawane jako osobna warstwa pasywacyjna albo jako domieszki do żywicy epoksydowej lub poliakrylouretanu (rys. 3). Drugi sposób polega na konstruowaniu metodą samoorganizacji multiwarstw z polimerów polielektrolitowych. Warstwy polielektrolitowe wzbogacone dodatkiem "inteligentnych" cząsteczek typu kompleksów donor-akceptor (DA) mogą w przyszłości służyć jako cienkie warstwy w konstrukcji pamięci komputerowych. Otrzymano trzy typy multiwarstw polielektrolitowych z "inteligentnymi" cząsteczkami na podstawie sulfonowanego polistyrenu (PSSA) jako poli-aniortu i chlorowodorku poli(4-winylopirydyny) (P4VP) jako polikationu oraz tetracyjanochinodimetanu (akceptora A) i Cu 14 (donora D) (rys. 4 i 6). Na podstawie pomiarów kąta zwilżania (rys. 7 i 8) największy stopień wbudowania się "inteligentnych" cząsteczek stwierdzono w przypadku multiwarstw typu III (PSSA/DA + P4YP/DA).

Summary - Two methods to prepare tailor-made thin films are described. One method uses the "coupling monolayer concept", viz., a thin film made of a passivating organic compound coupling the metal surface with an (epo-xy) polymer encapsulating layer. The passivating monolayer was found to be about 10 run thick, i.e., comprising about 20 monolayers of stearic acid, deposited on the electronic tester surface (Al) by a Langmuir-Blodgett (LET) transfer process. The composition of the layer was determined by a three-step elimination of organic compounds used to passivate the Al surface, including depositing on the surface of electronic testers and highly accelerated aging tests. Anthranilic acid and dodecylamine 'were selected as most promising passivating agents, either deposited as an individual passivating layer or mixed with as encapsulating epoxy resin or polyacrylurethane (Fig. 3). Another method is to construct multilayers from polyelectrolyte polymers by the self-assemblying technique. Donor-Acceptor (DA) "smart" molecules were added to the polyelectrolytes to prepare thin films endowed with potential computer memory properties. Three types of polyelectrolyte multilayers were prepared involving "smart" molecules based on sulfonated polystyrene (PSSA) as a polyanion and poly(4-vinylpyridine) hydrochloride (P4VP) as a polycation and tetracyanoquinodimethane (acceptor A) and Cu 14 (acceptor D) (Figs. 4 and 6). Contact angle measurements (Figs. 7, 8) allowed to find the maximum degree of incorporation of "smart" molecules to occur in type III multilayers (PSSA/DA + P4VP/DA).