Wyniki wyszukiwania - BazTech

Ograniczanie wyników

1 Polimery

1 2007

Znaleziono wyników: 1

Liczba wyników na stronie

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych: viscosity hysteresis

Sortuj według:

Ogranicz wyniki do:

Thixotropic compositions: unsaturated polyester resins/ modified bentonites

Oleksy M., Heneczkowski M., Galina H.

Polimery

2007

T. 52, nr 5

345-350

Nearly 40 quaternary ammonium chlorides were tested as modifiers of a bentonite (smectic clay). The modified bentonite was used as thixotropic agent for a general purpose unsaturated polyester resin. The modification changed the thermal characteristic of bentonites (DSC) and led to increased distance between layers in bentonite grains (X-ray diffraction). The structure of ammonium salt, namely the kind and size of substituents, had a significant effect on thixotropic properties of unsaturated resin compositions. The thixotropic properties were measured by recording viscosity hysteresis by rotary rheometer and evaluating the absolute and standard thixotropic indices. From the point of view of thixotropic properties of unsaturated polyester compositions, the best quaternary ammonium salt modifier had one benzyl and one slightly branched aliphatic hydrocarbon substituent.

Na przykładzie kilkudziesięciu IV-rzędowych soli amoniowych jako modyfikatorów bentonitu oceniono wpływ różnego rodzaju podstawników przy atomie azotu na ich efektywność jako środków tiksotropowych do nienasyconych żywic poliestrowych (tabela 1). Modyfikowane próbki betonitu zastosowano w charakterze środków tiksotropujących konstrukcyjną nienasyconą żywicę poliestrową. Taka organofilizacja spowodowała zmianę termochemicznej charakterystyki bentonitów (badanej metodą DSC, rys. 1) i doprowadziła do zwiększenia odległości pomiędzy warstwami glinki (mierzonej metodą dyfrakcji promieni X, rys. 2). Rodzaj i wymiary podstawników w soli amoniowej w istotny sposób wpływają na obserwowane polepszenie tiksotropowych właściwości uzyskiwanych kompozycji (tabela 2). Właściwości te określano mierząc pętlę histerezy lepkości za pomocą reometru obrotowego oraz wyznaczając bezwzględny i standardowy wskaźnik tiksotropii a także indeks tiksotropii (rys. 3-5). Najkorzystniejszymi modyfikatorami bentonitu okazały się sole amoniowe zawierające podstawnik benzylowy i alkilowy o długim, słabo rozgałęzionym łańcuchu.