This thesis is a multi-aspect study concerned with theoretical modeling of damage in brittle solids with special emphasis on rocks and plain concrete. Motivated by the complex and diverse nature of damage processes in these materials, a integrated approach involving micromechanical, phenomenological and lattice modeling is pursued. it is shown that these seemingly disparete classes of models turn to be complementary in their objectives and utility. The bulk of the work is devoted to the local description of damage problems in rock-like materials under quasi-static mechanical loading (tensile or compressive) at isothermal condition. Slightly of the mainstream but well in tune with the micromechanical damage modeling promoted in this thesis, a type of environmental damage of concrete due to chemically aggressive ambient is also investigated. Application of the methods of physics of critical phenomena to brittle damage and fracture problems constitutes an important part of this study. It is suggested that the percolation and other disorder models be used at large microdefects densities where the traditional methods of micromechanical and continuum damage mechanics cease ti be valid. The individual chapters of the thesis can be summarized al follows.
PL
Niniejsza praca jest wieloaspektowym studium procesów uszkodzenia w skałach i betonie w zakresie deformacji kruchych. Czynnikami wywołującymi wzrost uszkodzenia są tu quasi-statyczne obciążenia rozciągające, ściskające oraz chemicznie agresywne środowisko. Rozważa się izotermiczne procesy deformacji przy założeniu małych odkształceń i pominięciu efektów plastycznych. Zasadniczym celem pracy jest sformułowanie równań konstytutywnych dla powyższych materiałów, przyjmując za punkt wyjścia udokumentowanie doświadczalnie mechanizmy rozwoju uszkodzeń na poziomie mikroskopowym. Modele teoretyczne zostały w pracy podzielone na mikromechaniczne, fenomenologiczne i sieciowe. Odnoszą się one wprawdzie do tych samych zjawisk fizycznych, ale różni je przyjęta metodologia i zakres stosowalności, co uzasadnia taki podział. Zgodnie z tytułem, większa część pracy poświęcona jest mikromechanicznym i sieciowym modelom kruchego uszkodzenia. Model fenomenologiczny przedstawiony w Rozdziale 7 jest przykładem wykorzystania informacji z poziomu mikro do zbudowania modelu makroskopowego, ale nie stanowi jeszcze zamkniętej teorii. Wyprzedzając wnioski końcowe można dodać, że wymieniowe trzy grupy modeli nie są wobec siebie konkurencyjne, ale wzajemnie się uzupełniają. Praca zawiera przykłady zastosowań proponowanych modeli i porównania z wynikami doświadczeń. Rozdziały 1 i 2 mają charakter opisowy, Rozdziały 3, 4, 5, 6, 7, 8 stanowią oryginalną, badawczą część pracy. Rozdział 9 zawiera spis literatury cytowanej w tekście. Niniejsza praca podsumowuje kilkunastoletni okres aktywności badawczej autora w dziedzinie mechaniki uszkodzenia materiałów kruchych.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.