Politechnika Wrocławska w ramach projektu AFFIX przygotowała stanowisko pomiarowe służące do badań metod sterowania i nadzorowania procesu ustalania położenia i mocowania przedmiotu w aktywnym przyrządzie. Niniejszy artykuł koncentruje się na prezentacji algorytmów sterowania i ich aplikacji w testach laboratoryjnych, a także na dyskusji wyników otrzymanych podczas testów. Porównano cechy dwóch zrealizowanych konfiguracji przyrządu obróbkowego tj. przyrządu z dwoma i trzema siłownikami elektromechanicznymi. W dyskusji wyników zwrócono uwagę na możliwości optymalizacji procesu, zarówno od strony algorytmów sterowania, jak i użytych w procesie sił.
EN
Wroclaw University of Technology, as a part of their activity in the AFFIX project, has built a test-stand for experimental investigations of control methods in part alignment and fixing processes accomplished by an active device. This paper concentrates on the presentation of control algorithms and their application in experimental investigations, as well as on the discussion of results obtained during such tests. The discussion is focused on the possibilities of process optimisation, both in scope of control algorithms and forces used in the alignment process.
2
Dostęp do pełnego tekstu na zewnętrznej witrynie WWW
The aim of this work was modification of a classical method of attitude determination in the field of processing signal received from satellites, which gives opportunity to reduce interference of electromagnetic wave propagation and measurement errors. This modification improves accuracy and increases dynamics of attitude determination.
PL
Celem pracy było opracowanie modyfikacji metody klasycznej wyznaczania orientacji przestrzennej, w obszarze obróbki sygnałów odbieranych z systemu satelitarnego, która umożliwi redukcję zakłóceń związanych z propagacją fali elektromagnetycznej i błędów powstających w procesie pomiarowym, pozwali na poprawę dokładności i zwiększenia dynamiki wyznaczania orientacji przestrzennej. Wykonana modyfikacja metody klasycznej obejmuje między innymi: wykorzystanie komplanarnych wektorów jednostkowych baz (układu antenowego), wygładzanie różnic faz sygnału nośnego, korekcję macierzy obrotów na podstawie pomiarów poprzedzających. Efekty jakie uzyskano w proponowanym rozwiązaniu (poprawa dokładności i zwiększenie dynamiki w stosunku do metody klasycznej) pozwalają na pełne zastosowanie metody wyznaczania orientacji przestrzennej, opartej na systemie nawigacji satelitarnej GPS, na statkach powietrznych z możliwością konstruowania układu antenowego w jednej obudowie i wyeliminowanie wpływu drgań anten - które są głównym źródłem błędów - bez konieczności przeciwdziałania tym zakłóceniom.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.