In article was analyzed procedure of determining fees for water services connected with discharging rain water and snow water to water, as a result of the new Water Law, which came into force on the 1st of January 2018. First of all, authors compare the scope of water law permits – connected with the aforementioned matter – issued under the Water Law of 2001 (currently not in force) to those issued under the new Water Law of 2017 (currently in force since the 1st of January 2018). Authors indicate that – within the new Water Law – water law permit issued before the 31st of December 2017 is the fundamental source of information related to determining fees for discharging rain water and snow water to water. Such situation can lead to interpretational doubts of legal provisions related to the aforementioned matter. Results of the analysis conducted by the authors of this paper indicate crucial differences within amounts of fees for discharging rain water and snow water, paid by the obliged entities. Such differences result from the method of determining certain amounts of fees and also from the interpretation of the new Water Law and implementing regulations.
Ustawa z 20 lipca 2017 r. Prawo wodne (DzU z 2017 r. poz. 1566 ze zm.) w miejsce znanych wcześniej trzech rodzajów korzystania z wód wprowadziła cztery, w tym usługi wodne. Niektóre z czynności zaliczonych do korzystania z wód budzą liczne wątpliwości, a tym samym i pytania, w związku z czym postanowiłam w miarę możliwości przybliżyć Państwu te problemy w cyklu artykułów, które Redakcja zgodziła się zamieszczać w kolejnych wydaniach „Gospodarki Wodnej".
EN
Water Law Act of 20 July 2017 (Journal of Laws of 2017, item 1566, as amended) introduced four, instead of three, types of the use of waters, including water services. Some of the activities classified as the use of waters raise numerous doubts and questions, therefore I decided to explain these problems in a series of articles which the editors agreed to publish in the subsequent editions of Gospodarka Wodna.
Artykuł 9 Ramowej Dyrektywy Wodnej (RDW) stanowi, iż państwa członkowskie uwzględniają zasadę zwrotu kosztów usług wodnych włącznie z kosztami poniesionymi na cele związane ze środowiskiem naturalnym i kosztami zaangażowanych zasobów, biorąc pod uwagę analizę ekonomiczną, wykonaną zgodnie z załącznikiem III oraz w szczególności zgodnie z zasadą "zanieczyszczający płaci".
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.