Wyniki wyszukiwania - BazTech

1

Autonomous transport in Polish cities – perspectives for implementation

Jurczak Marcin, Pawlicka Kinga

Gospodarka Materiałowa i Logistyka

|

2023

|

nr 4

39--47

EN

Autonomous transport is one of the main trends in the development of urban mobility. In Poland, this area is relatively poorly studied, partly because of the small number of implemented projects. So, do autonomous vehicles have a chance to become more frequent sight on Polish streets? The authors of this publication have two objectives. The first is to assess plans and measures undertaken to implement autonomous transport in Polish cities. The second aim of the publication is to define further perspectives for the development of autonomous transport in Polish cities. The basis of the survey was formulated as the following research problems: What is the level of advancement of autonomous transport implementation in Polish cities? What is the interest by the authorities of Polish cities (local government units) in the subject of autonomous transport? The authors decided to use triangulation of studies. On the one hand, hard data were collected (by analysing the strategic documents of cities), on the other – a survey was conducted. The survey itself collected information about the measures implemented as well as more subjective and prognostic elements related to the "opinions" of Polish cities on autonomous transport. Activities for the implementation of autonomous transport in Polish cities are at a low level. The study shows that the road to autonomous vehicles in public transport in Polish cities is still a long way off: their experience in implementing such innovative projects is very scarce, mostly because benefits of implementing modern technologies in public transport are not really perceived, while a lot of organisational and financial barriers are obvious.

PL

Transport autonomiczny to jeden z głównych trendów rozwoju mobilności w miastach. W Polsce obszar ten jest stosunkowo słabo rozpoznany, po części ze względu na niewielką liczbę realizowanych projektów. Czy zatem pojazdy autonomiczne mają szansę stać się częstszym widokiem na polskich ulicach? Autorom przyświecają dwa cele. Pierwszym jest ocena planów i podjętych działań w zakresie wdrożenia transportu autonomicznego w polskich miastach, a drugim – określenie dalszych perspektyw rozwoju transportu autonomicznego w tych ośrodkach miejskich. Podstawą badania ankietowego był następujący problem badawczy: Jaki jest poziom zaawansowania wdrażania transportu autonomicznego w polskich miastach? Jakie jest zainteresowanie tematyką transportu autonomicznego ze strony władz polskich miast (jednostek samorządu terytorialnego)? Autorzy zdecydowali się na triangulację badań. Z jednej strony zebrano twarde dane (poprzez analizę dokumentów strategicznych miast), z drugiej przeprowadzono ankietę. Samo badanie pozwoliło pozyskać informacje o wdrożonych działaniach, jak i bardziej subiektywne i prognostyczne elementy związane z planami i przemyśleniami włodarzy polskich miast na temat transportu autonomicznego. Działania na rzecz wdrażania transportu autonomicznego w polskich miastach są na niskim poziomie. Z badania wynika, że droga do pojazdów autonomicznych w transporcie publicznym w polskich miastach jest jeszcze daleka. Doświadczenie we wdrażaniu innowacyjnych projektów i zainteresowanie tego typu projektami jest bardzo małe, głównie dlatego, że nie dostrzega się korzyści płynących z wdrażania nowoczesnych technologii w transporcie publicznym, natomiast widzi się wiele barier organizacyjnych i finansowych.

2

O synergii planu w urbanistyce

Zuziak Z. K.

Budownictwo i Architektura

|

2017

|

Vol. 16, nr 1

183--198

PL

Autor artykułu traktuje synergię jako kryterium oceny efektywności strategii urbanistycznych, a także formuły oraz ustaleń planu urbanistycznego. Przyjmując perspektywę, którą określa mianem „urbanistyki strategicznej”, formułuje ideę urbanistycznego modelu decyzyjnego nazywając go hasłem SAS (akronim od: Strategie, Aktorzy, Struktury). Oznacza to, że w urbanistyce, potencjalne efekty synergii powinny być interpretowane w kontekście zasad przyjętych w dokumentach miejskich polityk i strategii rozwoju, przy założeniu, że ustalenia te podejmowane są przez „aktorów gry o przestrzeń urbanistyczną” ze świadomością strukturalnych mechanizmów samoregulacji i strukturalnych konsekwencji przyjętych strategii. Mowa tu o miejskich politykach publicznych i strategiach sektora prywatnego – a także zintegrowanych strategiach publiczno-prywatnych – stosowanych w miastach europejskich, które wyróżniają się wysokim poziomem warsztatu urbanistycznego. W Polsce, stosowanie tak innowacyjnych podejść wymagałoby głębokich reform systemu sterowania rozwojem urbanistycznym. Zakłada się, że w ich wyniku pojawią się nowe narzędzia umożliwiające lepsze zintegrowanie planowania przestrzennego, strategicznego, urbanistyki operacyjnej oraz projektowania urbanistycznego. Autor identyfikuje atrybuty planu urbanistycznego, które mogą sprzyjać powstawaniu synergii polegającej na wzajemnie korzystnych oddziaływań między projektami miejskimi. W analizie tego rodzaju powiązań, układem odniesienia staje się „konstrukcja urbanistyczna”. Wg. autora pojęcie to może odegrać istotną rolę w rozwijaniu metod i technik zapisu ustaleń planistycznych w formule planowania zintegrowanego. Tworzenie logicznych powiązań między projektami urbanistycznymi a konstrukcją urbanistyczną, zdefiniowaną w planie rozwoju miasta, jest warunkiem koniecznym uzyskania synergii pojmowanej jako korzyści dodatkowe z tytułu prawidłowych relacji funkcjonalnych między projektami. Badania nad przykładami dobrej praktyki w zakresie urbanistyki operacyjnej i strategicznej wskazują, że efekty wzajemnie korzystnych oddziaływań między projektami urbanistycznymi powstają w przypadkach, w których: 1) istnieje zinstytucjonalizowana i dobrze zorganizowana kooperacja między aktorami strategii urbanistycznych; 2) w ustaleniach planistycznych znajdują się czytelne zapisy dotyczące strukturalnych aspektów planowanego układu urbanistycznego. Autor skupia się na potencjalnych relacjach synergicznych między projektami przebudowy śródmieść. Zakłada, że badanie tego rodzaju relacji to istotny element analitycznej podbudowy planów rewitalizacji śródmieść. Efekt synergii byłby znaczącym kryterium oceny ustaleń takich planów.

EN

In this paper the interpretation of synergic effects of planning decisions is discussed in the context of urban development strategies and respective attributes of urban plan. The author presents the concept of urban planning formula according to the model named as SAS (acronym from: strategies, actors, structures). This concept refers to urban strategies requiring new urban policy tools and even the reform of existing land use controls system. These changes should allow for better logical connections between spatial planning, strategic planning and urban design. Regarding potentials for inducing synergic effect of urban development as the assessment criterion of the plan, the author discusses the attributes of this plan which are appropriate to stimulate synergic functional links between the elements of land use arrangement, designed in a given planning document, and respective changes in socio-economic and cultural space. Two situations were identified as circumstances generating such effects. First type of such preconditions is described as the postulate to provide clear structural relations between strategic projects and “urbanistic construction” defined as the layout of main physical elements crystalizing spatial structure of the territory covered by the plan. Second significant type of preconditions for achieving synergic effects of the plan depends on the type of urban development strategies including the implementation strategy of key projects. Lessons learned from the cases of good practice in the area of operational urbanism indicate that mutually beneficial effects of interactions between key urban projects can be observed in case of implementation strategies where the respective rules of implementation are clearly defined with regard to urban construction of the planned land use layout. Significant role is also played here by the consistent implementation of the model defined in the long term vision for city development. Such a situation can be exemplified by the principles of urban development strategy defined for metropolitan Copenhagen in the concept known as the “Finger Plan”.

3

Osiedle przyszłości wobec prognozowanych zmian demograficznych

Racoń-Leja K.

Środowisko Mieszkaniowe

|

2013

|

nr 12

99--103

PL

Europa staje przed problemem zmniejszającej się liczby mieszkańców. Mniej atrakcyjne ekonomicznie regiony już dzisiaj muszą mierzyć się z problemem opustoszałych dzielnic, osiedli. W tej sytuacji projektowanie osiedla przyszłości może oznaczać wyłącznie rekompozycję starych zespołów. Ciężar pracy architekta przeniesiony zostaje na proces ewaluacji i późniejszego recyklingu zarówno budynków, jak i przestrzeni. Nowym strategiom urbanistycznym, szczególnie jeśli oparte są na rozgęszczaniu zabudowy i wyburzeniach, musi towarzyszyć społeczna dyskusja. Pustki wypełnią przestrzenie publiczne i zielone. Złe prognozy przyczyniają się do spadku zainteresowania prywatnych przedsiębiorców inwestowaniem w miasta, co wymaga znalezienia nowych uczestników procesu, bazujących na lokalnej społeczności. Skuteczność działań zależy od stopnia partycypacji społecznej lokalnej wspólnoty w procesie. Przykładem działań modelowych dla obszarów o malejącej populacji mogą być projekty wdrożone w ramach IBA w Saxonii-Anhalt 2002–2010.

EN

Europe is facing the problem of the decreasing number of its inhabitants. Regions that are less attractive from the economic point of view have to face the problem of desolate districts and estates. In such a situation, designing tomorrow’s estate can just mean recomposing old complexes. The burden of an architect’s work is shifted onto the process of evaluating and recycling buildings and spaces. New urban strategies, especially those based on perforation and demolition, must be combined with a social discussion. Empty spaces will be filled with public and green spaces. Pessimistic forecasts contribute to a decrease in private entrepreneurs’ interest in investing in the cities which requires new participants in this process based upon local communities. The effectiveness of actions depends on the degree of the social participation of a local community in the process. Model actions for areas with a diminishing population can be exemplified by designs implemented within IBA Sachsen-Anhalt in the years 2002–2010.