Zachodzące współcześnie procesy globalne w architekturze prowadzą do stworzenia uniwersalnego „uniformu"- języka form architektonicznych, odpowiadających upodobniającemu się stylowi życia mieszkańców różnych części świata. Uniformizacja budzi jednak również zdecydowany opór zwolenników „unikatowych": „regionalnych", „lokalnych" czy wreszcie „narodowych" rozwiązań, które odwołując się do oswojonych archetypów zapewnić mają swym odbiorcom poczucie „własnych korzeni". Te sentymentalne reminiscencje zwykle nie maj ą jednak wiele wspólnego z rzeczywistym kultywowaniem własnego dziedzictwa. Pozorność tej kontry zdaje się przemawiać za nieuchronnością uniwersalizmu
EN
The processes taking place nowadays globally in architecture lead to the creation of universal „uniform" - architectural forms fitting the lifestyles which are becoming similar for residents of different parts of the world. Uniformization, however, provokes decisive resistance from the advo- I cates of "unique": "regional", "local" or, finally, "national" solutions which, referring to tamed arche- • types, are supposed to ensure that their recipients have a sense of "their own roots". These sentimental reminiscences usually do not have much in common with real cultivating of one's own heritage. The illusion of this antagonism seems to make the case for the inevitability of universalism.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.