Wyniki wyszukiwania - BazTech

1

Preparation Of Fine Grained SiC At Reduced Temperature By Two-Step Sintering

Kim K.-W., Oh K.-S., Lee H., Kim B. S., Chung T.-J.

Archives of Metallurgy and Materials

|

2015

|

Vol. 60, iss. 2B

1539--1542

EN

Two-step sintering route was applied for the densification SiC by promoting the role of liquid phase. The specimen contained 8 vol% of liquid phase composed of Al2O3 and Y2O3. The heating schedule consisted with initial rapid heating to 2000°C and immediate quenching to 1700 or 1750°C. By heating at elevated temperature, even distribution of the liquid phase was intended. The heat treatment at reduced temperature was to suppress the evaporative loss of the liquid and to secure the time for densification. The two-step sintering effectively suppressed loss of mass and coarsening. The resultant SiC was thus dense and was composed of fine grains exhibiting hardness of 2321 kgf/mm2.

2

Two-step sintering and related properties of 10 vol.% ZrO2-Al2O3 composites derived from filter and cold isostatic pressing

Wójtowicz B., Pyda W.

Materiały Ceramiczne

|

2011

|

T. 63, nr 4

814-819

EN

This work presents a preparation of 10 vol.% zirconia-alumina composites with micrometer alumina and submicrometer zirconia grains via filter pressing and cold isostatic pressing for low temperature consolidation, and constant heating rate sintering (CHR), two-step sintering (TSS) and reverse two-step sintering (RTSS) for high temperature consolidation. The powders of nano-zirconia (10 nm) and alumina (175 nm) were used. Temperatures T1 and T2 of 1600°C and 1350°C were set for TSS, respectively. A reversed sequence of these temperatures was used for RTSS. The resultant composites were characterized in terms of density, microstructural features, hardness and fracture toughness. Both the forming method and the heating schedule showed negligible effects on density of the composites that were sintered using the heating schedules involving a temperature of 1600°C. The microstructure of composites was affected mainly by the heating schedule applied. The composite containing alumina grains of ~2.2 žm and uniformly dispersed zirconia grains of ~0,25 žm was obtained in case of the TSS schedule. The reversed two-step sintering (RTSS) delivered the most coarse-grained microstructures. The temperature T1 of 1600°C generated large grain growth ratios (10.8-18.5), resulting in the composites showing densities close to 95 , but reasonably good hardness (20.8 š 0.2 GPa) and fracture toughness (7.0 š 0.2 MPa•m0.5).

PL

W pracy przedstawiono wytwarzanie kompozytów 10 % obj. ZrO2-Al2O3, zawierających mikronowe ziarna tlenku glinu i submikronowe tlenku cyrkonu, za pomocą prasowania filtracyjnego i izostatycznego na zimno, w przypadku konsolidacji niskotemperaturowej, oraz spiekania ze stałą szybkością ogrzewania (CHR), spiekania dwuetapowego (TSS) i odwróconego spiekania dwuetapowego (RTSS), w przypadku konsolidacji wysokotemperaturowej. Wykorzystano proszki nanometrycznego ZrO2 (10 nm) i Al2O3 (175 nm). Dla schematu TSS ustalono temperatury T1 i T2 wynoszące odpowiednio 1600°C and 1350°C. Odwróconą sekwencję tych temperatur wykorzystano w przypadku schematu RTSS. Otrzymane kompozyty scharakteryzowano w kategoriach gęstości, cech mikrostrukturalnych, twardości i odporności na pękanie. Zarówno metoda formowania, jak i schemat ogrzewania miały zaniedbywalny wpływ na zagęszczenie kompozytów, które spieczono wykorzystując temperaturę 1600°C w schemacie ogrzewania. Na mikrostrukturę kompozytów główny wpływ miał schemat ogrzewania. Za pomocą schematu TSS otrzymano kompozyt zawierający ziarna tlenku glinu o rozmiarze ~2,2 žm i jednorodnie rozproszone ziarna tlenku cyrkonu o rozmiarze ~0,25 žm. Mikrostruktury pochodzące z odwróconego spiekania dwuetapowego (RTSS) były najbardziej gruboziarniste. Temperatura T1 wynosząca 1600°C spowodowała pojawienie się dużych współczynników rozrostu ziaren (10,8-18,5), które były przyczyną otrzymania kompozytów o gęstości wynoszącej blisko 95 %, ale wykazujących rozsądnie dobrą twardość (20,8 š 0,2 GPa) i odporność na pękanie (7,0 š 0,2 MPa•m0.5).

3

Sintering of nanocrystalline zinc oxide via conventional sintering, two step sintering and hot pressing

Mazaheri M.

Materiały Ceramiczne

|

2010

|

T. 62, nr 4

506-509

EN

Two-step sintering and hot pressing methods were applied on nanocrystalline ZnO to control the accelerated grain growth occurring during the final-stage of sintering. The sintering conditions (temperature and total time) and results (density and grain size) of two-step sintering (TSS), conventional sintering (CS) and hot pressing (HP) methods were compared. The grain size of the high density (> 98 %) ZnO compact produced by the two-step sintering was smaller than 1 žm; while the grain size of those formed by the conventional sintering method was ~4 žm. The HP technique versus CS was shown to be a superior method to obtain higher final density (99 %), lower sintering temperature, shorter total sintering time and rather fine grain size. The maximum density achieved via HP, TSS and CS methods were 99, 98.3 and 97 %, respectively. The final grain size of samples obtained by HP was larger than that of TSS method. However, the ultra-prolonged sintering total time (88 ks) and the lower final density (98.3 %) are the drawbacks of TSS in comparison with the faster HP method (17 ks and 99 %, respectively).

PL

Metody spiekania dwuetapowego i prasowania na gorąco zastosowano w przypadku nanokrystalicznego ZnO, aby kontrolować przyśpieszony rozrost ziaren występujący w końcowym etapie spiekania. Porównano warunki spiekania (temperatura i czas całkowity) i rezultaty spiekania (gęstość i rozmiar ziarna) metodami dwuetapową (TSS), konwencjonalną (CS) i prasowania na gorąco (HP). Rozmiar ziarna wypraski ZnO o wysokiej gęstości (> 98 %), wytworzonej w wyniku spiekania dwuetapowego, był mniejszy niż 1 žm, podczas gdy rozmiar ziarna wyprasek spiekanych konwencjonalnie wynosił ~4 žm. Technika HP w porównaniu z CS była lepszą metodą prowadzącą do uzyskania wyższej gęstości końcowej (99 %) i raczej drobny rozmiar ziarna w niższej temperaturze spiekania i przy krótszym całkowitym czasie spiekania. Maksymalna gęstość uzyskana metodami HP, TSS i CS wynosiła odpowiednio 99, 98.3 i 97 %. Końcowy rozmiar ziarna w próbkach pochodzących z metody HP był mniejszy niż z TSS. Jednakże, skrajnie wydłużony całkowity czas spiekania i niższa gęstość końcowa (odpowiednio 88 ks i 98.3 %) stanowią wady metody TSS w porównaniu z szybszą metodą HP (99 % TD przy czasie 17 ks).