Wyniki wyszukiwania - BazTech

Ograniczanie wyników

1 Janikowski R.

1 2006

Znaleziono wyników: 1

Liczba wyników na stronie

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych: trwały zrównoważony rozwój

Sortuj według:

Ogranicz wyniki do:

Tereny poprzemysłowe a zrównoważony rozwój

Janikowski R.

Czasopismo Techniczne. Architektura

2006

R. 103, z. 8-A

111--124

Wynikająca z polskiej polityki ekologicznej istota zarządzania terenami poprzemysłowymi stanowi, że tereny to nie powinny być nieużytkami gospodarczymi. Najszybciej, jak to jest możliwe, powinny być one wykorzystywane do pełnienia innych funkcji, takich jak tereny leśne, rekreacyjno-wypoczynkowe, urbanistyczne czy przemysłowe. Przestrzeń jest wyczerpywalnym i nieodnawialnym zasobem środowiska, dlatego konieczne jest jej odzyskiwanie. Tereny dla nowej, silnie upodmiotowionej aktywności społeczno-gospodarczej powinny być odzyskiwane z tej samej, wykorzystywanej już wcześnij w ten sam sposób, klasy podprzestrzeni. Podobnie zwiększanie powierzchni terenów rolnych czy leśnych powinno opierać się na pozyskiwaniu terenów będących dotychczas w użytkowaniu przemysłowym czy urbanistycznym oraz na recyklingu. Całkowite szacunkowe koszty rekultywacji powierzchni ziemi objętej degradacją przemysłową wymagałyby nakładów rzędu 1 biliona złotych (w cenach z 2003 roku). Oszacowanie to nie jest kompletne, gdyż nie ujmuje w sobie dawnych terenów składowania odpadów niebezpiecznych oraz terenów położonych wzdłuż szlaków komunikacyjnych. Poniesienie tych kosztów powinno być rozłożone w czasie obejmującym kilka pokoleń. W horyzoncie czasowym wyznaczonym przez politykę ekologiczną, czyli do 2025 roku należałoby przeprowadzić rekultywację terenów wymagających pilnej interwencji. Przyjęcie tej przesłanki wyznacza roczny całkowity koszt rzędu 8 miliardów złotych w skali kraju. Powyższą kwotę prawie w całości będzie musiał pokryć Skarb Państwa, albowiem na nim ciąży bezpośrednia lub pośrednia odpowiedzialność za zaistniały dług środowiskowy.

The essence of the management of post-industrial sites in Poland resulting from the country's ecological policy states that those should not remain perpetual brownfields. As quickly as possible, the brownfields should be utilized for other functions typical for the land surface, such as forested areas, sport and recreation sites, urban or industrial areas. As the land surface is the environmental resource that can run out and cannot be replenished, it is therefore necessary to keep reclaiming it. Sites for new, strongly topical socio-economic activities should come from the recovery of the same class of land areas used before in similar manner. Similarly, expansion of the arable and forested areas should be based on reclaiming the post-industrial or the post-urban areas and on land recycling. The estimated total cost of the recultivation of the industrially degraded lands in Poland would be of the order of PLN 1 trillion (10[12]) (as of 2003). This estimate is incomplete as it does not include the former dump-sites for hazardous wastes as well as the land belts along the transportation routes. The expenditure of this magnitude must be spread in time over several generations. In the time range delineated by the current Polish ecological policy, i.e. till 2025, the recultivation of the lands that require most urgent attention should be done. To accept such a goal means the total annual spending of the order of PLN 8 billion (8 x 10[9]). The almost entire amount will have to be covered by the State Treasury, since it is the Polish State, which has directly or indirectly been responsible for the existing environmental debt.