Wyniki wyszukiwania - BazTech

1

„Zrodzone z duszy ludu”. Ochrona sakralnej architektury drewnianej na międzywojennym Górnym Śląsku a polsko-niemiecki spór o narodowy charakter regionu

Gorzelik Jerzy

Wiadomości Konserwatorskie

|

2020

|

Nr 62

28--41

PL

Ochronę pomników drewnianej architektury sakralnej uznano za jedno z najpoważniejszych wyzwań, przed jakimi stanęli konserwatorzy zabytków Prowincji Śląskiej, działający od schyłku XIX w. Wypracowana przez nich strategia postępowania doczekała się weryfikacji po Wielkiej Wojnie na podzielonym polsko-niemiecką granicą Górnym Śląsku, gdy drewniany kościół wykorzystywano jako dowód na polski lub niemiecki charakter kultury regionu. Metody ochrony zabytków stosowane przez polskich i niemieckich konserwatorów były nieco inne. W Prowincji Górnośląskiej dopuszczano daleko idące przekształcenia przestrzeni i bryły obiektów, by zachować ich funkcję i lokalny pejzaż. Podobnie jak przed I wojną światową dokonywano też translokacji. W województwie śląskim, gdzie prawna i finansowa sytuacja służb konserwatorskich była korzystniejsza, egzekwowano obowiązek opieki nad zabytkami, wspierając parafie dotacjami. Planowano też organizację skansenu w Katowicach, przenosząc do miejskiego parku drewniany kościół z Syryni. Inny obiekt trafił z Knurowa do Chorzowa. W ten sposób dwa największe miasta polskiej części regionu doczekały się obiektów, które miały stanowić świadectwo jego odwiecznej polskości.

EN

Among challenges faced by conservators of the Silesian Province, who operated since the late nineteenth century, protection of monuments of wooden religious architecture was recognized as one of the most important. The strategy, they had elaborated, was verified after the Great War in Upper Silesia divided by the German-Polish border, as the wooden church was used as evidence for Polish or Germanic character of the region’s culture. The methods of monument protection implemented by Polish and German conservators were to some extent different. In the Upper Silesian Province far-reaching transformations of the space and shape of objects were allowed to preserve their original function and a local landscape. As before the First World War, monuments were also translocated. In the Silesian Voivodship, where the legal and financial situation of conservation services was more favorable, parishes were obliged to take care of churches and supported in their efforts with subsidies. There was also a plan to arrange an open-air museum in Katowice, where a wooden church from Syrynia was moved to the city park. Another monument was transferred from Knurów to Chorzów. In this way, the two largest cities of the Polish part of the region obtained objects that were to testify to its eternal Polishness.

2

Translokacja budynku drewnianego jako interpretacja miejsca historycznego – studium przypadku chat o konstrukcji zrębowej zlokalizowanych w stanie Tennessee, USA

Tomaszek Tomasz

Wiadomości Konserwatorskie

|

2020

|

Nr 64

131--143

PL

Zasadność translokacji budynku drewnianego pozostaje zagadnieniem szeroko dyskutowanym. Problem ten nabiera szczególnego wymiaru w przypadku translokacji przeprowadzonej w ramach procesu ochrony i interpretacji konserwatorskiej miejsca o szczególnym znaczeniu historycznym. W artykule poddano krytycznej dyskusji zagadnienie translokacji w ramach interpretacji architektoniczno-historycznej na przykładzie historycznych chat o konstrukcji zrębowej w stanie Tennessee w USA: McPeake Cabin w Parkers Crossroads Battlefield, William Manse George Cabin w Shiloh National Military Park, King Cabin w Cane Ridge, George Haynes Slave Cabin na Historycznej Farmie Tipton-Haynes, zrębowy „Dom z czasów dzieciństwa” Sama Davisa oraz zrębowe chaty niewolników na terenie historycznego obiektu „Sam Davis Home and Plantation”. Przedstawione studia przypadku stanowią przyczynek do analizy horyzontu autentyczności zarówno przeniesionych struktur, jak i miejsc historycznych, na których obszarze wtórnie zostały zlokalizowane.

EN

The legitimacy of the relocation of a wooden building remains a widely discussed issue. This problem takes on a special dimension in the case of relocation carried out as a part of the process of the protection and interpretation of a place with special historical meaning. This paper examines the issue of relocation as part of architectural and historical interpretation on the example of historic log cabins located in the state of Tennessee in the USA. These buildings are: the McPeake Cabin in Parkers Crossroads Battlefield, the William Manse George Cabin in Shiloh National Military Park, the King Cabin in the Cane Ridge community within the suburban township of Antioch, the George Haynes Slave Cabin at the Tipton-Haynes Historic Site, the Sam Davis Log Boyhood Home and Slave Cabins at the Sam Davis Home and Plantation Historic Site. The presented case studies contribute to the analysis of the horizon of authenticity of both the transferred architectural structures and the historical sites in which they were secondary located.

3

Zinc and lead in aquatic plants and bottom sediments of anthropogenic rivers

Małachowska-Jutsz A., Gumińska J.

Architecture Civil Engineering Environment

|

2018

|

Vol. 11, no. 2

125--134

EN

The aim of the study was to assess contamination of bottom sediments with heavy metals (lead and zinc) and its influence on the dominant macrophytes in selected four Polish anthropogenic rivers. Due to metal concentration, the sediments were classified in terms of their purity by three criteria: geochemical criterion, LAWA classification and ecotoxicological criterion. The studies revealed that tested macrophytes (Common Reed and Yellow Iris) were characterized by low and very low accumulation coefficient translocation factors of heavy metals. Common Reed was the plant which, to the greatest extent, accumulated heavy metals and therefore it was proposed as an indicator of lead and zinc contamination of river sediments. Heavy metals were mainly accumulated in roots and were not transported to their shoots as evidenced by very low translocation factors. Yellow Iris accumulated heavy metals to a lesser extent than Common Reed, however, it showed higher translocation factors of these metals. Zinc was preferentially collected by both plants in comparison with lead, as confirmed by higher translocation factors for zinc.

PL

Celem pracy była ocena stopnia zanieczyszczenia osadów dennych metalami ciężkimi (ołowiem i cynkiem) oraz ich wpływu na dominujące makrofity w wybranych czterech przekształconych antropogenicznie rzekach w Polsce. Ze względu na stężenie metali osady rzeczne zostały sklasyfikowane pod kątem ich czystości według trzech kryteriów: kryterium geochemicznego, klasyfikacji LAWA i kryterium ekotoksykologicznego. Badania wykazały, że badane makrofity (trzcina pospolita i kosaciec żółty) charakteryzowały się niskimi i bardzo niskimi współczynnikami akumulacji i translokacji metali ciężkich. Trzcina pospolita to roślina, która w największym stopniu akumulowała metale ciężkie i dlatego została zaproponowana, jako wskaźnik stopnia skażenia osadów rzecznych ołowiem i cynkiem. Metale ciężkie gromadziły się głównie w korzeniach i nie były transportowane do pędów, o czym świadczą bardzo niskie wartości współczynników translokacji. Kosaciec żółty akumulował metale ciężkie w mniejszym stopniu niż trzcina pospolita, jednakże w tym przypadku zaobserwowano wyższe współczynniki translokacji metali. Cynk był preferencyjnie pobierany przez obie rośliny w porównaniu do ołowiu, co potwierdzono wyższymi wartościami współczynników translokacji.

4

Sustainability of earthworm communities in translocated grasslands: the first decade after runway 2 construction at Manchester Airport

Butt K. R., Walmsley T.

Polish Journal for Sustainable Development

|

2015

|

T. 19

7--12

EN

Construction of a second runway at Manchester Airport led to a £17 million environmental mitigation package concerned with habitat restoration, relocation of species and translocation of valuable habitat components. One major concern was for legally protected vertebrate species (Meles meles and Triturus cristatus) affected by these works. To this end, a monitoring programme was established to assess earthworm communities (potential prey for the protected animals) within areas of translocated grassland. Major upheaval of soils can have negative consequences on soil biota, so integration of translocated turf with receptor subsoil was essential. The work reported here relates to continued monitoring of 4 specific translocated grassland areas. Digging and hand sorting of soil from replicated plots of 0.1 m2, followed by vermifuge (mustard) application was used to extract earthworms. Monitoring took place on an annual basis during the same week of October from 1998-2007. Twelve species of earthworm were located, representing three ecological groups. Recorded densities ranged from 4 to 427 earthworms m-2. Similarly, biomasses ranged between 2 and 110 g m-2. Significant differences can be ascribed to type of translocation undertaken (turf transfer or soil alone) and also between grassland sites (low lying, slopes, hillocks) and across years. Meteorological data suggests that the most significant environmental aspect during the decade of monitoring was rainfall, having its greatest negative effect on earthworms in 2003. Earthworm community composition has been dynamic over this time period.

PL

Podczas przygotowań do budowy drugiego pasa startowego na lotnisku w Manchester przenoszono cenne komponenty siedliskowe oraz gatunki a także odtwarzano całe siedliska, wykorzystując pakiet ochronny o wartości 17 mln £. Jednym z głównych problemów było zachowanie prawnie chronionych kręgowców (Meles meles i Triturus cristatus), zagrożonych rozbudową lotniska. W celu długotrwałego monitorowania ich stanu postanowiono także oceniać populacje dżdżownic (potencjalny pokarm tych zwierząt) w obszarze odtwarzanych użytków zielonych. Ponieważ prace inżynierskie mogą mieć negatywny wpływ na faunę gleb, przy budowie pasa zastosowano eksperymentalne przenoszenie darni z warstwą podglebia. Prezentowana publikacja opisuje efekty stałego monitorowania 4 konkretnych punktów/ stanowisk odtwarzanych użytków zielonych. Poszukując dżdżownic stosowano przekopywanie gleby kilku stanowisk o powierzchni 0,1 m2 oraz sortowanie ręczne wybranych prób oraz wypłaszanie dżdżownic z głębszych warstw roztworem musztardy. Monitorowanie miało miejsce corocznie w tym samym tygodniu października, od roku 1998 do roku 2007. Zlokalizowano 12 gatunków dżdżownic reprezentujących trzy grupy ekologiczne. Ich zagęszczenie wahało się od 4 do 427 dżdżownic na m2 a biomasa od 2 do 110 g m-2. Istotne różnice tych wartości stwierdzono przy porównaniu wymienionych cech dżdżownic na stanowiskach gdzie przeniesiona została cała darń i sama gleba a także między siedliskami w użytkach łąkowych (w zagłębieniach, na zboczu, na pagórkach) i w poszczególnych latach. Dane meteorologiczne wskazują, że w ciągu dekady monitoringu najbardziej istotny wpływ środowiskowy dotyczył opadów, mając największy negatywny wpływ na dżdżownice w roku 2003. Stan zgrupowania dżdżownic w badanym okresie był dynamiczny.

5

Znaczenie kontynuacji badań architektonicznych podczas rozbiórki na przykładzie zagrody z Kaniczek translokowanej na teren Olęderskiego Parku Etnograficznego w Wielkiej Nieszawce

Maślak A.

Budownictwo i Architektura

|

2015

|

Vol. 14, nr 3

89--106

PL

Olęderski Park Etnograficzny w Wielkiej Nieszawce jest jedynym w Polsce muzeum na wolnym powietrzu, które zostało dedykowane budownictwu wiejskiemu, związanemu z osadnictwem olęderskim. Obecnie swoim zasięgiem badawczym obejmuje obszar Doliny Dolnej Wisły. Dotychczasowe działania konserwatorskie, których głównym zadaniem jest ochrona obiektów architektury in situ, nie zawsze jest wystarczająca lub możliwa. Zachowane do dziś nieliczne już przykłady tego budownictwa zagrożone są postępującą degradacją prowadzącą do ich eliminacji z krajobrazu nadwiślańskiego. Utworzenie muzeum na wolnym powietrzu i translokacja tych cennych zabytków jest właściwie jedyną szansą na ich dalsze przetrwanie. Na wstępie przedstawię krótko charakterystykę osadnictwa olęderskiego w Dolinie Dolnej Wisły oraz koncepcję Olęderskiego Parku Etnograficznego w Wielkiej Nieszawce wraz z próbami powołania nowego oddziału Muzeum. Celem niniejszego artykułu jest podkreślenie znaczenia uzupełniających badań architektonicznych podczas rozbiórki obiektów architektury drewnianej na przykładzie zagrody z Kaniczek translokowanej na teren Olęderskiego Parku Etnograficznego w Wielkiej Nieszawce. Początkowo omówiony został koncepcyjny projekt konserwatorski opracowany na podstawie wyników badań architektonicznych przeprowadzonych przed rozbiórką. Badania te zostały przeprowadzone metodą nieinwazyjną, co utrudniało dostęp do wszystkich elementów i miejsc. Uzupełnienie badań podczas rozbiórki rzuciło nowe światło na temat problematyki konserwatorskiej. Podsumowaniem działań związanych z translokacją będzie pokazanie ostatniej fazy budowlanej obiektu.

EN

'Olęder' Ethnographic Park in Nieszawka Wielka is Poland's only open-air museum that has been dedicated to construction of the rural, associated with olęder settlement. Currently, its research range covers an area of Lower Vistula Valley. Existing conservation measures, which main task is to protect architectural monuments in situ, however, is not always sufficient or possible. Preserved until today, very few examples of this construction are threatened by the progressive deterioration leading to their elimination from the Vistula landscape. The creation of a museum in the open air and translocation of these precious relics is actually the only chance for their continued survival. As a preliminary point, I will briefly present the characteristics of the 'olęder' settlement in the Lower Vistula Valley and the concept of 'Olęder' Ethnographic Park in Nieszawka Wielka along with attempts to establish a new branch of the Museum. The purpose of this article is to highlight the importance of supporting architectural research during the demolition of wooden architecture on the example of pens in Kaniczek translocated into 'Olęder' Ethnographic Park in Nieszawka Wielka. Initially, the concept of conservation project was discussed, developed on the basis of architectural research conducted before demolition. These studies were conducted using a non-invasive method, making it difficult to access all components and places. Supplementing the research during the demolition shed a new light on conservation issues. The summary of activities related to the translocation will show the last phase of facility construction.

6

Nowe życie drewnianych domów dla rękodzielników w Skansenie Miejskiej Architektury Drewnianej w Łodzi

Bachmańska-Słowikowska M.

Budownictwo i Architektura

|

2015

|

Vol. 14, nr 3

27--44

PL

Skansen Miejskiej Architektury Drewnianej w Łodzi został utworzony w Parku im. Władysława Reymonta na tyłach Centralnego Muzeum Włókiennictwa na powierzchni ok. 6 000 m2. Do skansenu przeniesiono osiem XIX wiecznych obiektów drewnianych, w tym: cztery domy dla rękodzielników (Łódź, ul. Mazowiecka 47, Kopernika 42, Wólczańska 68, Żeromskiego 68), jeden dom mieszkalny (Łódź ul. Mazowiecka 61), jedna willa letniskowa (Łódź, Scaleniowa 18), drewniany kościół św. Andrzeja Boboli z Łodzi – Nowosolnej – jedyny XIX wieczny przykład łódzkiej drewnianej architektury sakralnej, wpisany do rejestru zabytków oraz dawną poczekalnię przystanku tramwajowego z Rynku Nowego Miasta w Zgierzu. Niniejszy artykuł ma na celu przedstawienie całokształtu procesu, który umożliwił zachowanie dziedzictwa wczesno przemysłowej architektury drewnianej Łodzi, na którą składają się przede wszystkim drewniane domy rękodzielników. Problematyka realizacji projektu utworzenia Skansenu Miejskiej Architektury Drewnianej w Łodzi została ujęta w sposób całościowy przedstawia zarówno cały proces przygotowań do projektu, jak i szczegóły dotyczące jego realizacji. Artykuł przedstawia również sposób adaptacji translokowanych obiektów do nowych funkcji zawierających bogaty program kulturalno-edukacyjny, które sprawiają, że skansen tętni życiem i przyciąga wiele osób.

EN

Museum of Wooden Architecture in Lodz was constructed in the Władysław Reymont Park adjoining from the back side to the Central Museum of Textiles. The open-air museum covers the area of 6 000 m2. Eight 19th century wooden buildings were moved to the open-air museum: four craftsmen houses (Łódź, ul. Mazowiecka 47, Kopernika 42, Wólczańska 68, Żeromskiego 68), one-storey house for workers (Łódź ul. Mazowiecka 61), a summer villa (Łódź, Scaleniowa 18), a wooden church – the unique example of 19th century wooden sacral architecture which is enrolled into the register of monuments and a wooden tram-stop moved from the Marketplace of the city of Zgierz. The purpose of the following article is to present the overall process which enabled to preserve the legacy of the early industrial wooden architecture in Lodz (which mainly consists of wooden craftsmen houses). The problems associated with the realization of this project are described in a comprehensive way including both the project preparation process and the details of its final realization. The article presents also different ways of adopting the relocated objects to their new functions, offering wide educational and cultural programme that makes the museum much alive and attractive for tourists.

7

Estimation of mass relocation intensity in vicinity of the former cement works

Dołhańczuk-Śródka A., Ziembik Z., Kusza G.

Proceedings of ECOpole

|

2014

|

Vol. 8, No. 2

377-383

EN

Estimation of possible mass relocation in environment is crucial in assessment of threats resulting from industrial activity. In many regions the abandoned industrial estates can be found, which can be a source of harmful substances in environment. In such areas composition of soils can be changed as a result of industrial activity. Among others, the radioactive isotopes in significant concentrations could appear in processing of mineral materials as well as in branches of production where fossil fuels are combusted. Surface soil samples were collected in the area of the former cement plant “Piast”, situated within Opole city borders. Concentrations of gamma radioactive isotopes were determined in the samples. A number of naturally occurring radioisotopes were found as well as artificial Cs-137. In results studies methods designed for compositional data analysis were utilized. It was found that the radioisotopes from the radium and thorium decay series were close to equilibrium state. Concentrations of U-235 and its daughter Th-231 are rather poorly related with each other. Concentration of K-40 is somewhat bound with concentrations of radionuclides from thorium decay chain. The Cs-137 concentrations were not related to concentrations of other radioisotopes. The results obtained suggest lack of an intense mass relocation in the area close to former cement works. Neither significant deposition or elution/leaching of matter in the investigated area can be supposed.

PL

Oszacowanie skali wielkości przemieszczania się masy ma kluczowe znaczenie w ocenie zagrożeń wynikających z działalności przemysłowej. W wielu regionach znajdują się pozostałości po zakładach przemysłowych, które mogą być źródłem szkodliwych substancji w środowisku. Na tych obszarach można oczekiwać podwyższonego poziomu skażeń, których źródłem jest wcześniejsza działalność przemysłu. Na takich terenach mogą występować m.in. zwiększone ilości izotopów promieniotwórczych, powstających w wyniku przetwarzania surowców mineralnych lub spalania paliw kopalnych. Do badań pobrano próbki gleby zebrane na obszarze byłej cementowni „Piast”, znajdującej się w granicach miasta Opole. W badanych próbkach oznaczono aktywności naturalnych izotopów gamma-promieniotwórczych. W próbkach gleby znajdował się także sztuczny izotop Cs-137. Podczas analizy danych wykorzystano metody analizy zmiennych złożonych. Stwierdzono, że izotopy z szeregu radowego i torowego znajdowały się w stanie zbliżonym do równowagowego. Aktywności U-235 i Th-231 były słabo ze sobą związane. Aktywność K-40 była w pewnym stopniu związana z aktywnościami radionuklidów pochodzących z szeregu torowego. Aktywność Cs-137 nie ma związku z aktywnościami pozostałych izotopów promieniotwórczych. Uzyskane wyniki sugerują ograniczone przemieszczanie się materii na obszarze byłej cementowni. Zarówno depozycja, jak i wymywanie/ługowanie materii na badanym obszarze jest ograniczone.

8

Ocena przydatności specjacji metali ciężkich w miejskich osadach pofermentacyjnych do produkcji trawników rolowanych

Dmochowski D., Gajkowska-Stefańska L., Dmochowska A., Presnarowicz R. K.

Przegląd Naukowy Inżynieria i Kształtowanie Środowiska

|

2011

|

Vol. 20, No. 3

207--216

PL

W pracy przedstawiono wyniki badań pozwalające na ocenę możliwości zastosowania specjacji metali ciężkich oraz stopnia ich translokacji z osadu pofermentacyjnego do pędów a także określono ich biokumulację w korzeniach. Współczynniki bioakumulacji w pędach traw kształtowały się na bardzo niskim poziomie i nie przekroczyły dla wszystkich, badanych metali ciężkich wartości 0,14. Znaczące różnice wystąpiły w biokumulacji metali ciężkich w korzeniach badanych traw, które mieściły się w zakresie: 0,78 ÷ 1,41. Specjacja metali ciężkich w osadach pofermentacyjnych, stosowanych do produkcji trawników rolowanych, umożliwiła określenie udziałów labilnych form metali ciężkich, które są najłatwiej pobierane z podłoża. Specjacja metali ciężkich opracowana przez Stovera może być przydatną procedurą analityczną, pozwalającą na określenie mobilności metali w układzie: podłoże – roślina.

EN

The paper presents results of studies to assess the possibility of heavy metal speciation and the extent of their translocation from the sediment to the shoots postfermentation and the setting of their bioaccumulation in roots. Coefficients of bioaccumulation in the shoots of grass were at a very low level and have not exceeded for all heavy metals tested value 0,14. Significant differences occurred in the bioaccumulation of heavy metals in the roots of grasses tested, which were in the range: 0.78 ÷ 1.41. Speciation of heavy metals in sediments of post-fermentation for production of rolling lawns, determined the shares of labile forms of heavy metals that are most easily retrieved from the ground. Speciation of heavy metals developed by Stover can be a useful analytical procedure that allows the determination of the mobility of metals in the system: substrate - plant.

9

EDTA-assisted phytoextraction of copper, cadmium and zinc using chamomile plants

Kralova K., Masarovičova E.

Ecological Chemistry and Engineering. A

|

2008

|

Vol. 15, nr 3

213-220

EN

The effect of EDTA on Cu, Zn and Cd bioaccumulation in Matricaria recutita L. plants (cv. Goral) was studied. Application of 12, 24 and 60 _mol MSO4 dm-3 (M = Cu, Zn or Cd) practically did not affect dry matter of roots and shoots of chamomile plants. The studied plants accumulated more Cd, Zn and Cu in the roots than in the shoots. Metal content in plant organs increased with increasing MSO4 concentration in hydroponic solution. In the presence of equimolar EDT A concentration a significant decrease of accumulated Cu and Zn amount in plant roots was observed. For Cd Ibis effect was relatively law. On the other band, application of EDT A caused sharp increase of Cu concentration in the shoots, whereas Cd shoot concentration increased only slightly and Zn concentration showed a moderate decrease. Bioaccumulation (BAF) and translocation factors (TF) also were evaluated. BAF values related to the accumulated metal amount in the shoots ranged were 69-168 for Zn, 3.8-11.5 for Cu and 56-100 for Cd (application without EDTA) and 62-162 for Zn, 34-39 for Cu and 78-129 for Cd (with EDTA application). Plants treated with 12 _mol dm-3 CdSO4accumulated in the shoots 16.9 % from the total Cd amount accumulated by plant and in the presence of EDTA Ibis portion increased to 30.9 %. On the other band, at the highest applied CdSO4 concentration (60 _mol dm-3) Ibis portion was only little affected by the presence of EDTA (33.5 % and 36.4 %, respectively).

PL

Badano wpływ EDTA na bioakumulację CD, Zn i Cd w roślinach Matricaria recutita L (cv. Goral). Stosowane stężenia soli metali ciężkich: 12,24 i 60 _mol MSO4 dm-3 (M = CD, Zn lub Cd) praktycznie nie miały wpływu na suchą masę korzeni i pędów roślin rumianku. Badane rośliny akumulowały więcej Cd, Zn i Cu w korzeniach niż w pędach. Stężenie metalu w organach rośliny zwiększało się wraz ze zwiększeniem stężenia MS04 w roztworze hydroponicznym. W obecności równomolowego stężenia EDTA stwierdzono znaczące zmniejszenie zawartości Cu i Zn w korzeniach badanych roślin. Dla Cd ten wpływ był stosunkowo mniejszy. Z drugiej strony, stosowanie EDTA spowodowało gwałtowny wzrost zawartości Cu w pędach, podczas gdy zawartość Cd wzrosła tylko nieznacznie, a zawartość Zn nieznacznie zmniejszyła się. Wyznaczono poziom bioakumulacji (BAF) i wartość czynnika translokacji (TF). Wartości BAF badanych metali w pędach wynosiły: 69-168 dla Zn, 3,8-11,5 dla Cu i 56-100 dla Cd (próbki bez EDT A) i 62-162 dla Zn, 34-39 dla Cu i 78-129 dla Cd (próbki z EDTA). W pędach roślin zakumulowało się z roztworu CdSO4 o stężeniu równym 12 žmol . dm-3 aż 16,9 % całkowitej ilości kadmu zaakumulowanej w całej roślinie, natomiast w obecności EDTA ten udział wzrósł do 30,9 %. Z drugiej strony, przy największym stosowanym stężeniu (60 žmol. dm-3) CdS04 w roślinach zaakumulowało się 33,5 % Cd, a w obecności EDTA wartość ta wzrosła tylko do 36,4 %.