Wyniki wyszukiwania - BazTech

1

Ideological identity of New Urbanism

Domińczak Michał

Architectus

|

2021

|

Nr 2 (66)

59--66

EN

The article is devoted to the issues of ideological identity of New Urbanism and it is an attempt to expand the general knowledge about this particular phenomenon of contemporary urbanism and a complete idea of social life. It also undertakes, to a lesser extent, a polemic with some of the theses of its critics. The article adopts a method of deduction. First of all, the official declarations of the Congress for the New Urbanism (CNU), including, in particular, the Charter of the New Urbanism were analyzed. Then, the writings and publications of the precursors and founders of New Urbanism were examined. A mention was also made of the theories presented by various groups, which are now the point of reference for New Urbanists as their mentors. The conducted analyses allowed us to lay out the thesis that research conclusions are sufficient to identify New Urbanism as a conservative, or more precisely – a traditionalist movement, which aims for creative improvement of the good habits in town planning and restoration of the continuity of cultural and spatial development of local communities. New Urbanism is a defined, comprehensive philosophy of a city, understood as an idea of a diverse and family-based living community set in specific spatial conditions. This idea of local “urbanity” – a concept of social life represented in New Urbanism, fits in with the ideal, Aristotelian republican system (politeia). New Urbanism represents at least five out of six fundamental attributes of a conservative mindset: realism in the judgment of reality; affection for the proliferating variety and mystery of traditional life; faith that man must take control of his anarchic impulses; conviction that a civilized society requires order and classes; and acceptance of the apparent principle that change and progress are not identical. Striving for an equilibrium between the freedom of choice and the social responsibility is fully in line with a conservative mindset, too. Thereby, New Urbanism became a counterbalance to both the neoliberal, consumer-driven exaggerated individualism and neo-Marxist collectivism.

PL

Artykuł poświęcony jest zagadnieniom identyfikacji ideowej Nowego Urbanizmu (New Urbanism) i stanowi próbę rozszerzenia wiedzy na temat tego szczególnego fenomenu współczesnej urbanistyki. Podejmuje także, w niewielkim zakresie, polemikę z niektórymi tezami jego krytyków. W pracy przyjęto metodę dedukcji, analizując w pierwszej kolejności oficjalne deklaracje Congress for the New Urbanism, w tym przede wszystkim Kartę Nowej Urbanistyki. Następnie zbadano pisma i publikacje prekursorów oraz twórców Nowego Urbanizmu. Odniesiono się także do teorii prezentowanych przez osoby i środowiska, do których jako do swoich mentorów i wzorców ideowych odwołują się współcześnie zwolennicy tego ruchu. Przeprowadzone analizy pozwoliły na przyjęcie wniosków badawczych, wystarczających do identyfikacji Nowego Urbanizmu jako ruchu konserwatywnego, a właściwie – precyzyjnie rzecz ujmując – tradycjonalistycznego, który za cel stawia sobie twórczą kontynuację dobrych zwyczajów planowania miast, służących razem przywróceniu ciągłości rozwoju kulturowego i przestrzennego lokalnych społeczności. Nowy Urbanizm reprezentuje co najmniej pięć z sześciu głównych cech postawy konserwatywnej: realizm w osądzie rzeczywistości; przywiązanie do różnorodności tradycyjnych form życia społecznego; przekonanie, że człowiek – skłonny do kierowania się bardziej emocjami niż rozumem – wymaga reguł i zasad postępowania pozwalających na okiełznanie anarchicznych impulsów jego natury; uznanie, że cywilizowane społeczeństwo może rozwijać się wyłącznie według przyjętego porządku oraz akceptację zasady, że pojęcia zmiany i postępu nie są tożsame. Nowy Urbanizm to zdefiniowana, całościowa idea miasta, rozumianego jako koncepcja wspólnoty żyjącej w określonych warunkach przestrzennych. Jest to wspólnota zróżnicowana, oparta na rodzinie jako podstawowej komórce społecznej. Idea lokalnej „miejskości”, którą reprezentuje Nowy Urbanizm, jako koncepcja życia społecznego wpisuje się w postawę republikańską w rozumieniu idealnej, arystotelesowskiej formy ustrojowej (politeia). Dążenie do równowagi między swobodą indywidualnego wyboru a wymogami społecznej odpowiedzialności w pełni wpisuje się w postawę konserwatywną. W ten sposób Nowy Urbanizm stanowi przeciwwagę zarówno dla neoliberalnego, opartego na konsumpcji wybujałego indywidualizmu, jak i dla neomarksistowskiego kolektywizmu.

2

Między tradycją i modernizmem. Architektura szkół lubelskich okresu międzywojnia

Błotnicka-Mazur Elżbieta

Teka Komisji Architektury, Urbanistyki i Studiów Krajobrazowych

|

2016

|

T. 12, nr 4

34--44

PL

W artykule zostały przedstawione projekty wybranych szkół, powstałe w Lublinie w okresie międzywojennym. Przeanalizowano ich formę, zmieniającą się wraz z przemianami trendów stylistycznych, popularnych w tym czasie w architekturze polskiej, począwszy od tradycjonalizmu, popularnego w pierwszej połowie lat 20., przez stopniowe upraszczanie formy i detalu końca lat 20., po obiekty reprezentujące dojrzały modernizm od połowy lat 30. XX wieku.

EN

: The paper presents architectural plans of selected school buildings, designed during the interwar period in Lub - lin. Their architectural style is characterized by changes typical for tendencies present in Polish architecture at the moment: from traditionalism, popular in the 1st half of the 1920s, through gradual simplification of the detail and the shape of the building in the 2nd half of the 1920s, up to mature modernism of the 2nd half of the 1930s.

3

Nowatorstwo i tradycjonalizm w architekturze mieszkalnej Krakowa późnego średniowiecza i wczesnej nowożytności. Zarys problematyki

Komorowski W.

Wiadomości Konserwatorskie

|

2009

|

Nr 25

19--27

PL

Artykuł prezentuje wybrane zjawiska w architekturze i budownictwie mieszkalnym od chwili założenia miasta lokacyjnego do połowy XVII w., czyli w okresie dla Krakowa czasów staropolskich (XIII-XVIII w.) najświetniejszym. Ówczesne dokonania w zakresie kultury materialnej i duchowej sytuowały miasto wśród czołowych metropolii przynajmniej Europy północno-wschodniej. O ile do okresu wczesnej nowożytności Kraków stał w dziedzinie kształtowania architektury w awangardzie ośrodków urbanistycznych, to w czasie późniejszym jego średniowieczny potencjał stał się zasadniczym czynnikiem opóźniającym ewolucję substancji materialnej, zwłaszcza w zakresie architektury przeciętnej, która poprzez swą masę przesądza o charakterze miasta. W artykule zostały omówione charakterystyczne dla Krakowa tematy architektoniczne – pierwsze domy mieszczan (z których część miała formę wieżową), kamienice (ich układ, ustalony w drugiej połowie XIV w., upowszechnił się w następnych stuleciach), domy kanonicze, zbliżone do nich dwory rycerskie i szlacheckie oraz pałace bogatej szlachty, magnatów i patrycjuszy, wywodzące się okazalszych kamienic.

EN

The article presents selected phenomena in the architecture and housing industry since the time of the city foundation till the mid-17th century, i.e. during the golden era of Old Polish Krakow (the 13th – 18th century). At the time, achievements in the field of material and spiritual culture placed it among the foremost metropolises, at least in the north – eastern Europe. Although until the era of early modernity Krakow was in the avant-garde of urban centres in the field of architecture development, in later times its medieval potential became an essential factor hindering the evolution of material substance, particularly with reference to mediocre architecture defining the city character because of its mass.The article discusses the architectonic issues characteristic for Krakow: the first houses of burgesses (some of which were tower houses), tenement houses (their layout established in the second half of the 14th c. became common in the next centuries), canons’ houses, knights’ and noblemen’s manors resembling the former type, and palaces of affluent nobility, magnates and patricians originating from the more magnificent tenementhouses.

4

Architektura sakralna na obrzeżach modernizmu

Białkiewicz A.

Teka Komisji Architektury, Urbanistyki i Studiów Krajobrazowych

|

2008

|

T. 4, cz. B

29--38

PL

Na podstawie wybranych modernistycznych obiektów sakralnych powstałych w dwudziestoleciu międzywojennym na terenie Podkarpacia przedstawiona zostanie różnorodność form występujących w tej architekturze. Posiadają one swoiste walory architektoniczne i wpisują się w nurt tradycjonalnego dekoracjonizmu, czasem naśladownictwa. Należy zauważyć, że te kościoły czy kaplice stanowią pod względem ilościowym niemały zasób architektonicznej tkanki w pejzaŜu Podkarpacia. Architekturę tę tworzyli często wybitni projektanci, którzy świadomie stosowali właśnie takie, a nie inne formy, bowiem odpowiadali oni na oczekiwania społeczeństwa. Na terenach Podkarpacia w tym okresie powstało również dużo drewnianych obiektów sakralnych.

EN

Here will be presented the variety of forms of modern architecture basing on some selected sacred objects built in the Podkarpacie region during the period between the Wars. The objects have architectural value and represent traditional decorationism, sometimes just imitation. All those churches or chapels make up a considerable part of the architectural fabric of the landscape in Podkarpacie and Poland. The architecture was often created by outstanding designers, deliberately used such forms to meet the needs of the society. In the Podkarpacie region there also appeared many wooden sacred objects.

5

Secesja i modernizm w Rydze : Pół wieku architektury łotewskiej - perłą europejskiego dziedzictwa kulturowego. część II, Niepodległość i nowoczesność. Glossarium do problemów tradycji i awangardy w dwudziestoleciu międzywojennym

Caupale R., Tołłoczko Z.

Czasopismo Techniczne. Architektura

|

2008

|

R. 105, z. 7-A

41-73

PL

W niniejszym artykule, autorki podjęły się próby prześledzenia rozwoju architektury nowoczesnej w Rydze na przestrzeni lat od 1918 do 1940. Fundamentem rozważań jest zbieg, powstania i rozkwitu niepodległej Republiki Łotewskiej i rozwinięcie się ruchu nowoczesnego w architekturze tego kraju. Ruch ten był zarazem kontynuacją modernizmu łotewskiego przed 1914 rokiem, a jednocześnie wykazywał ambicje dorównania do osiągnięć reprezentowanych przez najwybitniejsze nurty architektury zachodnioeuropejskiej. Przeto w budownictwie stolicy Republiki zamanifestowały się trzy wiodące w architekturze międzywojennej, centralnej Europy zwłaszcza, tendencje rozwojowe. Są to tradycjonalizm i neoklasycyzm oraz umiarkowana awangarda. Nie bez znaczenia dla twórczości ryskich architektów było przywiązanie do wartości wernakularnych, a także, co może najważniejsze, poszanowanie zabytkowego kontekstu średniowiecznej jeszcze tkanki historycznej, co dało w rezultacie, godne pozazdroszczenia, znakomite rezultaty.

EN

In the article the authors have made an attempt to make a thorough study of the development of modern architecture in Riga over the period 1918-1940. What was of fundamental significance was that the rise of independent Republic of Latvia and its flourishing prosperity coincided with the development of modern trend in the architecture of the country. The movement combined continuation of the Latvian modernism prior to 1914 with an ambition to match the achievements represented by the most outstanding trends in the architecture of Western Europe. In the building style of the Republic's capital three development trends leading in the interwar architecture of the central Europe in particular were manifested. These include traditionalism and neo-classicism as well as moderate avant-garde. What was also of significance for the Riga architects was their affection for the vernacular and, which is probably most important, their respect for the historical context of still medieval tissue, which resulted in impressive, enviable effects.