Wyniki wyszukiwania - BazTech

1

Ocena toksyczności wymywanego miejskiego pyłu drogowego z wykorzystaniem testu Microtox – badanie porównawcze dla Dolnego i Górnego Śąska

Wróbel Magdalena, Rybak Justyna, Rogula-Kozłowska Wioletta, Dwojak Filip

Zeszyty Naukowe SGSP / Szkoła Główna Służby Pożarniczej

|

2022

|

Nr 81

63--76

PL

W celu przeprowadzenia badań zebrano miejski pył drogowy w siedemnastu punktach badawczych w sezonie wiosennym na terenie Dolnego i Górnego Śląska w Polsce. Są to regiony znane z podwyższonego poziomu zanieczyszczeń. Celem badań było określenie stężeń metali ciężkich w ekstraktach wodnych w obu regionach, co ma bezpośrednie przełożenie na zawartość tych metali w wodach powierzchniowych zasilanych spływami pochodzącymi z deszczu, oraz ocena toksyczności wymywanego pyłu miejskiego w odniesieniu do bakterii A. fischeri, co pozwoliło na ocenę wpływu spływów z obszarów miejskich na organizmy żywe. W wyniku badań stwierdzono, że ekstrakty wodne badanych próbek miejskiego pyłu drogowego wykazywały zróżnicowane stężenia metali ciężkich na badanych stanowiskach w obu regionach – na Dolnym i Górnym Śląsku, wskazując na istniejące zanieczyszczenie obu badanych obszarów oraz na ryzyko zanieczyszczenia wód wskutek spływu wód opadowych. Powodem tego zanieczyszczenia jest wzmożony transport miejski, przemysł oraz obecne odpady poprzemysłowe, a także sposób ogrzewania domów (niska emisja pochodząca ze spalania odpadów oraz węgla i drewna). Przeprowadzone badania toksykologiczne w odniesieniu do bakterii A. fischeri wskazują jednoznacznie na toksyczność ekstraktu wodnego pyłu miejskiego pobranego ze stanowisk K1 (Bytom), K2, K3 (tereny poprzemysłowe, Piekary Śląskie) na Górnym Śląsku oraz W1 (Wrocław, ul. Obornicka), W5 (Bielany Wrocławskie) i W6 (Wrocław, Most Grunwaldzki) na Dolnym Śląsku. Punkty K1, K2, K3 odznaczały się także podwyższonymi stężeniami większości badanych metali (Mn, Ni, Zn, As). W przypadku Dolnego Śląska punkty W1, W5 i W6 stężenia te nie były najwyższe w regionie, co sugeruje, że na toksyczność tych próbek mogą wpływać także inne związki obecne w pyle (np. WWA, dioksyny), których nie identyfikowano w tych badaniach. Jednakże, bazując na badaniach toksyczności oraz oznaczonych stężeniach metali, można jednoznacznie stwierdzić, że oba regiony są zanieczyszczone i istnieje wysokie ryzyko wpływu tych zanieczyszczeń na biocenozę wodną, a pewnie też na cały ekosystem.

EN

In the presented study, urban road dust was collected at seventeen research points in the spring season in Lower and Upper Silesia in Poland. These regions are known for their elevated levels of pollution. The aim of the study was to determine the concentration of heavy metals in water extracts in both regions, which has a direct impact on the content of these metals in surface waters derived from rainwater runoff, and to assess the toxicity of urban dust on the basis the toxicity test with bacteria A. fischeri to allow making an evaluation of the impact of runoff for living organisms. It was found that the water extracts of the tested samples of urban road dust had different concentrations of heavy metals at the studied sites in both regions, in Lower and Upper Silesia, indicating the existing pollution of both areas and the risk of water pollution due to rainwater runoff. The reason of this pollution is increased urban transport, industry and the presence of post-industrial waste and house heating systems (low emissions from burning waste, coal and wood). The toxicological studies on bacteria A. fischeri indicate the toxicity of the water extracts of urban dust samples collected from K1 (Bytom), K2, K3 (post-industrial areas, Piekary Śląskie) sites in Upper Silesia and W1 (Wrocław, ul. Obornicka), W5 (Bielany Wrocławskie) and W6 (Wrocław, Most Grunwaldzki) sites in Lower Silesia. Sites K1, K2, K3 were also characterized by increased concentrations of metals (Mn, Ni, Zn, As). In the case of Lower Silesia, sites W1, W5 and W6 were not characterised by the highest concentrations of metals in the region, which suggests that the toxicity of these samples may also be affected by other compounds present in the dust (e.g. PAHs, dioxins) that had not been identified in these studies. However, based on the toxicity studies and the concentrations of metals, both regions are polluted and therefore the high risk of the impact of these pollutants on the aquatic biocenosis and probably on the entire ecosystem does exist.

2

Ocena wrażliwości mikroorganizmów środowiskowych na antybiotyki z wykorzystaniem testów płytkowych

Baran W., Adamek E., Sobczak A.

Proceedings of ECOpole

|

2015

|

Vol. 9, No. 2

533--540

PL

Ogromna konsumpcja antybiotyków wynikająca z ich powszechnego, globalnego zastosowania zarówno w farmakoterapii, jak i w hodowli zwierząt przyczyniła się do znacznego zwiększenia ich stężeń w środowisku. Obecne w środowisku antybiotyki wpływają na mikroorganizmy i sprzyjają powstawaniu lekoopornych szczepów bakterii. Celem pracy była ocena wrażliwości mikroorganizmów środowiskowych na cztery wybrane antybiotyki (Ampicylinę, Doksycyklinę, Tylozynę i Sulfatiazol), należące do grup najczęściej wykorzystywanych w gospodarce rolnej. Wielkość ta ma istotne znaczenie podczas projektowania biologicznych systemów oczyszczania ścieków zawierających znaczne ilości antybiotyków oraz - pośrednio - może służyć jako wskaźnik stopnia narażenia określonych ekosystemów na długotrwałą ekspozycję na antybiotyki. Jako miarę wrażliwości mikroorganizmów na wymienione wyżej antybiotyki przyjęto wartości MTC (Microbial Toxic Concentrations), wyznaczane z wykorzystaniem komercyjnego testu płytkowego MARA®. Stosując procedury wykorzystywane w tym teście, wyznaczono również wartości MTC badanych antybiotyków względem nieselekcjonowanych mikroorganizmów pochodzących z rzeki Brynicy oraz wchodzących w skład osadu czynnego oczyszczalni ścieków Radocha II w Sosnowcu. Stwierdzono, że w przypadku testu MARA® po 48-godzinnej inkubacji najniższe wartości MTC w obecności Doksycykliny i Tylozyny uzyskano dla Microbacterium spp. (odpowiednio 0,0053±0,0003 i 0,042±0,010 mg/dm3). Szczepem najbardziej wrażliwym na Ampicylinę okazał się Staphylococcus warneri (MTC = 0,019±0,003 mg/dm3), a na Sulfatiazol Brevundimonas diminuta (MTC = 9,4±1,1 mg/dm3). Jednocześnie stwierdzono, że spośród mikroorganizmów testowych szczególnie mało wrażliwe na wszystkie badane antybiotyki okazały się Citrobacter freundii oraz Pseudomonas aurantiaca. W przypadku mikroorganizmów nieselekcjonowanych te pochodzace z Brynicy okazały się znacznie bardziej wrażliwe od pozyskanych z oczyszczalni. Wartości MTC dla mikroorganizmów rzecznych względem Ampicyliny, Doksycykliny, Tylozyny i Sulfatiazolu wynosiły odpowiednio 50±23, 1,5±1,0, 33±11 i 42±18 mg/dm3.

EN

High consumption of antibiotics, resulting from their widespread global use both in the pharmacotherapy as well as in the animal husbandry, has contributed to significant increase their concentrations in the environment. The residual of antibiotics in the environment affect the micro-organisms and conducive to the formation of drug-resistant bacteria strains. The aim of the study was to assess the sensitivity of environmental microorganisms to four selected antibiotics (Ampicillin, Doxycycline, Tylosin and Sulfatiazol) that belong to the most commonly groups used in agriculture. The sensitivity of environmental microorganisms is important during the design process of biological wastewater treatment systems containing significant amounts of antibiotics and indirectly - can serve as an indicator of exposure of specific ecosystems to a long exposure to antibiotics. The Microbial Toxic Concentrations (MTC) values, determined using a commercial MARA® microbiotest, were used as a measure of microorganisms sensitivity to the selected antibiotics. Additionally, the MTC values of these antibiotics to unselected microorganisms from Brynica river and microbes included in the activated sludge from the wastewater treatment plant (Radocha II in Sosnowiec) were determined based on the procedures used in MARA® test. In the case of MARA® biotest, the lowest MTC values of doxycycline and tylosin were obtained for Microbacterium spp. (0.0053 ± 0.0003 and 0.042 ± 0.010 mg/dm3, respectively) after 48 hours of incubation. The most sensitive strains was Staphylococcus warneri to Ampicillin (MTC = 0.019 ± 0.003 mg/dm3) and Brevundimonas diminuta to Sulfathiazole (MTC = 9.4±1.1 mg/dm3). Simultaneously, Citrobacter freundii and Pseudomonas aurantiaca were especially very insensitive to the all selected antibiotics among the test microorganisms. In the case of unselected microorganisms, these from Brynica river were much more sensitive than those from the wastewater treatment plant. The MTC values of Ampicillin, Doxycycline, Tylosin and Sulfatiazol relative to river microorganisms were 50 ± 23, 1.5 ± 1.0, 33 ± 11 and 42 ± 18 mg/dm3, respectively.

3

Badania wstępne nad degradacją i mineralizacją wybranych antybiotyków metodą Fentona

Baran W., Adamek E., Szołtysek-Bołdys I., Sobczak A.

Proceedings of ECOpole

|

2015

|

Vol. 9, No. 1

163--170

PL

Celem pracy było wyznaczenie efektywności metody Fentona (inicjowanej małymi dawkami FeSO4 i H2O2) w procesach degradacji oraz mineralizacji dużych dawek ampicyliny, doksycykliny, tylozyny i sulfotiazolu w środowisku wodnym oraz w ściekach przygotowanych zgodnie z normą ISO 9887;1992. W trakcie badań określono również zależność pomiędzy efektywnością degradacji sulfatiazolu a stężeniami substratów reakcji Fentona. Stwierdzono, że badany proces degradacji jest pierwszorzędowy względem degradowanego substratu. Możliwe było osiągnięcie praktycznie 100% degradacji badanych leków przy niskich stężeniach FeSO4 i H2O2. W roztworach wodnych zawierających 0,2 mmol/dm3 antybiotyku wynosiły one odpowiednio < 0,2 i < 2 mmol/dm3, a dla ścieków < 1,5 i < 20 mmol/dm3 FeSO4 i H2O2. Jednak w zastosowanych warunkach praktycznie nie obserwowano mineralizacji roztworów badanych antybiotyków pomimo znacznego wydłużania czasu reakcji. Oznacza to, że roztwory te zawierają trwałe, organiczne produkty transformacji tych leków o nieustalonej aktywności przeciwbakteryjnej.

EN

The aim of study was to determine the efficiency of the Fenton method (initiated by small amounts of FeSO4 and H2O2) during the degradation and the mineralization of high doses of ampicillin, doxycycline, tylosin and sulfathiazole. The experiments were carried out in the aquatic environment and in synthetic wastewater prepared in accordance with ISO 9887; 1992 standard. In the experiments, the relationship between efficiency of sulfathiazole degradation and reactants concentrations used in the Fenton method was also determined. It was found that the degradation process was a first order with respect to degraded substrate. It was possible to achieve almost 100% degradation of the selected drugs at low concentrations of FeSO4 and H2O2. To degrade antibiotics in the aqueous solutions (0.2 mmol antibiotic/dm3) the concentrations of FeSO4 and H2O2 were < 0.2 and < 2 mmol/dm3, respectively. To degrade antibiotics in synthetic wastewater (0.2 mmol antibiotic/dm3) their concentrations were < 1.5 and < 20 mmol/dm3, respectively. However, under the experimental conditions, the mineralization of antibiotics solutions was practically not observed despite a significant prolongation of the reaction time. This indicates that these solutions contain stable organic products of drugs transformation having an unknown antibacterial activity.

4

Konstrukcja testów badań emisji związków szkodliwych w transporcie lądowym, morskim i powietrznym

Merkisz J., Piaseczny L., Orkisz M.

Inżynieria Maszyn

|

2003

|

R. 8, z. 4

43-63

PL

W artykule przedstawiono specyfikę badań silników spalinowych - ze szczególnym uwzględnieniem badań stacjonarnych na hamowni silnikowej, a także uszczegółowiono testy badawcze dla tych silników. Przedstawiono sposób konstrukcji testów, uwzględniających specyfikę obciążeń silników dla różnych działów transportu.

EN

The paper presents specificity exhaust emission tests in combustion engines, particularly steady state tests performed on engine test bads. The composition at these cycles, including load specificity (time-density map) for a variety engine application has been presented.

5

Systemy oceny zagrożenia środowiska wodnego

Załęska-Radziwił M., Łebkowska M.

Inżynieria i Ochrona Środowiska

|

2003

|

T. 6, nr 1

7-15

PL

W artykule podjęto dyskusję nad wykorzystaniem wyników badań toksykologicznych do oceny ryzyka w środowisku wodnym, związanego z obecnością wybranych zanieczyszczeń organicznych. Omówiono przydatność jednogatunkowych testów toksykologicznych do wstępnego oszacowania szkodliwości związków chemicznych w stosunku do bioindykatorów, podając kryteria Unii Europejskiej i Amerykańskiej Agencji Ochrony Środowiska. Przedstawiono również metody ekstrapolacji wyników uzyskanych dla pojedynczych gatunków na całe ekosystemy. Jako główny cel ekstrapolacji uznano wyznaczanie bezpiecznych stężeń zanieczyszczeń. Wśród metod ekstrapolacyjnych omówiono metody obligatoryjnych współczynników bezpieczeństwa i empirycznych modeli statystycznych. Scharakteryzowano także opracowany przez Finizio i wsp. system oceny zagrożenia środowiska pestycydami. W pracy zastosowano modele oceny ryzyka dla wód powierzchniowych natychmiast po zastosowaniu pestycydu - PRISW-1 i po dłuższym okresie działania - PRISW-2. Badania przeprowadzono z użyciem a-endosulfanu, a jako organizmów testowych użyto glonów Selenastrum capricornutum, skorupiaków Daphnia magna i ryb Lebistes reticulatus. Stwierdzono, że przedstawione metody oceny zagrożenia środowiska wodnego mimo pewnych ograniczeń mogą stanowić użyteczne narzędzie w zarządzaniu ochroną wód i ustanawianiu aktów prawnych dotyczących ochrony środowiska.

EN

The paper describes criteria used for evaluation of potential dangerous for environment caused by pollutants. It was discussed how to use the results of toxicology tests for risk evaluation in the water environment for selected organic pollutants. The usefulness of single species toxicology tests for initial evaluation for harmfulness of chemical components was also described. The criteria proposed by the EC and US EPA were pointed out at this time. The paper shows the use possibilities of the results of single species acute and chronic tests for extrapolation of dates taken from single species to complete ecosystems. As the major goal of extrapolation the determination of safety concentration of pollutants was admitted. Regarding extrapolation methods the major assumptions for the method of obligatory safety factors as well as empiric statistical methods were discussed and described in this paper. The rating system for pesticide risk on environment described by Finizio et. al. was used in this research work. The risk evaluation models were selected for surface water immediately after pesticide was applied - PRISW-1 (pesticide risk index for surface water system) as well as after longer period of its action - PRISW-2. The endosulfan was used in the research work. The algae Selenastrum capricornutum, crustacean Daphnia magna and fish Lebistes reticulatus were used for toxicology tests. PRISW-1, PRISW-2 were calculated for three concentrations of endosulfan: 56, 0.05 and 0.00056 µg/l. Based on the results recorded for PRISW-1 it was determined that just after pesticide was applied, the concentration of 56 µg/l could cause very high risk rating for water bioceonosis, 0.05 µg/l - medium risk and 0.00056 µg/l - low, close to negligible. In case of PRISW-2, long term index it was stated that the two of highest concentrations used may cause the very high risk in a longer time of activity, and the lowest concentration may cause the high risk. Critical intercourse of ecotoxicologists to the extrapolation of single species toxic tests results on complete ecosystems was underlined in this work. Results of such experimental studies do not inform about the migration harmfulness components in a food chain, and bioceonosis structural and functional changes. In the summary it was stated that described evaluation methods of water environment risk, even with some limits, could be the useful tool in managing of water protection and development of law regulation regarding environmental protection.

6

Environmental cadmium and lead concentrations in the Bahía Blanca Estuary (Argentina). Potential toxic effects of Cd and Pb on crab larvae

Ferrer L., Contardi E., Andrade S. J., Asteasuain R., Pucci A. E., Marcovecchio J. E.

Oceanologia

|

2000

|

No. 42 (4)

493-504

EN

The Bahía Blanca Estuary includes a large tidal plain with an area close to 1150 km2. Mud is predominant in its sediments, where a significant population of the crab Chasmagnathus granulata lives during the whole year. Moreover, there are important urban and industrial discharges into this environment. Cd and Pb concentrations were determined in samples of water (for both dissolved and suspended particulate matter) and surface sediments (total and 63 žm fractions). Organic matter was analysed in the sediments, while temperature, salinity, pH and dissolved oxygen were measured in the estuarine water. The metal concentrations determined in this study were: 1.47 š 1.08 žg Cd g–1 and 14.68 š 4.31 ug Pb g–1 in surface sediments; 2.21 š 1.33 ug Cd g–1 and 25.70 š 7.09 ug Pb g–1 in the <63 žm sediment fraction; 0.18 š 0.11 ug Cd g–1 and below the analytical detection limit of Pb in suspended particulate matter. Furthermore, dissolved Cd and Pb were lower than the norms for marine and estuarine waters (2 ug dm–3 for Cd and 5 ug dm–3 for Pb, E.P.A.). Simultaneously, the effects of Cd and Pb were studied on recently hatched larvae of Ch. granulata, through 96-hour semi-static acute assays. Viability was the criterion assessed in the assays. LC50 (96 h) for Cd was 46.43 žg dm–3 (36.92 - 56.34 ug dm–3, whilst that for Pb was 1.00 mg m–3 (0.79 - 1.23 mg dm–3, which demonstrates that Cd is more toxic towards larvae. Finally, both LC50 values determined for Cd and Pb were higher than the corresponding metal concentrations measured in the Bahía Blanca environment.

7

Biodegradacja i toksyczność wybranych środków ochrony roślin

Grabińska-Sota E., Kalka J, Wiśniowska E., Ścieranka B.

Archiwum Ochrony Środowiska

|

2000

|

Vol. 26, no. 4

21-31

PL

Przeprowadzone badania miały na celu oceną podatności na biodegradację dwóch pestycydów - czystej substancji aktywnej kwasu 2,4-dichlorofenoksyoctowego (2,4-D) oraz preparatu użytkowe-go sporządzonego na bazie 2,4-D - Aminopielika 720. Badania nad biodegradacja prowadzono z zastosowaniem standardowych testów zalecanych przez OECD - metod 301E i 303A. Przeprowa-dzono również ocena toksyczności produktów pobiodegradacyjnych. Badane preparaty okazały się podatne na biodegradację w teście potwierdzającym. Stopień usunięcia ChZT wynosił powyżej 90%. Produkty powstałe po biodegradacji nie wykazywały znaczącego działania toksycznego w odniesieniu do ryb, glonów i rozwielitek.

EN

Investigations were carried out in order evaluate biodegradability of two pesticides - pure active substance 2,4-dichlorophenoxyacetic acid (2,4-D) and specific preparation created at the base of 2,4-D - Aminopielik 720. Biodegradation was carried out according to OECD standards - Method 301E and 303A. After biodegradation toxicity of intermediates was also determined. Investigated preparations were biodegradable in coupled units test. Biodegradation rate, observed at the base of COD standard analysis was over 90%. Intermediates didn't show significant toxicity with reference to fish, algae and daphnia.