Wyniki wyszukiwania - BazTech

1

Napisy na mapach III zdjęcia topograficznego Austro-Węgier i na zdjęciach Wojskowego Instytutu Geograficznego w Warszawie w świetle instrukcji

Włoskowicz W.

Polski Przegląd Kartograficzny

|

2015

|

T. 47, nr 1

33--45

PL

Materiał zdjęcia topograficznego miał istotny wpływ na napisy umieszczane na mapie sporządzonej na jego podstawie. Zbieranie toponimów oraz innych informacji podawanych później na gotowej mapie w postaci napisów było dodatkowym zadaniem topografów wykonujących zdjęcie. Zasady wykonywania napisów regulowały instrukcje Militärgeographisches Institut w Wiedniu oraz Wojskowego Instytutu Geograficznego w Warszawie. W przypadku Militärgeographisches Institut analizą objęto instrukcje topograficzne z roku 1875, 1887, 1894, 1903. Spośród instrukcji WIG analizą objęto dokumenty z roku 1925, 1936 i 1937. Właściwości napisów na materiałach zdjęcia wynikały z wojskowego przeznaczenia mapy. Nazwy geograficzne służyły ułatwieniu orientacji, a inne napisy dostarczały wojsku informacji niemożliwych do przekazania za pomocą znaków konwencjonalnych. Zarówno topograf austro-węgierski jak i polski, nazwy i inne napisy nanosił w czasie zdjęcia na osobną kalkę. Najważniejsza różnica między procedurami obu instytutów polegała na tym, że topograf austriacki w ostatniej fazie prac przenosił z kalek na rysunek zdjęcia napisy przewidziane do zamieszczenia na publikowanej mapie, co zdejmowało z kartografa obowiązek jakiejkolwiek interpretacji ich rozmieszczenia, natomiast topograf polski na swój rysunek napisów nie przenosił i pozostawały one wyłącznie na kalkach.

EN

Materials from topographic surveys had a serious impact on the labels on the maps that were based on these surveys. Collecting toponymy and information that were to be placed as labels on a final map, was an additional duty the survey officers were tasked with. Regulations concerning labels were included in survey manuals issued by the Austro-Hungarian Militärgeographisches Institut in Vienna and Polish Wojskowy Instytut Geograficzny in Warsaw. The analyzed Austro-Hungarian regulations date from the years 1875, 1887, 1894, 1903 (2nd ed.). The oldest manual was issued during the Third Military Survey of Austria-Hungary (1:25,000) and regulated the way it was conducted (it is to be supposed that the issued manual was mainly a collection of regulations issued prior to the survey launch). The Third Survey was the basis for the 1:75,000 Spezialkarte map. The other manuals regulated the field revisions of the survey. The analyzed Polish manuals date from the years 1925, 1936, and 1937. The properties of the labels resulted from the military purpose of the maps. The geographical names’ function was to facilitate land navigation whereas other labels were meant to provide a military map user with information that could not be otherwise transmitted with standard map symbols. A concern for not overloading the maps with labels is to be observed in the manuals: a survey officer was supposed to conduct a preliminary generalization of geographical names. During a survey both an Austro-Hungarian and a Polish survey officer marked labels on a separate “label sheet”. The most important difference between the procedures in the two institutes was that in the last stage of work an Austro-Hungarian officer transferred the labels (that were to be placed on a printed map) from the “label sheet” to the hand-drawn survey map, which made a cartographer not responsible for placing them in the right places. In the case of the Polish institute the labels remained only on the “label sheets”.

2

Labels on the maps of the Third Military Survey of Austria-Hungary and on the survey maps of the Military Geographical Institute (Wojskowy Instytut Geograficzny) in Warsaw in the light of survey manuals

Włoskowicz W.

Polish Cartographical Review

|

2015

|

Vol. 47, No. 1

31--43

EN

Materials from topographic surveys had a serious impact on the labels on the maps that were based on these surveys. Collecting toponyms and information that were to be placed as labels on a final map, was an additional duty the survey officers were tasked with. Regulations concerning labels were included in survey manuals issued by the Austro-Hungarian Militärgeographisches Institut in Vienna and the Polish Wojskowy Instytut Geograficzny in Warsaw. The analyzed Austro-Hungarian regulations date from the years 1875, 1887, 1894, 1903 (2nd ed.). The oldest manual was issued during the Third Military Survey of Austria-Hungary (1:25,000) and regulated the way it was conducted (it is to be supposed that the issued manual was mainly a collection of regulations issued prior to the survey launch). The Third Survey was the basis for the 1:75,000 Spezialkarte map. The other manuals regulated the field revisions of the survey. The analyzed Polish manuals date from the years 1925, 1936, and 1937. The properties of the labels resulted from the military purpose of the maps. The geographical names’ function was to facilitate land navigation whereas other labels were meant to provide a military map user with information that could not be otherwise transmitted with standard map symbols. A concern for not overloading the maps with labels is to be observed in the manuals: a survey officer was supposed to conduct a preliminary generalization of geographical names. During a survey both an Austro-Hungarian and a Polish survey officer marked labels on a separate “label sheet”. The most important difference between the procedures in the two institutes was that in the last stage of work an Austro-Hungarian officer transferred the labels (that were to be placed on a printed map) from the “label sheet” to the hand-drawn survey map, which made a cartographer not responsible for placing them in the right places. In the case of the Polish institute the labels remained only on the “label sheets”.

3

Analiza dokładności pomiarów sytuacyjnych wykonywanych metodą biegunową oraz domiarów prostokątnych

Doskocz A.

Acta Scientiarum Polonorum. Geodesia et Descriptio Terrarum

|

2008

|

Vol. 7, nr 3

47-70

PL

Współczesne technologie wyznaczania położenia punktów sytuacyjnych są w ogromnej mierze zautomatyzowane i opierają się na metodach: bezpośrednich pomiarów terenowych, technikach satelitarnych, fotogrametrycznych lub przetwarzania graficzno-numerycznego istniejących opracowań kartograficznych. Niezmiernie ważną w procesie pozyskiwania danych sytuacyjnych do opracowywania map wielkoskalowych (obecnie w zasadzie w formie cyfrowej) lub realizacji innych przedsięwzięć gospodarczych jest kwestia ich dokładności, co w praktyce sprowadza się do respektowania przepisów prawnych oraz zastosowania standardów technicznych obowiązujących w dziedzinie geodezji i kartografii. W niniejszej pracy odniesiono się do dokładności wyznaczenia położenia punktów sytuacyjnych w wyniku bezpośrednich pomiarów terenowych metodą biegunową i metodą domiarów prostokątnych. Dokładność pomiarów sytuacyjnych skonfrontowano z wymogami obowiązującej instrukcji G-4 oraz zaleceniami zawartymi w projekcie instrukcji G-4. Przeprowadzone badania potwierdziły wysoką dokładność (określoną względem najbliższych punktów poziomej osnowy geodezyjnej) szczegółowych pomiarów sytuacyjnych realizowanych z wykorzystaniem współczesnych tachimetrów elektronicznych. Współczesne pomiary sytuacyjne wykonywane tachimetrem elektronicznym zapewniają wyznaczenie położenia pikiety, w zakresie szczegółów sytuacyjnych I grupy dokładnościowej przy ich starannej identyfikacji, z dokładnością rzędu 0,03 ÷ 0,05 m. Na podstawie przeprowadzonych badań stwierdzono także, iż możliwe jest wyznaczanie położenia szczegółów sytuacyjnych I grupy dokładnościowej (przy ich starannej identyfikacji) metodą domiarów prostokątnych z dokładnością nie gorszą niż 0,05 m (względem punktów dowiązania pomiaru). Jednakże ze względu na dużą pracochłonność ortogonalnych pomiarów szczegółowych i znikomą możliwość automatyzacji zarówno pomiarów, jak i zapisu ich wyników – w przypadku pomiarów sytuacyjnych (zwłaszcza tych realizowanych na terenach zurbanizowanych) uzasadnione jest stosowanie metody domiarów prostokątnych jedynie jako metody uzupełniającej; wykorzystywanej w niewielkim zakresie w stosunku do dominującej w pomiarach sytuacyjnych metody biegunowej (wykonywanej z zastosowaniem instrumentów typu total station).

EN

Present technologies of determination of position a topographic points in a huge measure are automated and are based on methods: direct land measurements, satellite or photogrammetric techniques or the methods of graphical-and-digital processing of existing cartographical works. In the process of producing of large scale map data (at present in digital form) or realization of different economic tasks, is the most important matter of their accuracy. This means in practice respecting the legal recipes as well as use of technical standards valid in field of geodesy and cartography. This paper presents the analysis of accuracy of position determination of topographic points using direct measurements of the polar and the orthogonal methods. Accuracy of topographic survey was confronted with requirements of valid G-4 Instruction as well as recommendations contained in draft of (new) G-4 Instruction. Performed investigations confirmed high accuracy (with respect to the closest points of horizontal geodetic control network) of detailed topographic surveys realized with contemporary electronic tacheometers. Present topographic surveys with a total station provide the determination of topographic point (from 1st accuracy group with the careful their identification) with the accuracy of 0,03 ÷ 0,05 m. Conducted investigations confirmed also that it is possible to determinate topographic features the 1st accuracy group (with the careful identification) realized with the orthogonal method survey with the accuracy not worse than 0,05 m (with respect to points of the control network). However according to large time absorbing of detailed surveys of the orthogonal method and scarce possibility of automation, both the measurements and record of their results - in case of topographic surveys (especially these realized on urban areas) the applying the orthogonal method will be well-founded only as supplementary method. This method is used in a small range in relation to predominant in topographic surveys of the polar method (realized with the total station instruments).

4

Pośrednie sposoby pomiaru szczegółów terenowych technologią RTK GPS

Beluch J., Krzyżek R.

Technical Sciences. Supplement / University of Warmia and Mazury in Olsztyn

|

2005

|

suppl. 2

47--60

PL

Technologię RTK GPS można m.in. stosować do pomiaru szczegółów terenowych w celu sporządzenia mapy wielkoskalowej. Charakter terenu, jego pokrycie i różnorodne obiekty mogą stanowić naturalne przeszkody w wykonaniu bezpośredniego pomiaru sygnałów GPS przy pomiarze szczegółów terenowych i wówczas pomiary możemy wykonywać sposobami pośrednimi, ustawiając antenę odbiornika ruchomego (Rover) w punktach bazowych, tj. miejscach sprzyjających wykonaniu pomiarów w trybie RTK GPS. Następnie z tych punktów (minimum dwóch) są wykonywane bezpośrednie pomiary liniowe lub tachimetryczne do punktów szczegółów terenowych. Zaproponowano wiele szczególnych przypadków lokalizacji punktów bazowych względem szczegółów sytuacyjnych i odpowiednio dobranych sposobów bezpośrednich pomiarów realizowanych na podstawie tych punktów. W bezpośrednich sposobach wykorzystuje się: wcięcia liniowe, przecięcia prostych, punkty pośrednie na prostej lub na przedłużeniu prostej, modularną metodę biegunową. Wyprowadzono odpowiednie wzory na określenie średnich błędów współrzędnych punktów w stosunku do punktów bazowych, charakteryzujących wewnętrzną dokładność wyznaczeń bezpośrednich. Wykazano, że technologia RTK GPS w zastosowaniu do pomiarów szczegółów spełnia pod względem dokładnościowym wymagania stawiane pomiarom wykonywanym w celu sporządzenia map wielkoskalowych.

EN

GPS RTK technology may be used for general topographical surveys purposes leading to creating large scales maps. Character of a terrain, vegetation coverage and details can yet create natural obstructions for receiving satellites' signal during topographical surveys by direct GPS method, thus the survey can be done by indirect method. The method is based on use of mobile unit called "rover", which antenna is set on control stations - "base points" located in areas where GPS RTK surveys can be done. Then form the same control stations - being used for RTK GPS. Determination of topographical position of terrain details can done by use of measurement of lengths or tacheometric survey. In this report there are indicated number of particular cases of base point locations with respect to terrain details as well as adequately selected methods of topographical survey, based upon these points. For the direct methods of survey can be use following ones: intersections based on distances, straight-line crosssections, and indirect points on one straight-line or its extension, and modular radial method. Adequate formulaes were formulated for determination of mean errors of co-ordinates. The errors characterize internal accuracy of direct position calculations in relation to control stations. It has been established that the RTK GPS technology and described indirect methods meet the accuracy requirements for creation of large-scale maps.

5

Stereometryczna weryfikacja NMT uzyskanego ze skaningu laserowego

Piechocka N., Marmol U., Jachimski J.

Archiwum Fotogrametrii, Kartografii i Teledetekcji

|

2004

|

Vol. 14

1--12

PL

Lotniczy skaning laserowy zyskuje coraz większe znaczenie jako metoda pozyskiwania informacji o powierzchni topograficznej oraz elementach pokrycia terenu. W ostatnich latach zostało opracowanych kilkanaście algorytmów do automatycznej filtracji danych laserowych. Niestety, istniejące metody posiadają jeszcze widoczne ograniczenia, związane z nieprawidłową eliminacją punktów w obszarach o skomplikowanym ukształtowaniu i użytkowaniu terenu i nadal niezbędny jest znaczący, interaktywny udział operatora. W niniejszym referacie przedstawiona jest stereometryczna weryfikacja dwóch metod filtracyjnych: algorytmu aktywnego modelu TIN i algorytmu częstotliwościowego opartego na FFT. Algorytm aktywnego modelu TIN został rozwinięty na Wydziale Geodezji i Fotogrametrii w Królewskim Instytucie w Sztokholmie. Na opracowanym algorytmie bazuje komercyjne oprogramowanie - TerraScan. Metoda oparta na FFT została opracowana w Zakładzie Fotogrametrii i Informatyki Teledetekcyjnej AGH i jest nadal w fazie badań empirycznych, określających jej wiarygodność i dokładność. W prezentowanym opracowaniu dane uzyskane w wyniku filtracji zostały porównane ze stereogramami cyfrowych zdjęć lotniczych. Obrazy cyfrowe zostały pozyskane w trakcie nalotu laserowego, odpowiadają więc dokładnie danym uzyskanym w procesie skanowania. Analiza polegała na wyborze próbek, charakteryzujących się różnym ukształtowaniem i użytkowaniem terenu (roślinność, zabudowa). Dla każdego obszaru testowego zostały wyznaczone, na podstawie odchyłek pomiędzy wzorcem pochodzącym z pomiaru stereometrycznego a odfiltrowaną powierzchnią, podstawowe parametry statystyczne: średni błąd kwadratowy RMSE, średnia arytmetyczna i odchylenie standardowe. Uzyskane wyniki ujawniają, że w przypadku terenów o skomplikowanym ukształtowaniu lub pokryciu, obydwa algorytmy wykazują pewne ograniczenia i różnice. Algorytm aktywnego modelu TIN, lepiej niż algorytm oparty na FFT, eliminuje pomierzone punkty w miejscach pokrycia terenu gęstymi, wysokimi drzewami liściastymi oraz wysokimi trawami. W miejscach takich jak krzaki, pojedynczo rosnące drzewo, uzyskane wyniki odfiltrowania przy wykorzystaniu obu algorytmów są porównywalne. Natomiast teren o dużym stopniu zurbanizowania został prawidłowo odfiltrowany przez oba algorytmy.

6

AutoCAD w zastosowaniu do wybranych zagadnień związanych z powierzchnią topograficzną

Koch A., Pałac K., Sulima-Samujłło T.

Materiały Seminarium Geometrii i Grafiki Inżynierskiej

|

1999

|

z. 7

19--24

EN

The aim of this paper is to prove, by means ofa computer demonstration, the possibility ofusing AutoCad in lectures on topographic projection' namely in the pań related to topographic surface (PT). In order to illustrate a proposed adaptation the following examples of operations on PT have been selected: a profile, characteristic points, lines and shapes ofPT, lines and surfaces resulting from operations on PT (a line of decline, a line ofslope, a line of planar intersectioą a slope surface). For each above-mentioned example, a computer demonstration consists oftwo parts: a 3-D drawing and a drawing on a projection plane. Both parts include a dynamic show ofcomputer screen images sequence. Authors think that AutoCad adapted in such a way helps students to absorb the subject oflecture.