Wyniki wyszukiwania - BazTech

1

Kinetics and Mechanism of the Redox Reaction Between Pt(IV) Complex Ions and Sodium Thiosulfate in Aqueous Solution. Part II: Neutral and Alkaline Solution

Pacławski K., Piwowońska J.

Archives of Metallurgy and Materials

|

2014

|

Vol. 59, iss. 4

1421--1426

EN

In this work, spectrophotometric studies on the kinetics and mechanism of the reaction between [PtCl6]2- complex ions and sodium thiosulfate, in neutral (pH = 7) and alkaline (p = 12) solution, were carried out. Applying different conditions, the influence of initial concentrations of reductant and platinum(IV) complex ions as well as the influence of temperature and ionic strength on the rate constant, was experimentally determined. From the obtained results, the molecularity, the order and the value of enthalpy and entropy of activation of the reaction, were experimentally determined. It was found that in both cases the reduction reaction is relatively slow and in the studied conditions the second-order rate constant changes from 2.92 : 10-2 to 0.40 M-1:s-1 at pH = 7, and from 3.84 : 10-2 to 1.55 M-1s-1 at pH = 12. Additionally, depending on the pH, different mechanism of the reaction is present. However, regardless on the studied system the only platinum(II) chloride complex ions are the final product of the redox reaction.

PL

W pracy, przedstawiono wyniki badań spektrofotometrycznych nad kinetyką i mechanizmem reakcji pomiędzy jonami kompleksowymi [PtCl6]2- i tiosiarczanem sodu, w roztworze obojętnym (pH = 7) i zasadowym (pH = 12). Stosując różne warunki doświadczalne, wyznaczono wpływ stężenia początkowego reduktora oraz stężenia jonów kompleksowych platyny(IV), jak również wpływ temperatury oraz siły jonowej na wartość stałej szybkości reakcji. Na podstawie otrzymanych danych, wyznaczono cząsteczkowość, rząd oraz entalpie i entropie reakcji. Wykazano, że w obydwu przypadkach reakcja redukcji jest stosunkowo wolna. W badanych warunkach wartość drugorzędowej stałej szybkości reakcji ulega zmianie od 2.92· 10-2 do 0.40 M-1:s-1 w roztworze o pH = 7, oraz z 3.84 · 10-2 do 1.55 M-1s-1w roztworze o pH = 12. Dodatkowo, w zależności od pH roztworu, ulega zmianie mechanizm badanej reakcji. Jednakże, bez względu na zastosowane warunki pH, produktem końcowym jest zawsze chlorkowy kompleks platyny(II).

2

Kinetics and Mechanism of the Redox Reaction Between Pt(IV) Chloride Complex Ions and Sodium Thiosulfate in Aqueous Solution. Part I: Acidic Solution

Pacławski K., Piwowońska J.

Archives of Metallurgy and Materials

|

2014

|

Vol. 59, iss. 4

1413--1420

EN

In this work, spectrophotometric studies of the kinetics and mechanism of reaction between [PtCl4]2- complex ions and sodium thiosulfate, were carried out. The influence of different conditions, such as: initial concentrations of reductant and platinum(IV) complex ions, ionic strength, pH and temperature on the rate constant, was experimentally determined. From the obtained results, the molecularity of the first elementary step, value of the enthalpy and entropy of activation in Eyring equation as well as corresponding rate equation, were experimentally determined. It was found that the reaction is relatively slow and leads to the S, Pt and PtS colloids formation. The best conditions for solid phase formation containing Pt are at pH = 5.

PL

W pracy przedstawiono wyniki badań spektrofotometrycznych kinetyki i mechanizmu reakcji jonów kompleksowych [PtCl4]2- z tiosiarczanem sodu. Doświadczalnie określono wpływ różnych czynników na stałą szybkości reakcji, tj.: stężenia początkowego reagentów, siły jonowej, pH oraz temperatury. Na podstawie otrzymanych wyników wyznaczono cząsteczkowość pierwszego etapu elementarnego reakcji, wartości entalpii i entropii aktywacji reakcji oraz równanie kinetyczne. Wykazano, że reakcja jest stosunkowo wolna i prowadzi do powstania koloidu złożonego z siarki, platyny oraz siarczku platyny (PtS). Najlepsze warunki do wytrącania koloidu zawierającego Pt to pH = 5.

3

Zagrożenie bezpieczeństwa w procesie wytwarzania i przechowywania płynnych nawozów azotowo-siarkowych

Zdunek A., Możeński C., Biskupski A., Bielski P.

Przemysł Chemiczny

|

2013

|

T. 92, nr 12

2192-2197

PL

Przedstawiono wyniki badań nad zagrożeniem bezpieczeństwa w procesie wytwarzania i przechowywania nawozów płynnych (roztwory saletrzano-mocznikowe (RSM)) z dodatkiem siarki w postaci tiosiarczanów amonu, potasu i sodu. Badania wykonano za pomocą metody różnicowej i wagowej analizy termicznej (DTA -TG). Analizie poddano każdy z tiosiarczanów, a następnie układy złożone z azotanu amonu i tiosiarczanów, azotanu amonu, mocznika i tiosiarczanu oraz z azotanu amonu, mocznika, tiosiarczanu i wody. Badane tiosiarczany charakteryzują się zróżnicowaną stabilnością termiczną. W stosunku do wszystkich trzech badanych tiosiarczanów, nie stwierdzono zagrożenia bezpieczeństwa procesu wytwarzania i przechowywania nawozów RSM z dodatkiem tych tiosiarczanów.

EN

Aq. solns. of NH4NO3, urea and NH4, K and Na thiosulfates as well as their mixts. were studied by thermogravimetry and differential thermal anal. to det. the mass loss and exothermal effects at elevated temp. (up to 500°C). (NH4)2S2O3 showed the lowest thermal stability. Addn. of urea resulted in increasing the thermal stability of the soln. of NH4NO3 hazard during storage of the liq. NH4NO3-contg. fertilizers was obsd.

4

Przemiany chemiczne i biochemiczne wpływające na znaczne obniżenie odczynu ścieków w zakładowej oczyszczalni ścieków koksowniczych

Wiszniowski J., Owczorz H., Felis E.

Przemysł Chemiczny

|

2012

|

T. 91, nr 10

2033-2037

PL

Określono czynniki, które w znaczący sposób mogą wpływać na obniżenie odczynu ścieków koksowniczych podczas procesu biologicznego oczyszczania. Badania wykazały, że główną przyczyną drastycznego obniżenia odczynu medium podczas procesu oczyszczania są przemiany związków siarki, których obecność została potwierdzona w ściekach koksowniczych. Procesem, który w zasadniczy sposób wpływał na zmianę odczynu badanego medium był proces biochemicznego utleniania tiosiarczanów. Dodatkowo, na podstawie przeprowadzonych testów, można postawić tezę, że osad czynny pobrany do badań z bioreaktorów zakładowej oczyszczalni ścieków nie wykazywał aktywności nitryfikacyjnej.

EN

Cokery wastewater was studied for alky., phenols, phosphate P, ammonium, nitrite and nitrate N, cyanides, rhodanides, thiosulfates, sulfates, org. C and pH changes during storage for 48 h optionally under aeration, in presence of activated sludge and after addn. of Na₂S₂O₃, NH₄Cl and/or KCN. A decrease in pH was observed because of the biochem. oxidn. of thiosulfates to H₂SO₄. The activated sludge obtained from the cokery wastewater treatment plant did not show any nitrifying activity.

5

Determination of microamounts of sulfides and thiosulfates present together by means of induced iodine-azide reaction

Kurzawa J., Krzymińska A.

Chemia Analityczna

|

2004

|

Vol. 49, No. 4

569-576

EN

The induced iodine-azide reaction was applied to the titrimetric codetermination of microamounts of thiosulfates and sulfides. In one part of the sample the iodine consumed in the reaction induced by both inductors was determined. From the second sample one removed sulfides quantitatively by expelling H2S with N2 at pH 5. Alternative method of the removal of sulfides was based on their precipitation with zinc carbonate hydroxide suspension. After that the iodine consumed by the remaining thiosulfates was determined. From these two determinations the amount of both compounds was estimated. The method was applied to the determination of thiosulfates and sulfides in their mixtures and to the investigation of the stability of the prepared sulfide solutions and natural spring water containing sulfides. The proposed method allows one to determine both compounds at the concentration as low as 0.4 mmol L-1 with standard deviation š0.02.

PL

Opracowano metodę współ oznaczania siarczków i tiosiarczanów za pomocą indukowanej reakcji jodo-azydkowej. W jednej próbce oznaczono ilość jodu zużywanego w reakcji indukowanej łącznie przez oba związki. W drugiej próbce oznaczono ilość jodu zużywanego przez sam tiosiarczan po wcześniejszym ilościowym usunięciu siarczków przez wyparcie H(2)S za pomocą N(2), z roztworu o pH 5. Alternatywna metoda usunięcia siarczków polegała na ich wytrąceniu za pomocą zawiesiny węglanu sodu i octanu cynku. W oparciu o te dwa pomiary oznaczano ilość obu induktorów. Metodę zastosowano do oznaczania siarczków i tiosiarczanów w mieszaninie, badania trwałości rozcieńczonych roztworów siarczków oraz siarkowodorowych wód źródlanych. Metoda umożliwia oznaczanie obu związków począwszy od stężenia 0.4 mmol L(-1) z odchyleniem standardowym š0.02.

6

Iodimetric determination of tetrathionate and simultaneous determination of thiosulfate and tetrathionate

Ciesielski W., Żłobińska U., Krenc A.

Chemia Analityczna

|

2001

|

Vol. 46, No. 3

397-401

EN

The method of iodimetric determination of tetrathionate and simultaneous determination of thiosulfate and tetrathionate in one sample is described. Tetrathionate in alkaline medium (c(NaOH) = 5 mol 1(-1) is stoichiometrically converted into thiosulfate and sulfite, which react with iodine. In the volumetric titration with the potentiometric end-point detection the determination range is 10-800 umol for tetrathionate. In the first stage simultaneous determination of thiosulfate and tetrathionate, thiosufhate is oxidized in neutral medium with iodine to tetrathionate. In the second stage the total content of tetrathionate in alkaline medium is iodimetrically determined. The proposed method allows the determination of both compounds in the range from 30 to 400 umol in a sample with relative accuracy š1%.

PL

Opracowano metodę jodymetrycznego oznaczania czterotionianu oraz współoznaczania tiosiarczanu i czterotionianu w jednej próbce. Czterotionian w środowisku zasadowym (c(NaOH) = 5 mol 1(-1) jest stechiometrycznie przekształcany w tiosiarczan i siarczyn, które reagują z jodem. W miareczkowaniu objętościowym z potencjometryczną detekcją punktu końcowego oznaczono 10-800 umoli czterotionianu. Przy współoznaczaniu tiosiarczanu i czterotionianu w pierwszym etapie wykorzystano reakcję utleniania tiosiarczanu do czterotionianu jodem w środowisku obojętnym. W drugim etapie oznaczano jodometrycznie w środowisku zasadowym całkowitą zawartość czterotionianu. Współoznaczanie przeprowadzano w zakresie 30—400 umoli obydwu związków w próbce z dokładnością 1%.