Wyniki wyszukiwania - BazTech

1

Soil erosion control in immature oil palm plantation

Satriawan Halus, Fuady Zahrul, Fitri Rini

Journal of Water and Land Development

|

2021

|

no. 49

47--54

EN

The objectives of developing oil palm plantations should feasible economically and without causing massive erosion. This research proposes soil and water conservation strategies that are ideal and optimal for oil palm cultivation depending on land capability class. The conservation test for plants was performed according to land capability classes on a plot measuring 22 m × 4 m. Runoff and erosion rates were measured using Multislot Divisor Method. Nutrient leaching was analysed based on the content of C-organic (Ctot) (Walkley–Black method), total nitrogen (Ntot) (Kjeldahl method), P-available (Bray-1 method) and K2O (extraction with 1N NH4OAc at pH 7.0). From the results, land capability class III, cover crops (soybean) + manure (P3) treatment effectively reduced runoff and soil erosion (22.63 m3∙ha–1∙y–1 and 13.04 Mg∙ha–1∙y–1), as well as nutrient leaching, compared to other treatments. Furthermore, sediment trap + cover crop + manure (P3) controlled runoff, erosion and nutrient leaching on land capability class IV, producing the lowest runoff (129.40 m3∙ha–1∙y–1), soil erosion (11.39 Mg∙ha–1∙y–1), C-organic (1.3%), and P (1.95 mg kg–1). Soil conservation treatment significantly reduced erosion and runoff (p < 0.05) on land capability class VI. The bench terrace + cover plants + manure treatment-controlled runoff, erosion, and soil nutrient leaching.

2

Tarasy nadziemne–projektowanie i warunki techniczne wykonania

Rokiel Maciej

Izolacje

|

2021

|

R. 26, nr 11/12

63--70

PL

W artykule autor omawia kwestie związane z projektowaniem tarasów, doborem właściwych rozwiązań w zakresie materiałów i technologii stosowanych w tego typu konstrukcjach. W ramach tej publikacji szczegółowo omówiono kwestie doboru izolacji w zakresie termiki, akustyki i ochrony przed wilgocią.

EN

In the article, the author discusses issues related to the design of terraces, the selection of appropriate solutions in the field of materials and technologies used in this type of structures. This publication includes a detailed description of the selection of insulation in terms of thermal properties, acoustics and protection against moisture.

3

Remont tarasów Pałacu Prezydenckiego w Warszawie

Gzell Sławomir

Wiadomości Konserwatorskie

|

2019

|

Nr 60

17--25

PL

Jest banalną prawdą, że o budynki należy dbać, a dotyczy to zwłaszcza obiektów zabytkowych, o wyjątkowej wartości i przeznaczonych do specjalnych celów. Tak właśnie jest z tarasami skierowanymi ku Wiśle w ogrodach Pałacu Prezydenckiego w Warszawie. Ostatni większy remont miał miejsce w 2003 roku. W roku 2019 przyszedł czas na następny. Można wymienić cały rejestr imperfekcji, jakie pojawiły się na ogrodowych tarasach: pękające i przesuwające się elementy balustrad stojących wzdłuż ogrodowych schodów i krawędzi tarasów oraz popękane i wykruszające się stopnie schodów, spękane płyty, którymi tarasy są wyłożone. Odnowienia wymagały wazy na kwiaty, fontanna, metalowe części wyposażenia tarasów i inne drobniejsze elementy. Braki obniżały wartość ogrodów jako całości, nie można było pozwolić, aby utrwalała się dysharmonia pomiędzy starannie utrzymywaną roślinnością a niszczejącą małą architekturą ogrodową. Przyczyny zachodzących niekorzystnych zmian to działanie czasu oraz większa niż gdzie indziej wilgotność, wynikająca ze spływu zimnego powietrza doliną Wisły w zagłębieniu podskarpowym. W tej sytuacji odsuwanie remontu na dalsze lata przyspieszałoby destrukcję aż do możliwości pojawiania się katastrof budowlanych. Remont rozpoczął się od przeprowadzenia odpowiedniego rozpoznania zakresu zniszczeń i ustalenia zakresu robót. Wybrano wykonawców prac, zachowując ustawowe wymogi procedur wyboru. Na potrzeby remontu zamówiono opracowanie konserwatorskie, wykonane z uwzględnieniem zaleceń Stołecznego Konserwatora Zabytków. Do najważniejszych decyzji należało postanowienie o utrzymaniu dotychczasowej kolorystyki dominującej na tarasach. W związku z tym, po stwierdzeniu, że pokrywające tarasy do tej pory płyty z piaskowca nie wytrzymują warunków, w jakich pracują i że lepiej by było, gdyby płyty były granitowe, znaleziono kamieniołom i dostawcę granitu w ciepłym kolorze piaskowym. Podsumowując, trzeba raz jeszcze podkreślić konieczność wykonania remontu tarasów ogrodowych Pałacu Prezydenckiego. Jest to interesujące zadanie konserwatorskie, dostarczające wielu doświadczeń teoretycznych i praktycznych.

EN

It is a banal truth that buildings have to be taken care of, and it concerns in particular historic objects of unique value and intended for special purposes. And so it is with the terraces facing the Vistula River in the gardens of the Presidential Palace in Warsaw. The last large-scale renovation took place in 2003. In the year 2019 came the time for another one. One can make a long list of imperfections that appeared in the garden terraces: cracked and moving elements of balusters standing along the garden stairs and edges of terraces, broken and crumbling stairs, and cracked tiles the terraces were paved with. Flower vases, the fountain, metal parts of terrace furnishings and other smaller elements also required renovation. Damage lowered the value of the gardens as a whole, and the disharmony between the carefully maintained greenery and the deteriorating garden features could not be allowed to continue. The damage was caused by the passage of time and the humidity higher than elsewhere, resulting from the cold air flowing along the Vistula Valley below the escarpment. In this situation postponing the renovation would accelerate the destruction processes until a construction disaster occurred. The renovation began by carrying out a survey allowing for determining the extent of damage the scope of work required. The contractors were selected while abiding by the statutory requirements of the selection procedure. A conservation study which took into account the recommendations of the Capital City Monument Conservator was commissioned for the renovation. The most important decision concerned maintaining the previous colour scheme predominant on the terraces. Therefore, after finding out that the sandstone tiles previously used to cover the terraces did not survive the conditions in which they had to work, and had better be replaced with granite, a quarry and a supplier of granite in warm sandy colour were found. In conclusion, the necessity to carry out the renovation of the garden terraces in the Presidential Palace should once again be emphasised. It is an interesting conservation assignment that would provide both theoretical and practical experience.

4

Late modern park high above the city - space composition of the 50 years old Jubileum Park in Budapeszt

Bakay E., Varró D.

Teka Komisji Urbanistyki i Architektury Oddział PAN w Krakowie

|

2016

|

T. 44

181--185

EN

In the 19th and in the first half of the 20th century numerous parks were built all over Europe, which, though different in many aspects, still show certain similarities in space structure and composition. The question is, whether late modern public parks, built in the second half on the 20th century follow the classical design and composition „rules”? How did the extremely functionalist design approach of the era after WW2 influence park design? The answer is the result of a detailed analysis on space structure and composition principles of the parks built in these times. In this research I analyzed according to specific criteria the Jubileum Park in Budapest, one of the most prominent work of the late modern period in Hungary. The 12 ha Jubileum Park (built in 1965) is located in the heart of Budapest, on the top of Gellért Hill, next to river Danube. Laying high above the city on an exposed hillside, the park offers a broad view of the whole city. The structure of the park is basically determined by the extreme topography, and one of the great value of the park is the natural looking grading, which determines the space structure and fits to the natural terrain very nicely, and the walkway system, which fits to the contour lines and explores the whole site. Fitting to the windy and exposed hilltop position, in space division the terrain in the most appealing, the plantation is only secondary. From formal point an interesting feature is the dominance of two dimensional elements with characteristic shape, like flowerbeds or ornamental pools and the curves of the walkway system. Though the main function of the park is to underline the fantastic visual potential with providing viewpoints, there are some playgrounds as well. For the visitor of today the specialty of the park celebrating the 50th anniversary this year, is, that – disregarding some minor changes - there were no alterations since it exists. As a first step I analyzed the space structure of the park, putting an extra emphasis on the existence or lack of any axis, on the accentuation of the park entrances, on the space organization inside the park and on the existence/lack of hierarchy. Important aspect of analysis was the connection of the park to connecting urban fabric and green surfaces nearby. The next step was to compare the results with other parks built in former times, but having similar natural setting. The goal of the research is to determine, how much the spatial composition of Jubileum Park is different from the spatial composition of classical parks. The results might help to realize, what kind of spatial composition and space structure is typical of late modern parks. It would be important to preserve these space structural specialties of the Jubileum Park during a more and more urgent renovation.

PL

W XIX i 1. połowie XX wieku w całej Europie powstały liczne parki, które choć różnią się pod wieloma względami, wykazują jednak pewne podobieństwa w strukturze przestrzennej i kompozycji. Pytanie brzmi, czy późne nowoczesne parki publiczne, wybudowane w 2. połowie XX wieku posiadają cechy klasycznego designu i „zasady” kompozycyjne? Jak oddziałuje ekstremalnie funkcjonalne podejście na projektowanie parków ery po II wojnie światowej? Odpowiedź jest wynikiem szczegółowej analizy w zakresie struktury powierzchni i zasad kompozycyjnych parków wybudowanych w tych czasach. W badaniach analizowano, według przyjętych kryteriów, Park Jubileum w Budapeszcie, jedną z najbardziej znanych, współczesnych realizacji na Węgrzech. 12 ha Park Jubileum (zbudowany w 1965 roku) znajduje się w samym sercu Budapesztu, na szczycie Góry Gellerta, obok Dunaju. Lokalizacja wysoko nad miastem, na odsłoniętym zboczu, daje możliwość szerokich panoram widokowych na całe miasto. Układ parku jest zasadniczo zależy od mocno urozmaiconej topografii, a jednym z jego największych walorów jest naturalisty wygląd zbocza, które określa strukturę przestrzeni i wpisuje się w naturalny teren, a także system ścieżek poprowadzonych wzdłuż linii konturów. Z formalnego punktu widzenia, ciekawą cechą jest dominacja obiektów dwuwymiarowych, o charakterystycznych kształ- tach, jak rabaty kwiatowe lub ozdobne baseny oraz układ systemu ścieżek. Pomimo, iż główną funkcją parku jest podkreślenie fantastyczny walorów widokowych, istnieje także kilka placów zabaw. Dla współczesnych użytkowników, główną zaletą parku, który w tym roku obchodzi 50-lecie istnienia, jest fakt, iż – pomimo kilku niewielkich elementów – od czasu jego powstania, nie wprowadzano w nim zasadniczych zmian. W pierwszym kroku analizie poddana została struktura przestrzenna parku, stawiając dodatkowy nacisk na istnienie lub brak jakiejkolwiek osi, na zaakcentowaniu wejść, organizację przestrzeni wewnątrz parku i na istnieniu/braku hierarchii. Ważnym elementem analizy był aspekt połączenie parku z tkanką miejską i terenami zieleni znajdującymi się w pobliżu. Następnym krokiem było porównanie wyników z innych parków powstałych przed laty, ale o podobnym otoczeniu przyrody. Celem przeprowadzonych badań jest określenie, jak bardzo kompozycja przestrzenna Parku Jubileum różni się od kompozycji przestrzennej w klasycznych parkach. Wyniki mogą pomóc zrozumieć, jakiego rodzaju kompozycja i struktura przestrzenna jest typowa dla nowoczesnych parków. Byłoby ważne, aby zachować te specjalne miejsca i struktury Parku Jubileum, podczas coraz bardziej pilnego remontu.

5

Late Quaternary valley formation and neotectonic evolution of the Walbrzych Upland, Middle Sudeten Mts.

Krzyszkowki D., Stachura R.

Annales Societatis Geologorum Poloniae

|

1998

|

Vol. 68, No. 1

23-60

EN

The landscape of the Walbrzych Upland developed for a long time during three main stages: the Oligocene-Early Pliocene, the Late Pliocene-Early Pleistocene and the Middle Pleistocene one. The latter is very complex, and is presented in detail in this paper. The Walbrzych Upland was covered by continuous ice cover during the Odranian sub-stage (Early Saalian) and, at least in its marginal part, during the Elsterian. The thickness of the ice was ca.150 m during the last glacial stage. The pre-Elsterian fluvial system is poorly documented, although distinct traces of fluvial landscape from before the Odranian glaciation have been found. This fluvial system is documented by terraces with gravels, flattenings covered by tills which are presumably buried terraces, and the abandoned valleys. The pre-Odranian fluvial landscape shows ambiguous evidence of tectonic movements, except valley segments near the Sudetic Marginal Fault. Four stages of the post-Odranian valley development may be recognized, which are documented by four terraces: the Upper Terrace formed during the Wartanian/ Eemian, the Middle Terrace formed during the Middle Weichselian, the Lower Terrace formed during the Late Glacial/Early Holocene, and the Lowermost Terrace formed during the historical times. The post-Odranian valleys have been formed due to intensive and short-term uplift of the mountain upland with simultaneous re-activation of fault zones. The main geomorphological effects of this uplift include: formation of abandoned valleys; bottle-like shapes of newly incised valleys; formation of river gorges; highly irregular longitudinal profiles of channels; varying number of terraces and their heights along the valley thalvegs; tilting of terraces, truncation of terraces and formation of fault scarps along the Sudetic Marginal Fault. The main geological effects are: variable thickness of alluvial deposits due to rotation of bedrock blocks; synsedimentary thickness increase of alluvial deposits on some fault lines; and breaking of the continuity of some alluvial surfaces along the Sudetic Marginal Fault. The uplift of the Walbrzych Upland was induced by isostatic rebound after the Odranian glaciation and localised extentional tectonics, being superimposed on each other. The total uplift during the late Quaternary was about 40?50 m. The uplift rates were at about 1.5 mm/year at the beginning (ca. 200,000-150,000 years BP), and much lower during the Late Pleistocene and Holocene (0.15-0.05 mm/year). The uplift, though very slight, continues until now.

PL

Rzeźba Pogórza Wałbrzyskiego ukształtowała się w trzech etapach: oligoceńsko-wczesnoplioceńskim, późnoplioceńsko-wczesnoplejstoceńskim i środkowoplejstoceńskim. Ten ostatni etap rozwoju rzeźby był najbardziej skomplikowany i jest on przedmiotem szczegółowych rozważań w zaprezentowanym artykule. Pogórze Wałbrzyskie było przykryte lądolodem skandynawskim w czasie ostatniego zlodowacenia tego obszaru, tj. w czasie zlodowacenia Odry (wczesny stadiał zlodowacenia środkowopolskiego) i co najmniej w swoich częściach brzeżnych w czasie zlodowacenia Elstery (południowopolskiego). Grubość lodu dochodziła do 150 m. Rzeźba fluwialna sprzed zlodowacenia Elstery jest słabo udokumentowana, natomiast obserwuje się liczne ślady takiej rzeźby sprzed zlodowacenia Odry. Jest ona udokumentowana przez terasy, spłaszczenia stokowe z pokrywami glin, które reprezentują pogrzebane terasy, oraz przez opuszczone (pogrzebane) doliny rzeczne. Ten przedodrzański system fluwialny wykazuje bardzo mały związek z tektoniką regionu, z wyjątkiem części dolin w pobliżu Sudeckiego Uskoku Brzeżnego. Po zlodowaceniu Odry, na Pogórzu Wałbrzyskim stwierdzono cztery fazy rozwoju rzeźby fluwialnej, udokumentowane przez terasy: terasę wysoką z okresu Warta/Eem, terasę średnią ze środkowego Vistulianu, terasę niską z późnego glacjału/początku holocenu i terasę najniższą powstałą już w czasach historycznych. Doliny po-odrzańskie były formowane w czasie krótkiego i bardzo intensywnego podnoszenia obszaru górskiego, z jednoczesnym uaktywnianiem stref uskokowych. Główne efekty morfologiczne tego podnoszenia to: butelkowy kształt nowo tworzonych dolin, powstanie odcinków przełomowych dolin, bardzo niewyrównane profile podłużne koryt rzecznych, zmienna liczba teras i ich wysokość wzdłuż dolin, pochylenie teras, obcięcie teras i skarpy uskokowe wzdłuż Sudeckiego Uskoku Brzeżnego. Główne efekty geologiczne to: zróżnicowana miąższość aluwiów w wyniku rotacyjnych ruchów podłoża, synsedymentacyjny wzrost miąższości aluwiów na skrzydłach zrzuconych niektórych uskoków i brak ciągłości niektórych pokryw aluwialnych poza Sudeckim Uskokiem Brzeżnym. Podnoszenie Pogórza Wałbrzyskiego nastąpiło najprawdopodobniej w wyniku odprężenia glaciizostatycznego po zlodowaceniu Odry, na które nałożyły się ruchy tektoniczne wzdłuż reaktywowanych uskoków. Całkowite, czwartorzędowe, tektoniczne podniesienie obszaru wynosi 40-50 m. Prędkość podnoszenia wynosiła początkowo 1,5 mm rocznie (ca. 200 000-150 000 lat BP), a potem, w późnym plejstocenie i holocenie, była znacznie mniejsza (0,15-0,05 mm rocznie). Podnoszenie to, choć bardzo małe, trwa do czasów obecnych.