Wyniki wyszukiwania - BazTech

1

Housing estate greenery in shaping the quality of housing environment on the example of Bialystok

Baum Marta

Teka Komisji Architektury, Urbanistyki i Studiów Krajobrazowych

|

2019

|

T. 15, nr 4

7--13

EN

The housing environment is the basic area of human functioning, which via its quality affects the state of people’s health and well-being. One of the main factors determining the high quality of the housing environment is an appropriate indicator of green areas per 1 inhabitant, which gives the opportunity to create friendly common spaces as well as the nature of the greenery itself. The article presents the analyzes of selected Białystok housing estates which implementation was based on various guidelines and indicators regulating the size of green areas in housing estates. The conducted research allowed to state that urban norms applied in the 20th century provided the best indicator of green areas per capita. Replacing them with a biologically active area ratio has minimized green areas in housing estates and it is becoming necessary to develop new urban indicators to improve the quality of the housing environment.

PL

Środowisko mieszkaniowe jest podstawowym obszarem funkcjonowania człowieka, które przez swoją jakość wpływa na jego stan zdrowia i samopoczucie. Jednym z głównych czynników warunkujących wysoką jakość środowiska mieszkaniowego jest odpowiedni wskaźnik terenów zieleni w przeliczeniu na 1 mieszkańca dający możliwość stworzenia przyjaznych przestrzeni wspólnych jak również charakter samej zieleni. W artykule przedstawiono analizy wybranych osiedli mieszkaniowych realizowanych w oparciu różne wytyczne i wskaźniki regulujące wielkość terenów zieleni w osiedlach. Przeprowadzone badania pozwoliły stwierdzić, iż normatywy urbanistyczne stosowane w XX w. zapewniały najlepszy wskaźnik terenów zieleni na 1 mieszkańca. Natomiast zastąpienie ich współczynnikiem powierzchni terenu biologicznie czynnego doprowadziło do minimalizacji terenów zieleni w osiedlach i konieczne staje się wypracowanie nowych wskaźników urbanistycznych w celu poprawy jakości środowiska mieszkaniowego.

2

The 1974 Urban Planning Norms in the Shaping of Green Areas on the Example of Białystok

Baum M.

Architektura Krajobrazu

|

2018

|

nr 3

38--49

EN

Multi-family housing estates in Poland in the 1970s and 1980s were designed based on the Urban Planning Standard for residential areas from 1974. Although it did not have good opinions, in terms of indicators related to open areas it was assessed highly. It gave a very good basis for securing appropriate sites for green areas within a housing estate [Dąbrowska-Milewska 2010]. The article presents the analysis of selected housing estates of Białystok from the 1970s and 1980s in terms of the application of the aforementioned standard for the development of estate greenery areas. The conducted research allowed to find that the areas reserved and developed for the purpose of greenery in the housing districts in accordance with the guidelines of the urban planning norm for residential areas from 1974 and are currently a significant potential that can still be used for recreational and leisure functions in districts.

PL

Wielorodzinne osiedla mieszkaniowe w Polsce powstałe w latach 70.-80. ubiegłego wieku projektowane były na podstawie Normatywu urbanistycznego dla terenów mieszkaniowych z 1974 roku. Mimo iż nie miał on dobrych opinii w zakresie wskaźników związanych z terenami otwartymi, był wysoko oceniany. Dawał bowiem bardzo dobre podstawy do zabezpieczania odpowiednich powierzchni terenów zielonych w osiedlu [Dąbrowska- -Milewska 2010]. W artykule przedstawiono analizy wybranych osiedli mieszkaniowych Białegostoku z lat 70.-80. XX w. pod kątem zastosowania wyżej wymienionego normatywu przy programowaniu terenów zieleni osiedlowej. Przeprowadzone badania pozwoliły stwierdzić, iż tereny zarezerwowane i zagospodarowane na cele zieleni w osiedlach według wytycznych Normatywu urbanistycznego dla terenów mieszkaniowych z 1974 r. stanowią współcześnie istotny potencjał powierzchniowy, który nadal może być wykorzystywany na funkcje rekreacji i wypoczynku w osiedlach.

3

Konfliktowa natura przestrzeni publiczno-lokalnych w miejskim środowisku zamieszkania

Wycichowska B.

Czasopismo Techniczne. Architektura

|

2010

|

R. 107, z. 3-A

337-343

PL

Przestrzenie publiczne w miejskim środowisku zamieszkania to przede wszystkim tereny zieleni osiedlowej, które w wielu miastach osiągnęły imponującą powierzchnię. Rzadko jednak ich kompozycja, jakość zasobu roślinnego i wyposażenia, a także stan sanitarno-higieniczny sprzyjają wypoczynkowi. W artykule obnażono konfliktową naturę terenów zieleni osiedlowej i określono jej podstawowe źródła. Wykazano, że konflikty funkcjonalno-przestrzenne, które najczęściej są konsekwencją żywiołowego rozwoju miasta, mogą prowadzić do zawłaszczania przestrzeni publiczno-lokalnych w środowisku zamieszkania i dlatego stanowią realne zagrożenie dla istniejących terenów zieleni osiedlowej. W podsumowaniu przedstawiono pożądany kierunek działań, których społecznie monitorowane wdrażanie (rola partycypacji społecznej) pozwoli na zachowanie całego potencjału terenów zieleni osiedlowej, zapewni poprawę ich jakości w wymiarze przyrodniczo-kompozycyjnym i funkcjonalnym (wyposażenie), dostosowując je do potrzeb i oczekiwań współczesnego użytkownika.

EN

Public spaces in the urban habitat include first of all housing estate green areas, whose composition, the quality of vegetation, infrastructure, as well as the sanitary and hygienic condition rarely create favourable conditions for recreation, although the spaces have grown considerably in many cities. The article unveils the conflicting nature of housing estate green areas and identifies its origins. It is shown that the functionalspatial conflicts, which are the most common consequence of a spontaneous development of the city, may lead to annexing local public spaces in the habitat and are therefore a real threat to the existing housing estate green areas. In the conclusions the author recommends a policy, whose socially monitored implementation (the role of social participation) will make it possible to preserve the whole potential of the housing estate greenery, improve the quality of its natural composition and functions (infrastructure), adjusting them to the needs and expectations of the contemporary user.