Wyniki wyszukiwania - BazTech

1

Island synergy – a method of creative integration in spatial planning and urban management

Paszkowski Zbigniew W.

Przestrzeń i Forma

|

2019

|

nr 39

9--28

EN

“Island synergy” is a process, in which added value is created as a result of transterritorial and trans-sectoral cooperation. The goal is to plan and implement development trends in such a way that one’s material contribution will be minimized. This method of operation is included within sustainable development strategy, where the creation of new values takes place without the unnecessary consumption of resources. It also represents a holistic approach to solving scientific problems. The authors describe the overall concept of the island synergy method and the possibility of it being applied within spatial and urban planning and management.

PL

„Synergia wyspowa” stanowi nowe pojęcie odnoszące zjawisko synergii do odrębnych obszarów wiedzy, dyscyplin, terytoriów, znaczeń itp. To również proces, w którym wartość dodana powstaje w wyniku współpracy trans terytorialnej. Celem jest zaplanowanie i wdrożenie trendów rozwojowych w taki sposób, aby zminimalizować niezbędny wkład intelektualny lub materialny. Ta metoda działania jest zawarta w strategii zrównoważonego rozwoju, w której tworzenie nowych wartości odbywa się bez zbędnego zużycia zasobów. Reprezentuje także holistyczne podejście do rozwiązywania wielodyscyplinarnych problemów naukowych. Autor przedstawia ogólną koncepcję metody synergii wyspy i możliwości jej zastosowania w planowaniu przestrzennym i urbanistycznym oraz zarządzaniu.

2

Przykład zastosowania teorii planowania eksperymentu w geodezyjnych pomiarach doswiadczalnych

Lizończyk M.

Przegląd Geodezyjny

|

2003

|

R. 75, nr 10

15-18

3

Pojęcie konfliktu w planowaniu przestrzennym

Kamiński Z.

Zeszyty Naukowe. Architektura / Politechnika Śląska

|

2002

|

z. 40

3-132

PL

Wychodząc od stwierdzenia, że umiejętność rozwiązywania konfliktów jest uważana za jedno z pierwszoplanowych zadań zawodu urbanisty, postanowiono głębiej zastanowić się nad konfliktami w planowaniu przestrzennym. Na podstawie analizy danych z literatury oraz rezultatów własnych obserwacji zwrócono uwagę na pojemność i niejednoznaczność pojęcia konfliktu w planowaniu przestrzennym oraz jego prawdziwą naturę w dobie procesu globalizacji, metropolizacji i informatyzacji przestrzeni. Sformułowano tezę, że od lepszego rozumienia pojęcia konfliktu w planowaniu przestrzennym zależy wkład planowania przestrzennego w społeczny i gospodarczy rozwój kraju. Dlatego podjęto próbę określenia miejsca pojęcia konfliktu w teorii planowania przestrzennego, a ponadto próbę zwrócenia uwagi na sferę kultury jako źródło współczesnych konfliktów w planowaniu przestrzennym. Dlatego też w sferze kultury poszukuje się zarysowania pewnych kierunków zmian, które w jakimś przynajmniej niewielkim zakresie mogłyby pozwolić planowaniu przestrzennemu odgrywać znaczniejszą rolę we współczesnym polskim społeczeństwie. W tym też sensie rozwiązywanie konfliktów w planowaniu przestrzennym wymaga nowego podejścia do wielu spraw, szczególnie łączących się ze społeczną sferą zagadnienia i relacją planowanie przestrzenne - społeczeństwo. Konflikt w planowaniu przestrzennym, jako zjawisko obiektywnie istniejące, może być siłą sprawczą ulepszania wszystkiego, co łączy się z planowaniem przestrzennym. Przyjęty zakres i metoda badania naukowego wyznaczają obrane na wstępie trzy perspektywy badawcze: ontologiczną, metodologiczną i ideologiczną. Problematyka badań ujęta została w podstawowych sześciu rozdziałach. Prowadzą one od analizy trzech wątków dyskusji o konflikcie w planowaniu przestrzennym w kierunku konfrontacji skrajnych stanowisk. W rezultacie wskazano w historycznej ewolucji planowania przestrzennego na dwie fazy: fazę "planowania bez konfliktu" i fazę "planowania z konfliktem". Następnie zarysowano kierunki poszukiwań ulepszania "planowania z konfliktem", lepiej radzącego sobie z konfliktem i zmianą. Problematyka efektywniejszego zarządzania środowiskową zmianą łączona jest z dążeniem do budowania nowej kultury publicznego planowania, które scharakteryzowano poprzez zwrócenie uwagi na: /i/ - Otwarte regionalne struktury: mobilizowanie sieci współdziałania i konkurencji ekonomicznej; /ii/ - Mechanizmy koordynacji: partnerstwo i wspólna wizja dynamiki terytorialnej; /iii/ - Procesy: proces komunikacji publicznej jako branie odpowiedzialności za jakość środowiska. W tym też kontekście region rozumiany jako organizacja planistyczna charakteryzuje się wyższą kulturą planistyczną, gdy jest zdolny do tworzenia prawdziwie zrównoważonego rozwoju. Redukowanie konfliktu w planowaniu przestrzennym oznacza zatem budowanie kultury planistycznej regionu. Jej przejawem będzie stosunek regionu do problemu terenów zdegradowanych i tworzenia bardziej harmonijnych środowisk człowieka. Przedstawianą pracę określa się jako należącą do dziedziny teoretycznych i metodycznych podstaw planowania przestrzennego. Z uwagi na praktyczną doniosłość przypisywaną problematyce planowania przestrzennego poczynione w pracy ustalenia traktuje się jako mogące przyczynić się do pogłębienia teoretycznej problematyki planowania przestrzennego, a także w pewnym zakresie do ulepszania praktyki planistycznej. Intencją autora jest kontynuowanie w przyszłości zarysowanego kierunku naukowych poszukiwań i podjęcie się weryfikacji ustaleń.

EN

Assuming that ability to resolve conflicts is considered to be one of the crucial tasks of a town planner, it has been decided to think deeply over the conflicts in spatial planning. On the basis of the analysis of the bibliography and own observations attention has been drawn to the capacity and ambiguity of the notion of the conflict in spatial planning and its real nature in the times of the process globalisation, metropolisation and computing of the space. The thesis has been formed that the input of spatial planning into social and economic development of the country is dependent on better understanding of the notion of conflict. Therefore, an attempt has been undertaken to define the notion of conflict in the theory of spatial planning, and, moreover, to draw attention to the sphere of culture as the source of contemporary conflicts in spatial planning. That is why in the sphere of culture certain directions of changes are sought which, at least to a little extend, would let spatial planning play a more important role in the contemporary Polish community. In such a sense resolving conflicts in spatial planning requires a new approach to many matters, particularly connected with social sphere of the problem and the relation between spatial planning and people. Conflict in spatial planning as an objectively existing phenomenon may be a causative force of improving everything that is connected with spatial planning. The adopted scope and method of the study are defined at the beginning by three scientific perspectives: ontological, methodological and ideological. The problems of the study have been formulated in six chapters, they lead to the analysis of the three trends in discussion on conflict in spatial planning, towards confrontation of two extreme standpoints. In result, two stages have been indicated in the historical evolution of spatial planning: the stage of "planning without conflict" and the stage of "planning with conflict". Subsequently there have been sketched directions of seeking improvements in "planning with conflict", coping better with conflict and change. The problems of more effective management of environmental change are connected with the drifts to build new culture of public planning, which was characterized by drawing attention to: /i/ - open regional structures: mobilisation of the nets of economic co-operation and competition /ii/ - the mechanism of co-ordination: partnership and common vision of the territorial dynamics /iii/ - the processes: process of public communication as taking responsibility for the quality of the environment. In such a context, region is understood as planning organisation characterised by higher planning culture, when it is capable of ensuring truly sustainable development. Thus, reducing conflict in spatial planning means building planning culture of the region. Its indication will be the attitude of the region to the problem of degraded areas and creation of more sustainable environments for people. The present study is defined as belonging to the field of theoretical and methodological bases of spatial planning. In consideration of the practical importance related to spatial planning the ideas inserted in the present study are treated as the ones which could contribute to deepening the theoretical problems of spatial planning and - to a certain extend - to improve planning practice. The intention of the author is to continue in future the sketched direction of scientific research and to undertake the verification of the ideas.

4

Corporate planning theory - basic concepts

Zarzecki D.

Management

|

2002

|

Vol. 6, no 1

105-120

EN

Good corporate planning is crucial if businesses are to cope with the uncertainties of the future. Management strategists need to take on the role of planning architects, implementing activities that enhance the performance of the organisation as a complete planning system. The paper provides basic definitions and concepts associated with planning, identifies difference between plans and prognoses, presents an essence of financial planning, defines different types of plans, discusses the way in which the business planning system may be operated, acknowledges the growing role of scenario analysis. Successful planning is a continuous process and ensures that change is effective and takes place at the appropriate time. Planning must be flexible enough to take into account new developments in business environment, including rapid changes in information technology.

PL

Artykuł zajmuje się podstawowymi kwestiami związanymi z teorią planowania w przedsiębiorstwie. Przedstawiono ważniejsze definicje i wzajemne relacje pomiędzy kluczowymi składnikami procesu planowania. Scharakteryzowano rodzaje planów i zaprezentowano koncepcję systemu planowania w przedsiębiorstwie. Zwrócono także uwagę na szczególną rolę planowania finansowego będącego reasumpcją wszystkich ustaleń i rozważań szczegółowych. Artykuł porusza również zagadnienie organizacji planowania oraz potrzeb informacyjnych związanych z planowaniem. Ponadto poruszone są kwestie cyklu planistycznego, analizy i aktualizacji strategii, określenia horyzontu planistycznego oraz roli budżetowania w planowaniu. Artykuł oparto na licznych pozycjach literatury amerykańskiej i brytyjskiej.