Wyniki wyszukiwania - BazTech

1

Zakłady „Telefunkena” na warszawskim Kamionku, cz. I

Dąbrowski J.

Wiadomości Konserwatorskie

|

2017

|

Nr 51

7--14

PL

Krajowe Towarzystwo Telefunken Sp. z o.o. zostało założone w Warszawie w 1933 r. Od początku swego istnienia rozwijało się bardzo dynamicznie, w związku z czym kilkakrotnie zmieniało swoją siedzibę, wynajmując coraz to większe pomieszczenia, kolejno przy ul. Polnej, Długiej i Rakowieckiej. Ostatecznie siedziba firmy – przekształconej na początku 1938 r. w Krajowe Zakłady Telefunken S.A. – została przeniesiona na ul. Owsianą 14 na Kamionku (Praga-Południe), gdzie w 1937 r. zakupiono dużą działkę ze zbudowaną cztery lata wcześniej nowoczesną halą fabryczną. W tym samym roku wzniesiono – według projektu Lucjana Krongolda – budynek administracyjny oraz zabudowania pomocnicze (m.in. garaże), dopełniając całości zabudowy zakładów. W tym miejscu firma funkcjonowała do 1939 r., opracowując i wypuszczając, wyłącznie na rynek krajowy, 44 modele nowoczesnych aparatów radiowych. Wyróżniały się one wysoką jakością wykonania, nowoczesnym wzornictwem i zastosowaniem wysokiej jakości materiałów (np. egzotyczne drewno na skrzynki aparatów). KT Telefunken prowadziło dobrze zaplanowaną akcję reklamową w gazetach codziennych i czasopismach na terenie całego kraju, szczególnie aktywnie w stolicy. Uczestniczyło także w licznie organizowanych ogólnokrajowych i branżowych targach. Działalność KT Telefunken została przerwana po wybuchu wojny, zaś teren fabryki przy ul. Owsianej zakupił Adam Pakulski, prowadząc tu działalność swojej Wytwórni Konserw, Marmolady i Przetworów Spożywczych „Wanda”, aż do znacjonalizowania zakładu w 1950 r. Po 1953 r. w obiektach fabrycznych przy ul. Owsianej 14 mieściła się filia rembertowskich zakładów mięsnych, a następnie biura i hotel dla szwaczek Zakładów Odzieżowych „Cora”. Po likwidacji tych ostatnich w latach 90. XX w. zabudowania fabryczne zostały porzucone i do dziś nie są użytkowane, ulegając coraz głębszej degradacji.

EN

The National Association Telefunken LLC was founded in Warsaw in 1933. Since the beginning of its existence it developed very dynamically, because of which it moved its headquarters several times, renting ever-larger rooms subsequently in Polna, Długa and Rakowiecka streets. Finally, the head offices of the company – at the beginning of 1938 transformed into National Company Telefunken JSC – were moved to 14 Owsiana Street in Kamionek (Praga-South), where in 1937 a large parcel of land was purchased with a modern built four years earlier industrial building. In the same year, and administrative building and auxiliary buildings (e.g. garages) were erected – according to the project by Lucjan Krongold – to complete the factory complex. There the company functioned until 1939, making and releasing solely on the domestic market 44 models of modern radio sets. They were distinguished by their high quality of workmanship, latest designs and the use of high-quality materials (e.g. exotic wood used for radio cases). KT Telefunken launched a carefully planned advertising campaign in dailies and periodicals all over the country, and especially actively in the capital. They also participated in numerous organised all-Poland and trade fairs. The functioning of KT Telefunken ended after the outbreak of the war, and the factory property in Owsiana Street was purchased by Adam Pakulski, who ran here his Canned Goods, Marmalade and Foodstuffs Manufacture “Wanda” until it became nationalised in 1950. After 1953, the factory buildings at 14 Owsiana Street housed a branch of the Rembertow meat factory, and later offices and a hotel for seamstresses from the “Cora” clothing factory. After the latter were closed down during the 1990s, factory buildings were abandoned and have not been used until today, more and more falling into ruin.

2

Krakowski szlak techniki

Pochwała S.

Zeszyty Naukowo-Techniczne Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Komunikacji w Krakowie. Seria: Materiały Konferencyjne

|

2005

|

nr 74, z. 125

93-106

PL

Krakowski Szlak Techniki jest trasą turystyczną łączącą najcenniejsze obiekty lokalnego dziedzictwa przemysłowego usytuowane w ścisłym centrum miasta oraz w jego łatwo dostępnym sąsiedztwie. Na pierwszej trasie szlaku umieszczono 16 obiektów reprezentujących wybitne walory historyczne i architektoniczne związanych z kluczowymi dla miasta epoki przemysłowej branżami: komunikacją (kolejową, tramwajową, drogowo-mostową, rzeczną), energetyką, gazownictwem, ochroną przed pożarem i powodzią, przemysłami: spożywczym, chemicznym, maszynowym i metalowym. Najważniejszymi atrakcjami na szlaku są: Muzeum Inżynierii Miejskiej w Krakowie użytkujące zabytkową zajezdnię tramwajową na krakowskim Kazimierzu oraz budowane Muzeum Miejsca w fabryce Schindlera w poprzemysłowej dzielnicy Zabłocie. Projektowanie szlaku odbywa się przy szerokiej konsultacji społecznej. Krakowski Szlak Techniki ma wydobyć pełen potencjał zabytkowo-kulturowy i turystyczny obiektów poprzemysłowych.

EN

Cracow's Route of Technology seems to be tourist route joining the most precious objects of local industry heritage located in close city centre with their easily accessible neighbourhood. There are 16 objects in the first route. All of them represent outstanding historical and architectural attractions bound with essential for the city of industrial age branches: transportation (railway, tramway, road-bridge, waterborne), power and gas industry, fire protection, flood protection, food, chemical, machine-building and metallurgical industry. Most important attractions on the route are: Museum of Urban Engineering in Cracow located in the historical tram depot on Cracow's Kazimierz and now in the formulation process - Museum of the Place in the Schindler's factory in post industrial district Zablocie. The routes projection is provided at the wide social consultation. The Cracow's Route of Technology has to output a full historical cultural and tourist potential of postindustrial objects.

3

Disneyland techniczny na Górnym Śląsku

Czajkowski A.

Śląskie Wiadomości Elektryczne

|

2000

|

R. 7, Nr 1 (27)

22--24