Wyniki wyszukiwania - BazTech

Ograniczanie wyników

Znaleziono wyników: 2

Liczba wyników na stronie

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych: teatr rzymski

Sortuj według:

Ogranicz wyniki do:

The archetypes of contemporary theaters on examples of athens' ancient buildings

Kozień-Woźniak M.

Czasopismo Techniczne. Architektura

2015

Y. 112, iss. 2-A

103--118

Theatre architecture remains one of the oldest and most durable types of building. It has accompanied the European civilization from the times of ancient Greece. At that time, there were three principal types of performances. The first was dramatic plays, the second – music recitals and the third – sports events. The performances took place, respectively, in theaters, odeons and stadiums (or hippodromes). The ancient Greek theatre is indisputably a model for contemporary theatre architecture. One of the biggest Greek theatres was the Dionysus Theatre, located on the south slope of Acropolis in Athens, with an auditorium from 5th century B.C. Its neighbour is a substantially younger Herodus Atticus Odeon, an example of Roman theatre based on Greek model. The ancient odeon is also a "prototype" – its examples are the no longer existing buildings of the Pericles Odeon, or the Agrippa Odeon. The models of the contemporary en-ronde theatre can be seen in the form of Greek stadium, the prototype of Roman amphitheatre. Relations of theatre and its ancient archetypes are still very strong, and the deliberations about Greek theatre still relevant today, as they continue to serve as a basis for research of contemporary theatre architecture.

Niezaprzeczalnym wzorcem nowożytnej architektury teatralnej jest antyczny teatr grecki. Pierwowzorami dzisiejszych obiektów teatralnych pozostają również starożytny odeon czy stadion. Jednym z największych teatrów greckich był Teatr Dionizosa położony na południowym zboczu Akropolu Ateńskiego. Sąsiaduje z nim znacznie późniejszy teatr Herodusa Attyka, przykład wzorowanego na greckim teatru rzymskiego, który odnieść można do barokowego teatru włoskiego. Pierwowzorem widowni wachlarzowej pozostaje starożytny odeon, którego przykładami są nieistniejące już budynki Odeonu Peryklesa czy Odeonu Agryppy. Wzorców współczesnego teatru en-ronde można poszukiwać w formie stadionu Kalimarmaro, pierwowzoru rzymskiego amfiteatru. Związki teatru z antycznymi archetypami wciąż są bardzo silne, a rozważania dotyczące teatru greckiego aktualne, nadal stanowiąc podstawę poszukiwań współczesnej architektury teatralnej.

Wybrane teatry rzymskie w Azji Mniejszej

Golasz-Szołomicka H.

Architectus

2006

Nr 2(20)

3--20

Celem artykułu jest przedstawienie nieznanych w literaturze polskiej teatrów rzymskich na terenie Azji Mniejszej. W trakcie badań prowadzonych przez międzynarodową misję Karola hrabiego Lanckorońskiego [15], potem przez Darię de Bernardi Ferrero [5] i innych badaczy [1], [3], [6], [17], [25] odsłonięto i przebadano na tym obszarze' wiele teatrów antycznych. Zachowały się one w różnym stanie. Z czasów hellenistycznych pozostały tylko dwa - w Priene, z ok. 350 r. p.n.e. [1], [5], [22] i Pergamonie z III wieku p.n.e. [1], [5], [25]. W okresie rzymskim rozbudowywano i przebudowywano inne teatry hellenistyczne, budowano także nowe obiekty, głównie w II w. n.e., a także w III-V w. Do analizy wybrano 6 dobrze zachowanych teatrów, które powstały na tym terenie dopiero w okresie panowania rzymskiego. Różnią się one między sobą planem, układem przestrzennym, rozwiązaniami architektonicznymi i konstrukcyjnymi. Odbiegają też znacznie od ukształtowania teatru rzymskiego, przedstawionego przez Witruwiusza . Autorka miała możność przeprowadzenia ogólnych badań architektonicznych teatrów; szczególnąuwagę zwróciła na zróżnicowane, rozbudowane systemy komunikacyjne. Dzięki życzliwości Pani Darii de Bernardi Ferrero możliwe się stało wykorzystanie rzutów i przekrojów teatrów zamieszczonych w jej pracy.

The aim of the paper is to present Roman theatres in Asia Minor, which are not known in Polish literature. 6 well preserved theatres have been chosen for analysis. These theatres were created in this area during the Roman rule. They differ from each other in plan, spatial arrangement, architectonic and construction solutions. Also, they essen-tially depart from the shaping of the Roman theatre presented by Vitruvius [29]. Natural land slopes were utilized in all the objects to seat the audience, and according to need they were supplemented with stone constructions. As a result, only the theatre in Side was located in the centre of the town, on the outskirts - in Hierapolis and Aspendos, while the rest were situated far from the centre. Compared to Greek and Hellenistic theatres the communication system was changed and this facilitated the entrance and exit from the theatre. In objects, in which the audience was located on the natural slope, wide vaulted tunnels were constructed, some with ramps. The stage buildings were constructed on the plan of a rectangle with a rectangular proscenium. Side wings were raised only in Aspendos -paraskenions joining the stage with the cavea. In other objects the proscenium was embraced by walls at the sides, which in_Perge and Hierapolis reached the analema joining the audience with the building into one whole. The author had the possibility of carrying out general architectonic investigations of the theatres, and paid special attention to the differentiated, developed communication systems.