Ciągły rozwój branży energetycznej oraz poszukiwanie coraz to doskonalszych rozwiązań technicznych zmusza nas do czerpania wzorców z Przemysłu, o większym stopniu zaawansowania technologicznego. Tak też stało się z zaszczepieniem pomysłu na stosowanie uszczelnień typu „plaster miodu” w turbinach parowych starszego typu. Technologia ta została przeniesiona z przemysłu lotniczego, gdzie jest powszechnie stosowana jako uszczelnienia tarcz turbin gazowych. Zastosowanie „nowej” technologii wymaga często ingerencji w konstrukcje tarczy kierowniczej, powodując jej podcięcie. Zdecydowanie się na to rozwiązanie, wymaga zastosowania precyzyjnego narzędzia, które jest w stanie określić, jakiej wielkości naprężenia powoduje wykonywany zabieg. Dotychczasowe metody obliczeniowe nie są w stanie podać poprawnej wielkości naprężeń i ugięcia tarczy lub robią to, stosując różnego rodzaju uproszczenia, często z dużym błędem.
Omówiono konstrukcję modelu tarczy kierowniczej zbadanej w Laboratorium Aerodynamiki Turbin Instytutu Techniki Cieplnej w Łodzi w warunkach jej współpracy z modelem tarczy wirnikowej. Przedstawiono metodykę badań i sposób ich opracowania.
EN
The construction of a quide vanes model tested in Instytut Techniki Cieplnej together with the rotor model is discussed. The results of tests and the method of their elaboration is presented.