Szlifowanie powierzchni wyrobów szklanych ze szkła kryształowego lub sodowego odbywało się w dawnych czasach za pośrednictwem naturalnych kamieni, które posiadały właściwość ścierne. Ta technika należy już do zapomnianych. Z czasem kamienie naturalne zastąpiono tarczami ściernymi ze spoiwem ceramicznym. Ziarno ścierne, naturalne lub sztuczne było wiązane spoiwem ceramicznym, następnie prasowane oraz poddawane obróbce termicznej. Narzędzia tego typu są jeszcze w użyciu, szczególnie w małych zakładach zdobniczych. Jednakże rozwój technologii produkcji narzędzi diamentowych spowodował wyparcie ściernic ceramicznych z procesu zdobienia szkła. Aktualnie w powszechnym użyciu są ściernice zdobnicze diamentowe. Są one produkowane w różnych rozmiarach oraz z różnorodnymi profilami.
Różne przyczyny decydują o sposobie cięcia szkła, np. chęć otrzymania żądanych wymiarów lub rodzaj procesu technologicznego. Często używaną techniką jest wykonanie rysy i łamanie tafli szkła. Technika ta stosowana jest w przypadku uzasadnienia technologicznego i ekonomicznego. Jeżeli jednak jest niemożliwa do zastosowania, wtedy wykonujemy cięcie narzędziami diamentowymi - ostrze rysujące zastępuje tarcza, której obrzeże wykonane jest z diamentu.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.