Wyniki wyszukiwania - BazTech

1

Zasady i dobre praktyki miejskiej deratyzacji

Rajter Grzegorz

Zieleń Miejska

|

2022

|

Nr 7-8

36

PL

Szczury w miastach mogą sprawiać poważne problemy, stąd potrzeba przeprowadzania akcji deratyzacyjnych. Przebieg i charakterystykę tego rodzaju działań omówimy na przykładzie Wrocławia.

2

Myszeida - od parteru wzwyż

Nawrot Radosław

Zieleń Miejska

|

2020

|

Nr 2

36--37

PL

Paweł i Gaweł w jednym stali domu, Paweł na górze, a Gaweł na dole. W naszych domach Gawłem są szczury, a Pawłem myszy.

3

Łowczy pokojowy sposobem na gryzonie

Skowron M.

Przegląd Komunalny

|

2018

|

nr 11

43--45

PL

Współczesne miasta z zorganizowanymi systemami kanalizacji, oczyszczania i utylizacji odpadów, w porównaniu do XIX-wiecznych miast, można uznać za oazy czystości. Jednak w ostatnim czasie właśnie w tych oazach pojawił się niespodziewany problem. A właściwie wiele problemów, ale nie palących, a... gryzących. Bowiem chodzi o gryzonie, a konkretnie szczury.

4

Wpływ hiperbarii tlenowej na poziom nadtlenków lipidów mózgu szczura

Doboszyński T., Łokucijewski B.

Polish Hyperbaric Research

|

2017

|

nr 1(58)

63--68

PL

Problem toksyczności tlenu i jego wpływu na układ nerwowy jest zagadnieniem ważnym wobec stosowania tlenu i mieszanin oddechowych w praktyce nurkowej., oraz w świetle uderzającego synergizmu działania tlenu i promieniowania jonizującego. Badania poziomu nadtlenków lipidów wykonywano w mózgu szczurów. Zwierzęta poddawano wyczerpującemu wysiłkowi w komorze ciśnieniowej pod działaniem tlenu przy ciśnieniu od 0-3 atn w okresie 2560 minut. Równolegle przeprowadzano badania na zwierzętach znajdujących się w spoczynku. Po wypreparowaniu mózg homogenizowano i oznaczono nadtlenki lipidów metodą Wollmana z TBA. U zwierząt obciążonych wysiłkiem fizycznym w podanych przedziałach czasu, nie stwierdzono odchyleń w poziomie nadtlenków lipidów, w porównaniu z grupą kontrolną. Wzrost poziomu nadtlenków lipidów stwierdzono u szczurów u których wystąpiły objawy zatrucia tlenowego. Na podstawie powyższych wyników autorzy przypuszczają, że wzrost nadtlenków lipidów mózgu w przypadkach hiperbarii tlenowej należy uznać za daleko posunięty szkodliwy efekt działania tlenu, następujący po uszkodzeniu enzymatycznym oraz zachwianiu obrony antyoksydatywnej komórek. Przy niskich nadciśnieniach tlenu nie stwierdzono odchyleń w poziomie nadtlenków lipidów, w porównaniu z grupą kontrolną.

EN

The problem of oxygen toxicity, and its effect on the nervous system, is an important topic with regard to the application of oxygen and breathing mixes in the pursuit of diving, as well as in the light of the striking synergy between the effects of oxygen and ionising radiation. Studies on the level of lipid peroxides were performed on rat brains. The animals were subjected to exhaustive physical strain in a pressure chamber and oxygen at the pressure between 0-3 atm for the period of 25-60 minutes. Parallel research was conducted on rested animals. Following the dissection, the brain was homogenised and the levels of lipid peroxides were determined using the Wollman method with TBA. In animals subjected to physical effort over the specified time, no deviations in the levels of lipid peroxides were observed in comparison to the control group. An increase in lipid peroxide level was noted in rats manifesting oxygen toxicity symptoms. On the basis of the above findings, the authors presume that the growth of lipid peroxides in the brain in cases subjected to hyperbaric oxygenation should be recognised as a far-reaching harmful effect of oxygen, occurring after enzymatic damage and the violation of cellular antioxidant protection. At low oxygen overpressures, no deviations in the levels of lipid peroxides were noted as compared to the control group.

5

An alternative approach for the interpretation of data from three-point bending of long bones

Kourkoulis S. K., Kouvaka A., Andriakopoulou C., Dontas I.

Engineering Transactions

|

2016

|

Vol. 64, iss. 4

401--407

EN

An alternative approach for elaborating the raw data obtained from three-point bending tests of long bones of Wistar rats is described. The aim of the study is to provide mechanical properties of the bone tissue which are independent of the bone geometric characteristics. The study is carried out experimentally ex vivo. It is indicated that ignoring the actual shape of the bone’s critical cross-section (i.e., the section where fracture occurs) and the inclination of the loading axis with respect to the principal centroidal axes of the critical section, may lead to erroneous results concerning the strength of the tissue.

6

Influence of magnesium on the carcass retention of cadmium in rats

Grosicki A.

Proceedings of ECOpole

|

2013

|

Vol. 7, No. 2

491--496

EN

The purpose of these studies was to evaluate the bioavailability of cadmium in rats supplemented with magnesium via drinking water. Male Wistar rats divided into 2 groups (25 individuals each) were exposed intragastrically to water solution of cadmium chloride (labelled with 109 Cd) daily at a dose resembling 10 ppm of cadmium in diet. Rats in group I and II were maintained in plastic cages (4 rats per cage) at 22 to 24°C with free access to commercial rodent chow and tap water. Rats in group II were additionally supplemented with magnesium via drinking water (500 mg Mg/dm3). Carcass counting techniques were used to estimate cadmium absorption. The carcass retention of cadmium 109 was counted in a semiconductor german detector (Camberra Packard) with a multichannel analyzer after 1-, 2-, 3-, and 4-week administration. The rats in the two groups revealed a steady state decline with time in the percentage of cadmium 109 in the carcass. However, rats in group II demonstrated a lower cadmium retention throughout the whole experimental period in comparison to that in rats not supplemented with magnesium. The differences were statistically significant after a 4-week exposure. Unlike the percentage content, the total amount of cadmium in the carcass increased with time of exposure. Results indicate that supplements of magnesium reduce gastrointestinal uptake of cadmium. It may be suggested that the beneficial action of magnesium on cadmium reduction in the body increases with the length of time of the two metal co-administration.

PL

Celem badań była ocena przyswajania kadmu (radiokadm 109) u szczurów eksponowanych na wodę pitną zawierającą dodatkowe ilości magnezu. Szczurom samcom szczepu Wistar podzielonych na 2 grupy zawierające po 25 zwierząt podawano codziennie dożołądkowo za pomocą stalowej sondy wodny roztwór chlorku kadmu (znakowany kadmem 109) przez 1, 2, 3 i 4 tygodnie w dawce odpowiadającej 10 mg Cd/kg diety. W grupie I zwierzęta pojone były wodą z kranu, zaś w grupie II wodę z kranu wzbogacano w chlorek magnezu (500 mg Mg/dm3). Podczas doświadczenia określano spożycie karmy i wody oraz przyrosty masy ciała. Po 1, 2, 3 i 4 tyg. zwierzęta usypiano w atmosferze dwutlenku węgla, a następnie określano masy względne narządów. W tym samym czasie oznaczano także zawartość kadmu 109 w korpusie, z którego uprzednio usunięto przewód pokarmowy z treścią. Pomiary radiometryczne korpusu wykonano za pomocą półprzewodnikowego detektora germanowego (Camberra Packard) wyposażonego w wielokanałowy analizator. Rozmieszczenie kadmu w korpusie wyrażone w postaci procentu aplikowanych dawek wykazywało tendencję spadkową przez cały okres badań w obu grupach zwierząt. W grupie zwierząt pojonych wodą z dodatkiem magnezu procentowa zawartość kadmu w korpusie była wyraźnie mniejsza w porównaniu z zawartością u zwierząt nieeksponowanych na magnez. Po 4 tygodniach różnice były statystycznie istotne. W odróżnieniu od procentowej zawartości całkowita ilość kadmu w korpusie wzrastała wraz z długością czasu ekspozycji. Uzyskane wyniki wskazują, że dodatek magnezu do diety szczurów zmniejszał przyswajanie kadmu podawanego drogą pokarmową. Warto również zasugerować, że skuteczność oddziaływania magnezu na zmniejszenie przyswajanego kadmu zwiększała się wraz z upływem czasu ekspozycji na oba te metale.

7

Morphological changes in pulmonary parenchyma following ventilation with 20% heliox at an overpressure of 0.5 MPa

Siermontowski P., Pleskacz K., Pedrycz A., Olszański R., Kulig M.

Polish Hyperbaric Research

|

2013

|

nr 4(45)

37--52

EN

Breathing mixes, used both in normobaria in medicine as well as in hyperbaric oxygenation in the course of diving, affect the morphological image of pulmonary parenchyma. The changes are commonly associated with the impact of hyperbaric oxygen. The objective of the study was to determine the impact of factors other than hyperbaric oxygenation in hyperbaric exposure with the use of heliox. The study was performed on rats subjected to hyperbaric oxygenation at an overpressure of 0.5MPa with heliox possessing a 20% oxygen content. The control group consisted of rats subjected to the same air exposures. The exposure times were 1, 2 and 4 hours. After the experiment the animals were put to death and microscopic specimens were produced from their lungs, followed by quantitative examination. Only slight deviations from regular pulmonary histology were observed after a one-hour exposure in both groups. Exposure extension to 2 hours resulted in an increased aeration of lungs in the control group and in parenchymal oedema, as well as an occurrence of intra-alveolar oedema in the group breathing with heliox. These changes were not significantly intensified through an exposure extended to 4 hours with the exception of a growing pulmonary oedema.

PL

Stosowane zarówno w normobarii w medycynie, jak i w hiperbarii w nurkowaniu mieszaniny oddechowe wpływają na obraz morfologiczny miąższu płucnego. Zmiany przypisywane są na ogół działaniu tlenu hiperbarycznego. Celem badań było określenie wpływu innych czynników niż hiperbaria tlenowa podczas ekspozycji hiperbarycznej z zastosowaniem helioksu. Badanie wykonano na szczurach, które poddawano działaniu hiperbarii w nadciśnieniu 0,5MPa z helioksem zawierającym 20% tlenu. Grupę kontrolną stanowiły szczury poddane takim samym ekspozycjom powietrznym. Czas ekspozycji 1, 2 i 4 godziny. Szczury po doświadczeniu uśmiercono, wykonano preparaty mikroskopowe z płuc, które poddano badaniom ilościowym. Stwierdzono niewielkie jedynie odchylenia od prawidłowej histologii płuca po jednogodzinnej ekspozycji w obu grupach. Przedłużenie ekspozycji do 2 godzin spowodowało zwiększenie powietrzności płuc w grupie kontrolnej i obrzęk śródmiąższowy, a także pojawienie się obrzęku śródpęcherzykowego w grupie oddychającej helioksem. Zmiany te nie wzrosły znamiennie po przedłużeniu ekspozycji do 4 godzin, za wyjątkiem narastania obrzęku płuc.

8

Influence of copper on superoxidase dysmutase activities in rats exposed to cadmium

Grosicki A., Kozaczyński W.

Proceedings of ECOpole

|

2012

|

Vol. 6, No. 1

72--75

EN

The aim of this study was to evaluate the influence of copper supplements on superoxide dismutase (SOD) activities in the kidneys and liver of rats exposed to moderate doses of cadmium chloride. SOD activities were measured weekly for a period of 28 days. The examinations involved male Wistar rats divided into three groups. Rats in group I were considered the controls whereas rats in group II and III were administered intragastrically for 7 d, 14 d, 21 d, and 28 d a water solution of cadmium chloride corresponding to 10 mg Cd/kg diet. All rats fed a standard laboratory chow LSM (Agros Motycz, Poland) containing 5 mg Cu/kg except for the rats in group III in which animals were fed an LSM diet supplemented up to 50 mg Cu/kg. The experimental procedure included evaluation of water and feed intake, body weight gains, liver, kidneys, testicles, heart and spleen to body ratio, and hepatic and renal SOD activities measured after 7 d, 14 d, 21 d, and 28 d exposure to cadmium or cadmium plus copper. Results indicated that SOD activity in cadmium or cadmium plus copper groups changed in comparison with the control values. Supplements of copper increased significantly hepatic and renal SOD activities after 21 and 28 d of exposure when compared to those found in the controls and cadmium exposed rats. Moreover, rats fed the copper supplement diet improved body weight gain in comparison with that in the cadmium exposed rats. Results suggest that copper may stimulate a protective activity against toxic action of cadmium given at doses resembling its concentrations in the areas contaminated with this metal.

PL

Celem pracy było określenie wpływu diety wzbogaconej w miedź na aktywność dysmutazy ponadtlenkowej (SOD) w wątrobie i nerkach szczurów szczepu Wistar eksponowanych na umiarkowane dawki chlorku kadmu. W badaniach uwzględniono 3 grupy zwierząt: grupę I stanowiły zwierzęta kontrolne, grupę II zwierzęta eksponowane na kadm podawany dożołądkowo w ilościach odpowiadających 10 mg Cd/ kg paszy oraz grupę III, w której kadm podawano tak jak w grupie II, a ponadto zwierzęta eksponowane były na chlorek miedzi podawany w paszy LSM (Agros Motycz, Polska) w stężeniu 50 mg Cu/kg. Stężenie miedzi w standardowej paszy LSM podawanej zwierzętom w grupach I i II wynosiło 5 mg Cu/kg. W doświadczeniu określano spożycie paszy i wody, przyrosty masy ciała, masy względne wątroby, nerek, serca, śledziony i jąder oraz aktywność SOD po 7, 14, 21 i 28 d podawania kadmu. Wyniki badań wskazują, że zatruwanie szczurów chlorkiem kadmu zmieniało aktywność SOD w wątrobie i nerkach w porównaniu z danymi w grupie kontrolnej. Dodatek miedzi do paszy zwiększył statystycznie istotnie aktywność SOD po 21 i 28 dniach ekspozycji na kadm w porównaniu z danymi w grupie kontrolnej i grupie eksponowanej tylko na kadm. Warto także podkreślić, że dodatek miedzi do paszy szczurów zatruwanych kadmem powodował zwiększone przyrosty masy ciała w porównaniu z danymi uzyskanymi od zwierząt karmionych standardową paszą i eksponowanych na kadm. Uzyskane wyniki sugerują, że miedź może mieć ochronne działanie u zwierząt eksponowanych na kadm drogą pokarmową w ilościach, które mogą być obecne w paszy na terenach skażonych tym metalem.

9

Histologiczna ocena wpływu tlenku azotu na nerki szczura

Pedrycz A., Siermontowski P., Kaczerska D.

Polish Hyperbaric Research

|

2012

|

nr 1(38)

211-223

PL

Celem pracy była histologiczna ocena nerek szczura poddanego działaniu egzogennego tlenku azotu. Szczury użyte w niniejszej pracy zostały podzielone na 2 równe grupy. Zwierzęta z grupy doświadczalnej otrzymywały L-argininę - 40mg/kg masy ciała per os, co drugi dzień przez 2 tygodnie i zostały dekapitowane po 3 tygodniach doświadczenia. Szczury z grupy kontrolnej dostawały 2ml wody destylowanej per os co drugi dzień i zostały dekapitowane po 3 tygodniach doświadczenia. Z wycinków nerek pobranych do analizy robiono preparaty, które barwiono Hematoksyliną i Eozyną. Preparaty oglądano pod mikroskopem świetlnym i opisano. Obliczono również indeks apopotozy, a wyniki badań poddano ocenie statystycznej Badania wykazały, że L-arginina jako prekursor egzogennego tlenku azotu podana samicom szczura w dawce uważanej za bezpieczną dla matki i płodu, wywołuje nasiloną apoptozę komórek nabłonka nerek, obserwowaną pod mikroskopem świetlnym i potwierdzoną istotnym statystycznie wzrostem indeksu apoptozy.

EN

The aim of the study was to prepare histological evaluation of rat’s kidneys exposed to exogenous nitric oxide. Rats used in the research were divided into 2 even groups. The animals in the experimental group received L-Arginine --40mg/kg of the body weight, per os, every other day for 2 weeks and were decapitated after 3 weeks of the experiment. The rats in the control groups received 2ml of distilled water, per os, every other day and were decapitated after 3 weeks following the experiment commencement. The preparations for analysis were made on the basis of kidney segments stained with haematoxylin and eosin. They were then studied with an optic microscope and characterised. Also, an apoptosis index was calculated and the research results were subjected to statistical evaluation. The study results showed that L-arginine served to rat females as a precursor to exogenous nitric oxide, in a dosage thought to be safe for the mother and foetus, induced intensified apoptosis of the renal epithelial cells, as it was observed with the use of an optic microscope and confirmed by a statistically significant increase in the apoptosis index value.

10

Motor unit contractions evoked by stimulation with variable interpulse intervals

Krutki P., Celichowski J., Raikova R.

Biocybernetics and Biomedical Engineering

|

2012

|

Vol. 32, no. 3

29-42

EN

During natural contractions motor units (MUs) are activated by variable frequency discharge patterns of motoneurones. The aim of this review was (1) to discuss differences between tetanic contractions developed at constant and random frequencies of pulses; (2) to show results of mathematical decomposition of these tetani into series of twitch-shaped responses to individual pulses; (3) to indicate that it is possible to predict the tetanic force of a MU with high accuracy by using regression equations derived on a basis of the relationships between the parameters of the decomposed twitches and the force level at which the next response begins.

11

The effect of body warming on respiratory system stress recovery in the rat

Rubini A., Carniel E.L., Natali A.N.

Acta of Bioengineering and Biomechanics

|

2012

|

Vol. 14, no. 3

59-66

EN

The mechanical characteristics of respiratory system tissues include visco-elastic behaviour. In particular, after mechanical unloading, i.e., a reduction in respiratory system volume, the lower stress achieved slowly increases, approaching higher constant value, due to visco-elastic stress recovery. We performed experiments in which constant deflation flow arrest was applied in rats to study the successive pressure-time course, which defines the visco-elastic stress recovery. To investigate the possible effects of temperature changes, measurements were performed at two body temperatures, 36.6 +- 0.3 and 39.0 +- 0.1 degrees C. We found that stress recovery is reduced by increasing body temperature. Pressure-time curves after deflation arrest were fitted by specific mathematical model, and a good agreement was found. Model parameters exhibited significant changes with body temperature variations, suggesting that temperaturedependent micro-structural rearrangement phenomena in the tissues of alveolar wall were involved in the stress recovery decrement with body temperature increase. Thus, visco-elastic phenomena in respiratory system tissues of mammals exhibit temperature dependence. The stress recovery changes with body temperature suggest that expiration is expected to be easier in condition of physiological body temperature than in the case of increased temperature.

12

Cadmium and mercury rat body burden following copper supplements

Grosicki A.

Proceedings of ECOpole

|

2010

|

Vol. 4, No. 2

257--261

EN

Studies involved the influence of a diet containing 10-times increased copper concentrations (50 µg/kg) in comparison with a standard diet on the absorption of mercury and cadmium (mercury-203 and cadmium-109) given intragastrically for 28 days to Wistar male rats at doses corresponding to 10 mg of cadmium or mercury/kg of feedstuff. Concentrations of radiomercury and radiocadmium were determined in the carcass 1 h, 3 h, 12 h, 1 d, 2 d, 4 d, 8 d and 16 d postdosing. Moreover, feed intake and body weight gains were evaluated during the experimental period. A ten-time increase in copper dietary intake did not produce statistically significant differences in the distribution of cadmium in the carcass of rats. On the other hand, copper reduced the retention of mercury in the carcass within the experimental period and significant differences were found 1 d and 2 d postdosing. Treatment of the rats with cadmium and mercury decreased body weight gains in comparison with those reported in normal rats. The supplementation of dietary copper reduced decreases in body gains when compared with those in the rats exposed only to mercury and or cadmium. The results indicate a beneficial role of supplements of dietary copper in decreasing the bioavailability of inorganic mercury via the gastrointestinal tract. Lack of differences in the bioavailability of cadmium in the presence of supplemental copper suggests that the mechanisms of mercury-copper and cadmium-copper interactions may vary. Increased body weight gains in rats intoxicated with mercury or cadmium and fed the copper supplemented diet suggested that copper may diminish toxic actions of the two heavy metals.

PL

Obecność kadmu i rtęci w paszach stanowi poważny problem w toksykologii mimo znacznego ograniczenia dopływu tych metali do środowiska. Z raportu Europejskiego Urzędu do Spraw Bezpieczeństwa Żywności z ostatnich lat wynika, że istnieje potencjalne ryzyko narażenia na zwiększone ilości tych metali zawartych w paszach i żywności pochodzenia zwierzęcego. Dane z piśmiennictwa wskazują, że wchłanianie kadmu i rtęci z przewodu pokarmowego zależne jest od składu diety, w tym zawartości składników mineralnych. W niniejszych badaniach uwzględniono wpływ diety, zawierającej zwiększoną dziesięciokrotnie ilość miedzi (50 µg/kg) w odniesieniu do paszy standardowej na przyswajanie chlorków rtęci i kadmu (znakowanych rtęcią-203 i kadmem-109) podawanych dożołądkowo przez 28 dni szczurom samcom szczepu Wistar w ilościach odpowiadających 10 mg Cd lub Hg/kg paszy. Zawartość radiokadmu i radiortęci oznaczano w korpusie zwierzątpo uprzednim usunięciu przewodu pokarmowego z treścią po 1 h, 3 h, 12 h, 2 d i 4 d, 8 d i 16 d od zakończeniu aplikacji radioizotopów. W trakcie doświadczenia określano dodatkowo spożycie paszy i przyrosty masy ciała. Dziesięciokrotny wzrost zawartości miedzi w paszy nie powodował statystycznie istotnych zmian w rozmieszczeniu radiokadmu w korpusie zwierząt, aczkolwiek obserwowano zauważalne zwiększenie ilości kadmu przez cały okres badań. W przypadku rtęci dodatek miedzi do diety powodował obniżenie zawartości tego metalu w korpusie przez cały okres badań, a różnice statystycznie istotne notowano po 1 d i 2 d od zakończeniu podawania rtęci. Podawanie szczurom rtęci i kadmu zmniejszało przyrosty masy ciała w porównaniu do odpowiednich danych uzyskanych u zwierząt niezatruwanych tymi metalami, nieeksponowanych na te metale ciężkie. Dodatek miedzi do paszy łagodził spadki przyrostów masy ciała u zwierząt zatruwanych rtęcią i kadmem. Uzyskane wyniki wskazują na korzystne oddziaływanie zwiększonych ilości miedzi w paszy, wyrażające się ograniczeniem przyswajania rtęci nieorganicznej podawanej drogą pokarmową. Brak znacznych zmian w biodostępności kadmu w obecności zwiększonych ilości miedzi wskazuje, że mechanizmy interakcji rtęć-miedź i kadm-miedź mogą być zróżnicowane. Warto jednak podkreślić, że dodatek miedzi do paszy powodował ponadto zwiększone przyrosty masy ciała u zwierząt zatruwanych rtęcią i kadmem, co może sugerować ochronne właściwości miedzi w przypadku zatruć testowanymi metalami ciężkimi.

13

Wpływ preekspozycji cynkiem na toksyczne efekty działania kadmu u szczurów

Boroń D., Konecki J.

Rocznik Ochrona Środowiska

|

2009

|

Tom 11

631-662

PL

Kadm (Cd) jest srebrzystobiałym metalem należącym do grupy metali ciężkichgęstość ponad 5g/cm3 i jest zaliczany do rodziny cynkowców. Posiada masę atomową 112,4, ciężar właściwy 8,65 i jego temperatura topnienia wynosi321°C [1, 2]. W przyrodzie kadm występuje w rudach cynkowych i ołowiowych w postaci siarczanów i węglanów [115]. W temperaturze 300°C kadm może przechodzi w stan gazowy [110, 118]. Światowa produkcja kadmu wynosi około 17000 ton na rok, a globalna emisja tego metalu do atmosfery ok. 7000 ton rocznie [118]. Dopuszczalne stężenie kadmu w atmosferze wynosi 0,01 g/m3, natomiast w litosferze średnie stężenie kadmu wynosi 0,15 do 0,2 ppm [3, 110]. W Polsce stężenie kadmu w wodzie pitnej wynosi 1÷4 g/dm3 przy dopuszczalnym maksymalnym stężeniu wynoszącym 5 g/dm3 [3, 114, 117]. Kadm występuje także w poprodukcyjnych zawiesinach przemysłowych [112]. Głównymi źródłami kadmu w środowisku jest przemysł, gdzie używa się go do produkcji akumulatorów, wyrobu stopów z miedzią stosowanych w elektronice, w reaktorach jądrowych gdzie służy on jako regulator ilości neutronów powstałych z rozszczepienia uranu [109, 111, 113, 118]. Poza tym kadm używany jest jako stabilizator w produkcji tworzyw sztucznych i pigmentów a chlorek kadmowy stosowany jest jako pestycyd w rolnictwie. Kadm używany jest też do produkcji błon filmowych i do barwienia tkanin.

EN

Main source of cadmium in the environment is the industry, where it is used for production of batteries, alloys with copper applied in electronics, in nuclear reactors where it is used serves as a regulator of quantity of formed neutrons from dissociating of uranium [109, 111, 113, 118]. Cadmium is also used as stabiliser in the production of artificial materials and pigments and cadmic chloride is applied as pesticide in agriculture. Cadmium is also used for production of movie films and for dying of fabrics. Cadmium also occurs in post production industrial suspensions [112]. WHO has placed cadmium in the first place of ranking of toxic metals due to its exceptional toxic proprieties [1, 5, 6]. Total quantity of cadmium accumulated in kidneys of 50 year old inhabitant of Europe and America is estimated to 15÷50 mg/kg [7]. The highest danger of cadmium intoxication is for people engaged in production and processing of this metal and smokers of tobacco. After smoking 20 cigarettes daily absorption of cadmium is 3.6 to 6.0 g per day, while estimate absorption at people not subjected professionally and nonsmoking is about 2,4 g per day [3, 4]. In addition cadmium is absorbed by lungs In 10÷50% of received dose [4, 6]. The aim of work was to examine the influence of the single dose of zinc on the metabolism of nucleic acids and proteins at adult rats subjected to cadmium during uterus development. Tritium labelled thymidine was used in order to asses DNA transformations, tritium labelled uridine was used in order to asses RNA transformations and tritium labelled glycine was used in order to asses transformations of proteins in tissues of descendant rats which were subjected to cadmium and zinc in the cycle of uterus development (prenatal).Experiments were carried out on female rats, their new-born progeny and 6÷7 week old male progeny. Conducted experiments allow to formulate two principal conclusions: ? Single dose of zinc given before prenatal risk of rats on cadmium prevents toxic effects of cadmium mainly on transformation of DNA, and also (though in smaller degree) RNA and proteins in organisms of mammals. investigations confirm the protective influence of zinc against toxic action of cadmium at mammals.

14

Jak skutecznie walczyć?

Piwecki P.

Przegląd Komunalny

|

2009

|

nr 7

54-55

PL

Wszystkożerne, z łatwością przemieszczające się siecią kanalizacyjną, przenoszące wiele chorób zakaźnych, takich jak wścieklizna, dur szczurzy czy włośnica, a na dodatek bardzo inteligentne. Szczury! Czy człowiek jest w stanie skutecznie z nimi walczyć?

15

Dose-dependent absorption and retention of zinc in rats

Grosicki A.

Proceedings of ECOpole

|

2009

|

Vol. 3, No. 2

307--310

EN

The aim of this study was to evaluate the influence of doses of zinc on its metabolism (absorption and distribution) in the carcass of animals. The examinations involved male Wistar rats divided into two groups. All the rats were given intragastrically for 28 days traces of zinc chloride labeled with radioactive zinc-65. Group I (the controls) fed a standard laboratory diet LSM and tap water containing traces of zinc (0.03 mg/dm3). Rats in group II were fed as those in group I except for the drinking water that was supplemented with 23.3 mg Zn/dm3 increasing about twice the dietary zinc intake as compared with that in group I. Radiozinc was measured in the carcass 3 h, 6 h, 1 d, 2 d, 4 d, 7d, 14 d, and 28 d after dosing with the use of scintillation counter equipped with well-type crystal that permitted the detection of radioactivity in the body of tested rats. Results included concentrations of radiozinc in the carcass at the time points which were used to calculate the AUC values. The obtained AUC values permitted the evaluation of carcass retention of zinc within 28 days postdosing. Data indicated that the percentage content of the isotope in group II was lower than that in the controls and differences were statistically significant at 6 h and day 1, 2, 4, and 28. The AUC values showed that the dietary zinc uptake in group II decreased by about 23% as compared with that in group I. The results supported evidence that increased dietary zinc intake results in decreased zinc retention in the body.

PL

Określono wpływ ilości podawanego cynku na jego metabolizm (przyswajanie i rozmieszczenie) w korpusie zwierząt, którym przed pomiarami usunięto przewód pokarmowy z treścią. W badaniach użyto szczurów samców szczepu Wistar, które podzielono na dwie grupy. W obu grupach podawano dożołądkowo przez 28 dni śladowe ilości chlorku cynku znakowanego radioaktywnym cynkiem-65. Grupę I stanowiły zwierzęta kontrolne karmione standardową paszą LSM i wodą pitną zawierającą śladowe ilości cynku (0,03 mg/dm3 w Puławach), a grupę II zwierzęta karmione podobnie jak zwierzęta w grupie I z tym, że otrzymywały wodę pitną wzbogaconą w chlorek cynku w stężeniu (23,3 mg/dm3), odpowiadającym stężeniu tego pierwiastka w podawanej zwierzętom paszy LSM. Radiocynk oznaczano w korpusie 3 h, 6 h, 1 d, 2 d, 4 d, 7 d, 14 d, 28 d po aplikacji za pomocą licznika scyntylacyjnego ze studzienkowym kryształem umożliwiającym pomiar radioaktywności całego ciała badanych zwierząt. Wyniki omówiono, biorąc pod uwagę wartości stężeń radiocynku w badanych przedziałach czasowych, które zastosowano do wyliczania metodą trapezowych pól wartości parametru AUC. Wartość tego parametru pozwoliła ocenić zawartości radiocynku w korpusie w okresie od 3 h do 28 dni po zakończeniu aplikacji. Dane opisujące rozmieszczenie radiocynku w korpusie wskazują, że procentowa zawartość tego izotopu była mniejsza aniżeli w grupie I, a różnice były statystycznie istotne po 6 h, 1 d, 2 d, 4 d i 28 d. Na podstawie obliczonego parametru AUC stwierdzono, że u zwierząt otrzymujących dwukrotnie większą od zalecanej dawki cynku jej procentowe przyswajanie zmniejszyło się o około 23% w porównaniu do odpowiednich wartości uzyskanych w grupie kontrolnej. Otrzymane wyniki potwierdzają wcześniejsze badania sugerujące, że podawanie cynku w ilościach większych od zalecanych powoduje zmniejszone jego przyswajanie.

16

Wpływ powłok metalicznych implantów na zmiany w tkance mózgowej i kostnej szczurów

Hajduga M., Zajęcki W.

Aktualne Problemy Biomechaniki

|

2009

|

z. 3

59--62

PL

W pracy przedstawiono wyniki badań histopatologicznych mózgu oraz kości czaszki szczura, do którego na okres 120 dni zaimplantowane były próbki wykonane z miedzi pokrytej srebrem. Wyniki badań wskazują na dobrą tolerancję wszczepionych implantów w zadanym okresie trwania doświadczenia.

EN

Paper presents the results of histophatological investigations of rats cerebral and osseous tissues being in contact with silver coated copper implants. Period of implantation carried out 120 days. Results of research indicate for good tolerance of implanted material in assigned period of enduring of experience.

17

Influence of copper on renal and hepatic glutathione content in rats intoxicated with cadmium

Grosicki A.

Proceedings of ECOpole

|

2008

|

Vol. 2, No. 2

325--328

EN

Examinations involved 135 male Wistar rats weighing 200±11 g. After one-week acclimatization the animals were randomly assigned to three groups of 45 animals each. Rats in groups 1 (controls) fed a standard laboratory chow (Agros Poland, containing 4.9 mg Cu/kg) and tap water ad libitum. Rats in group 2 were fed the same diet as in group 1 and additionally treated with CdCl2 given orally by a stomach tube for 28 days (water solution) at a dose corresponding to 10 mg of cadmium per kg of diet. Rats in group 3 were treated with cadmium as in group 2 but fed the standard laboratory chow supplemented with copper as CuSO4 up to 49 mg/kg while manufacturing. The total dose of cadmium was about 7.8 mg. The consumption of feed and water, and body weight gains were evaluated weekly during the whole experimental period. Animals (5 rats at each time point) were killed at 7, 14, 21, and 28 days within the dosing period by immersion in gaseous carbon dioxide between 10:00 and 11:00 a.m. to minimize the durnal variation of the parameters examined. At necropsy the liver and kidneys were removed, weighed, homogenized and centrifuged at 4ºC at 9000 g for 10 min. GSH levels were estimated by the method of Ellman modified by Griffin. The significance of the results was determined by Student’s test at P < 0.05. Results indicated that all the rats examined showed no alterations in feed and water intake, and organ to body ratios although a marked increase in body weight gain was found in rats from group 3 as comparedwith that in rats exposed to cadmium but not fed a copper enriched diet. Rats intoxicated with cadmium increased temporary hepatic and renal GSH levels as compared with those in group 1. On the other hand, hepatic GSH levels in rats fed a copper supplemented diet and treated with cadmium increased significantly in comparison to those in groups 1 and 2 whereas renal GSH levels increases were temporary.

PL

Wykonano badania z użyciem 135 szczurów samców szczepu Wista, które po 1-tygodniowej aklimatyzacjipodzielono na 3 grupy, liczące 45 szczurów każda. Szczury w grupie 1 spożywały standardową paszę dla gryzoni zawierającą 4,9 mg Cu/kg oraz wodę z kranu. Szczury w grupie 2 otrzymywały tę samą paszę, a ponadto wodny roztwór chlorku kadmu dożołądkowo przez okres 28 dni w ilości odpowiadającej około 10 mg tego metalu w paszy. Szczury w grupie 3 otrzymywały kadm tak jak szczury w grupie 2 oraz spożywały paszę wzbogaconą w miedź do 49 mg/kg. Całkowita ilość kadmu, jaką otrzymywał każdy szczur, wynosiła około 7,8 mg. Podczas doświadczenia określano w odstępach tygodniowych spożycie wody, paszy oraz przyrosty masy ciała. Zwierzęta zabijano po 7, 14, 21 i 28 dniach z użyciem gazowego ditlenku węgla zawsze o tej samej porze. Podczas sekcji pobierano wątrobę i nerki, ważono, następnie homogenizowano i wirowano w 4°C przy 9000 g przez 10 min. Poziom glutationu oznaczano metodą Ellmana z modyfikacjami Griffina. Różnice statystycznie istotne określano za pomocą testu t-Studenta dla p < 0,05. Uzyskane wyniki wskazują, że w warunkach doświadczenia nie stwierdzono istotnych zmian pomiędzy testowanymi zwierzętami w spożyciu paszy i wody, w przyrostach masy ciała oraz w masie względnej wątroby i nerek. Warto jednak nadmienić, że u szczurów spożywających paszę wzbogaconą w miedź notowano największe przyrosty ciała, mimo że zwierzęta te były narażone na kadm. Poziomy GSH (zredukowanego glutationu) w grupie zatruwanej kadmem wzrosły przejściowo zarówno w wątrąbiejak i w nerkach. Natomiast w grupie karmionej dodatkowo paszą wzbogaconą w miedź poziomy glutationu w wątrobie wzrosły statystycznie znacząco przez cały okres badań w porównaniu z wartościami notowanymi w grupach 1 i 2. W przypadku nerek różnice były przejściowe i słabiej zarysowane.

18

Stanowisko do badań nad regeneracją w ośrodkowym układzie nerwowym

Bobrowski M., Grynkiewicz Bylina, B., Gzik M., Lewin-Kowalik J., Marcol W., Tejszerska D., Ślusarczyk W.

Modelowanie Inżynierskie

|

2008

|

T. 5, nr 36

35-40

PL

W referacie omówiono podstawy podjęcia pracy badawczej nad budową stanowiska do badań nad regeneracją w ośrodkowym układzie nerwowym. Badania takie prowadzone są od szeregu lat na zwierzętach laboratoryjnych. Obiektem badań jest w szczególności rdzeń kręgowy szczura. Pracę badawczą realizowano, przy współpracy z Politechniką Śląską i Śląskim Uniwersytetem Medycznym, w ramach projektu badawczego zamawianego koordynowanego przez Instytut Technologii Eksploatacji, Państwowy Instytut Badawczy w Radomiu. Przedstawiono kryteria oceny funkcjonalności stanowiska w aspekcie spełnienia wymagań medycznych. Zaprezentowano model stanowiska i zasadę działania jego głównych podzespołów. Omówiono wyniki wstępnych badań testujących.

EN

Grounds for starting the research projekt, aimed at construction of the stand that would enable to investigate regeneration of the central nervous system, carried out by Komag Centre, were discussed in the paper. The project was realized in cooperation with Silesian Technical University and Silesian Medical University within the ordered project coordinated by Institute for Sustainable Technologies - National Research Institute in Radom, Poland. Criteria for assessment of the stand functionality as regards meeting medical requirements were presented. Model of the stand and principles of operation mof main subassemblies were given. Preliminary results of experiments were discussed.

19

Wpływ wybranych implantów metalicznych na charakter zmian w tkance nerwowej szczura

Hajduga M. B., Zajęcki W., Hajduga M.

Aktualne Problemy Biomechaniki

|

2008

|

z. 2

65--70

PL

W pracy przedstawiono wyniki badań histopatologicznych mózgu szczura, do którego na okres 120 dni zaimplantowane były próbki wykonane z takich materiałów metalicznych jak: wolfram, molibden, chromel, wolfram-ren20. Wyniki badań wskazują na dobrą tolerancję wszczepionych materiałów w zadanym okresie trwania doświadczenia.

EN

Paper presents the results of histophatological investigations of rats cerebral tissues being in contact with implants of such metals like: molybdenum, tungsten-rhenium 20, chromel and alumel. Period of implantation carried out 120 days. Results of research indicate for good tolerance of implanted material in assigned period of enduring of experience.

20

Badania eksperymentalne monitorujące postęp regeneracji rdzenia kręgowego w ośrodkowym układzie nerwowym u szczurów

Mańka Ł., Gzik M., Ślusarczyk W., Marcol W., Kołodziejczyk K.

Aktualne Problemy Biomechaniki

|

2007

|

z. 1

139--144

PL

W pracy przedstawiono badania prowadzone przez inżynierów oraz lekarzy w celu odpowiedniego zaprojektowania urządzenia do monitorowania postępu regeneracji rdzenia kręgowego w ośrodkowym układzie nerwowym u szczurów. Zaprojektowane urządzenie ma na celu wspomaganie badań w aspekcie regeneracji uszkodzonego w sposób mechaniczny rdzenia kręgowego.

EN

Experimental researches carried out by engineers and doctors in order to design system to examining progress recovery of central nervous system rats spinal cord are presented in this paper.