Wyniki wyszukiwania - BazTech

Ograniczanie wyników

1 2020

Znaleziono wyników: 1

Liczba wyników na stronie

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych: systemy kartezjańskie

Sortuj według:

Ogranicz wyniki do:

About the Theoretical Roots for Managing the Third Middle Illustration Using Covid-19 Dynamics in France

Méhauté Alain, Tayurskii Dmitrii, Heliodore Frederic, Méhauté Nicolas, Riot Philippe

Nowoczesne Systemy Zarządzania

2020

T. 15, nr 3

75--92

Aristotelian logic is based on the principle of non-contradiction. A proposition is either true or not true. To match this principle, a system must be plain, separable and it must meet the principle of the excluded middle. Such systems is said Cartesian. The Cartesian dichotomy stems from an often far too simplistic vision of our relationship to reality because if A is true, no-A must often be potentiated. The system (A, no-A) acquires the status of a duopoly (current & potential) whose monadic and unitary character must be considered. The third term, as an expression of intersession and mediation between both items, becomes then a constitutive element of the representation of the real. The analysis mainly based on category theory and on Grothendieck’s bi-fibration of topoi shows that mediating functions are constitutive of duopoly. They only have meaning through an included middle; the “soul” of this middle is then a dynamic in complex plane. Here, the truth assumes the status of limits, while the lie misuses the status of a “neo-state” that, seen, in the context of complex entanglements, becomes a fallacious make up. Taking as reference the interpolation given by the Riemann zeta function in complex self-similar systems, we have termed “zeta management” the ability to manage the non-separable systems involving the included middle. We shall introduce the logic of the included middle which is fundamental for understanding the dynamics of complex systems (social systems, research ecosystems, control of crisis, etc). We will also show that it is the same methods which, transposed on the social field, are the basis of the dynamics of mediation (role of institutions in development mechanisms; role of Research in the acceptance of empirical uncertainty; role of the teaching for improving the citizen consciousness, etc.). Finally, we will preview how clan systems or unduly Cartesian educational trends, lead to restrain creativity and lead civilizations to decline for lacking adaptability.

Arystotelesowska logika opiera się na zasadzie braku sprzeczności. Propozycja jest albo prawdziwa, albo nieprawdziwa. Aby spełnić tę zasadę, system musi być prosty, rozdzielny i musi spełniać zasadę wykluczonych środkowych. Takie systemy nazywane są kartezjańskimi. Dychotomia kartezjańska wynika często ze zbyt uproszczonej wizji naszego związku z rzeczywistością, ponieważ jeśli A jest prawdziwa, nie-A musi być często wzmacniana. System (A, nie-A) uzyskuje status duopolu (bieżącego i potencjalnego), którego jednolity charakter należy wziąć pod uwagę. Trzeci termin, jako wyraz intersesji i mediacji między obydwoma elementami, staje się wówczas konstytutywnym elementem reprezentacji rzeczywistości. Analiza oparta głównie na teorii kategorii oraz na teorii topoi bi-fibracji Grothendiecka pokazuje, że funkcje pośredniczące są konstytutywne dla duopolu. Mają one znaczenie tylko przez zawarty środek; „dusza” tego środka jest wtedy dynamiczna w złożonej płaszczyźnie. W tym przypadku prawda przyjmuje status ograniczeń, podczas gdy kłamstwo nadużywa statusu „neopaństwa”, które w kontekście złożonych uwikłań staje się błędnym makijażem. Jako odniesienie do interpolacji podanej przez funkcję zeta Riemanna w złożonych systemach samopodobnych nazwaliśmy „zarządzanie zeta” możliwością zarządzania nierozdzielnymi systemami z udziałem włączonego środka. Wprowadzimy logikę zawartego środka, która ma zasadnicze znaczenie dla zrozumienia dynamiki złożonych systemów (systemów społecznych, ekosystemów badawczych, kontroli kryzysu itp.). Pokażemy również, że są to te same metody, które transponowane w dziedzinie społecznej są podstawą dynamiki mediacji (rola instytucji w mechanizmach rozwoju; rola badań w akceptacji niepewności empirycznej; rola nauczania dla poprawy świadomości obywatelskiej itp.). Na końcu przedstawimy, w jaki sposób systemy klanowe lub nadmierne kartezjańskie trendy edukacyjne prowadzą do ograniczenia kreatywności i doprowadzają cywilizację do upadku z powodu braku zdolności adaptacyjnych.