Wyniki wyszukiwania - BazTech

Ograniczanie wyników

2 Biocybernetics and Biomedical Engineering

2 1999

Powiadomienia systemowe

Sesja wygasła!
Sesja wygasła!

Znaleziono wyników: 2

Liczba wyników na stronie

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych: system dozowania leków

Sortuj według:

Ogranicz wyniki do:

Physiologically based specialized drug delivery systems

Banakar U.

Biocybernetics and Biomedical Engineering

1999

Vol. 19, no. 2

5-21

The so-called ideal oral sustained-release, ie., zero-order rate-controlled, drug delivery systems that are expected to maintain steady drug'concentration levels in blood are based on the assumption that the drug's pharmacokinetic parameters are not influenced by circadian rhythms. It is now well established that nearly all body functions including heart rate, body temperature, blood pressure and also pharmacokinetic parameters display significant daily variations. Coupled with this observation, generally, the drug absorption is slow in stomach, rapid in the proximal portion of the intestine and once again slow in the distal portion of the intestine following oral drug delivery. Consequently a drug delivery system releasing drug at zero order may not be able to provide a constant drug concentration level. On the contrary, a system which is in congruence with the changes in the absorption rate, if not compensating for them, will be able to provide more steady drug concentration levels. A substantial body of theoretical and "in vivo" data are available in literature, especially, focusing on the improvement of sustained release dosage forms with respect to quick releasing systems to achieve constant plasma levels. However, there is a significant need for the development of dosage form(s) that delivery drug complementary to the physiological/biological functional demands. Current developments in the modulated drug delivery, as opposed to strict rate controlled drug delivery will be presented. The presentation will discuss drug delivery performance data for products under development as well as of some recent market introductions.

Tak zwane idealne doustne podawanie leków, realizowane w postaci powtarzających się dawek, stanowi kontrolowany dawką system dozowania leków zerowego rzędu, który powinien utrzymywać stały poziom stężenia leku we krwi. Metody takie oparte są na założeniu, że rytmy dobowe nie mają wpływu na farmakokinetyczne parametry leku. Obeccnie wiele dobrze udokumentowanych faktów świadczy o tym, że prawie wszystkie funkcje ludzkiego organizmu, łącznie z częstością rytmu serca, temperaturą ciala, ciśnieniem krwi oraz parametrami farmakokinetycznymi, podlegają istotnym wahaniom dobowym. Dodatkowo proces wchłaniania leku podanego doustnie przebiega z niejednakową szybkością - wolniej w żołądku, szybciej w początkowym odcinku jelit i znowu wolniej w końcowym ich odcinku. W konsekwencji, system dozowania leków zerowego rzędu może nie być w stanie utrzymać stałego poziomu stężenia leku we krwi. Z drugiej strony, system uwzględniający zmiany szybkości wchłaniania jest zdolny, jeżeli nie całkowicie je skompensować, to zapewnić bardziej stabilny poziom stężenia leku. W literaturze dostępnych jest wiele danych teoretycznych i eksperymentalnych z doświadczeń "in vivo", dotyczących w szczególności ulepszonych sposobów podawania powtarzających się dawek leków, z uwzględnieniem systemów szybkiego uwalniania, mających na celu osiągnięcie stałego poziomu stężenia leku we krwi. Wciąż jednak zachodzi istotna potrzeba rozwoju systemów dozowania leków, uzupełniających fizjologiczno/biologiczne zapotrzebowanie konieczne do funkcjonowania organizmu. W pracy zaprezentowano współczesne trendy rozwoju modulowanych systemów dozujących jako przeciwieństwa systemów kontrolowanych dawką. Omówiono wyniki dotyczące podawania zarówno leków będących jeszcze w fazie badań, jak i ostatnio wprowadzonych na rynek.

Biodegradable polymers in drug delivery systems

Denkbaş E.B., Pişkin E.

Biocybernetics and Biomedical Engineering

1999

Vol. 19, no. 2

37-46

Biomaterials made of biodegradable polymers are designed to degrade in vivo in a controlled manner over a predetermined period. Biodegradable polymers do not have to be removed after use by secondary surgery and they may lead to a continuous simulation of the healing tissues. Therefore, biodegradable polymers can be used in many kinds of biomedical applications, especially in drug delivery systems. In this presentation, some selected studies related to drug delivery systems which composed wit h both natural (i.e. chitosan) and synthetic (i.e. polylactic acid; PLA) biodegradable polymers, are discussed. These drug delivery systems were prepared in the forms of microsphere and sponge types. The microsphere type systems were prepared with polylactic acid and chitosan polymers and some active agents (i.e. rifampicin, 5-Fluorouracil; 5-FU) were loaded into the microspheres during the formation of microspheres and sponges. In the case of PLA microspheres, solvent evaporation technique was applied while the suspension cross-linking technique was appliecl for chitosan microspheres. The prepared polymeric microspheres were in the size range of 20-300 žm. The sponge type systems were prepared with chitosan polymers by using the solvent evaporation and spinning technique. The same active agent were loaded into the sponge type system as in the microsphere type system (i.e. 5-FU). During these studies, some effective parameters (i.e. type and of amount solvent, polymer/drug ratio, emulsifier concentration, stirring rate) on the size of microspheres and the amount of loaded drug were evaluated. Afterwards, determination studies of "in-vitro" drug release profiles and biodegradation mechanisms were performed by using the phosphate buffer solutions.

Biomateriały z polimerów biodegradowalnych projektuje się tak, aby w określonym czasie uległy kontrolowanemu rozkładowi in-vivo. Biodegradowalne polimery nie muszą być usuwane operacyjnie i pozwalają na ciągłą stymulację leczonej tkanki. Dlatego polimery biodegradowalne mogą być użyteczne w wielu rodzajach zastosowań biomedycznych, szczególnie w systemach dozowania leków. W niniejszej pracy, zaprezentowano wyniki wybranych badań związanych z systemami dozowania leków opartymi zarówno na naturalnych (tzn. chitosan) jak i syntetycznych (tzn. kwas polimlekowy; PLA) polimerach biodegradowalnych. Omawiane polimery wykonano w postaci sferycznych mikrokapsułek lub struktur gąbczastych. Sferyczne mikrokapsułki wytwarzane były zarówno z kwasu polimlekowego jak i polimerów chitosanu. Czynnik aktywny (tzn. rifampicin, 5-Fluorouracil; 5-FU) wprowadzano do wnętrza mikrokapsułek podczas ich wytwarzania. Do uzyskania mikrokapsułek z PLA stosowano technikę odparowania rozpuszczalnika, a do wytworzenia mikrokapsułek z chitosanu - technikę sieciowania w zawiesinie. Rozmiary gotowych mikrokapsułek wahały się w granicach od 20 do 300 žm. Systemy typu gąbczastego wytwarzane były z polimerów chitosanu techniką odparowania rozpuszczalnika i przędzenia. Strukturę gąbczastą napełniano tym samym czynnikiem aktywnym (tzn. 5-FU), którego używano do napełniania sferycznych mikrokapsułek. W trakcie omawianych badań określono wpływ wybranych parametrów (tzn. rodzaj i ilość rozpuszczalnika, stosunek polimer/lek, stężenie emulgatora, szybkość wirowania) na wielkość mikrokapsułek i ilość wprowadzonego do ich wnętrza leku. Następnie, przy użyciu buforowanego roztworu fosforanowego, przeprowadzono badania profilu uwalniania leku oraz mechanizmu biodegradacji.