Wyniki wyszukiwania - BazTech

Ograniczanie wyników

1 Biocybernetics and Biomedical Engineering

1 1999

Powiadomienia systemowe

Sesja wygasła!

Znaleziono wyników: 1

Liczba wyników na stronie

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych: stuttering saccades

Sortuj według:

Ogranicz wyniki do:

Disturbances of neuro-muscular conduction observed in saccadic eye movements in myasthenia patients: repair by central adaptation processes

Ober J.K., Hryniewiecki J., Przedpełska-Ober E., Tokarz-Kupczyk E., Ober J.J.

Biocybernetics and Biomedical Engineering

1999

Vol. 19, no. 4

99-110

The fatigue of ocular muscles inclucecl by performing 100 horizontal saccades of 20° amplitude was used to evaluate the disturbances of transmission at neurornuscular junctions by myasthenia patients. Infrared oculography (Ober-2) was used to record the movements of the left and right eye simultaneously along the horizontal and vertical axes. Only the horizontal eye movements were later analyzed. Vertical movements were recorded for cheeking artifacts and blinks. The sampling rate was 1 kHz and the velocity signal was low-pass filtered with cut-off frequency of 120 Hz. Saccadic disconjugacy was analyzed using the difference of velocity between the left and right eyes during saccades. The multiple, stuttering saccades were often observed. The stuttering of saccades were considered to be the result of force oscillation superimposed on the saccadic pulse. Such an oscillation at times continued into the beginning of the following fixation. The autocorrelation function was applied to detect the presence of similar variations in the velocity difference between both eyes. Authors attributed the instability of saccadic pulse to the excessive gain in the pulse control loop and considered it as the central adaptation's attempt to "repair" the disturbed neuromuscular transmission.

U pacjentów z rozpoznaną miastenią wywoływano zmęczenie mięśniowe w następstwie 100-krotnie powtarzanego ruchu sakadycznego o amplitudzie 20° w osi poziomej. Ruch lewego i prawego oka rejestrowano równocześnie w osiach poziomej i pionowej metodą bezpośredniej podczerwieni (Ober-2). Ruch w osi poziomej był następnie analizowany pod względem różnic prędkości lewego i prawego oka w trakcie sakady. Ruch oka w osi pionowej służył wyłącznie do oceny występowania artefaktów ruchowych i mrugnięć. Jąkanie się sakad w postaci fragmentacji ruchu sakadycznego na szereg sakad składowych autorzy łączą z wystąpieniem niestabilności o charakterze oscylacyjnym, która nakłada się na impulsowe-fazowe pobudzenie ruchu sakadycznego. Zaobserwowano częstsze występowanie tych niestabilności w miarę postępowania - akumulowania się zmęczenia. W nielicznych przypadkach niestabilność sakadyczna przenosiła się na początek fiksacji i uwidaczniała się w formie oscylacyjnej zmiany położenia oka. Zmiany takie prawie zawsze miały różną postać w lewym i prawym oku. Z tego powodu dla wykrywania oscylacji sakadycznych zastosowano dyskretną postać funkcji autokorelacji sygnału różnicy prędkości ruchu obu oczu. Niestabilność o charakterze oscylacyjnym autorzy odnoszą do procesów centralnej adaptacji dążącej do kompensacji zaburzonego przewodnictwa nerwowo-mięśniowego. Zwiększenie impulsu sakadycznego wymaga zwiększenia wzmocnienia w pętli regulacji amplitudy pobudzenia i może prowadzić do przekroczenia progu stabilności tego układu.