W pracy przedstawia się algorytm wyznaczania zbioru możliwych do utworzenia struktur pierścieniowych w określonej sieci komputerowej typu hipersześcianu. Sieć taka charakteryzuje się nadmiarem liczby linii transmisji danych w stosunku do liczby linii, niezbędnych do utworzenia struktury pierścieniowej, co stwarza możliwość dynamicznego rekonfigurowania struktury pierścieniowej w sytuacjach, gdy niektóre linie tracą zdolność do poprawnego funkcjonowania. Przedstawiony algorytm wyróżnia się tym, że operuje pierścieniami Hamiltona, a nie łańcuchami cyklicznymi, co stwarza pewne ułatwienie zarówno przy komputerowo wspomaganym projektowaniu sieci jak i przy dynamicznym rekonfigurowaniu jej struktury.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.