Wyniki wyszukiwania - BazTech

Ograniczanie wyników

Znaleziono wyników: 2

Liczba wyników na stronie

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych: stropy prefabrykowane

Sortuj według:

Ogranicz wyniki do:

Wpływ nadbetonu na pracę sprężonych płyt stropowych HC na podporach podatnych

Derkowski W., Surma M.

Budownictwo i Architektura

2013

Vol. 12, nr 1

107--114

Stropy Slim Floor (SF), to konstrukcje z płyt kanałowych (HC) opartych na smukłych belkach, w których wysokość dźwigara zazwyczaj nieznacznie przekracza wysokość prefabrykatu stropowego. Wraz ze wzrostem ugięcia podpór następuje deformacja układu płyt stropowych, w konsekwencji czego w prefabrykacie pojawiają się dodatkowe poprzeczne naprężenia normalne i styczne, mogące spowodować ukośne zarysowanie i w konsekwencji zniszczenie zewnętrznych żeberek płyt. Może również dojść do podłużnego zarysowania dolnej powierzchni płyty. Pomimo częstych realizacji tego typu konstrukcji, w obowiązującej normie EN 1168 znalazł się jedynie lakoniczny zapis o potrzebie uwzględnienia redukcji obliczeniowej nośności na ścinanie - nie podano jednak żadnej procedury obliczeniowej. Powszechnie uważa się, że zmniejszenie niekorzystnego wpływu stycznych naprężeń ścinających w żeberku płyty można osiągnąć poprzez wypełnienie betonem kanałów w skrajnych fragmentach płyty HC lub ułożenie monolitycznej warstwy nadbetonu. Wytyczne fib są praktycznie jedynym dokumentem pozwalającym określić nośność stropów SF z uwzględnieniem wpływu nadbetonu lub wypełnienia kanałów – w referacie skrótowo opisano ten model obliczeniowy. W celu określenia wpływu nadbetonu na pracę sprężonych płyt HC na podporach podatnych, wykonano szereg analiz obliczeniowych uwzględniających m.in. wpływ grubości nadbetonu, wartość współczynnika tarcia między nadbetonem a prefabrykatem, kolejności betonowania styków pionowych i warstwy nadbetonu, a także ilości zbrojenia w betonie uzupełniającym. Wyniki przeprowadzonych obliczeń, wraz z wnioskami z nich wynikającymi, przedstawiono w niniejszym artykule.

Slim Floors (SF) are the structures made of the Hollow Core (HC) slabs supported on the slender beams, where the beam height is usually slightly greater than the height of precast slab element. With the increase of the supports' deflection, the deformation of the HC slab occurs, and in consequence, additional transverse normal and shear stresses appear in the precast element, which can cause a diagonal cracking and destruction of external webs of this element. It may also result in longitudinal cracks on bottom surface of the slab. Despite the frequent implementation of this type of structures, the existing standard EN 1168 gave only a brief record of the need to take the reduction in design shear capacity into account, but is not given any calculation procedure. It is widely believed that reduction of unfavourable effects of shear stress in the HC slab’s web can be achieved by filling the cores with concrete or arrangement of the monolithic layer or concrete topping. The fib guidelines are practically the only one document which allows to determine the shear capacity of SF slabs, including the influence of concrete topping or core filling – brief description of this design model is presented in the paper. In order to determine the effect of concrete topping on the behaviour of prestressed HC slabs on the flexible supports, a number of calculation analyzes were performed, which take into account the effects of thickness of the concrete topping, the value of the friction coefficient between the concrete topping and the precast element, the sequence of concreting of vertical joints and topping layer and the amount of supplementary reinforcement in the topping. The results of the calculations, and the conclusions derived from them, are presented in the article.

Experimental study on effectiveness of interaction between pre-tensioned hollow-core slabs and concrete topping

Ajdukiewicz A., Kliszczewicz A., Węglorz M.

Architecture Civil Engineering Environment

2008

Vol. 1, no. 1

57-66

Presently, hollow-core slabs are the most popular precast slabs used in many kinds of projects. Usually, medium-strength concrete is used as a cast in-situ topping, protected against shrinkage with fabrics of relatively thin wires. The long discussions at modifications of the Standards and finally very conservative recommendations in EN 1992-1-1:2004 caused the new situation. To treat such slabs as composite structures the transversal interface reinforcement or special shaping of precast members’ surface is necessary. This is because live load is usually imposed not as uniformly distributed but as local (concentrated or linear). Therefore, the possible design shear resistance at the interface is very small, and transverse reinforcementmust be introduced. Designers and contractors are against such rules, particularly in situations where topping is interacting with transversal and longitudinal parts surrounding precast elements. An experimental program was developed in order to clarify the actual behaviour of pre-tensioned hollow-core slabs with typical topping placed in-situ, without interface reinforcement or any special preparation of the interface. In the first step the elements over one year old were tested under instantaneous loading up to failure, while in the second step quite new elements – firstly subjected to long-term loading – were finally also tested up to failure. In both cases the interaction of topping was very good, up to the level of over 95% load at failure. The tests confirmed the observations from practice and opened the way to omit in particular cases the conservative rules given for all kinds of composite structures “with concrete cast at different times” (see p.6.2.5 in EN 1992-1-1:2004).

Otworowe płyty strunobetonowe stanowią obecnie najpopularniejszy typ prefabrykowanych stropów, stosowanych w różnych typach konstrukcji. Zwykle płyty te są stosowane jako zespolone z betonem uzupełniającym średniej wytrzymałości, zabezpieczonym przeciwskurczowo siatką prętów o małej średnicy. Zgodnie z wymaganiami podanymi w EN 1992-1-1:2004, przekrój zespolony powinien mieć odpowiednie zbrojenie zespalające, lub powierzchnia styku powinna być odpowiednio ukształtowana. Zasady kształtowania przekroju zespolonego wynikają z założenia niekorzystnego oddziaływania obciążenia zmiennego, które może mieć charakter lokalny. Takie obciążenie może wywołać naprężenia rozwarstwiające przekraczające adhezję w styku. Ostrożne podejście normy budzi sprzeciw wytwórców prefabrykatów i projektantów, a argumentem z ich strony jest długa tradycja stosowania takiego rozwiązania. Przeprowadzone badania miały na celu ocenę zachowania się strunobetonowych płyt otworowych z udziałem betonu uzupełniającego, ale bez zbrojenia zszywającego i bez specjalnych zabiegów poprawiających przyczepność. Pierwszą serię badanych płyt obciążano doraźnie do zniszczenia. Były to płyty poddane bezpośrednim wpływom atmosferycznym przez ponad 1 rok na otwartym składowisku. Z kolei drugą serię płyt, pobranych bezpośrednio z produkcji, najpierw poddano obciążeniu długotrwałemu przez ponad 6 miesięcy, a następnie obciążono doraźnie do zniszczenia. W obu przypadkach współpraca płyt z betonem uzupełniającym była dobra. Aż do poziomu obciążenia stanowiącego 95% niszczącego nie nastąpiło rozwarstwienie w płaszczyźnie styku betonu uzupełniającego i prefabrykatu. Badania potwierdziły obserwacje płynące z praktyki i otwarły drogę do weryfikacji, w szczególnych przypadkach, ostrożnych wymagań Eurokodu 2 podanych dla wszystkich konstrukcji zespolonych „z betonem układanym w różnym czasie” (p.6.2.5 w EN 1992-1-1:2004).