Wyniki wyszukiwania - BazTech

1

Badania stratygraficzne powłok antykorozyjnych mostu Zwierzynieckiego we Wrocławiu

Chmielewski Andrzej, Rabiega Józef, Olczyk Piotr

Inżynieria i Budownictwo

|

2023

|

R. 79, nr 3-4

119--124

PL

Most Zwierzyniecki nad Starą Odrą we Wrocławiu jest użytkowany już od 125 lat. Od jesieni 2021 r. obiekt przechodził remont w zakresie wymiany pomostu na chodnikach oraz zabezpieczeń antykorozyjnych konstrukcji stalowej. Jednym z założeń prowadzonych prac było wykonanie badań stratygraficznych w celu ustalenia pierwotnej kolorystyki mostu, aby po remoncie stalowe przęsło mostu otrzymało swoje oryginalne barwy.

EN

The article presents the condition of a building temporarily out of service without adequate protection against the influence of environmental factors. The survey of the facility revealed a number of damage to the supporting structure elements. The results of non-destructive tests and laboratory tests confirmed the impact of long-term shutdown of operation on the degradation of the structure and allowed for conclusions about the possibility of return ing it to use.

2

Stratigraphic analysis of the "Urgonian" complex in the Butkov Quarry, the Manin Unit (Western Carpathians)

Fekete K.

Geology, Geophysics and Environment

|

2012

|

Vol. 38, no. 4

469--470

EN

The Manin Unit belongs to units with Central Western Carpathians affinity and was incorporated into the Paleo-Alpine Acretionary Belt. The deposits of Manin, Klape and Drietoma units originated between the PKB Zone and Peripieninie deepwater fault (Mahel 1980). Tectonically, these units were created in the foreland of a transferring block of the Central Western Carpathians (Rakus & Hok 2005). From the lithological point of view the Manin Unit can be divided into two groups of sedimentary sequences: the first one, the Manin - Butkov Group (Rakus 1977), which is built up mostly of hemipelagic Upper Jurassic - Lower Cretaceous marly limestones; and the second one, the Podmanin Group (Kysela et al. 1982), consisting of Albian to Maastrichtian flysch and pelagic rock complexes. The most characteristic massive set of Barremian - Lower Albian Urgonian limestones is developed in Manin and Podhorie formations (Vasicek et al. 1994). The recorded Albian stratigraphic hiatus within the Manin Unit was followed by rapid deepening of this sedimentary area and onset of the pelagic deposition of dark marls of the Butkov Formation. The Manin Formation is developed in complex of mainly gray to light gray massive organogenic limestones with numerous Barremian to Albian fossils of foraminifers (Orbitolina), crinoids, echinoids, molluscs, ostracods, corals and calcareous algae. Organodetritic bituminous limestones with dark grey cherts are typical of the Barremian - Lower Aptian Podhorie Formation. In microfacies, the fragments of foraminifers (Hedbergela), molluscs and crinoid ossicles are the most frequently identified bioclasts (Borza et al. 1987). In the Butkov Quarry, within the Manin Formation three lithological sections were sampled, which were used for the biostratigraphic analysis. The lower parts of the sections consist of grainstones, pelbiointrasparites, with dominance of recrystallized peloids and intraclasts. Fragments of foraminifers, corals and sponges are less common. Microborings of blue green and green algae were observed in bioclasts, which indicate deposition within the photic zone (up to 75 m), (Budd & Perkins 1980). In the upper parts of the sections only biomicrite wackestones occur with dominant increase of bioclasts. Biostratigraphically important foraminifers (Globigerina, Textularia, Miliolida, Orbitolina) are common.They belong sometimes to rock-forming elements, especially in the Lower Cretaceous open shelf and deep-shelf deposits. Fragments of brachiopods, echinoids, bivalves and gastropods were also identified. The limestone sedimentation in the Manin Unit in Manin - Butkov Group ends with typical hardground (Rakus 1977), which terminates the Jurassic - Lower Cretaceous sedimentary cycle. Total thickness is variable and ranges from about 50 m (Butkov Quarry) to 120 m (Manin Strait).

3

Analiza stratygraficzna utworów miocenu przedgórza Karpat na podstawie funkcji błędów predykcji dla profilowań geofizyki otworowej

Jarzyna J., Gręplowski Z.

Prace Instytutu Nafty i Gazu

|

2006

|

nr 137

419-426

PL

Obliczono funkcje PEFA (Prediction Error Filter Analysis) i INPEFA (INtegrated PEFA), powstające poprzez porównywanie wartości pomierzonych z obliczonymi (przewidywanymi), z wykorzystaniem funkcji błędów predykcji. Krzywa PEFA jest wskaźnikiem zmienności wyniku pomiaru z punku na punkt, natomiast krzywa INPEFA ilustruje trend zmian na wykresie profilowania. Funkcje PEFA i INPEFA obliczono korzystając z programu CycloLog 3.1 dla wybranych profilowań geofizyki otworowej z otworów rejonu Księżpola i Markowic w zapadlisku przedkarpackim. Wyniki uzyskane dla mioceńskich cienkowarstwowych formacji piaskowcowo-mułowcowo-iłowcowych dają możliwość analizy warunków ciągłości sedymentacji, zmiany na wykresach wskazują na punkty nagłych zmian w środowisku powstawania skał. Stanowią dodatkową informację możliwą do wykorzystania przy korelacji międzyotworowej na podstawie profilowań geofizyki otworowej. Mogą być przydatne przy identyfikacji horyzontów sejsmicznych.

EN

PEFA (Prediction Error Filter Analysis) and INPEFA (INtegrated PEFA) functions were calculated on the basis of differences between measured and predicted logs. PEFA log is an indicator of changes in the measured log from depth to depth, INPEFA curve illustrates trend of changes in the raw log. PEFA and INPEFA were obtained using CycloLog 3.1 for selected wells in Księżpol and Markowice fields in the Carpathian Foredeep. Results for the Miocene thinly-bedded sandstone-claystone-mudstone formations enable analysis of a continuity of sedimentation conditions and show places (depths) of rapid changes in rock sedimentation environment. These results provide additional information useful in cross-wells correlation on the basis of logs. They may be also applied in seismic data analysis.

4

Stratygrafia dewońsko-karbońskiej serii węglanowej w rejonie Rajbrotu i Tarnawy

Matyja H., Tomaś A., Lipiec M., Turnau E.

Prace Państwowego Instytutu Geologicznego

|

2001

|

T. 174

33--60

PL

Zintegrowane badania biostratygraficzne, polegające na równoczesnym badaniu tych samych profilów przy pomocy konodontów, otwornic i palinomorf, aczkolwiek nie dały w pełni satysfakcjonujących wyników, pozwoliły na datowanie granic jednostek litostratygraficznych wyróżnionych przez Narkiewicza (2001), na dość wiarygodną wzajemną korelację profilów, przynajmniej na poziomie chronostratygraficznym, na oszacowanie rozmiaru lokalnych luk erozyjnych, a w przyszłości stać się mogą podstawą do szerszych korelacji na skalę regionalną. Początek sedymentacji węglanowych osadów dewońskich przypada w analizowanym obszarze na przełom wczesnego i środkowego dewonu, na pogranicze emsu i eiflu. W obrębie serii węglanowej stwierdzono obecność niewielkiej miąższości osadów środkowego dewonu, prawdopodobnie franu (jego obecności można się jedynie domyślać na podstawie położenia w profilach, brak jest natomiast, jak na razie, datowań biostratygraficznych), relatywnie dużej miąższości datowanych osadów famenu oraz turneju i wizenu: hastaru i iworu, prawdopodobnie również czadu i arundu, a także dobrze datowanego holkeru. Granica między dewonem a karbonem przebiega w obrębie jednej jednostki litostratygraficznej, kompleksu wapieni gruzłowych i ziarnistych, ale jej natura — ciągłość sedymentacji między dewonem a karbonem z objawami spłycenia, jak to ma miejsce w części profilów na świecie, czy też luka erozyjna — pozostaje nadal nieznana. Sedymentacja osadów węglanowych karbonu trwała w badanym obszarze od końca emsu lub początku eiflu aż do wizenu, co najmniej po holker, natomiast sedymentacja osadów klastycznych rozpoczęła się być może już w asbie, a na pewno w namurze, prawdopodobnie w arnsbergu—w dobie triangulus-knoxi (TK), jak wynika z badań Trzepierczyńskiej (2001). Obserwowana luka o tektoniczno-erozyjnym charakterze obejmuje więc późny wizen, asb i brigant. W żadnym z badanych trzech profilów nie znaleziono osadów tego wieku, natomiast w najwyższych partiach serii węglanowej w profilu Tarnawa 1, wydatowanych na podstawie otwornic jako wyższy turnej — iwor, zona Tournayella (Cf2), znalezione zostały w odwróconym porządku stratygraficznym, w niewielkim stopniu wymieszane, zespoły miospor identyfikujące wspomniane brakujące piętra najwyższej części wizenu, niżej miospory dolnej części brigantu (zona VF), wyżej asbu (zony TC i NM). W dolnych partiach osadów klastycznych w profilu Tarnawa 1, datowanych jako namur (prawdopodobnie arnsberg), notowane są również liczne i zróżnicowane taksonomicznie miospory, reprezentujące poziomy TC i NM asbu oraz poziom VF brigantu. Taki zapis stratygraficzny na pograniczu serii węglanowej i klastycznej w profilu Tarnawa 1 sugeruje dość skomplikowany scenariusz procesów i zdarzeń geologicznych, jakie mogły mieć miejsce w tym niewielkim obszarze pod koniec wizenu i na początku namuru: (1) depozycję osadów węglanowych prawdopodobnie aż po holker; (2) śródwizeński epizod tektoniczno-erozyjny, w wyniku którego usuwane mogły być węglanowe osady holkeru, arundu, czadu i części iworu; (3) prawdopodobnie depozycję niewielkiej miąższości klastycznych osadów asbu, brigantu i pendleju; (4) późnowizeński epizod tektoniczno-erozyjny, w wyniku którego usuwane być mogły sukcesywnie klastyczne osady pendleju, brigantu i asbu i (5)uruchomienie sedymentacji w namurze - prawdopodobnie w Arnsbergu.

EN

The subdivision in lithostratigraphical units presently used (Narkiewicz 2001) is schematically shown on Figure 4. Biostratigraphy of the Devonian and Carboniferous in the Tarnawa-Rajbrot area has been established using conodonts and foraminifers and palynomorphs. The three microfossil groups used in conjunction can facilitate better precision in dating and correlating of sequences. Unfortunately, for most of the Devonian and Lower Carboniferous limestone succession, the miospores recovered tend to be too much oxidized and poorly preserved to be useful. They are routinely used in the siliciclastic part of the sequence. Unfortunately, the biostratigraphic evidence is too much incomplete to firmly establish the boundary between the lithostratigraphic units as well as between the Devonian and Carboniferous successions (see Figure 4). Marly dolostones and limestones with bioturbations (DWMB) spans the Middle Devonian, limestones, dolomicrites and dolosparites (WDD) include part of the Middle Devonian, probably Frasnian and part of the Famennian. Nodular and grained limestones unit (WGZ) include the uppermost part of Famennian and part of the Tournaisian (up to the isosticha-Upper crenulata conodont Zone). The Devonian-Carboniferous boundary runs within this lithostratigraphic units but its nature remains unknown. Marly horizon (PM) spans the uppermost isosticha-Upper crenulata-Lower typicus conodont zones (Tournaisian - Ivorian), grained limestones (WZ) include upper part of the Tournaisian (Ivorian to Arundian), and upper limestones and marls unit (WGM) belong to the Viséan (Holkerian, Cf5 foraminifer Zone). Using the integrated results of conodont, foraminifer and palinomorph studies it is possible to conclude that the limestone succession spans the Middle and Upper Devonian, Tournaisian and much of the Viséan, up to the Holkerian. The siliciclastic sedimentation starts certainly at the begining of the Namurian (see Trzepierczyńska, 2001), maybe earlier (during the ?Asbian). There is a significant hiatus at the erosional boundary between the carbonate and clastic sequences which may span the late Asbian and Brigantian. Deposits of this age have been found in none of the three borehole sections. The uppermost t parts of the carbonate series of the Tarnawa 1 borehole, dated by foraminifers as the Upper Tournaisian Ivorian, Tournayella Zone, yielded miospore assemblages, which point to the above-mentioned missing stages of the uppermost Viséan, but occurring in a reverse stratigraphic order (lower in the sections younger miospores of the Brigantian VF zone, above in the section older miospores of the Asbian TC and NM zones). In the lower parts of the clastic sequence of the Tarnawa 1 borehole, dated as the Namurian (probably Arnsbergian), abundant and taxonomically diverse miospores representing the Asbian TC and NM, as well as Brigantian VF Zone, were also found. Such a stratigraphic record of the carbonate/clastic transition zone from the Tarnawa 1 borehole section suggests a fairly complicated succession of events, that may have taken place over this small area at the end of Viséan and beginning of the Namurian: (1) carbonate sedimentation, probably until the Holkerian (by analogy to the Rajbrot 2 borehole section); (2) Mid-Viséantectonic-erosional event that may have caused the removal of the Holkerian, Arundian, Chadian and a part of Ivorian deposits; (3) probable deposition of small thickness Asbian, Brigantian and Pendleian clastics; (4) Late-Viséan tectonic-erosional event which might have resulted in the removal of Pendleian, Brigantian and Asbian clastics; (5) renewal of deposition in the Namurian, probably Arnsbergian. Ivorian to Arundian), and upper limestones and marls unit (WGM) belong to the Viséan (Holkerian, Cf5 foraminifer Zone). Using the integrated results of conodont, foraminifer and palinomorph studies it is possible to conclude that the limestone succession spans the Middle and Upper Devonian, Tournaisian and much of the Viséan, up to the Holkerian. The siliciclastic sedimentation starts certainly at the begining of the Namurian (see Trzepierczyńska, 2001), maybe earlier (during the ?Asbian). There is a significant hiatus at the erosional boundary between the carbonate and clastic sequences which may span the late Asbian and Brigantian. Deposits of this age have been found in none of the three borehole sections. The uppermost tparts of the carbonate series of theTarnawa 1 borehole, dated by foraminifers as the Upper Tournaisian Ivorian, Tournayella Zone, yielded miospore assemblages, which point to the above-mentioned missing stages of the uppermost Viséan, but occurring in a reverse stratigraphic order (lower in the sections younger miospores of the Brigantian VF zone, above in the section older miospores of the Asbian TC and NM zones). In the lower parts of the clastic sequence of the Tarnawa 1 borehole, dated as the Namurian (probably Arnsbergian), abundant and taxonomically diverse miospores representing the Asbian TC and NM, as well as Brigantian VF Zone, were also found. Such a stratigraphic record of the carbonate/clastic transition zone from the Tarnawa 1 borehole section suggests a fairly complicated succession of events, that may have taken place over this small area at the end of Viséan and beginning of the Namurian: (1) carbonate sedimentation, probably until the Holkerian (by analogy to the Rajbrot 2 borehole section); (2) Mid-Viséantectonic-erosional event that may have caused the removal of the Holkerian, Arundian, Chadian and a part of Ivorian deposits; (3) probable deposition of small thickness Asbian, Brigantian and Pendleian clastics; (4) Late-Viséan tectonic-erosional event which might have resulted in the removal of Pendleian, Brigantian and Asbian clastics; (5) renewal of deposition in the Namurian, probably Arnsbergian.