Wyniki wyszukiwania - BazTech

1

Wpływ temperatury ciekłego metalu na efektywność sferoidyzacji przeprowadzonej metodą inmould z zastosowaniem komory reakcyjnej

Stefański Z., Kamińska J., Pamuła E., Angrecki M., Palma A.

Przegląd Odlewnictwa

|

2017

|

Vol. 67, nr 7-8

286--288

PL

W pracy przedstawiono wpływ temperatury zalewania (w zakresie od 1420°C do 1330°C, co 30°C) na efekt procesu sferoidyzacji przeprowadzonego metodą inmould, z zastosowaniem komory reakcyjnej. Metoda sferoidyzacji w formie, przy użyciu komory reakcyjnej, jest innowacyjną metodą sferoidyzacji opracowaną w Instytucie Odlewnictwa. Procesy sferoidyzacji i modyfikacji zachodzą jednocześnie podczas wypełnienia wnęki ciekłym metalem. Wyniki przeprowadzonych badań zaprezentowano w postaci mikrostruktur wydzieleń grafitu oraz osnowy metalowej. Podano zmiany składów chemicznych żeliwa po procesie sferoidyzacji, w zależności od zastosowanych temperatur zalewania.

EN

The influence of the pouring temperature (within a range: from 1420°C to 1330°C, every 30°C) on the spheroidisation process, performed by the inmould method with the reaction chamber application, is presented in the paper. The inmould spheroidisation method, performed with the application of the reaction chamber, is the innovatory method developed in the Foundry Research Institute.The spheroidisation and modification processes occur simultaneously during the mould cavity filling with liquid metal. The results of the performed investigations are presented in the form of graphite precipitations and metal matrix microstructures. The changes, after the spheroidisation process, of the cast iron chemical compositions in dependence of the applied pouring temperatures, are given.

2

Zmiany strukturalne w stali konstrukcyjnej wywołane epizodami jej nagrzewania i stygnięcia podczas pożaru

Maślak M., Żwirski G.

Bezpieczeństwo i Technika Pożarnicza

|

2017

|

Vol. 48, iss. 4

34--52

PL

Cel: Celem artykułu jest krótkie omówienie podstawowych zagrożeń wynikających z epizodów nagrzewania i stygnięcia stali konstrukcyjnej podczas pożaru, które mogą warunkować ewentualne dalsze użytkowanie elementów nośnych z niej wykonanych. Zagrożenia te wiążą się na ogół z termicznie indukowanymi i trwałymi zmianami obserwowanymi w mikrostrukturze stali wystudzonej po zakończeniu ekspozycji na ogień, z reguły niedostrzeganymi wizualnie podczas klasycznej inwentaryzacji przeprowadzanej po pożarze, której celem jest ocena stanu technicznego obiektu. Metody: Struktura artykułu pozwala prześledzić kolejne, potencjalne formy zmian mikrostruktury stali konstrukcyjnej, najpierw inicjowane monotonicznym wzrostem temperatury tego materiału, a następnie mniej lub bardziej gwałtownym jego stygnięciem. W pierwszej kolejności omówiono skutki rozrostu ziaren ferrytu, w drugiej kolejności – efekty częściowej przemiany perlitu w austenit, a w końcu – zagrożenia determinowane zainicjowaniem w fazie chłodzenia przemiany bainitycznej i/lub martenzytycznej. Na tym tle podjęto dyskusję na temat konsekwencji ewentualnego powierzchniowego odwęglenia, a także możliwego wystąpienia zjawisk grafityzacji i/lub sferoidyzacji ziaren cementytu. Wyniki: Wykazano, że zmieniające się w czasie, a przy tym niekontrolowane oddziaływanie wysokiej temperatury pożaru na stal konstrukcyjną z dużym prawdopodobieństwem prowadzi do wystąpienia w tym materiale niekorzystnych przemian strukturalnych, które z reguły skutkują drastycznym zmniejszeniem się jego efektywnej ciągliwości skojarzonym z wyraźnym zwiększeniem się jego twardości. Taki zestaw cech stali w przypadku dalszego jej użytkowania po pożarze nieuchronnie implikuje dużą jej podatność na kruche pękanie, a co za tym idzie – znaczne ryzyko nagłego i niespodziewanego zniszczenia wykonanych z niej elementów. Wnioski: Klasyczna inwentaryzacja przeprowadzana po pożarze w celu oceny deformacji stalowego ustroju nośnego, uzupełniona jedynie o eksperymentalną weryfikację parametrów wytrzymałościowych charakteryzujących taką stal, nie wystarcza, by dostatecznie wiarygodnie wnioskować o przydatności tych elementów do ich dalszego użytkowania pod obciążeniem. Taka ocena musi być bowiem bezwzględnie poszerzona co najmniej o aposterioryczne badania mikrostruktury rozpatrywanego materiału oraz o próby pozwalające na sprawdzenie jego popożarowej twardości i udarności.

EN

Aim: The aim of this article is to provide a brief review of the basic hazards which might affect the potential re-use of bearing members made of structural steel following exposure to heating and cooling episodes in a fire. These hazards generally involve thermally induced and permanent changes observed in the microstructure of the steel after the fire is extinguished, usually not seen during a standard post-fire inventory aimed at assessing the technical condition of the building. Methods: The article’s structure guides the reader through the successive potential forms of changes in the microstructure of structural steel, initiated by a monotonic increase in the temperature of the material, and followed by its more or less rapid cooling. The article first discusses the effects of ferrite-grain growth, then proceeds to a description of the effects of a partial pearlite-to-austenite transformation, and finally addresses the threats created by the initiation of a bainitic and/or martensitic transformation during the cooling phase. In this context, it discusses the consequences of potential surface decarburisation and the results of the possible occurrences of graphitisation and/or spheroidisation of cementite grains. Results: It has been shown that the time-varying and uncontrolled impact on structural steel of a high fire temperature is likely to lead to the occurrence of unfavourable structural changes in this material, which usually result in a dramatic decrease in the effective ductility, coupled with a marked increase in hardness. In structural members re-used after a fire, such a set of features inevitably implies the high vulnerability of this type of steel to brittle fracture, and, consequently, carries a significant risk of the sudden and unexpected destruction of the components made of it. Conclusions: The standard post-fire inventory of member deformations in the steel-bearing structure, supplemented only by the experimental verification of such steel-strength parameters, is not sufficient to reasonably conclude that these members are suitable for re-use under load. Such an assessment must be extended at least by a detailed study of the microstructure of the material under consideration, made a posteriori, and also by tests which allow the verification of its post-fire hardness and impact strength.

3

Wpływ historii odkształcenia na rozwój mikrostruktury stopu Ti6Al4V odkształcanego w zakresie dwufazowym

Muszka K., Raszka K., Wynne B. P., Majta J.

Hutnik, Wiadomości Hutnicze

|

2016

|

Vol. 83, nr 4

181--186

PL

W pracy wykorzystano próbę skręcania w celu zbadania wpływu zmiennej drogi odkształcania na rozwój mikrostruktury podczas odkształcania w zakresie dwufazowym stopu tytanu Ti6Al4V. Szczególną uwagę zwrócono na zrozumienie wpływu zmiennej drogi odkształcania na proces sferoidyzacji dynamicznej t.j. zmiany morfologii płytkowej fazy alfa (lamelarnej) w strukturę cząsteczkową (sferoidalną). Wykazano silną zależność pomiędzy drogą odkształcenia a uzyskanymi krzywymi plastycznego płynięcia oraz kinetyką sferoidyzacji dynamicznej. Jako główne źródło zaobserwowanego opóźniania kinetyki sferoidyzacji dynamicznej podczas odkształcenia ze zmianą kierunku odkształcenia, w porównaniu do odkształcania monotonicznego, wskazano mniejszą zdolność do tworzenia się mikropasm ścinania w płytkach fazy alfa na skutek anihilacji układów dyslokacyjnych mającej miejsce podczas zmiany kierunku odkształcania. Uzyskane wyniki stanowią istotny wkład w zrozumienie rozwoju mikrostruktury dwufazowych stopów tytanu odkształcanych w procesach przeróbki plastycznej w zakresie współistnienia fazy alfa i beta z uwzględnieniem pełnej historii odkształcenia, co w przyszłości powinno pozwolić na lepszą kontrolę mikrostruktury i własności badanych stopów.

EN

In the present work, cyclic torsion test was used to study effects of strain path change on microstructure evolution during intercritical processing of Ti6Al4V. Particular attention was paid to understand the effect of strain path changes on dynamic spheroidisation i.e. transformation of lamellar alpha plateles into spheroidised grains. Strong dependence between applied deformation mode and resulting flow curves as well as kinetics of dynamic spheroidisation was observed. Less intense formation of microbands inside alpha platelets as a result of ahihilation of dislocation structure upon strain reversal was identified a main source of observed retardation of dynamic spheroidisation kinetics. Obtained results provide fundamental understanding of microstructure evolution during intercritical processing of alpha+beta titanium alloys when full strain history is taken into account. This in turn, should allow in the future for better control of microstructure and properties of studied alloys.

4

Metoda oceny skuteczności sferoidyzacji żeliwa za pomocą uproszczonego wzoru na uzysk magnezu

Kostrzewski Ł., Kołodziej R., Szajnar J.

Archives of Foundry Engineering

|

2013

|

Vol. 13, iss. 3 spec.

79--82

PL

W pracy przedstawiono metodę oceny skuteczności sferoidyzacji żeliwa za pomocą uproszczonego wzoru na uzysk magnezu. Metodę opracowano na podstawie kilkudziesięciu wytopów żeliwa. Otrzymane wyniki badań potwierdzono przy użyciu urządzenia do badania prędkości fali oraz na podstawie obserwacji zdjęć mikrostruktury. Ocenę sferoidyzacji badanych próbek przeprowadzono dla odlewów o średniej grubości ścianki 12 mm. W artykule podano również przedziały wyznaczone do oceny sferoidyzacji żeliwa w warunkach Odlewni, jak również schemat postępowania z odlewami po obróbce ciekłego metalu zaprawami FeSiMg.

EN

The paper presents a method for evaluating the effectiveness of iron spheroidization using a simplified formula for the yield of magnesium. The method was developed on the basis of dozens of cast iron melts. Obtained results confirmed by a test device and on the velocity images by observing the microstructure. The evaluation of the test samples was performed spheroidization castings with an average wall thickness of 12 mm. The article also stated intervals to be evaluated in terms nodularisation iron foundry, as well as workflow with the cast after the treatment of liquid metal with FeSiMg.

5

Alloyed white cast iron with precipitates of spheroidal vanadium carbides VC

Kawalec M., Górny M.

Archives of Foundry Engineering

|

2012

|

Vol. 12, iss. 4

95-100

EN

The paper presents the results of tests on the spheroidising treatment of vanadium carbides VC done with magnesium master alloy and mischmetal. It has been proved that the introduction of magnesium master alloy to an Fe-C-V system of eutectic composition made 34% of carbides crystallise in the form of spheroids. Adding mischmetal to the base alloy melt caused 28% of the vanadium carbides crystallise as dendrites. In base alloy without the microstructure-modifying additives, vanadium carbides crystallised in the form of a branched fibrous eutectic skeleton. Testing of mechanical properties has proved that the spheroidising treatment of VC carbides in high-vanadium cast iron increases the tensile strength by about 60% and elongation 14 - 21 times, depending on the type of the spheroidising agent used. Tribological studies have shown that high-vanadium cast iron with eutectic, dendritic and spheroidal carbides has the abrasive wear resistance more than twice as high as the abrasion-resistant cast steel.

6

Sferoidyzacja węglików wanadu w stopach Fe-C-V

Kawalec M., Ramotowski T., Serafin M.

Przegląd Odlewnictwa

|

2011

|

Vol. 61, nr 9-10

502-504

PL

Żeliwo wysokowanadowe jest żeliwem białym, w którym krystalizuje regularna eutektyka włóknista + VC. W pracy przedstawiono wyniki wstępnych prób przeprowadzenia zabiegu sferoidyzacji węglików wanadu w stopach Fe-C-V. Celem takiego zabiegu było uzyskanie węglików VC o kształcie kulistym. W pracy przeprowadzono analizę mikrostruktury oraz właściwości wytrzymałościowych żeliwa wysokowanadowego o składzie eutektycznym w stanie wyjściowym oraz po zabiegu sferoidyzacji. Przeprowadzone badania wykazały, że wprowadzenie zarówno miszmetalu jak i zaprawy magnezowej Elmag 5800 powoduje zmiany w mikrostrukturze i właściwościach mechanicznych stopów Fe-C-V. Wprowadzenie miszmetalu spowodowało krystalizację, oprócz węglików eutektycznych, dużych węglików o kształcie dendrytycznym, natomiast wprowadzenie zaprawy magnezowej - węglików o kształcie kulistym. Ponadto zabieg sferoidyzacji doprowadził do znacznego wzrostu właściwości wytrzymałościowych i plastycznych.

EN

High-vanadium cast iron is white iron, in which regular fibrous eutectic + VC crystallises. The preliminary results of vanadium carbides spheroidisation in Fe-C-V alloys are presented in the paper. The aim of such procedure was to obtain VC carbides of a spherical shape. The microstructure analysis and strength properties assessments of high-vanadium cast iron of an eutectic composition - in an initial state and after the spheroidisation treatment - were performed. The performed examinations revealed, that introduction of mischmetal as well as of magnesium preliminary alloy Elmag 5800 causes changes in the microstructure and in mechanical properties of Fe-C-V alloys. An introduction of mischmetal caused cristallisation - apart from eutectic carbides - of large carbides of a dendritic shape, while an introduction of magnesium preliminary alloy - carbides of a spherical shape. In addition, the spheroisation treatment caused a significant improvement of strength and plastic properties.