Wyniki wyszukiwania - BazTech

Ograniczanie wyników

Znaleziono wyników: 2

Liczba wyników na stronie

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych: sources of mercury

Sortuj według:

Ogranicz wyniki do:

Główne źródła rtęci w organizmach ludzi nie narażonych zawodowo

Leśniewska E., Szynkowska M,I., Paryjczak T.

Rocznik Ochrona Środowiska

2009

Tom 11

403-419

Rtęć zajmuje jedno z pierwszych miejsc na liście najbardziej niebezpiecznych, globalnych zanieczyszczeń środowiska. Nie pełni żadnej znanej roli biologicznej, jest natomiast toksyczna dla wszystkich żywych organizmów. Skażenie rtęcią, początkowo postrzegane jako poważny problem lokalny, stanowi obecnie problem powszechny. Wynika to ze specyficznej natury tego metalu, która zdeterminowana jest mnogością jego form, dużą lotnością i ruchliwością w środowisku. Toksyczne działanie rtęci i jej związków zależy głównie od formy w jakiej występuje (rtęć elementarna, nieorganiczne i organiczne związki rtęci), od drogi wniknięcia do organizmu, dawki oraz czasu ekspozycji. Najbardziej groźne dla człowieka (zwłaszcza dla płodu i małych dzieci) są organiczne związki metylortęciowe, ponieważ uszkadzają one przede wszystkim ośrodkowy układ nerwowy [58÷61]. Rtęć uwolniona do środowiska naturalnego pozostaje w nim, przemieszczając się w różnej postaci pomiędzy jego elementami: powietrzem, wodą, osadami, glebą oraz organizmami żywymi. Ze względu na swoją stosunkowo dużą lotność może zostać przeniesiona na duże odległości. Nie ulega biodegradacji i dlatego bardzo długo utrzymuje się w środowisku, gromadząc się w łańcuchach troficznych i przedostając się do organizmu ludzkiego. W środowisku naturalnym rtęć występuje głównie w łupkach węglowych i łupkach bitumicznych oraz zasadowych skałach krystalicznych, w glebach gliniastych i torfowych, oraz stanowi zanieczyszczenie paliw kopalnych.

Toxic sources of mercury emission into the environment and human organisms were given. The strategy of Union concerning mercury as well as some of its decisions were presented. In the case of people not exposed to mercury professionally diet rich in fish and dental amalgam are the main sources of mercury. Some results of studies of mercury content in fish were presented. Current regulations in force determining maximal acceptable norms for mercury content in fish, fish products and diet supplements were given. It was pointed out that 75-95% of mercury in fish and seafood is in the form of methylmercury, which is the strong neurotoxin, the current PTWI norm (EFSA) is 1.6 žg of methylmercury compounds per a kilo of body mass (1.6 žg/kg bw/week). The amounts of mercury found in ford products other than fish and seafood are not so worrying because in the case of these products mercury does not appear in the form of methylmercury, which poses less threat. Mercury amalgams used as dental fillers were characterized. UE does not recommend amalgams as dental fillers. Even those in favour using claim that a man should not have more than 6-7 of such fillers them. So far no studies proved that the amount of mercury released from a amalgam dental fillers into organism is can lead to poisoning. However, authors of many studies of mercury content in hair or urine carried out in 2 groups of people which and without amalgam dental fillers found out that the content of mercury was noticeably higher among those with the amalgam fillers. It was recognized that using amalgam without gamma -2 phase would reduce the exposure to mercury. Amalgam dental fillers should not be used in the case of pregnant women and people suffering from kidney disorders. Some attention was paid to mercury compounds which can possibly appear as preservation substances (mainly thimerosal) in some cosmetics, medicines and vaccines. Methods of mercury analysis were presented. 57 publications were cited.

Mercury emission and its content in hard and brown coal

Lorenz U., Grudziński Z.

Gospodarka Surowcami Mineralnymi

2008

T. 24, z. 3/1

271-288

Nowadays, mercury content in the environment is estimated to be two to three times higher than in the period before the industrial revolution. Three branches of industry: chlorine production by mercury method, cement production and coal combustion are the main sources of mercury emission to the air. Mercury is a natural component of coal. Combustion of coal (both hard and brown) on a mass scale in power plants, industrial plants and for communal needs, despite relatively small mercury content, contributes to significant load of mercury to the environment and presently is one of most important anthropogenic source of mercury. Mercury absorbed by human organism comes from many processes; moreover, it accumulates in organisms, so that it is hard to define emission limits for particulate sources. Thus, so far, there are not limits for mercury concentration, but in the nearest future it is planned to implement a complex strategy for this element. Such regulations, if implemented, would mostly concern coal, both hard and brown, as its combustion establishes one of the most important sources of mercury emission. As it derives from GUS (Polish Statistic Office) data, the current estimated level of emission from all sources in Poland makes ca. 20 Mg and it remains unchanged since 2002. In comparison to the relation chosen by our country, the reduction made ca. 50%. Out of the studies conducted in Poland, it derives that average content of mercury in hard coal varies between 100 and 150 ppb (micrograms per kilogram; [...]), while in brown coal - from 300 to 350 ppb. It seems, that taking into consideration the form of mercury presence in Polish coal, there are possibilities for a significant decrease of mercury content on the stage of coal beneficiation.

Stężenie rtęci w środowisku przyrodniczym jest obecnie dwu-, trzykrotnie wyższe w stosunku do okresu przed rozwojem przemysłowym. Trzy gałęzie przemysłu: produkcja chloru metodą rtęciową, produkcja cementu oraz spalanie węgla są głównym źródłem większości emisji rtęci do powietrza. Rtęć jest naturalnym składnikiem węgla. Masowe spalanie węgla kamiennego i brunatnego w elektrowniach, zakładach przemysłowych oraz na potrzeby komunalne, pomimo stosunkowo niewielkiej zawartości rtęci, przyczynia się do wprowadzania znacznych ilości rtęci do środowiska i jest obecnie jednym z najważniejszych antropogenicznych źródeł tego pierwiastka w środowisku. Rtęć wchłaniana przez organizm ludzki pochodzi z wielu procesów, ponadto kumuluje się w organizmie, dlatego bardzo trudno jest ustalić limity emisji z poszczególnych źródeł. Na razie więc dla rtęci brak jest wymagań dotyczących stężeń, natomiast w najbliższej przyszłości planowane jest przyjęcie kompleksowej strategii dotyczącej tego pierwiastka. Uregulowania takie - jeśli zostaną wprowadzone - w dużej mierze dotkną węgla zarówno kamiennego jak i brunatnego, gdyż ich spalanie stanowi jedno z głównych źródeł emisji rtęci. Jak wynika z danych GUS obecny szacowany poziom emisji rtęci ze wszystkich źródeł w Polsce wynosi około 20 Mg i taki poziom utrzymuje się od 2002 roku. W stosunku do wybranego przez nasz kraj roku odniesienia obecna emisja jest na poziomie około 50%. Z przeprowadzonych w Polsce badań wynika, że średnia zawartość rtęci w węglu kamiennym waha się od 100 do 150 ppb (mikrogramów na kilogram; [...]), a w węglu brunatnym – od 300 do 350 ppb. Wydaje się, że biorąc pod uwagę formę występowania rtęci w węglach polskich istnieją duże możliwości znacznego obniżenia zawartości rtęci na etapie wzbogacania węgla.