Disintegration of sludge is a process consisting of the destruction of sludge flake structure, followed by rupture of the cell membrane and lysis of the microbial cells. Disintegration processes constitute a rapidly growing technology that is gaining more and more interest. The disintegration process results, inter alia, in the breaking of strong chemical bonds, therefore, it can be effective in the case of post-coagulation sludge. For this type of sludge, the expected effect is to improve its filtration properties. The integrated action between microorganisms and the cells alone, results in the release of the organic matter and biological water from inside of the cell. The process of sludge disintegration can be carried out using the following techniques: mechanical, thermal, chemical, or biological. The choice of a disintegration method is not simple because its effects are dependent on many parameters. One of those methods is ultrasonic application. Ultrasonic can negatively affect living organisms. It directly affects walls and membranes’ cells, leading to their deformation, perforation, or cell death. During the studies the following sludge parameters were determined: capillary suction time (CST), total solids (TS), volatile solids (VS), hydration and COD of supernatant liquid. After the disintegration process, it was observed that the value of TS increased from 0.04% to 0.06% in the case of the longest exposure time of the sludge to the ultrasonic waves. It was also observed that the longer the process time and higher amplitude, the higher the COD value of the liquid. However, the capillary suction time decreased from 53 s for the non-disintegrated sludge to 25 s for the sludge subjected to ultrasonication - 50% amplitude and 10 minutes. This demonstrates the improvement of the filtration properties of sludge after disintegration.
PL
Dezintegracja osadu jest procesem polegającym na zniszczeniu struktury kłaczków osadu, a następnie rozerwaniu błony komórkowej i lizie komórek drobnoustrojów. Procesy dezintegracji to obecnie dynamicznie rozwijające się technologie, które cieszą się coraz większym zainteresowaniem. Zastosowanie procesu dezintegracji skutkuje między innymi zerwaniem silnych wiązań chemicznych, dlatego może być skuteczny w przypadku osadów pokoagulacyjnych. Dla tego typu osadów oczekiwanym efektem jest poprawa ich właściwości filtracyjnych. Zintegrowane działanie mikroorganizmów i samych komórek powoduje uwolnienie materii organicznej i wody biologicznej z wnętrza komórki. Procesy dezintegracji osadów można przeprowadzić przy pomocy technik: mechanicznej, termicznej, chemicznej lub biologicznej. Wybór danej metody nie jest prosty, gdyż efekty zależą od wielu parametrów. Jedną z metod dezintegracji są ultradźwięki. Ultradźwięki mogą negatywnie wpływać na organizmy żywe. Oddziałując bezpośrednio na komórki ścian i błon, prowadzą do ich deformacji, perforacji lub śmierci komórek. W badanym osadzie pokoagulacyjnym przed i po procesie dezintegracji wykonano oznaczenia: czas ssania kapilarnego (CSK), zawartość suchej masy (SM), zawartość suchej masy organicznej (SMorg), uwodnienie, oraz ChZT cieczy nadosadowej. Po procesie dezintegracji zaobserwowano, że wartość SM wzrosła od 0,04% do 0,06% w przypadku najdłuższego czasu ekspozycji osadu na działanie ultradźwięków. Zaobserwowano również, że im dłuższy czas naświetlania, tym wyższa wartość ChZT cieczy. Natomiast czas ssania kapilarnego uległ skróceniu z 53 s dla osadu niedezintegrowanego do 25 s dla osadu poddanego nadźwiękawianiu - amplituda 50%, czas10 min. Świadczy to o poprawie właściwości filtracyjnych osadu po procesie dezintegracji.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.