Wyniki wyszukiwania - BazTech

1

The assessment of influence of soil erosion by water in the transformation of agricultural slopes of the Wiśnicz Foothills

Święchowicz J.

Landform Analysis

|

2018

|

Vol. 36

85--95

EN

The main aim of the paper is to assess influence of soil erosion by water in the transformation of agricultural slopes of the edge of Wiśnicz Foothills. Low hills are typical in the morphology of the area. Results presented come from measurements of soil erosion by water in 2007–2009. Soil erosion took place during short transformation periods and was caused by events of high magnitude and low frequency during which soil particles are transported from the slope to the channel, but its supply was only local and episodic. In the foothill area slope and channel are weakly linked.

2

Geotechniczna ocena gruntów poddanych spełzywaniu na przykładzie skarpy wiślanej

Bukowski M., Bartnik G.

Zeszyty Naukowe Politechniki Rzeszowskiej. Budownictwo i Inżynieria Środowiska

|

2011

|

z. 58, nr 3/II

25-30

PL

Analizując stateczność zbocza możemy zauwazyc, że zachowuje ono globalną stateczność (głębsze powierzchnie poślizgu), podczas gdy przypowierzchniowe warstwy stoku podlegają cyklicznemu spełzywaniu. W artykule przedstawiono podstawy teoretyczne obliczania stateczności zbocza poddanego procesowi pełzania, wzięto pod uwagę także grunty poddane dynamicznemu działaniu wód podziemnych. Omówiono stateczność zbocza przy spełzywaniu w świetle zasad granicznego stanu naprężeń, korzystając z metody zastosowanej przez Terzaghiego do oceny nośności pionowej podłoża. Przedstawiono krótki przykład obliczeniowy.

EN

Analyzing slope stability it can be noticed that the slope global stability is maintained (deeper areas of the slip surface), while the surface layers of the slope are subject to cyclical creep. The paper presents theoretical bases of calculating slope stability affected by creep deformation, also soils subjected to the dynamic effect of underground waters were taken into consideration. Slope stability was discussed under creep process in the light of the rules of the border condition of stresses, using the method used by Terzaghi to evaluate the vertical bearing capacity of soils. A brief computational example was presented.

3

Cinder movement experiments on scoria cones slopes : Rates and direction of transport

Hooper D. M.

Landform Analysis

|

1999

|

Vol. 2

5--18

EN

As part of a field experiment to examine slope processes, four experimental grids with painted and numbered cinders were placed on the outer crater rims of two scoria cones in the San Francisco volcanic field, Arizona. Each grid contained 50 cinders placed in five rows of ten each. Rows were placed parallel to local slope contours. The mean diameter for each cinder was 1.7±0.2 cm (n = 200) and the average grid slope was 20.2°. Grids were set in July 1992. They were revisited one month later in August 1992 and again two years later in August 1994. Although several cinders failed to show any movement in the August 1992 survey, the average length of movement was 11.2 cm (n = 118). If the total movement is averaged over the 197 cinders that were relocated, the average length of movement then becomes 6.7 cm (n = 197). All cinders showed movement in the August 1994 survey and the average distance of movement was 32.8 cm (n= 141 with 59 missing cinders). The mean annual rate of movement after 25 months was 15.8cm/yr(n= 141). Using the convention that the 180° azimuth direction is downslope and perpendicular to local slope contours, the direction of cinder movement more closely approaches 180° with an increase in time. The azimuth directions calculated after just one month of emplacement display greater scatter and variability than the more correlated results measured after 25 months. The mean azimuth value after the 1992 survey was 163.6±54.2° (n= 118), while the mean azimuth after the 1994 survey was 177.9±20.7° (n = 141). Several painted cinders displayed upslope movement when the grids were first visited after one month. However, after two years the cumulative movement for every cinder was downslope from its original position. Non-channel overland flow is interpreted to be the primary erosional agent responsible for moving the cinders in the downhill direction. Rainsplash is interpreted to be responsible for moving the cinders in the upslope direction and is believed to be the major contributor to the variability in the azimuth measurements.

4

Sedimentary model of the Staiky loess plateau, Pridniprovs'ka Upland, Ukraine

Matoshko A.

Kwartalnik Geologiczny

|

1999

|

Vol. 43, Nr 2

219-232

EN

There is still a considerable gap between sedimentologic investigations of great geologic intervals and modern sedimentary environments, which especially concerns the continental formations. Elaboration of sedimentogenic models for the small depositional bodies of the Quaternary sequence and spanned in scale from a year to 100,000 years can assist to fill up this gap. A selected study object was a complex of the Staiky Plateau (Pridniprovs'ka Upland, the Ukraine) which has developed after the last glaciation in this area, i.e. 210-250 ka BP. This complex consists mainly of lacustrine, aeolian (loess and sand), slope wash and alluvial deposits. They form regular bodies of suites and groups of suites, defined by a spatial pattern, mode of occurrence, facies composition and lithologic features, which allow correlating. There are three sedimentary zones in the examined region. The first is a proper plateau, with a local lacustrine and then, a stable aeolian (loess) deposition. The second zone is plateau slopes with a sheet and locally, gully erosion, but prevailing aeolian and slope wash deposition. Predomination of down cutting combined with transit intermittent alluvial accumulation is the characteristics of the third zone, i.e. plateau valleys. Clastic material was derived from the areas adjoining the Staiky Plateau and from local sources. The Quaternary and the pre-Quaternary deposits were subjected to erosion, products of which were transported to lower levels of the plateau, and then they were carried out along the plateau valleys to the Dnieper valley.

PL

Między badaniami sedymentologicznymi dużych plejstoceńskich okresów geologicznych oraz współczesnych środowisk sedymentacyjnych zaznacza się istotna rozbieżność, w szczególności dotycząca sekwencji kontynentalnych. Wypełnienie tej luki może ułatwić opracowanie modeli sedymentacji niewielkich czwartorzędowych ciał akumulacyjnych, o skali czasowej od 1 roku do 100 tysięcy lat. Przedmiotem badań była Wysoczyzna Stajkowska, wchodząca w skład Wyżyny Naddnieprzańskiej na Ukrainie. Jej kształtowanie rozpoczęło się 210-250 ka BP i jest ona zbudowana głównie z osadów jeziornych, eolicznych (lessy i piaski), stokowych i aluwialnych. Tworzą one regularne kompleksy, złożone z sekwencji i zespołów sekwencji o określonej strukturze przestrzennej, stylu występowania, facjach i litologii, co umożliwia ich wzajemną korelację. Stwierdzono trzy obszary różniące się charakterem osadów. Pierwszy z nich to właściwa wysoczyzna z lokalnymi nagromadzeniami osadów jeziornych oraz stabilnej akumulacji lessowej. Druga strefa obejmuje zbocza wysoczyzny, ukształtowane przez spływ powierzchniowy, a lokalnie - wąwozowy, oraz przewagę erozji (eolicznej i stokowej ). Dominacja wcinania w połączeniu z niestałą akumulacją aluwialną to cechy charakterystyczne dla trzeciej strefy, w skład której wchodzą doliny w obrębie wysoczyzny. Materiał mineralny pochodził z samej Wysoczyzny Stajkowskiej oraz z obszarów sąsiednich. Osady czwartorzędu i jego podłoża podlegały erozji, a jej produkty były przenoszone na niżej położone obszary wysoczyzny i następnie transportowane dolinami do doliny Dniepru.