Wyniki wyszukiwania - BazTech

1

Niekonwencjonalne przestrzenie wystawiennicze jako przykład interakcji między sztuką a architekturą

Kowalczyk Paulina

Zeszyty Naukowe Politechniki Poznańskiej. Architektura, Urbanistyka, Architektura Wnętrz

|

2023

|

Z. 12

103--114

PL

Klasyczna wizja idealnej przestrzeni wystawienniczej zakłada jej podporządkowanie obiektom sztuki, jednak miejsce bliskie koncepcji white cube jest pozbawione cech indywidualnych. Z tego powodu artyści coraz częściej poszukują wnętrz, które stanowią inspirację do realizacji wystawienniczych. Obiekty sztuki stają się elementami kształtującymi oraz indywidualizującymi przestrzeń, a jej genius loci inicjuje niekonwencjonalne rozstrzygnięcia wystawiennicze. Wzajemność relacji pomiędzy dziełem a przestrzenią ekspozycji jest warta zbadania i zdefiniowania. W szczególności warto zwrócić uwagę na próbę świadomego kształtowania relacji kontrastu lub podporządkowania dzieła kontekstowi przestrzennemu. Zarówno w sztuce, jak i architekturze widoczna jest znacząca zmiana dotycząca sensorycznego i percepcyjnego doświadczania świata.

EN

The classic vision of an ideal exhibition space assumes subordinating the space to art objects, but a place close to the "white cube" convention is devoid of individualization. Artists are increasingly looking for interiors that provide inspiration for their exhibition projects. Artworks become the elements shaping and individualizing space, and the genius loci initiates unconventional exhibition solutions. The reciprocal relationship of art objects and the exhibition space is worth exploring and defining; in particular, it is worth paying attention to consciously shaped relationship of contrast or subordination between the work and the spatial context. In both art and architecture, there is a significant change in the sensory and perceptual experience of the world by modern people. Visual overstimulation forces a change in the way of thinking about our surroundings.

2

Site-specific recent architecture in Poland: conservation of identity?

Urbańska M. A.

Czasopismo Techniczne. Architektura

|

2015

|

Y. 112, iss. 6-A

233--249

EN

Recent Polish architecture in the context of historic sites is replete with the examples of structures tying in with their context. There are many buildings in all scales that may be deemed site specific. The article discusses the issue whether such an architectural approach may be regarded as the conservation of identity.

PL

Najnowsza polska architektura w kontekście historycznych miast, miasteczek i krajobrazów kulturowych obfituje w przykłady nowych obiektów nawiązujących do tego kontekstu. Powstało wiele budynków we wszystkich skalach, które można określić jako site-specific. Artykuł dyskutuje kwestię, czy można uznać takie podejście za konserwację tożsamości miejsca.

3

Site-specific art and its avant-garde solutions in a historic city's cultural space

Kołodziejczyk K.

Czasopismo Techniczne. Architektura

|

2015

|

Y. 112, iss. 6-A

97--107

EN

Site-specific art is a term referring to works of art created with a view to functioning strictly in a particular place for a particular location, environment, landscape, a specific and peculiar space. It is deeply contextual, so in regard to the issue of the protection of a historic city, one can ask about its role and scope of creation as a condition for its sustainable development. What is meant by sustainable development? And how to perceive the thought of the great Aquinas, referring to the concept of Creatio (gr.), an act of creative action, bringing some existence to life and keeping it alive – the basic principle of conservation. Let us try to confront the experimental language of contemporary artists with Gombrich’s theory of time-cultural relativism, the meaning of the genius loci of the place, based on sources and our own educational and artistic experience.

PL

Sztuka site-specific to określenie odnoszące się do dzieł sztuki stworzonych z myślą o funkcjonowaniu w ściśle w określonym miejscu, przeznaczonych do szczególnej lokalizacji lub otoczenia: środowiska, krajobrazu, przestrzeni specyficznej i osobliwej. Jest głęboko kontekstualna, dlatego w odniesieniu do zagadnienia ochrony miasta historycznego, można zadać pytanie o jej rolę i zasięg kreacji jako warunku dla jego zrównoważonego rozwoju. Co oznacza rozwój zrównoważony? I jak postrzegać myśl wielkiego Akwinaty, odwołującego się do pojęcia creation (gr.), aktu twórczego działania, powołania do życia i utrzymania bytu – podstawowej zasady konserwatorskiej. Spróbujmy zatem skonfrontować: eksperymentalny język działania współczesnych artystów z gombrichowską teorią relatywizmu czasowo-kulturowego, znaczeniem genius loci miejsca, w oparciu o źródła oraz własne doświadczenia naukowo-dydaktyczne i artystyczne.