Wyniki wyszukiwania - BazTech

Ograniczanie wyników

Znaleziono wyników: 2

Liczba wyników na stronie

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych: sieć przestrzenna elastomerów

Sortuj według:

Ogranicz wyniki do:

Wpływ budowy sieci przestrzennej na właściwości termiczne elastomerów

Piaskiewicz M., Kleps T., Lewandowski M.

Przemysł Chemiczny

2012

T. 91, nr 8

1600-1604

Przedstawiono wyniki badań wpływu budowy sieci przestrzennej elastomerów na ich właściwości termiczne. Stabilność termooksydacyjną oceniano metodą termograwimetryczną a odporność na starzenie cieplno-tlenowe oznaczano zgodnie z obowiązującymi normami w przemyśle gumowym. Stabilność termooksydacyjna określona wskaźnikami T0,5, T1 i EA zależy od budowy sieci przestrzennej elastomerów. Kompozyty IR, SBR i EPDM zawierające węzły sieci węgiel–węgiel odznaczają się lepszą stabilnością termooksydacyjną, czyli odpornością na działanie temperatury niż odpowiadające im elastomery zawierające węzły siarczkowe. Stwierdzono, że wyniki badań odporności elastomerów na działanie temperatury otrzymane metodą termograwimetryczną i metodami zalecanymi przez normy stosowane w przemyśle gumowym korespondują ze sobą.

Com. isoprene, butadiene-styrene and ethylene-propylene-diene rubbers were crosslinked with 7 various curing systems and studied for network structure, thermooxidative stability, Shore A hardness, tensile strength, elongation at break and ageing resistance. The rubbers with C-C crosslinks showed better thermostability than those with C-S-C crosslinks. The stability decreased with increasing no. of S atoms in the crosslink and with increasing unsatn. degree of the original rubber.

Struktura fizyczna i topologia sieci przestrzennych elastomerów

Rzymski W. M., Wolska B.

Polimery

2003

T. 48, nr 4

246-253

Struktura fizyczna i topologia sieci przestrzennych elastomerów Opracowanie przeglądowe (oparte na danych z literatury oraz wynikach badań własnych), w którym przedyskutowano dwie grupy wybranych modeli sieci elastomerów. Modele pierwszej grupy - statystycznej teorii elastyczności, Moo-ney'a-Rivlina, z ograniczoną fluktuacją węzłów, rurowy He-inricha, Straubego i Helmisa oraz Tschoegla - wykorzystują proste eksperymentalnie pomiary zależności naprężenie- odkształcenie. Określone z wykorzystaniem tych modeli stężenie chemicznych węzłów sieci Nc oraz wydajność usiecio-wania (Ec) NR i IR nadtlenkiem kumylu (DCP) są jednak znacznie większe (Ec = 2,6-4,8 usieciowanego meru na cząsteczkę nadtlenku) niż wartości wynikające z uznanego mechanizmu sieciowania tych elastomerów nadtlenkiem {Eci = 2). W drugiej grupie modeli - wg Charlesby'ego-Pinnera (w odniesieniu do kauczuku o Mu,/Mn ~ 2) oraz Langley'a i Pearsona (dowolna wartość Mw/Mn) - do analizy konieczne jest wykonanie pracochłonnych oznaczań zawartości zolu oraz ciężaru cząsteczkowego i polidyspersyjności kauczuku przed usieciowaniem, natomiast wyznaczone w ten sposób wartości Nc i Ec w przypadku sieciowania NR i IR za pomocą DCP (Er = 1,8-2,0) są zgodne z wartościami teoretycznymi. Metody te można polecać do kompleksowej analizy struktury fizycznej i topologii sieci. W sieciach przestrzennych elastomerów, obok węzłów chemicznych, występują trwałe węzły topologiczne. Ich udział w ogólnej liczbie węzłów sieci osiąga nawet 80%, jeżeli stopień usieciowania chemicznego jest niewielki.

Two groups of chosen models of elastomers networks have been discussed on the basis of literature data and own research results. The first group of models encloses: statistical theory of elasticity, Mooney-Rivlin model, model with constraints on chain and junctions, tube model by Heinrich, Straube and Helmis as well as Tschoegl model. They use simple experimental measurements of stress - strain dependence. However the concentration of chemical crosslinking joints of network, N-c, and crosslinking efficiency E-c, calculated for NR and IR cured with dicumyl peroxide (DCP) are much higher than the values resulting from the known mechanism of these elastomers; curing with a peroxide (E-ct = 2) (Table 1, Figs. 3 and 4). In the second groups of models, by Charlesby-Pinner (concerning the rubber showing M-w/M-n approximate to 2) and by Langley and Pearson (any value of M-w/M-n), there is necessary (for proper analysis) to do labour-consuming determinations of sol content as well as molecular weight and polydispersity of a rubber before curing, but this way determinated values of N-c and E-c, in case of curing NR and IR with DCP [(E-c = 1.8-2.0), agree with theoretical values (Table 1)]. These methods can be recommended to complex analysis of physical structure and topology of a network. In networks of cured elastomers there are both the chemical and permanent topological joints. Their part in total number of network joint reaches up to 80% when chemical crosslinking degree is not high. Key words: networks of elastomers, chemical and topological joints, chain entanglement, comparison of network models, crosslinking efficiency.