Wyniki wyszukiwania - BazTech

1

Związki arylowoizoprenoidowe jako wskaźniki charakteru środowiska sedymentacji

Bieleń Wojciech

Nafta-Gaz

|

2019

|

R. 75, nr 9

546--554

PL

Niniejsza praca miała na celu identyfikację związków z grupy arylowych izoprenoidów, w tym wyższych homologów, a także identyfikację siarki elementarnej. Na tej podstawie określono: środowisko sedymentacji materii organicznej, występowanie fotycznej strefy anoksycznej, a także szacunkowo okres jej trwania. W tym celu zostało wytypowanych 18 próbek ekstraktów bituminów pochodzących z warstw krośnieńskich i menilitowych. Materiał do badań pochodził z obrębu południowej części jednostki śląskiej, z południowego skrzydła fałdu Gorlic. Próbki zostały poddane analizie GC-MS. Pod kątem identyfikacji wyższych arylowych izoprenoidów, takich jak: diarylowe izoprenoidy C33 i C40 czy izorenieratan, zastosowano analizę GC-MS w trybie MS-MS, podwójną jonizację, co pozwoliło z dużym prawdopodobieństwem określić dane związki. Zidentyfikowano arylowe izoprenoidy (krótko- i średniołańcuchowe), wyższe diarylowe izoprenoidy, izorenieratan oraz siarkę elementarną. Obliczono wskaźnik arylowoizoprenoidowy AIR. Zbadano próbki z warstw krośnieńskich i z warstw menilitowych pod kątem: charakteru środowiska sedymentacji, w tym fotycznej strefy anoksycznej (PZA), działalności bakteryjnej podczas sedymentacji materii organicznej oraz pochodzenia materii organicznej. Dla większości badanych próbek z warstw krośnieńskich stwierdzono obecność niektórych homologów trimetylowych arylowych izoprenoidów. Ustalono, że charakter środowiska sedymentacji był zmienny. W większości próbek z warstw menilitowych stwierdzono obecność trimetylowych arylowych izoprenoidów w pełnym zakresie homologów, co pozwoliło obliczyć wskaźnik arylowoizoprenoidowy (AIR). Określono, że dla większości tych próbek warunki środowiska sedymentacji były silnie redukcyjne oraz występowała długotrwała fotyczna strefa anoksyczna. Próbki 7 i 14 wykazują cechy subtlenowego środowiska sedymentacji. Wskazano na udział bakterii (w tym Chlorobiaceae) w procesach sedymentacji materii organicznej. Udowodniono (obecność oleananu, duża procentowa zawartość steranu C29 oraz obecność retenu) wysoki udział materiału lądowego (typu roślin okrytonasiennych – Angiospermae oraz drzew iglastych). Opracowano metodykę identyfikacji: diarylowych izoprenoidów, izorenieratanu, beta-karotanu oraz siarki elementarnej.

EN

This work aimed to identify compounds from the group of aryl isoprenoids, including higher homologues, as well as to identify elemental sulfur. On this basis, the environment of sedimentation of organic matter, the occurrence of the photic anoxic zone were determined. 18 bitumen extracts from samples from the Krosno and Menilite Beds were selected for this purpose. The material for the research came from the southern part of the Silesian Unit, from the southern limb of the Gorlice Fold. The samples were analyzed using GC-MS. GC-MS analysis in the MS-MS mode was used for the identification of higher aryl isoprenoids, such as: diaryl C28 and C40 isoprenoids, or isorenieratane, allowing to determine the compounds with high probability. Aryl isoprenoids (short and medium chain), higher diaryl isoprenoids, isorenieratane and elemental sulfur were identified. The aryl – isoprenoid AIR index was calculated. Samples from the Krosno Beds and from the Menilite Beds were examined for: the nature of the sedimentation environment, including photic anoxic zone (PZA), bacterial activity during the sedimentation of organic matter and the origin of organic matter. For most of the tested samples from the Krosno Beds, the presence of trimethyl aryl isoprenoids in the limited range of homologues was found. It was determined that the nature of the sedimentation environment was variable. For most of the samples from the Menilite Beds, the presence of trimethyl aryl isoprenoids was found over the full range of homologues, which allowed to calculate the aryl-isoprenoid index (AIR). It was determined that for most samples, the sedimentation environment conditions were strongly reductive and there was a persistent photic anoxic zone. Samples 7 and 14 exhibit the characteristics of a suboxic sediment environment. The participation of bacteria (including Chlorobiaceae) in the sedimentation of organic matter was indicated. Evidence of a high proportion of terrestrial material (Angiospermae and conifers) has been shown (the presence of oleanane, high percentage of C29 sterane and the presence of retene).

2

Wykorzystanie fluorescencji w nadfiolecie do oznaczania siarki elementarnej w skroplonym gazie propan-butan

Jędrychowska S., Kwinta M.

Przemysł Chemiczny

|

2018

|

T. 97, nr 12

2158--2161

PL

Przedstawiono wyniki badań nowej metodyki oznaczania zawartości siarki elementarnej w skroplonym gazie węglowodorowym z wykorzystaniem techniki fluorescencji w nadfiolecie. Sporządzono mieszanki modelowe o różnych zawartościach siarki, złożone z mieszaniny czystych gazów propanu i n-butanu (50:50) i siarki sublimowanej. Każdą ze sporządzonych próbek, po odpowiednim przygotowaniu do pomiaru, poddano siedmiokrotnemu oznaczeniu zawartości siarki metodą fluorescencji w nadfiolecie. Uzyskane wyniki przeliczono na zawartość siarki elementarnej w próbce modelowej. Na podstawie przeprowadzonych badań wyznaczono powtarzalność metody. Wykonane badania wykazały, że technika fluorescencji w nadfiolecie może być z powodzeniem stosowana do oznaczania zawartości siarki elementarnej w skroplonym gazie węglowodorowym C₃-C₄. Opracowana metodyka jest stosunkowo prosta w wykonaniu. W przypadku laboratoriów, które posiadają aparaturę do oznaczania zawartości siarki w próbkach ciekłych, nie wymaga zakupu żadnych dodatkowych i specjalistycznych przyrządów ani aparatury badawczej, ale jest dość czasochłonna.

EN

A com. mixt. of PrH and BuH (50 : 50 by vol.) was doped with xylene soln. of sublimed S (2.75-38.6 mg/kg) to prep. 7 model blends. The blends were evaporated, their residues dissolved in xylene and then studied for S by using the tested method. The results were converted into S content in the original model blends. A repeatability of the tested method reached 8.1%.

3

Effect of the fertilizer application method on soil abundance in available sulfur

Tabak M., Filipek-Mazur B.

Agricultural Engineering

|

2018

|

Vol. 22, No. 4

81--88

EN

Efficient increase in the content of available forms of elements in soil depends not only on their total content introduced to soil material, but also on the technology of its application. Technology consists of techniques and date of application as well as agronomic practices aimed at maintaining proper conditions for element transformations. The method of application of waste elemental sulfur and ground phosphate rock was assessed. Doses of 20 and 40 mg S as well as 40 and 80 mg P·kg-1 d.m. were added to medium soil; 30 and 60 mg S as well as 60 and 120 mg P·kg-1 d.m. were added to heavy soil. The soil samples were collected on the day of application of materials and after 15, 30, 60 and 90 days. The soil pH value decreased during the incubation. An increase in available sulfur content was observed in both soils after elemental sulfur application; the sulfur content in the medium soil depended on the dose of waste. The soils with the addition of a double dose of ground phosphate rock had the highest content of available phosphorus.

PL

Efektywne zwiększanie zawartości przyswajalnych form pierwiastków w glebie jest związane nie tylko z sumaryczną ich ilością wprowadzaną do gleby, ale także z technologią aplikacji. Na technologię składają się techniki i termin aplikacji oraz zabiegi agrotechniczne mające na celu utrzymanie właściwych warunków przemian pierwiastków. Oceniono metodę aplikacji odpadowej siarki pierwiastkowej i mączki fosforytowej. Do gleby średniej wprowadzono 20 i 40 mg S oraz 40 i 80 mg P, a do gleby gleby ciężkiej 30 i 60 mg S oraz 60 i 120 mg P·kg-1 . Próbki gleb pobrano w dniu wprowadzenia materiałów oraz po 15, 30, 60 i 90 dniach. W trakcie inkubacji stwierdzono zmniejszenie wartości pH obu gleb. W obu glebach stwierdzono zwiększenie zawartości siarki przyswajalnej po aplikacji siarki pierwiastkowej; w glebie średniej zawartość siarki zależała od dawki odpadu. Najwięcej fosforu przyswajalnego zawierały gleby z dodatkiem podwójnej dawki mączki fosforytowej.

4

Badanie zawartości wybranych form fosforu w nawozach typu papr wzbogaconych w siarkę

Hoffmann J., Skut J., Zmuda J.

Proceedings of ECOpole

|

2014

|

Vol. 8, No. 2

513--517

PL

Ograniczanie poziomu zasobności gleby w przyswajalne związki siarki na terytorium Polski skutkuje potrzebą dodawania siarki do produktów nawozowych. Interesującym rozwiązaniem w tej dziedzinie jest wzbogacanie nawozów fosforowych typu PAPR (ang. Partially Acidulated Phosphate Rock) w ten makroelement. Specyficzna technologia produkcji nawozów PAPR, polegająca na rozkładzie surowców fosforowych (głównie fosforytów) niestechiometryczną, względem reakcji wytwarzania superfosfatów, ilością kwasów mineralnych (głównie siarkowym lub fosforowym) pozwala na wykorzystanie dodatkowej funkcji siarki po aplikacji nawozu do gleby. Siarka w tak przygotowanym układzie nawozowym może po uprzednim procesie mineralizacji (warunki optymalne: pH ~6,0-7,0; wilgotność ~60%, temp. 20-30ºC) zostać wykorzystana przez rośliny jako składnik odżywczy w postaci jonu siarczanowego SO2-4, a dodatkowo działać jako czynnik intensyfikujący przyswajalność fosforu z nawozu PAPR. W optymalnych warunkach (pH ~6,0-6,8) jony SO2-4 mogą aktywować konwersję nierozłożonej frakcji fluoroapatytu (Ca 3(PO4)2F), zawartego w surowcu fosforowym, do przyswajalnych jonów fosforanowych w formie H2 PO-4 i HPO2-4 . Celem niniejszych badań była ocena zawartości poszczególnych form fosforu nawozów PAPR wzbogaconych w siarkę, uwzględniając różne metody wzbogacania. Analizy zawartości poszczególnych form P przeprowadzono metodyką analityczną, zgodną z dyrektywą Wspólnoty Europejskiej w sprawie nawozów oraz z procedurami zawartymi w polskich normach. Otrzymane preparaty charakteryzujące się stałym stosunkiem S: P2O5 (1:1 m/m), wartością stopnia normy stechiometrycznej PAPR (ηPARP = 0,5) oraz zmienną wilgotnością, co osiągnięto poprzez zmienne ilości wody wprowadzanej do układu (0, 15, 35% m/m), uzyskiwały najwyższe zawartości przyswajalnych form P (P rozpuszczalny w wodzie: 8,13% P2O5 m/m, P rozpuszczalny w obojętnym cytrynianie amonu: 10,15% P2O5 m/m) dla metody dodawania siarki w postaci zawiesiny wodnej bez dodatku surfaktantu (H2O~35% m/m). Do dalszych badań laboratoryjnych wybrano metodę produkcji, gdzie dodatek H2O jest niższy (~15% m/m), a surfaktant wprowadzony do zawiesiny wodnej S. W toku przeprowadzonych badań stwierdzono, że metoda stapiania S może być najlepsza do produkcji przemysłowej, gdzie stosowanie stopionej S lub temperatury rzędu 140°C zostało opanowane w stopniu znacznie ułatwiającym produkcję bez dodawania zbędnej zawartości wody, posiadającej niekorzystny wpływ na proces granulacji.

EN

A decrease in levels of available sulfur compounds in Polish soil results in a requirement for adding sulfur to fertilizer products. Interesting solution in this case might be enrichment of PAPR-type phosphorus fertilizers with this element. Specific technology of PAPR-type fertilizer production consisting of phosphate rock acidulation with non-stoichiometric, in relation to production of superphosphates, amount of mineral acid (mainly orthophosphoric or sulfuric acids). It allows to utilize an additional function of S after applying fertilizer to soil. S in product made that way can be, after the process of mineralization (optimal conditions: pH ~6.0-7.0; humidity ~60%, temp. 20-30ºC), used by plants as a nutrient in form of sulfate ion SO2-4 , additionally it can act as an increasing factor in the phosphorus availability from PAPR-type fertilizer. In an optimal conditions (pH ~6.0-6.8) O2-4 ions can activate conversion of unacidulated part of fluorapatite (Ca3(PO4)2F), contained in phosphate rock, to available phosphate ions in form of H2 PO-4 and HPO2-4 . The aim of this research was the evaluation of contents of selected phosphorus forms in PAPR-type fertilizer enriched with S taking into account a various methods of enrichment. Contents of selected forms of P were analyzed using methods included in the regulation of European Parliament relating to fertilizers and procedures in polish standards. The obtained products were characterized by constant ratio of S:P2O5 (1:1 w/w), value of degree of PAPR stoichiometric norm (ηPARP = 0.5) and variable humidity, which was achieved by different amounts of water introduced into the system (0, 15, 35% w/w) gained the highest results of available forms of P (water-soluble P: 8.13% P2O5 w/w, P soluble in neutral ammonium citrate: 10.15% P2O5 w/w respectively) for method of adding sulfur in water slurry without addition of surfactant (H2O~35% w/w). Method with less additional H2O (~15% m/m) and surfactant added to slurry was selected for further studies. As revealed by the research progress the method with melted S might be the best solution for industrial manufacturing, where using melted S and temperatures of 140°C are easily achievable and facilitates production without adding dispensable water, which has a negative influence on granulation process.

5

Badania nad określeniem przydatności różnych technik analitycznych do oznaczenia siarki elementarnej w LPG

Jędrychowska S.

Nafta-Gaz

|

2014

|

R. 70, nr 6

383--389

PL

W artykule przedstawiono badania nad określeniem przydatności różnych technik analitycznych do oznaczania siarki elementarnej w paliwie LPG. Prace obejmowały sporządzenie mieszanek modelowych złożonych z mieszaniny czystych gazów propanu i n-butanu oraz siarki sublimowanej o różnym stężeniu, pobranie LPG do kolb stożkowych, odparowanie, rozpuszczanie w ksylenie, a następnie analizowanie otrzymanych roztworów różnymi technikami analitycznymi: fluorescencji w nadfiolecie, spalania metodą Wickbolda oraz fluorescencyjnej spektrometrii rentgenowskiej z dyspersją fali. W wyniku przeprowadzonych badań wytypowano najlepszy sposób przygotowywania próbek LPG do dalszych oznaczeń zawartości siarki. Uzyskane rezultaty udowodniły możliwość oznaczania zawartości siarki elementarnej w paliwie LPG każdą z dostępnych technik analitycznych, przy czym najlepszą i najbardziej czułą wydaje się metoda fluorescencji w UV. Kluczowym etapem jest odpowiednie przygotowanie roztworów po odparowaniu próbek.

EN

The article presents a study to determine the suitability of various analytical techniques for the determination of elemental sulfur in LPG. The work involved blending models composed of a mixture of pure gases propane and n-butane and sulfur sublimating at different concentrations, collection of LPG into conical flasks, evaporation, dissolution in xylene, and then analyzing the solution obtained by various analytical techniques: ultraviolet fluorescence method, Wickbold combustion method and Wavelength Dispersive X-ray Fluorescence Spectrometry. As a result of this study, the best LPG sample preparation method for the further determination of sulfur content was identified. The results demonstrated the possibility of determining elemental sulfur in LPG fuel of each of the available analytical techniques, the best and most sensitive method appears to be the UV fluorescence. The key step is the appropriate preparation of solutions after the evaporation of the LPG samples.

6

The content of selected phosphorus forms in partially acidulated phosphate rocks enriched with sulfur

Hoffmann K., Zmuda J., Skut J.

Ecological Chemistry and Engineering. A

|

2014

|

Vol. 21, nr 1

25--33

EN

Sulfur enrichment becomes emerging issue in fertilizer production as levels of available compounds decrease over the years. Companies are in need of exact parameters and methods of enrichment. In this group PAPR-type fertilizers with this element are interesting solution. Specific technology of PAPRs production consists of phosphate rock acidulation with non-stoichiometric, in relation to production of superphosphates, amount of mineral acid (mainly orthophosphoric or sulfuric acids). Additional function of S after applying fertilizer to soil can be used in this. S in product made that way can be, after the process of mineralization, used by plants as a nutrient in form of sulfate ion SO4 2–, additionally it can act as an increasing factor in the phosphorus availability from PAPRs. In an optimal conditions (pH ~6.0–6.8) SO4 2– ions can activate conversion of undissolved part of fluorapatite (Ca5(PO4)3F), contained in phosphate rock, to available H2PO4 – and HPO4 2– phosphate ions. The aim of this research was the evaluation of contents of selected phosphorus forms in PAPR-type fertilizer enriched with S depending on a various methods of enrichment. The obtained products were characterized by constant ratio of S : P2O5 (1 : 1 w/w), value of degree of PAPR stoichiometric norm (PAPR = 0.5), constant amount of surfactant (5 cm3) and variable humidity, which was achieved by different amounts of water introduced into the system (0, 15, 35 % w/w). Method with less additional H2O (~15 % m/m) and surfactant added to slurry was selected for further studies. Although the best solution for industrial manufacturing might be the method with melted S, where usage of this medium and temperatures of 140 oC are easily achievable and facilitates production without adding dispensable water, which has a negative influence on granulation process. Next step was to study sulfur effect on PAPRs based on phosphoric acid enriched with sulfur using chosen method. Results revealed that PAPR = 0.5 is unaffected by addition of sulfur and might be best for mixing with sulfur-based fertilizers. Furthermore PAPR = 0.7 indicated decreases in P forms with addition of excessive amounts of elemental sulfur.

PL

Wzbogacanie nawozów mineralnych siarką elementarną staje się coraz bardziej widocznym problemem dla przemysłu nawozowego. Zakłady produkcyjne potrzebują specyficznych metod i parametrów procesu dodawania siarki. W tej grupie interesującym produktem są nawozy typu PAPR (Partially Acidulated Phosphate Rock). Specyficzna technologia produkcji nawozów PAPR polegająca na rozkładzie surowców fosforowych (głównie fosforytów) niestechiometryczną, względem reakcji wytwarzania superfosfatów, ilością kwasów mineralnych (głównie siarkowym lub fosforowym) pozwala na wykorzystanie dodatkowej funkcji siarki po aplikacji nawozu do gleby. S w tak przygotowanym układzie nawozowym może po uprzednim procesie mineralizacji (warunki optymalne: pH ~6,0–7,0; wilgotność ~60 %, temp. 20–30 oC) zostać wykorzystana przez rośliny jako składnik odżywczy w postaci jonu siarczanowego SO4 2–, a dodatkowo działać jako czynnik intensyfikujący przyswajalność fosforu z nawozu PAPR. W optymalnych warunkach (pH ~6,0 – 6,8) jony SO4 2– mogą aktywować konwersję nierozłożonej frakcji fluoroapatytu (Ca5(PO4)3F) zawartego w surowcu fosforowym do przyswajalnych jonów fosforanowych w formie H2PO4 – i HPO4 2–. Celem niniejszych badań była ocena zawartości poszczególnych form fosforu nawozów PAPR wzbogaconych w siarkę, uwzględniając różne metody wzbogacania. Analizy zawartości poszczególnych form P przeprowadzono metodyką analityczną zgodną z dyrektywą Wspólnoty Europejskiej w sprawie nawozów oraz z procedurami zawartymi w polskich normach. Otrzymane preparaty charakteryzujące się stałym stosunkiem S : P2O5 (1 : 1 m/m), wartością stopnia normy stechiometrycznej PAPR (PAPR = 0,5), oraz zmienną wilgotnością, co osiągnięto poprzez zmienne ilości wody wprowadzanej do układu (0, 15, 35 % m/m), uzyskiwały najwyższe zawartości przyswajalnych form P (P rozpuszczalny w wodzie: 8,13 % P2O5 m/m, P rozpuszczalny w obojętnym cytrynianie amonu: 10,15 % P2O5 m/m) dla metody dodawania siarki w postaci zawiesiny wodnej bez dodatku surfaktantu (H2O ~35 % m/m). Do dalszych badań laboratoryjnych wybrano metodę produkcji, gdzie dodatek H2O jest niższy (~15 % m/m), a surfaktant wprowadzony do zawiesiny wodnej S. Metoda stapiania S może być najlepsza do produkcji przemysłowej, gdzie stosowanie stopionej S lub temperatury rzędu 140 oC zostało opanowane w stopniu znacznie ułatwiającym produkcję bez dodawania zbędnej zawartości wody mającej niekorzystny wpływ na proces granulacji. Kolejnym krokiem było określenie wpływu zawartości siarki na produkty nawozowe typu PAPR wytworzone z zastosowaniem kwasu fosforowego wzbogaconego w siarkę elementarną, bazując na wybranej metodzie. Wyniki wykazały, że produkty o •PAPR = 0,5 nie są znacząco podatne na wprowadzenie siarki elementarnej do składu nawozu, co może być przydatne podczas komponowania mieszanek nawozów wieloskładnikowych. Ponadto dla produktów nawozowych typu PAPR o •PAPR = 0,7 wykazano tendencje spadkowe rozpuszczalnych form P wraz z zastosowaniem wyższych zawartości siarki elementarnej.

7

Effect of Farmyard Manure, Sewage Sludge and Elementary Sulphur Application on the Content of Heavy Metals in Soil and Wheat Grain

Doleželová E., Ryant P.

Ecological Chemistry and Engineering. A

|

2009

|

Vol. 16, nr 5/6

541-548

EN

In a one-year pot experiment influence of fertilisation with elementary sulphur (0.42 g per pot containing 6 kg of soil), farmyard manure and sewage sludge (both in doses of 32 g dry matter per pot) on Fe, Cu, Zn, Mn and Cd content in soil and wheat grain was studied. The experiment comprised following variants: 1) control (not fertilised), 2) farmyard manure, 3) sewage sludge, 4) elementary sulphur, 5) farmyard manure and elementary sulphur, 6) sewage sludge and elementary sulphur. Sulphur application did not lead to any statistical increase in the heavy metals content in soil, however it resulted in a higher content of manganese and a lower content of copper in the wheat grain. Among studied soil characteristics only Fe content was lowered after farmyard manure fertilization while the content of Fe and Mn in grain increased. Application of sewage sludge resulted in significant increase in Fe, Zn and Cu in both soil and grain and in decrease in Mn content in grain. The cadmium content in soil was affected by interaction of organic fertilizers and sulphur. Sulphur alone caused decrease in cadmium content in soil while together with organic fertilizing led to a significant increase.

PL

W jednorocznym doświadczeniu wazonowym badano wpływ nawożenia siarką elementarną (0,42 g na wazon, zawierający 6 kg gleby), obornikiem i osadem ściekowym (obydwa w dawkach 32 g s.m. na wazon) na zawartość Fe, Cu, Zn, Mn i Cd w glebie i ziarnie pszenicy. Doświadczenie obejmowało następujące warianty: 1) kontrola (bez nawożenia), 2) obornik, 3) osad ściekowy, 4) siarka elementarna, 5) obornik i siarka elementarna, 6) osad ściekowy i siarka elementarna. Zastosowanie siarki nie doprowadziło do statystycznie znaczącego wzrostu zawartości metali ciężkich w glebie, jednak skutkowało większą zawartością manganu oraz mniejszą zawartością miedzi w ziarnie pszenicy. Spośród badanych właściwości gleby tylko zawartość Fe obniżyła się po nawożeniu obornikiem, podczas gdy wzrastała zawartość Fe i Mn w ziarnie. Stosowanie osadu ściekowego skutkowało znacznym wzrostem zawartości Fe, Zn i Cu zarówno w glebie, jak i w ziarnie oraz zmiejszeniem zawartości Mn w ziarnie. Zawartość kadmu w glebie była uzależniona od interakcji nawozów organicznych i siarki. Stosowanie samej siarki powodowało obniżenie zawartości kadmu w glebie, podczas gdy łączne jej stosowanie z materiałami organicznymi prowadziło do znacznego wzrostu zawartości Cd.

8

Agrochemical use of waste elemental sulphur in growing white mustard

Ryant P., Hlušek J.

Polish Journal of Chemical Technology

|

2007

|

Vol. 9, nr 2

83-89

EN

In a one-year pot experiment the effect of waste elementary sulphur on the following parameters was observed: 1. on the chemical composition of mustard plants during the growing season, 2. on the yield of seeds, straw and oil, 3. on the chemical composition of seeds and 4. on the content of the water-soluble sulphur in the soil after the harvest. Elemental sulphur was obtained as a waste material of petroleum refining and was incorporated into a 15-15-15 NPK fertiliser where it comprised 4%. The experiment had the following variants: 1) control (unfertilised); 2) NPK 1; 3) NPK 2; 4) NPKS 1; 5) NPKS 2. The smaller dose amounted to 3.3 g, the higher one to 6.7 g of the fertiliser per pot (6 kg of soil). Moreover all variants were performed in 2 different soils - a medium soil with neutral pH value and a heavy one with alkali pH value. At the stage of 6 true leaves, the content of nitrogen in plants increased in accordance with its dose. Simultaneously, sulphur applied in the NPKS fertiliser improved nitrogen utilization. The difference between the variants fertilised with NPK and the variants with NPKS amounted to 38.9% in the neutral medium soil, whereas in the alkali heavy soil it was as low as 1.4%. The yield of both seed and straw in the fertilised variants was statistically significantly higher than in the unfertilised control variant. However, there were observed no statistically significant differences between the variants with sulphur and the variants without sulphur although both the yield of the seed and straw in the variants with NPKS was higher than in the variants with NPK. The application of elemental sulphur into the neutral medium soil increased the concentration of both nitrogen and sulphur in the mustard seed in comparison with the variants fertilised with NPK only. The difference between them comprises 1.8% and 9.0% in variants with the small and high dose, respectively. In the heavy soil, the trend was opposite. The application of sulphur into both soils resulted in the increase of the oil content in comparison with the NPK variants. Sulphur addition to NPK had a positive impact on the augmentation of the available sulphur content in the soil which can positively affect, particularly the following crops. Still, a drop in the pH value was not confirmed.

9

Spoiwa siarkowe - ich potencjalne możliwości zastosowań w budownictwie

Książek M.

Prace Naukowe Instytutu Budownictwa Politechniki Wrocławskiej. Konferencje

|

1999

|

Vol. 75, nr 26

71-78

PL

W pracy przedstawiono nowe możliwości zastosowania siarki do produkcji materiałów ochronnych w stosunku do stali zbrojeniowej w konstrukcjach żelbetowych.

EN

In paper the news of using of sulphur in the production of protection materials have been presented. These materials will be in protection of the reinforcement in concrete.

10

Wpływ składu chemicznego na proces korozji stali chromowo-manganowych w gazowej siarce elementarnej

Łaskawiec J., Hetmańczyk M., Iwaniak A., Olszówka-Myalska A., Żurek Z., Danielewski M.

Ochrona przed Korozją

|

1999

|

nr 4

96-100

PL

Zbadano żaroodporność 11 gatunków stali chromowo-manganowych poddanych korozji w gazowej siarce elementarnej w temperaturze T=1173 K przez czas t=3 godziny. Na podstawie liniowego równania regresji wielokrotnej wykazano, że pozytywny wpływ na odporność korozyjną w tym środowisku mają krzem i chrom. Oddziaływanie aluminium, manganu i węgla w analizowanym przedziale ich stężeń okazało się statycznie nieistotne. Przyczyną poprawy żaroodporności przez chrom była obecność w zgorzelinie siarczków Cr2S3 i CrS oraz spinelu FeCr2S4, zaś przez krzem wytworzenie się warstwy pomiędzy zgorzeliną a podłożem metalicznym, wzbogaconej w Si. Pojawienie sie w zgorzelinie dużych ilości siarczku FeS powodowało obniżenie żaroodporności stali Cr-Mn. Osiem z 11 badanych gatunków stali Cr-Mn wykazało większą żaroodporność niż stal Cr-Ni gatunku 1H18N9T. Najlepszą żaroodporność posiadały stale: 2H13G22JS2 i 6H20G20JS. Najgorszą żaroodporność miała stal 2H13G17S.

EN

Heat resistivity of 11 sorts stainless steels, exposed to corrosion in elementar sulphur vapour at temperature K=1173 during time t=3 hours was examinated. On the basis of linear equation of multiple regression it was proved, that silicon and chromium show favourable effect on corrosion resistivity in test conditions. Influence of aluminium and manganese in analysed range of concentrations is statiscaly irrelevant. The reason why chromium increases the heat resistivity is presence in the scale sulphides Cr2S3, CrS and spinel FeCr2S4. Silicon shows favourable effect on heat resistivity beacause it creates silicon reach intermediate layer between scale and metallic substrate. Appearing in the scale of significant amounts of sulphide FeS caused decreasing of heat resistivity of stainless steel. Eight out of 11 sorts of Cr-Mn steinless steels tested showed higher heat resistivity than Cr-Ni steel 1H18N9T. The best heat resistivity showed steels: 2H13G22JS2 and 6H20G20JS.