Wyniki wyszukiwania - BazTech

Ograniczanie wyników

Znaleziono wyników: 2

Liczba wyników na stronie

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych: shorelines

Sortuj według:

Ogranicz wyniki do:

Dating littorina sea shore levels in Denmark on the basis of data from a mesolithic coastal settlement on skagens odde, northern Jutland

Christensen Ch., Nielsen A. B.

Polish Geological Institute Special Papers

2008

Vol. 23

27-38

The Mesolithic settlement site of Yderhede on Skagens Odde is interesting because it lies on Denmark’s highest Littorina coastline, 13 m above present-day sea level. The settlement was founded on peaty ground on the shore of a sheltered fjord. Pollen-analytical investigations have been carried out on marine/brackish gyttja deposits containing refuse from the settlement. These marine sediments were formed as a result of a transgression starting around 5300 cal. BC, reaching a maximum of 13 m above present sea level. Settlement took place during a subsequent regression and ceased in connection with a new Atlantic transgression. Subsequently, the lagoon silted up partly due to isostatic land upheaval of the area. The settlement lies on flat ground below the marked raised coastal cliff that runs from Frederikshavn to Hirtshals. The formation of this cliff has previously been assigned to the time of the Littorina Sea, but it is now suggested that it was formed in Late Glacial times. The two transgressions demonstrated here have been fitted into the overall pattern for sea-level change in Denmark. Subsequently, on the basis of well-dated sea-level curves for Southern Scandinavia, dates are given for the highest shore levels of the Littorina Sea. As a result of the interaction between increasing upheaval in a north-easterly direction and the general sea-level rise during the Littorina transgression, the maximum in the Gothenburg area (23 m isobase) occurs as early as 6300 cal. BC, whereas the maximum at the 0 m isobase in Southern Denmark first occurs around 3600 cal. BC.

Glacioisostasy in northern Belarus: evidence and events

Pavlovskaya I.E.

Kwartalnik Geologiczny

1999

Vol. 43, Nr 2

169-176

Evidence of glacioisostatic rebound within the ice marginal zone of the last glaciation is presented. The largest glacial lake of Belarus, i.e. the Polotsk lake situated at a short distance from the maximum limit of the Poozerie (Weichselian) Glaciation, was chosen as an object. Spectrum of glaciolacustrine terraces as well as succession of glaciolacustrine series are described. Differences of proximal and distal sequences are defined. Morphological and geological peculiarities of the Polotsk basin are conditioned by the glacioisostatic downwarping. The amplitude of glacioisostatic movements reached up to 40 m. Reconstruction of the events related to the glacioisostasy (shore displacement and water body migration) is given. Glacioisostatic rebound in areas with relatively small ice-loading had a discordant character.

Przedstawiono niektóre wyniki badań geologicznych i geomorfologicznych z obszaru największego basenu zastoiskowego Białorusi, tj. zbiornika połockiego położonego na obszarze ostatniego zlodowacenia pomiędzy strefami marginalnymi fazy święciańskiej (frankfurckiej) i stadium brasławskiego (pomorskiego) zlodowacenia poozierskiego (wisły). Celem opracowania było prześledzenie linii brzegowych zbiornika i zmienności w osadach zastoiskowych, zmierzające do wyjaśnienia ewentualnego wpływu ruchów glaciizostatycznych na procesy sedymentacji glacilimnicznej i kształtowania rzeźby w strefie marginalnej lądolodu. Na podstawie analizy położenia dawnych linii brzegowych zbiornika płockiego stwierdzono zróżnicowane rozprzestrzenienie i genezę tarasów glacilimnicznych. W części proksymalnej obszaru zastoiska wyróżniono regresywne następstwo poziomów, w którym tarasy abrazyjne położone są niżej niż tarasy akumulacyjne. Na brzegu dystalnym występuje inwersja form brzegowych i starsze poziomy przykryte są młodszymi osadami tarasu akumulacyjnego. Zaznacza się również zróżnicowanie sekwencji proksymalnej i dystalnej osadów glacilimnicznych. Występują serie regresywne w proksymalnej części zastoiska i seria transgresywna w części dystalnej. Wymienione cechy budowy geologicznej i formy rzeźby zbiornika połockiego wskazują, że kształtowały się one pod wpływem obniżeń i wypiętrzeń związanych z glaciizostazją. Amplituda ruchów glaciizostatycznych sięgała 40 m, a reakcja na obciążenie przez lądolód ujawniała się podczas istnienia zbiornika, co spowodowało migrację wód jeziora w kierunku dystalnym, zmiany położenia linii brzegowych i depozycję transgresywnej sekwencji osadów.