Wyniki wyszukiwania - BazTech

1

Bond strength of modern self-adhesive resin cements to human dentin and different CAD/CAM ceramics

Małysa Andrzej, Weżgowiec Joanna, Danel Dariusz, Boening Klaus, Walczak Katarzyna, Więckiewicz Mieszko

Acta of Bioengineering and Biomechanics

|

2020

|

Vol. 22, no. 2

25--34

EN

The aim of the study was to evaluate the shear bond strength of CAD/CAM ceramics to dentin after cementation with conventional or self-adhesive resin cements. Methods: Three self-adhesive, self-etching cements (Panavia SA, RelyX U200, Maxcem Elite), and one conventional cement (Panavia V5), were selected to lute three CAD/CAM ceramics (IPS Empress CAD, IPS e.max CAD, IPS e.max ZirCAD) onto the dentin. The bond strength was evaluated using a shear strength test according to the PN-EN ISO 29022:2013-10. Evaluation of the differences was performed using the Statistica software. Failure modes were analyzed using a light microscope. Results: All the studied cements differed (regardless of the ceramic type) in the bond strength. The highest bond strength was observed in Panavia V5, lower – in RelyX U200 and Panavia SA, and the lowest – in Maxcem. For IPS e.max ZirCAD, it was observed that compared to Panavia V5, the other cements were characterized by a significantly higher bond strength. For the IPS Empress CAD and the IPS e.max CAD, Panavia V5 displayed the highest bond strength. For all the studied self-adhesive cements, the failure of adhesion between the cement and dentin was predominant mode. Conclusions: Significant differences were found in the shear bond strengths of the CAD/CAM ceramics luted to dentin using tested self-adhesive and conventional cements. The bond strength depended on the combination of ceramic and cement. The IPS e.max ZirCAD had the highest bond strength to dentin after cementation with RelyX U200, while the IPS Empress CAD and IPS e.max CAD – with Panavia V5.

2

Evaluation of alumino-silicate ceramic surface after different surface conditioning methods

Łapińska B., Sokołowski G., Rzepkowski A., Sokołowski J., Łukomska-Szymańska M.

Journal of Achievements in Materials and Manufacturing Engineering

|

2016

|

Vol. 75, nr 1

5--13

EN

Purpose: of this paper was to evaluate changes in alumino-silicate glass ceramic surface structure and the bond strength to composite material after different surface conditioning methods. Design/methodology/approach: Different conditioning methods of ceramic surface were applied: sandblasting, etching with hydrofluoric acid or both. Grounded ceramic surface served as control group. To evaluate changes of ceramic surface structure CLSM microscopy was used and profilometric analysis of ceramic surface was performed. Shear bond strength of composite material to ceramics was tested. Findings: The highest bond strength between tested alumino-silicate ceramics and composite material was obtained after sandblasting followed by 5 min 9% HF. Research limitations/implications: Further research should be conducted to evaluate the influence of surface treatment methods e.g. prolonged hydrofluoric etching time, on mechanical properties of ceramics. Practical implications: Extending HF etching time of glass-ceramic surface results in increased surface area and allows to obtain high bond strength to composite material. Originality/value: Results of the study applies to clinical situation as the clinical outcome and survival rate of dental all-ceramic prosthetic restorations depend on reliable bonding to tooth structures.

3

Ocena wytrzymałości połączenia ceramiki dwukrzemowo-litowej z materiałem kompozytowym

Łapińska B., Szynkowska M. I., Sokołowski J., Bciong K., Łukomska-Szymańska M.

Inżynieria Materiałowa

|

2013

|

Vol. 34, nr 6

737--740

PL

Długotrwały sukces kliniczny stosowania pełnoceramicznych uzupełnień protetycznych, wykonanych z wysokowytrzymałej ceramiki szklanej na bazie dwukrzemianu litu, zależy od możliwości uzyskania trwałego ich połączenia z tkankami zęba za pomocą cementów. Odporność mechaniczną ceramika ta zawdzięcza obecności dużej ilości kryształów dwukrzemianu litu zatopionych w szklistej masie krzemionki oraz ich zwartej strukturze. Metodami standardowo polecanymi do przygotowania powierzchni ceramiki do adhezyjnego łączenia z materiałami kompozytowymi są obróbka strumieniowo- ścierna, trawienie kwasem fluorowodorowym oraz silanizacja. Podaje się, że trawienie ceramiki dwukrzemowo-litowej kwasem fluorowodorowym nie pozwala na uzyskanie zadowalającego wzoru retencyjnego na jej powierzchni. Inni autorzy podają, że struktura krystaliczna tej ceramiki sama w sobie stanowi o jej retencyjności. Dlatego część autorów badań i klinicystów skłania się ku tradycyjnemu cementowaniu uzupełnień wykonanych z tej ceramiki. Jednakże problem ich wewnątrzustnej naprawy za pomocą materiałów kompozytowych pozostaje nadal nierozwiązany. Celem pracy była ocena wytrzymałości połączenia materiału kompozytowego z ceramiką dwukrzemowo-litową w zależności od sposobu przygotowania jej powierzchni. Badaniu poddano próbki ceramiki dwukrzemowo- litowej wykonane metodą tłoczenia, szlifowane na mokro papierami ściernymi o gradacji 600, które poddano obróbce strumieniowo-ściernej zapomocą systemu Rocatec® oraz korundu szlachetnego o grubości ziaren 50 μm lub trawieniu kwasem fluorowodorowym. Po silanizacji powierzchni ceramiki próbki łączono z materiałem kompozytowym za pomocą systemu wiążącego. Wytrzymałość połączenia oceniano w próbie ścinania w urządzeniu do badań wytrzymałościowych Zwick-Roell Z020 przy prędkości przesuwu belki poprzecznej 2 mm/min. Obróbka strumieniowo-ścierna za pomocą systemu Rocatec®, jak również trawienie kwasem HF powierzchni ceramiki pozwoliły uzyskać porównywalną, największą wytrzymałość jej połączenia z materiałem kompozytowym.

EN

Longterm clinical success of using all-ceramic fixed dentures made of high strength lithium disilicate glass ceramic depends on achieving durable bonding with tooth structure by means of cements. High crystal concentration and compact structure of lithium disilicate resolve in high mechanical resistance of this ceramic. Standard procedures of ceramic surface pretreatment include sandblasting, etching with hydrofluoric acid and silanization. It is stated that etching of lithium disilicate ceramic produce poor and insufficient retentive pattern on its surface. Other researchers prove that crystalline structure of this ceramic defines its good retentive features. Therefore some authors as well as dental practitioners tends to bond fixed dentures made of that kind of ceramic by means of traditional cements. However, matter of its intraoral repair still remains unsettled. Aim of this study was to evaluate shear bond strength between feldspathic ceramic and resin composite due to different ceramic surface conditioning methods. Specimens of lithium disilicate press ceramic, polished, were treated with airborne particle abrasion with the Rocatec® system or 50 μm aluminum oxide and/or etched with 9% hydrofluoric acid. After silanization of ceramic surface, specimens were bonded with resin composite by means of bonding system. Shear bond strength was tested in universal testing machine Zwick-Roell Z020 at a crosshead speed 2.0 mm/min. Using Rocatec® system as well as HF acid etching led to achieve almost equal, highest results of shear bond strength of ceramic to resin material.

4

Wpływ sposobu przygotowania powierzchni ceramik krzemionkowych na wytrzymałość połączenia z materiałem kompozytowym

Łapińska B., Szynkowska M. I., Sokołowski K., Rylska D., Sokołowski J.

Inżynieria Materiałowa

|

2010

|

Vol. 31, nr 4

1074-1076

PL

Warunkiem połączenia pełnoceramicznych uzupełnień protetycznych, wykonanych z ceramiki krzemionkowej, z materiałem kompozytowym jest rozwinięcie powierzchni ceramiki i jej silanizacja. Metodami standardowo polecanymi do rozwinięcia powierzchni ceramiki są: piaskowanie korundem, trawienie 9,5% kwasem fluorowodorowym (HF) lub połączenie tych metod. Brak jest jednak zgodności, co do oceny skuteczności tych metod przygotowania powierzchni ceramiki do jej połączenia z kompozytem. Celem pracy była ocena wytrzymałości połączenia ceramiki krzemionkowej z materiałem kompozytowym w zależności od sposobu przygotowania jej powierzchni. Badaniu poddano próbki ceramik krzemionkowych wykonanych metodą napalania, które szlifowano na mokro papierami ściernymi o gradacji 600C, piaskowano korundem szlachetnym 50 um i trawiono 9,5% kwasem HF. Po silanizacji powierzchni ceramiki próbki łączono z materiałem kompozytowym za pomocą systemu wiążącego. Wytrzymałość połączenia oceniano w teście ścinania w urządzeniu do badań wytrzymałościowych Zwick-Roell Z005 przy prędkości przesuwu belki poprzecznej 2 mm/min. Stwierdzono istotne różnice w wytrzymałości połączenia materiału kompozytowego z poszczególnymi ceramikami. Powierzchnia próbek ceramiki była również oceniana w mikroskopie elektronowym skaningowym. Uzyskano większe zróżnicowanie powierzchni próbek ceramiki po ich trawieniu kwasem HF w porównaniu z piaskowaniem.

EN

Increasing the ceramic surface area and its silanisation is critical for achieving successful bonding between all-ceramic restorations and composite resin. Standard procedures include sandblasting, etching with 9.5% hydrofluoric acid (HF) or combination of these methods. However, there is an ongoing debate on the best methods of ceramic surface treatment to achieve optimal ceramic-composite bonding. Aim of this study was to evaluate shear bond strength between feldspathic ceramic and resin composite due to different ceramic surface conditioning methods. Specimens of feldspathic build up ceramic, polished, were treated with airborne particle abrasion with 50 ?m aluminum oxide and etched with 9.5% hydrofluoric acid. After silanisation of ceramic surface, specimens were bonded with resin composite by means of bonding system. Shear bond strength was tested in universal testing machine Zwick-Roell Z005 at a crosshead speed 2.0 mm/min. Comparing ceramics significant differences in shear bond strength were observed. SEM analysis of ceramic surfaces was performed. In comparison to airborne particle abrasion, HF etching resulted in greater diversity of morphological surface of ceramics.

5

Shear bond strength of epoxy resin-based endodontic sealers to bovine dentin after ozone application

Bojak W., Czarnecka B., Pryliński M., Walory J.

Acta of Bioengineering and Biomechanics

|

2009

|

Vol. 11, nr 3

41-45

EN

The idea of using ozone to disinfect root canals is of recent origin. The wide acceptance of epoxy resin-based sealers lead us to investigate whether ozone can influence the adhesion to the dentin. In this study, we tested the shear bond strength of AH Plus and EZ Fill. Forty freshly extracted bovine teeth were randomly divided into 5 groups. 16 of these samples were treated with ozone for 60 seconds (HealOzone, Kav)). 8 samples were conditioned with the G Bond bonding system. The groups tested were: (1) AH Plus, (2) AH Plus and ozone, (3) EZ Fill, (4) EZ Fill and ozone, (5) AH Plus and G Bond. 48 hours after being prepared the specimens were tested for shear bond strength. Statistical analysis showed significant differences between materials (AH Plus > EZ Fill) and significant, positive influence of ozone and bonding agent on the shear bond strength.