Wyniki wyszukiwania - BazTech

1

Obraz jako przestrzenna forma użytkowa

Słuchocka Katarzyna

Zeszyty Naukowe Politechniki Poznańskiej. Architektura, Urbanistyka, Architektura Wnętrz

|

2021

|

Z. 5

85--91

PL

Odbiór architektury jako przestrzennej formy użytkowej stanowi bazę pogłębiania świadomości i percepcji architektury, przybliżając problem i zagadnienie dziedziny zajmującej się kształtowaniem przestrzeni dla potrzeb człowieka. Przeniesienie zjawiska na płaszczyzny plastycznego „komentarza do” poszerzać będzie obszary poznawcze w kontekście odbioru charakteru i jakości form architektonicznych, także konkretnego definiowania architektury jako nauki łączącej dyscypliny projektowe z plastycznymi. Obraz, autorska wypowiedź na temat wybranego fragmentu rzeczywistości, jest komunikatem stanowiącym pretekst do kontynuacji dialogu – reinterpretacji architektonicznych form. Obraz jak kamień filozoficzny nadaje magii technicznemu wyrazowi architektury, wydobywając z niego urok dzieła sztuki, pozwalając dostrzec nieoczywiste w oczywistym. Dualistyczny sposób pojmowania i kreacji architektury zawierający się w kompilacji intuicyjnego oraz logicznego rozumowania – myśl, obraz, skojarzenie – opiera się zarówno na doświadczeniu umysłowym, jak i emocjonalnym, a poparty interdyscyplinarnymi badaniami naukowymi kształtuje sylwetę architekta kreującego kontekst naszej codzienności.

EN

Perception of architecture, as a spatial utility form, lays foundations for encyclopaedic terms which define the issues of the discipline which shapes space for the needs of man. Transposing the phenomena into a 2D artistic ‘comment’ may extend the field of perception of shapes, nature or quality of architectural forms or even sense of a particular definition of architecture as a discipline combining designing and artistic drawing. A painted image – an author’s commentary upon a selected part of reality – is a message intended for the continuation of the dialogue on the topic it features. It is an interpretation which allows us to freely transpose typical elements of a composition into the world where their objective functions become the subjective ones.

2

Współczesna rzeźba skandynawska jako element wprowadzający narrację miejsca i akcentujący granice przestrzeni architektonicznej

Cisek Ewa

Architectus

|

2019

|

Nr 3 (59)

57--68

PL

Artykuł poświęcony jest współczesnej norweskiej i fińskiej rzeźbie, które najwyraźniej ukazują ścisłe, wzajemnie się dopełniające związki architektury, sztuki i natury. Zaprezentowane projekty plastyczne w przestrzeniach parkowych mogą być inspirowane wątkami architektonicznymi (np. Sibelius – monumentti w Helsinkach, art. Eila Hiltunen, Portal w Parku Vigelanda w Oslo, art. Bård Breivik), w zdefiniowanej przestrzeni architektonicznej zaś stanowić elementy sensualne, aktywujące miejsca i wprowadzające narrację (np. Havmannen w Mo i Rana oraz The Broken Column w Stavanger, art. Antony Gormley, Toripolliisi w Oulu, art. Kaarlo Mikkonen, Jenter i Vinden w Narviku, art. Tone Thiis Schetne, Hjallis w Trondheim, art. Per Ung, Scream from nature w Oslo, art. Lise Wulff) lub akcentujące ważne granice przestrzeni architektonicznej, co widoczne jest w pracach: The Course of Time Ajana Kulku w Oulu, Genesis Finna Eirika Modahla w Sarpsborg (granica czasoprzestrzenna), Bårda Breivika w Lillehammer: formy portalowe i akwatyczne, Kristiana Blystada w Oslo: tektonika dachu Narodowego Teatru, Opery i Baletu oraz Bjarne Melgraada w Oslo: A House To Die In (granica między sacrum i profanum).

EN

The article is devoted to contemporary Norwegian and Finnish sculpture, which evidently show the close, mutually complementary connections of architecture, art and nature. The presented art projects in park spaces can be inspired by architectural themes (e.g., Finnish Sibelius – monumentti in Helsinki, art. Eila Hiltunen, Portal in Vigeland Park in Oslo, art. Bård Breivik) while in the defined architectural space, they can constitute sensual elements activating places and introducing narration (e.g. Norwegian Havmannen in Mo and Rana as well as English The Broken Column in Stavanger, art. Antony Gormley, Bobby – Finnish Toripolliisi in Oulu, art. Kaarlo Mikkonen, Jenter i Vinden in Narvik, art. Tone Thiis Schetne, Hjallis in Trondheim, art. Per Ung, Scream from nature in Oslo, art. Lise Wulff) or accentuating important boundaries of architectural space which is visible in the following works: Ajan Kulku in Oulu: The Course of Time, Finn Eirik Modahl in Sarpsborg: Genesis (spatial and temporal boundary), Bård Breivik in Lillehammer: portal and aquatic forms, Kristian Blystad in Oslo: tectonics of the roof of the National Theatre, Opera and Ballet, by Bjarne Melgraad in Oslo: A House To Die In (the boundary between sacrum and profanum).

3

Interaktywna architektura dźwięku

Cisek E.

Czasopismo Techniczne. Architektura

|

2010

|

R. 107, z. 7-A/2

46-51

PL

Odbiór sensualny architektury, wraz z rozwojem wysoko zaawansowanych technologii, przechodzi wyraźną transformację, wynikająca z ukonstytuowania się w ciągu ostatnich dziesięciu lat odmiennej koncepcji przestrzeni i percepcji otoczenia. Architektoniczna przestrzeń jest postrzegana jako dynamiczny, interaktywny system charakteryzujący się własną plastyką, otwartością na interakcje z innymi systemami (w tym z człowiekiem) oraz wymianą materii i energii ze środowiskiem. Definicja architektonicznej formy to: synteza informacji, geometrii i ludzkiej aktywności.

EN

The reception of sensual architecture together with the development of high-technology and use of the computer in the design process has been transformed in the last ten years. Its effect is the appearance of a different concept of space and perception of the environment. The architectural space is perceived as a dynamic interactive system characterized with its own art, an openness to interactions with other systems (also with man) as well as an exchange of material and energy with the environment. The definition of the architectural form is as follows: the synthesis of information, geometry and human activity.

4

Dotykając ziemi - architektura sensualna Larsa Spuybroeka

Cisek E.

Architectus

|

2006

|

Nr 2(20)

69--74

PL

Odbiór sensualny architektury, wraz z rozwojem wysoko zaawansowanych technologii, przechodzi wyraźną transformację, wynikającąz ukonstytuowania się w ciągu ostatnich dziesięciu lat odmiennej koncepcji przestrzeni i percepcji otoczenia. Obiekt architektoniczny i kontekst miejsca sąpostrze-gane jako funkcjonująca, dynamiczna całość - "percepcyjna jakość". Wiąże się z tym traktowanie dwóch z pozoru alternatywnych konceptualizacji Wszechświata jako nierozłącznych i komplementarnych: pierwszej, w której unikatowość zdarzeń i obiektów stanowi cechę zasadniczą (świat sensytywny, jako zbiór niezależnych, różnorodnych bytów) oraz drugiej, gdzie powiązania zdarzeń i obiektów stają się podstawą rozważań (świat rządzony zgodnie z einsteinowską TeoriąPola, gdzie niepowtarzalność każdego obiektu jest postrzegana jako wtórna wobec jakości relacyjnych). W rezultacie o istocie bytu stanowi w takim samym stopniu jego indywidualność, jak i związek z innymi bytami, funkcjonującymi na zasadzie połączonego pola. Forma architektoniczna staje się podmiotem w równym stopniu jak użytkujący ją człowiek, stanowiąc oprawę przestrzenną dla jego aktywności. Ma ona przy tym zaprogramowaną, wewnętrzną zmienność i inteligencję. Ciało ludzkie - element pośredniczący w przepływie energii i informacji jawi się jako: część systemu, który podtrzymuje jego biologiczne i informacyjne życie w świecie globalnego przepływu informacji [7, s. 65]. W obliczu postępującej techniki i groźby transhumanizmu pojawia się problem miejsca ludzkiego ciała i jego zdolności per-cepcyjnych w nowych mediach.

EN

The reception of sensual architecture together with the development of high-technology and use of the computer in the design process has been transformed in the last ten years. Its effect is the appearance of a different concept of space and perception of the environment. The architectural object, the environment and the inhabitant are perceived as a functional, dynamic unity - perceptional quality. The designed form becomes an object in the same degree as its user - it constitutes a spatial frame for human activity with its own programmed flexibility and intelligence. The architectural space is perceived as a dynamic interactive system characterized with its own art, an openness to interactions with other systems (also with man) as well as an exchange of material and energy with the environment. The ideas of cyberspace are clearly seen in the designs of the Dutch architect Lars Spuybroek and the NOX group. Their definition of the architectural form is as follows: "the synthesis of information, geometry and human activity". Lars Spuybroek uses the term "media machine" for the understanding of the kinetic and energetic model of a space. The most interesting projects of Lars Spuybroek are the following: Son-O-House - interactive sound architecture in Ekkersrijt, Eindhoven (2004), Off The Road 5 Speed -non standard prefabricated housing in Eindhoven (1999), D-Tower - sensual architecture in Doetinchem (2004), La Tana di Alice - interactive Pavilion in Colodi (2005), H20 Expo - permanent pavilion and interactive installation in Neelfje Jans (1997) and Machine of Vision in Nantes (2000).