Wyniki wyszukiwania - BazTech

1

Study of alkanethiol-based self-assembled monolayers coated with poly(methyl methacrylate) of various tacticity

Kozik Tomasz, Śniechowski Maciej, Łużny Wojciech

Polimery

|

2020

|

T. 65, nr 9

598--604

EN

Self-assembled monolayers (SAMs) have a large variety of applications. One particular ap-plication of alkanethiol-based SAMs is tuning the work function of metallic surfaces. In a recent study, it was determined that depositing a poly(methyl methacrylate) layer on selected SAMs further shifts the work function. The effect is sensitive to tacticity and neither the reason behind this nor the exact mechanism of the interaction was determined. The aim of this work is to study the problem by use of molecular dynamics simulations.

PL

Jednym zlicznych zastosowań samoorganizujących się monowarstw (SAMs) jest mody-fikacja pracy wyjścia powierzchni metalicznych. Wliteraturze można znaleźć opracowania dotyczące depozycji cienkich warstw poli(metakrylanu metylu) na wybranych samoorganizujących się monowar-stwach na bazie alkanotioli, prowadzącej do dalszych zmian wartości pracy wyjścia całej struktury. Uzyskany efekt wydaje się być zależny od taktyczności polimeru, jednakże wbadaniach eksperymen-talnych nie udało się określić przyczyn tego zjawiska. Wniniejszej pracy wspomniany efekt zbadano za pomocą symulacji komputerowych metodą dynamiki molekularnej.

2

Oligonukleotydy DNA jako warstwy receptorowe sensorów elektrochemicznych

Górski Ł., Ziółkowski R., Bala A., Jarczewska M., Malinowska E.

Wiadomości Chemiczne

|

2015

|

[Z] 69, 5-6

325--336

EN

The need for elaboration of analytical devices of small dimensions and the accessibility of novel nanomaterials caused the increase in the number of publications referring to the development of biosensors. DNA-based biosensors are of special interest and they were primarily used for the determination of a specific sequence which is crucial in the detection of cancer, genetic mutations, pathogens, as well as analysis of modified food. Interestingly, they could be also applied for the detection of other analytes including heavy metal ions, especially in connection with electrochemical techniques. It should be noted that the design of DNA biosensor concerns not only the development of transducer, but also careful preparation of sensing layer and the choice of the method of analytical signal generation. Selectivity is one of the essential parameter of the biosensor that determines its utility, particularly in real samples of complex matrices. In case of DNA sensors dedicated for the detection of complementary sequence, high selectivity is provided by the hybridization process. A pronounced specificity of sensing layer-analyte interaction can be also achieved with the use of functional nucleic acids - aptamers, which change their conformation upon binding an analyte. Herein, DNA-modified electrodes were firstly used for the detection of uranyl ions, as they exhibit high affinity towards phosphate moieties of nuclec acids. It was shown that UO2 2+ interacts with sensing layer independently from the chosen oligonucleotide sequence. Moreover, the influence of Pb2+ was reduced by elimination of adenine, which strongly interacts with lead ions. Another oligonucleotide-based sensor was developed for detection of mercury ions. The results indicate that Hg2+ concentration can be determined only with the use of sequence containing 100% thymine residues. Oligonucleotide-based sensor with receptor layer containing aptamers was elaborated for the detection of Pb2+ ions. In the presence of lead cations, an aptamer probe forms a G-quadruplex structure, a proposed biosensor could be characterized with selectivity towards Pb2+ The performance of DNA-based sensors for UO2 2+, Hg2+ and Pb2+ ions was optimized and addressed the choice of the manner of analytical signal generation, the influence of electrode modification with blocking agent, sensitivity dependence on the oligonucleotide sequence and the possibility of regeneration of sensing layer. Finally, the utility of proposed DNA sensors was tested by analysis in real samples.

3

Badanie oddziaływania wankomycyny z fragmentem peptydoglikanu ściany komórkowej bakterii

Samaszko-Fiertek J., Ślusarz R., Madaj J.

Wiadomości Chemiczne

|

2015

|

[Z] 69, 7-8

491--511

EN

Unfortunately, despite of work involved in understanding of the mechanism of bacterial virulence, especially Staphylococcus aureus, it has not been developed effective therapy against this bacteria. The first antibiotic used against this bacteria was penicillin, which was discovered by Alexander Fleming in 1928. A new generation of drugs introduced into therapy against Staphylococcus aureus and other Gram-positive bacteria are glycopeptide antibiotics. The most widespread and most commonly used are vancomycin and teicoplanin, discovered respectively in 1956 and 1978. As a result of frequent use of vancomycin VISA (ang. Vancomycin-intermediate Staphylococcus aureus) and VRSA (ang. Vancomycin-resistant Staphylococcus aureus) strains were discovered. The mechanism of action of this antibiotic based on the inhibition of the biosynthesis of bacterial cell wall peptidoglycan fragment. Forming stabilized by hydrogen bonds complex with terminal fragment of peptidoglycan (dipeptide d-Ala-d-Ala) vancomycin prevents its further crosslinking [2] (Fig. 1). However, in recent years other theories of the mechanism of action of glycopeptide antibiotics against Gram-positive bacteria were presented it seems to be crucial to find methods of selection of new antibiotics and for this purpose standard techniques of the analysis, including isothermal titration calorimetry (ITC) [3], nuclear magnetic resonance spectroscopy (NMR) [8–15], high performance liquid chromatography (HPLC) [16], capillary electrophoresis [17] or self-assembled monolayers (SAMs) [22] are used. Discovering new methods for studying of interaction between vancomycin and Gram-positive bacterial cell wall allows use it as a new technique for rapid selection of potential new antibiotics, including glycopeptide derivatives.

4

Antifouling surfaces in medical application

Utrata-Wesołek A.

Polimery

|

2013

|

T. 58, nr 9

685--695

EN

The uncontrolled adhesion of biological compounds on the surface of implant materials is a harmful phenomenon that causes the function of medical devices to deteriorate. The design of surfaces that resist nonspecific protein, cell or bacteria adsorption (so-called antifouling surfaces) is of special interest as it is critical for the development of medical devices that have contact with physiological fluids. Significant efforts have been made in coating surfaces with bioinert macromolecules. Both self-assembled monolayers (SAM) and polymer brushes have attracted considerable attention due to their facile synthesis, their diverse physicochemical properties (composition, molar mass or topology) and their tunable surface chemistry (film thickness, grafting density, conformation and flexibility). In this article, a general description of surfaces with nonfouling properties is provided. Two basic classes of nonfouling polymers (hydrophilic and zwitterionic) are discussed with a series of practical examples.

PL

Artykuł stanowi przegląd literaturowy dotyczący powierzchni przeciwdziałających osadzaniu się związków biologicznie aktywnych. Niekontrolowana adhezja związków biologicznie aktywnych na powierzchni implantów to niekorzystne zjawisko pogarszające prawidłowe funkcjonowanie wszczepialnych urządzeń medycznych. Kluczowa więc jest możliwość utworzenia powierzchni odpornych na adhezję białek, komórek bądź bakterii (tzw. powierzchni przeciwdziałających osadzaniu się związków biologicznie aktywnych). W ostatnich latach dużym zainteresowaniem cieszą się powierzchnie zdolne do przeciwdziałania adsorpcji, pokryte powłoką wytworzoną na bazie biokompatybilnych i nietoksycznych polimerów. Najwięcej uwagi poświęcono samoorganizującym się warstwom (SAM) i powierzchniom ze szczepionymi łańcuchami polimerowymi. Zainteresowanie to wynika ze stosunkowo łatwej syntezy powierzchni, różnorodności fizykochemicznych właściwości stosowanych polimerów (skład, masa molowa i topologia) oraz samej powierzchni polimeru (grubość warstwy, gęstość szczepienia, konformacja łańcuchów). Omówiono dwie podstawowe klasy polimerów przeciwdziałających adhezji białek — hydrofilowe polimery oraz polimery zawierające jony obojnacze.

5

Immobilizacja kwasów aryloboronowych na powierzchni elektrod złotych

Ćwik P., Jańczyk M., Wawrzyniak U. E. U. E., Wróblewski W.

Przegląd Elektrotechniczny

|

2012

|

R. 88, nr 10b

52-55

PL

W niniejszym artykule zostały przedstawione wyniki badań nad immobilizacją molekuł pochodnej kwasu aryloboronowego na powierzchni klasycznej dyskowej elektrody złotej w postaci samoorganizującej się monowarstwy (SAM). Proces osadzania monowarstw oraz ich oddziaływanie z fruktozą oceniano z wykorzystaniem technik woltamperometrii cyklicznej oraz woltamperometrii fali prostokątnej prowadzonych w roztworze jonów Fe[CN]6 3-/4-. Ponadto zbadano możliwość oznaczania fruktozy za pomocą elektrod modyfikowanych kwasem aryloboronowym.

EN

In this paper we presented results of our research on immobilization of arylboronic acid on the surface of classic gold disk electrode in the form of self-assembled monolayer (SAM). The self-assembly process and interaction of created SAM with fructose has been examined by using cyclic voltammetry and square wave voltammetry measurements conducted in solution of Fe[CN]6 3-/4- ions.

6

Właściwości tribologiczne warstw samoorganizujących (SAMs) osadzonych na Au

Cichomski M., Grobelny J., Ilik A.

Tribologia

|

2004

|

nr 5

41-47

PL

W niniejszym artykule przedstawiono wyniki badań tribologicznych w nano- i mikroskali, które zostały uzyskane przy użyciu mikroskopu sił atomowych (AFM) i mikrotribometru. W badaniach wstępnych wytworzono warstwy samoorganizujące 1-dekanotiolu i 3-merkaptopropylotrimetoksysilanu na podłożu złota Au (111). Wytworzone warstwy poddane zostały badaniom tribologicznym. W oparciu o te pomiary stwierdzono, że niezależnie od skali rozpatrywanego zjawiska tarcia najmniejszy współczynnik tarcia wykazuje alkanotiol.

EN

In this paper the results of tribological research in nanoscale (performed with the use of Atomic Force Microscopy - AFM) and microscale (performed with the microtribometer) are presented. The main aim of this research was investigation of tribological properties of self-assembled monolayers (SAMs) of 1-decanethiol and 3-mercaptopropyltrimethoxysilane on Au(111). It was found that independently on the scale range the lowest relative friction coefficient exhibits 1-decanethiol when compared with gold Au(111) and 3-mercaptopropyltimethoxysilane.

7

Investigation of nanostructure ordering and nanofrictional properties of 0,0,S-methyl polyethoxyglycol triester of dithiophosphoric acid layer on stainless steel and on gold

Cichomski M., Margielewski L., Barylska E., Piwoński I.

Tribologia

|

2003

|

nr 2

145--158

EN

Self-assembled monolayers of 0,0,S-Methyl Polyethoxyglycol Triester of Dithiophosphoric Acid (MPEDTP) from ethanol solution on stainless steel surface and its adsorption from diisooctyl sebacate solution on stainless steel and on gold surfaces were investigated by STM techniques. STM images showed that this compound could form hemimicellar and cylindrical aggregates on solid surfaces. The size of adsorbed molecules in hemimicelles formed on steel surfaces is two times higher than one on gold surfaces. Probably molecules are deformed on steel surface much stronger than on gold surfaces. Relative coefficients of friction between silicon tip and pure steel surface as well as steel surface with deposited MPEDTP ware measured with the use of Atomic Force Microscopy (AFM).

PL

Samoorganizujące się warstwy 0,0,S-metylo- triesteru polietoksyglikolu kwasu ditiofosforowego (MPEDTP) wytworzone na powierzchni stali z roztworu etanolowego i na powierzchni stali oraz złota z roztworu sebacynianu diizooktylowego zostały zbadane skaningowym mikroskopem tunelowym (STM). Obrazy STM pokazały, że związek ten może tworzyć hemimicele i cylindryczne agregaty na powierzchni ciała stałego. Rozmiar zaadsorbowanych cząsteczek w hemimicelach uformowanych na powierzchni stali jest dwa razy większy niż na powierzchni złota. Prawdopodobnie cząsteczki są zdeformowane na powierzchni stali bardziej niż na powierzchni złota. Wyznaczono względne współczynniki tarcia pomiędzy krzemową beleczką skanującą mikroskopu sil atomowych (AFM) a czystą powierzchnią stali oraz powierzchnią stali z zaadsorbowanym MPEDTP.